Part 8[แก้ไข]Upon returning to the

Part 8[แก้ไข]
Upon returning to the Headquarters after wrapping things up on the other end, Izayoi, Asuka and Jin had made a beeline to the Community workroom to confirm Yō’s situation. The workroom that Yō was warded in was a ritual ground that drew upon the power of Gifts for treatment.

Fortunately for them, the Demon Lord who had laid the [No Name] in shambles years ago did not bother to lay a hand on the treasury that hoarded the Gifts collected by the Community. And that left them with various Gifts stored within the workrooms. But due to their unique nature that required a lot of conditions to be met in order to be wielded, most of them were too troublesome to be operated and as such, made it difficult to find a buyer on the market who would take an interest to such high requirement equipment. Hence, they could leave them to lie and collect dust in the Treasury workrooms.

After paying a visit to Yō, Izayoi who was lying on the sofa in the lounge asked Kuro Usagi with disbelief in his voice:

“I heard that Kasukabe’s injury will just require two or three days to be completely mended. Is this where they would say ‘as expected of Little Garden where the Gods reside’?”

“Yes. It’s just that she had lost quite a bit of blood so Kuro Usagi helped to perform a treatment to increase her red blood cell count. After all, if a blood transfusion were to be required, we would have to ask for another specialized Community to handle it.”

“Well, I guess it’s a good choice since that wouldn't require us to pay any fees right? Oh I almost forgot. What's the situation like for the Game you talked about the other time?”

Izayoi and Kuro Usagi were alone in the lounge on the third level of the Headquarters and they were discussing the Game where their comrade had been offered up as the Game reward.

Upon learning of Izayoi's willingness to participate in the Game, Kuro Usagi had happily gone to submit an application, but her expression upon her return was one that looked close to crying.

“The Game was delayed?!”

“Yes……Kuro Usagi had only learnt of it when she tried to apply for it. Looking at the way things are faring, it would seem that there’s a possibility that it will be delayed indefinitely.”

The rabbit ears on Kuro Usagi's head drooped while her face seemed to look disheartened and regretful as she pulled a long face.

Having propped himself up a little while earlier, Izayoi now fell back to the sofa seeming to regret having worked up his anticipation for nothing.

“To actually do such a silly thing as that. Can’t we just talk to Shiroyasha about it and ask her for some other way?”

“There shouldn't be any way by now, for it’s the talk of the town that there’s been a buyer who has taken interest and has made a generous offer.”

Izayoi scowled at that, clearly displeased by what he heard. But this unhappiness wasn’t caused by the sale of individuals.

Instead, the unhappiness was due to the notion of the Host redrawing the offer of the Game reward due to the appearance of a buyer with a generous offer.

Izayoi clicked his tongue in irritation:

“Tch! In the end it’s just an organization of traders?! From the perspective of what Hosts should actually do, that kind of act can only be called a despicable act! Isn’t [Thousand Eyes] a large group of Communities? How can they stoop that low?”

“There’s nothing we can do about it. After all [Thousand Eyes] IS A LARGE GROUP OF COMMUNITIES. With more than half of the Organization being directly under Shiroyasha-sama, but there’s still another portion that is under the control of the Communities under that Flag. And the Community that’s supposed to be in charge of hosting the Game is a cadre under the Flag, a Community by the name of [Perseus]. So long as the sum of the offer or Gift offered up to exchange for it is attractive enough, they wouldn’t bat an eye about putting a stain on the flag of the Twin Goddess, such as being bold enough to redraw the Gift Game.”

Although Kuro Usagi’s words may have sounded like a reluctant acceptance of fate, her regret and hate were definitely many times greater than what Izayoi felt.

Even so, the reason for her composure was due to the fact that Gift Games were the absolute law of Little Garden.

To retrieve one’s comrades who had been taken as trophies from the loss of a Gift Game was definitely a difficult task.

But Kuro Usagi was also clear that the only way to regain her former comrades would be through the winning of Gift Games. Hence, it could only be counted as an unfortunate event where luck wasn’t on their side and obediently give up on the thought.

“Forget it, let’s just wait for the next time then. Come to think about it, what kind of person is that comrade?”

“Well……To put it in one line, she’s a gorgeous woman with beautiful silky golden hair that feels just like flowing silk if you use your fingers to run through them while combing. And when she takes a bath, the wet hair glistens like the light of the stars as it sparkles.”

“Oh? I don’t really get it, but it sounds like something that’s a worth a look.”

“Of course! Plus she’s very thoughtful about others, having taken a role as a Guardian[1] for Kuro Usagi. If only she were nearby, Kuro Usagi would really want to talk to her a little……”

“Ara, those words really make me happy.”

The both of them were shocked as they immediately turned to look at the windows to see a golden haired teenage girl smiling while standing in mid-air outside the windows that were rattling quite noisily.

“Le…Leticia-sama!” Kuro Usagi who jumped up in surprise immediately rushed over to the windows.

“Don’t call me sama anymore, I’m now just a possession of another person. As a [Highborn of Little Garden], if you were to regard a [possession] with respect, you would be mocked, you know?”

Having opened the windows, the golden haired teenage girl who was named Leticia wore a bitter smile as she entered the lounge.

Her beautiful golden hair had a special custom-made ribbon fastened behind her head while a red leather jacket was pulled over the long dress. Although it was said that she’s an elder to Kuro Usagi, she appeared to look quite young.

“Excuse my rudeness for entering through the windows, but I just wanted to see you, Kuro Usagi without letting Jin know about my visit.”

“Is…Is that so? Ah! Kuro Usagi will get tea for you, please wait a moment!”

Perhaps it was the happiness from seeing a former comrade who had been lost for a long time, Kuro Usagi skipped lightly to the tea preparation room.

Noticing that Izayoi was also present and the fact that he was using a strange look to stare at her face, Leticia tilted her head as she returned the gaze.

“Is something the matter? Or is there something on my face?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนที่ 8 [สิทธิการได้]เมื่อกลับไปสำนักงานใหญ่หลังจากตัดสิ่งขึ้นอยู่สุด Izayoi อาสึกะ และจิมี beeline ที่เพื่อ workroom ชุมชนเพื่อยืนยันสถานการณ์ของ Yō Workroom ที่ Yō ที่ warded ในดินพิธีกรรมที่วาดตามอำนาจของขวัญสำหรับการรักษาได้โชคดีสำหรับพวกเขา เจ้าปีศาจได้วางแบบอย่างไว้ [ไม่มีชื่อ] ในโรงฆ่าสัตว์ปี ได้ไม่รบกวนวางมือบนคลังที่ hoarded ของขวัญที่รวบรวม โดยชุมชน และที่เหลือพวกเขา ด้วยของขวัญต่าง ๆ ที่เก็บไว้ภายใน workrooms แต่เนื่องจากธรรมชาติของพวกเขาเฉพาะที่จำเป็นของเงื่อนไขจะต้องตอบสนองเพื่อจะ wielded ส่วนใหญ่จะถูกเกินไปซึงดำเนิน และดัง ทำให้มันยากที่จะหาผู้ซื้อในตลาดที่จะนำความสนใจอุปกรณ์เช่นความต้องการสูง ดังนั้น พวกเขาสามารถปล่อยให้นอน และเก็บฝุ่นใน workrooms ธนารักษ์หลังจากจ่ายไป Yō, Izayoi ที่นอนบนโซฟาในห้องนั่งเล่นที่ถามซางิบอร์กกับ disbelief ในเสียงของเขา:"ฉันได้ยินว่า การบาดเจ็บของ Kasukabe เพียงต้องสอง หรือสามวันเพื่อมี mended สมบูรณ์ นี่ที่พวกเขาจะกล่าวว่า 'ตามที่เทพเจ้าอยู่สวนน้อย' หรือไม่? ""ใช่ ก็เพียงแค่เธอได้หายของเลือดเพื่อช่วยซางิบอร์กการรักษาเพื่อเพิ่มจำนวนเม็ดเลือดแดงของเธอ หลังจากที่ทุก ถ้าโลหิตถูกต้อง เราจะได้ขอชุมชนเฉพาะอีกจัดการมัน""ดี ผมคิดว่า เป็นทางเลือกที่ดีเนื่องจากที่ไม่ต้องการให้ชำระค่าธรรมเนียมใด ๆ อยู่หรือไม่ อ๋อ ผมเกือบลืม อะไรคือสถานการณ์เช่นเกมที่คุณพูดคุยเกี่ยวกับเวลาIzayoi และซางิบอร์กได้เพียงอย่างเดียวที่เลานจ์บนชั้นสามของสำนักงานใหญ่ และพวกเขาได้คุยที่ comrade ของพวกเขาได้ถูกเสนอขึ้นเป็นรางวัลเกมเกมเมื่อเรียนรู้ความตั้งใจของ Izayoi เข้าร่วมในเกม ซางิบอร์กได้อย่างมีความสุขไปส่งใบสมัคร แต่นิพจน์ของเธอเมื่อคืนเธอที่มองใกล้ร้องไห้"เกมล่าช้า!""ใช่... ซางิบอร์กมีเพียงเรียนรู้ของมันเมื่อเธอพยายามที่จะใช้มัน มองตามสิ่ง faring ดูเหมือนว่า มีความเป็นไปได้ว่า มันจะล่าช้าอย่างไม่มีกำหนด"หูกระต่ายหัวบอร์กซางิ drooped ในขณะที่ใบหน้าของเธอดูเหมือนจะ มีลักษณะ disheartened และเศร้าเสียใจต่อเป็นเธอดึงหน้ายาวมีร่วมตัวขึ้นเล็กน้อยขณะที่ก่อนหน้านี้ Izayoi ตอนนี้ตกกลับโซฟาด้วยเสียดายมีงานค่าความคาดหมายของเขาเรื่องนี้"การจะ ทำสิ่งใดที่โง่เป็นที่ ไม่เราเพียง Shiroyasha คุยเกี่ยวกับมัน และขอเธอบางวิธีอื่น ๆ ""ไม่ควรมีทางตอน จะพูดของเมืองที่มีผู้ซื้อที่มีการสนใจ และได้ทำกับดิฉัน"Izayoi scowled ว่า displeased โดยสิ่งที่เขาได้ยินชัดเจนขึ้น แต่ทุกข์นี้ไม่ได้เกิดจากการขายของแต่ละบุคคลแทน ทุกข์ที่ถูกเนื่องจากแนวคิดของโฮสต์ redrawing ให้ของรางวัลเกมเนื่องจากลักษณะของผู้ซื้อกับตัวดิฉันIzayoi คลิลิ้นของเขาในระคายเคือง:"สำนัก ในสุด มันเป็นเพียงองค์กรของผู้ค้า จากมุมมองของโฮสต์ใดจริง ๆ ต้อง ว่า ชนิดของการกระทำสามารถเรียกได้เท่ากระทำน่าชัง ไม่ [พันตา] กลุ่มใหญ่ของชุมชนหรือไม่ วิธีสามารถจะก้มต่ำนั้น""ไม่มีอะไรเราสามารถทำมัน หลังจากทั้งหมด [พันตา] เป็น A ขนาดใหญ่กลุ่มของชุมชน กว่าครึ่งขององค์กรที่อยู่ภายใต้ Shiroyasha-sama แต่ส่วนอื่น ๆ ยังคงที่อยู่ภายใต้การควบคุมของชุมชนภายใต้ธงชาติที่ และสังคมที่ควรจะรับผิดชอบการจัดการโฮสต์สำหรับเกม ที่มีคาเดรภายใต้ธง ชุมชน โดยชื่อของ [เพอร์ซิอุส] เป็นผลรวมของข้อเสนอหรือของขวัญให้การแลกเปลี่ยนมันจะน่าสนใจเพียงพอ พวกเขาจะไม่ค้างคาวตาเกี่ยวกับการใส่เป็นคราบบนธงของเทพเจ้าแห่งทวิ เช่นความหนาพอที่จะออกใหม่ของขวัญเกม"แม้ว่าบอร์กซางิคำอาจมีแต่เพียงแห่งเช่นยอมรับเกรงใจของโชคชะตา ริเกร็ตและเกลียดเธอได้แน่นอนหลายครั้งมากกว่า Izayoi รู้สึกดังนั้นแม้ สาเหตุความสงบของเธอได้เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าของขวัญเกมส์ถูกกฎหมายแน่นอนสวนน้อยเรียกของสหาย ที่ได้มาเป็นถ้วยรางวัลจากเกมของขวัญได้แน่นอนเป็นงานที่ยากแต่ซางิบอร์กยังชัดเจนว่า วิธีเดียวที่จะให้เพื่อนร่วมงานของเธอก่อนหน้าจะผ่านชนะเกมส์ของขวัญ ดังนั้น มันอาจเท่านั้นนับเป็นเหตุการณ์โชคร้ายที่โชคไม่ด้านของพวกเขา และทรงยอมแพ้ในความคิด"ลืมมัน ขอเพียงรอครั้งต่อไปแล้ว มาคิดเกี่ยวกับมัน คนเป็น comrade ที่""ดี... วางไว้ในบรรทัดเดียว เธอเป็นผู้หญิงที่งดงาม มีสวยซิลคี้โอคส์ทองผมรู้สึกเหมือนไหลไหมถ้าคุณใช้นิ้วทำผ่านพวกเขาขณะ combing และเมื่อเธอใช้เวลาอาบน้ำ ผมเปียก glistens เช่นแสงของดาวมันประกอบ""โอ้ ฉันจริง ๆ ไม่ได้รับมัน แต่มันเสียงเหมือนสิ่งที่คุ้มค่าดู ""แน่นอน บวกเธอจะเด่นมากเกี่ยวกับผู้อื่น มีทำหน้าที่เป็นผู้ปกครอง [1] สำหรับซางิบอร์ก หากเพียงเธอได้ใกล้เคียง ซางิบอร์กจริง ๆ อยากคุยกับเธอเหมือน...""Ara คำเหล่านั้นจริง ๆ ทำให้ฉันมีความสุข"ทั้งสองของพวกเขาได้สมกับเป็นพวกเกลียดทันทีที่ windows จะเห็นโกลเด้น haired วัยสาวยิ้มในขณะที่ยืนอยู่ในกลางอากาศนอกหน้าต่างที่มีแสนยานุภาพมากฟ้าลั่นครืน"เลอ... เลทิเซีย-sama " ซางิบอร์กที่ไปขึ้นในความประหลาดใจทันทีวิ่งผ่านหน้าต่าง"อย่าเรียก sama อีกต่อไป ตอนนี้ฉันมีเพียงความครอบครองของบุคคลอื่น เป็น [Highborn ของน้อยสวน], ก็นำพา [ผู้ดูแล] ด้วยความเคารพ จะเลียนคุณ คุณรู้หรือไม่"มีเปิดหน้าต่าง โกลเด้น haired วัยรุ่นหญิงสาวที่ชื่อว่าเลทิเซียสวมรอยยิ้มขมเธอป้อนเลานจ์ผมสีทองสวยงามมีริบบิ้นภาพพิเศษยึดด้านหลังศีรษะของเธอในขณะแจ็คเก็ตหนังสีแดงถูกดึงผ่านชุดยาว แต่มันก็บอกเธอว่าพี่ผิดกับซางิบอร์ก เธอปรากฏให้ดูค่อนข้างเล็ก"ขอโทษความหยาบคายของฉันสำหรับการป้อนผ่านหน้าต่าง แต่ฉันแค่อยากจะเห็นคุณ ซางิบอร์กโดยไม่ปล่อยให้จิ้นรู้เยี่ยมชมของฉัน""ไม่... มีที่อื่น ๆ Ah ซางิบอร์กจะรับชาคุณ กรุณารอสักครู่! "บางทีมันเป็นความสุขเห็น comrade อดีตที่เคยหายไปเป็นเวลานาน ซางิบอร์กข้ามห้องเตรียมชาเบา ๆสังเกตเห็น Izayoi ยังอยู่และความจริงที่เขาใช้ดูแปลกมองใบหน้าของเธอ เลทิเซียยืดหัวเธอเป็นเธอส่งคืนสายตา"เป็นอะไร หรือมีบางสิ่งบางอย่างบนใบหน้าของฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 8 [แก้ไข]
กลับไปที่สำนักงานใหญ่หลังจากการตัดสิ่งขึ้นในส่วนอื่น ๆ , Izayoi อะซึกะและจินได้ทำเส้นตรงไปยังห้องทำงานชุมชนเพื่อยืนยันสถานการณ์Yō ห้องทำงานที่Yōถูกผลักในพื้นดินเป็นพิธีกรรมที่ดึงพลังของของขวัญสำหรับการรักษา. โชคดีสำหรับพวกเขาที่พระเจ้าปีศาจที่ได้วาง [ไม่มีชื่อ] ในโรงฆ่าสัตว์ปีที่ผ่านมาไม่ได้รำคาญที่จะเอามือวางบนซื้อคืน ที่เก็บสะสมของขวัญที่เก็บรวบรวมโดยชุมชน และที่เหลือพวกเขาด้วยของขวัญต่างๆที่เก็บไว้ใน workrooms แต่เนื่องจากลักษณะเฉพาะของพวกเขาที่จำเป็นต้องใช้จำนวนมากของเงื่อนไขที่จะพบเพื่อที่จะได้อาวุธส่วนใหญ่ของพวกเขาลำบากเกินไปที่จะดำเนินการและเป็นเช่นนี้ทำให้มันยากที่จะหาผู้ซื้อในตลาดที่จะให้ความสนใจที่จะ เช่นอุปกรณ์ความต้องการสูง . ดังนั้นพวกเขาจะปล่อยให้พวกเขาที่จะอยู่และเก็บฝุ่นใน workrooms ธนารักษ์หลังจากจ่ายไปเยือน yo, Izayoi ที่กำลังนอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นถาม Kuro ยูซากิกับการปฏิเสธศรัทธาในเสียงของเขา: "ผมได้ยินมาว่าการบาดเจ็บของ Kasukabe จะเพียง จำเป็นต้องใช้สองหรือสามวันจะได้รับการซ่อมแซมอย่างสมบูรณ์ นี่คือที่ที่พวกเขาจะพูดว่า 'เป็นที่คาดหวังของลิตเติ้ลการ์เด้นที่พระเจ้าอยู่? " "ใช่ มันเป็นเพียงแค่ว่าเธอได้สูญเสียไม่น้อยเลือดเพื่อให้ Kuro Usagi ช่วยในการดำเนินการรักษาเพื่อเพิ่มจำนวนเม็ดเลือดแดงของเธอเซลล์ หลังจากทั้งหมดถ้าถ่ายเลือดที่ถูกจะต้องเราจะต้องขอเฉพาะชุมชนอื่นที่จะจัดการกับมัน. " "ดีฉันคิดว่ามันเป็นทางเลือกที่ดีตั้งแต่ที่ไม่ทำให้เราต้องเสียค่าธรรมเนียมใด ๆ ใช่มั้ย? โอ้ฉันเกือบจะลืม สถานการณ์อะไรเหมือนเกมที่คุณพูดคุยเกี่ยวกับเวลาอื่น ๆ " Izayoi และ Kuro ยูซากิเป็นคนเดียวในเลานจ์บนชั้นสามของสำนักงานใหญ่และพวกเขากำลังคุยกันเรื่องเกมที่เพื่อนของพวกเขาได้รับการเสนอขึ้นเป็นรางวัลเกม. เมื่อ การเรียนรู้ของความตั้งใจ Izayoi ที่จะมีส่วนร่วมในเกมที่ Kuro ยูซากิได้ไปอย่างมีความสุขที่จะส่งใบสมัคร แต่การแสดงออกของการกลับมาของเธอเป็นคนหนึ่งที่มองใกล้กับร้องไห้. "เกมถูกเลื่อนออกไป ?!" "ใช่ ...... Kuro ยูซากิมีเพียง ได้เรียนรู้จากมันเมื่อเธอพยายามที่จะใช้มัน มองไปที่สิ่งที่มี faring ก็จะดูเหมือนว่ามีความเป็นไปได้ว่าจะมีการเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด. " หูกระต่ายบนหัว Kuro ยูซากิของ drooped ในขณะที่ใบหน้าของเธอดูเหมือนจะมีลักษณะท้อแท้และเสียใจที่เธอดึงหน้ายาว. มีพยุงพระองค์เอง ขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่ก่อนหน้านี้ Izayoi ตอนนี้กลับลงไปที่โซฟาดูเหมือนจะเสียใจที่ต้องทำงานถึงความคาดหมายของเขาเพื่ออะไร. "เพื่อทำจริงนั้นเป็นสิ่งที่โง่ เราไม่สามารถเพียงแค่พูดคุยกับ Shiroyasha เกี่ยวกับมันและขอให้เธอสำหรับบางวิธีอื่น ๆ ? " "ไม่ควรจะมีวิธีการใด ๆ โดยขณะนี้มันเป็นเรื่องพูดคุยของเมืองที่มีการซื้อที่ได้รับความสนใจและได้ทำ ข้อเสนอใจกว้าง. " Izayoi ทำหน้าบึ้งที่ว่าไม่พอใจอย่างชัดเจนโดยสิ่งที่เขาได้ยิน แต่ความทุกข์นี้ไม่ได้เกิดจากการขายของบุคคล. แต่ความทุกข์เป็นผลมาจากความคิดของโฮสต์ redrawing ข้อเสนอของรางวัลเกมเนื่องจากลักษณะของผู้ซื้อที่มีข้อเสนอใจกว้าง. Izayoi คลิกลิ้นของเขาในการระคายเคือง : "ชิ! ในท้ายที่สุดมันเป็นเพียงองค์กรของผู้ค้า ?! จากมุมมองของสิ่งที่เจ้าภาพจริงควรทำชนิดของการกระทำที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นการกระทำที่น่ารังเกียจ! ไม่ได้ [พันตา] กลุ่มใหญ่ของชุมชน? วิธีที่พวกเขาสามารถก้มต่ำที่? " "มีอะไรที่เราสามารถทำได้เกี่ยวกับมัน หลังจากที่ทุก [ตาพัน] เป็นกลุ่มใหญ่ของชุมชน ที่มีมากกว่าครึ่งหนึ่งขององค์การเป็นโดยตรงภายใต้ Shiroyasha-sama แต่ยังคงมีบางส่วนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของชุมชนภายใต้ธงที่อื่น และชุมชนที่ควรจะอยู่ในความดูแลของโฮสติ้งเกมเป็นนายทหารฝ่ายเสนาธิการภายใต้ธงของชุมชนโดยใช้ชื่อของ [เซอุส] ตราบใดที่ผลรวมของการเสนอหรือของขวัญเสนอขึ้นเพื่อแลกเปลี่ยนมันเป็นที่น่าสนใจพอที่พวกเขาจะไม่ค้างคาวตาเกี่ยวกับการวางรอยเปื้อนบนธงของเทพธิดาคู่เช่นความกล้าพอที่จะวาดเกมของขวัญ " แม้ว่าคำ Kuro ยูซากิอาจจะฟังเหมือนการยอมรับไม่เต็มใจของโชคชะตา, ความเสียใจและความเกลียดชังของเธอหลายครั้งยิ่งใหญ่กว่าแน่นอนสิ่งที่ Izayoi รู้สึก. ดังนั้นแม้เหตุผลสำหรับความสงบของเธอเป็นผลมาจากความจริงที่ว่าของขวัญเกมส์เป็นกฎหมายแน่นอนของ ลิตเติ้ลการ์เด้น. เพื่อดึงเพื่อนสนิทของคนที่ได้รับนำมาเป็นรางวัลจากการสูญเสียเกมของขวัญเป็นมั่นเหมาะเป็นงานที่ยาก. แต่ Kuro ยูซากิก็เป็นที่ชัดเจนว่าวิธีเดียวที่จะฟื้นอดีตสหายของเธอจะต้องผ่านการชนะของเกมของขวัญ ดังนั้นมันจะถูกนับเป็นเหตุการณ์ที่โชคร้ายที่โชคไม่ได้อยู่บนด้านข้างของพวกเขาและเชื่อฟังคำสั่งให้ขึ้นไปบนความคิด. "ลืมมันให้เพียงรอเวลาต่อไปแล้ว มาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สิ่งที่ชนิดของคนเป็นเพื่อนที่? " "อืม ...... ที่จะนำมันในสายหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงสวยที่มีผมสีทองที่สวยงามอ่อนนุ่มที่ให้ความรู้สึกเช่นเดียวกับที่ไหลไหมถ้าคุณใช้นิ้วมือของคุณจะวิ่งผ่านพวกเขา ในขณะที่ combing และเมื่อเธอใช้เวลาอาบน้ำผมเปียก glistens เหมือนแสงดาวในขณะที่มันปกคลุม. " "โอ้? ฉันไม่ได้รับมัน แต่ดูเหมือนสิ่งที่คุ้มค่าดู. " "แน่นอน! พลัสเธอมากคิดเกี่ยวกับคนอื่น ๆ ต้องเอาบทบาทในฐานะผู้พิทักษ์ [1] สำหรับ Kuro ยูซากิ ถ้าเพียง แต่เธออยู่ในบริเวณใกล้เคียง Kuro Usagi จริงๆต้องการที่จะพูดคุยกับเธอน้อย ...... " "Ara คำเหล่านั้นจริงๆทำให้ฉันมีความสุข." ทั้งสองคนตกใจทันทีที่พวกเขาหันไปมองไปที่หน้าต่างที่จะเห็นสีทอง เด็กสาววัยรุ่นที่มีผมยิ้มในขณะที่ยืนอยู่กลางอากาศนอกหน้าต่างที่ถูกแสนยานุภาพค่อนข้างดัง. "เลอ ... Leticia-sama!" Kuro ยูซากิที่กระโดดขึ้นมาในความประหลาดใจรีบวิ่งไปที่หน้าต่าง. "อย่าเรียกฉัน Sama อีกต่อไป ฉันตอนนี้เพียงแค่ความครอบครองของบุคคลอื่น ในฐานะที่เป็น [Highborn ของลิตเติ้ลการ์เด้น] ถ้าคุณจะคิดว่า [ครอบครอง] ด้วยความเคารพคุณจะต้องหัวเราะเยาะคุณรู้หรือไม่ " มีการเปิดหน้าต่างเด็กสาววัยรุ่นที่มีผมสีทองซึ่งเป็นชื่อเลติเซียสวมรอยยิ้มขมขื่นที่เธอ เข้าเลานจ์. ผมสีทองของเธอที่สวยงามได้ริบบิ้นที่กำหนดเองทำพิเศษยึดด้านหลังศีรษะของเธอในขณะที่แจ็คเก็ตหนังสีแดงถูกดึงไปชุดยาว ถึงแม้มันจะบอกว่าเธอเป็นผู้สูงอายุที่จะ Kuro ยูซากิเธอปรากฏตัวขึ้นดูอ่อนค่อนข้าง. "ขอโทษความหยาบของฉันสำหรับการป้อนผ่านหน้าต่าง แต่ฉันแค่อยากจะเห็นคุณ Kuro ยูซากิไม่ต้องแจ้งให้จินรู้เกี่ยวกับการเยี่ยมชมของฉัน." "เป็น ... ที่เป็นเช่นนั้น? Ah! Kuro ยูซากิจะได้รับชาสำหรับคุณโปรดรอสักครู่! " บางทีมันอาจจะเป็นความสุขจากการได้เห็นเพื่อนสนิทอดีตที่ได้รับหายไปเป็นเวลานาน, Kuro Usagi ข้ามเบา ๆ ไปที่ห้องเตรียมชา. สังเกตเห็นว่า Izayoi ยังคงอยู่และ ความจริงที่ว่าเขาใช้รูปลักษณ์แปลกที่จะจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ Leticia เอียงศีรษะของเธอขณะที่เธอจ้องมองกลับมา. "เป็นสิ่งที่เรื่องนี้? หรือมีบางสิ่งบางอย่างบนใบหน้าของฉัน "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 8 [ แก้ไข ]
เมื่อกลับมาถึงสำนักงานใหญ่หลังจากเก็บของในส่วนอื่น ๆ ซาโย อาสุกะ กับ จิน มีเส้นตรงไปยังห้องทำงานของชุมชนเพื่อยืนยันสถานการณ์ของ Y โฮ . ที่ห้องทำงานที่ Y โฮถูกรักษาในพิธีกรรมพื้นดินที่วาดเมื่อพลังของของขวัญสำหรับการรักษา

โชคดีสำหรับพวกเขาปีศาจที่เคยวาง [ ชื่อ ] ในโรงฆ่าสัตว์ปีที่แล้วไม่ต้องแตะต้องคลังที่กักตุนของขวัญที่รวบรวมจากชุมชน และทิ้งพวกเขาด้วยของขวัญต่าง ๆเก็บไว้ใน workrooms . แต่เนื่องจากลักษณะที่โดดเด่นของพวกเขาต้องการมากของเงื่อนไขที่จะต้องพบเพื่อที่จะใช้ ส่วนใหญ่ของพวกเขากำลังลำบากเกินไปที่จะดำเนินการดังนี้ทำให้มันยากที่จะหาผู้ซื้อในตลาดที่จะให้ความสนใจกับอุปกรณ์ความต้องการสูงเช่น ดังนั้น พวกเขาสามารถ ปล่อยพวกเขาโกหกและเก็บฝุ่น ในคลัง workrooms

หลังจากจ่ายไปเยือนซาโย โฮ Y , ที่นอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นถามคุโระ อุซางิกับเชื่อในเสียงของเขา :

" ฉันได้ยินว่าบาดเจ็บ Kasukabe จะต้องการเพียงแค่สองหรือสามวันจะสมบูรณ์ซ่อม . นี่คือที่ที่พวกเขาจะพูดว่า " สมกับเป็นสวนที่ที่พระเจ้าอยู่ " "

" ครับ มันเป็นเพียงว่าเธอได้สูญเสียไม่น้อยแล้วเลือดคุโระ อุซางิช่วยทำการรักษาเธอเพื่อเพิ่มจำนวนเม็ดเลือดแดง . หลังจากทั้งหมดถ้าเลือดจะต้องเราก็ต้องถามอีก เฉพาะชุมชนจัดการเอง "

" เอ่อ ฉันว่ามันก็เป็นทางเลือกที่ดี เนื่องจากว่าไม่ต้องให้เราจ่ายค่าธรรมเนียมใด ๆ ใช่มั้ย ? โอ้ฉันเกือบลืมไป สถานการณ์เหมือนเกมที่คุณพูดคุยเกี่ยวกับเวลาอื่นนะ "

ซาโย และ คุโระ อุซางิอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่นในระดับที่สามของสำนักงานใหญ่และพวกเขากำลังพูดถึงเกมที่สหายของพวกเขาได้รับการเสนอขึ้นเป็นเกมรางวัล

เมื่อการเรียนรู้ของซาโย เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในเกม คุโระ อุซางิก็มีความสุขไปยื่นใบสมัคร แต่อารมณ์ของเธอเมื่อเธอกลับมาเป็นคนหนึ่งที่ดูใกล้จะร้องไห้

" เกมล่าช้า ? !"

" ใช่ . . . . . . . คุโระ อุซางิก็เรียนรู้จากมันเมื่อเธอพยายามที่จะใช้มัน มองสิ่งที่สวยงาม มันอาจดูว่า มันเป็นไปได้ที่จะล่าช้าไปเรื่อย ๆ "

กระต่ายหูบนหัวของคุโระ อุซางิ drooped ในขณะที่ใบหน้าของเธอดูเหมือนจะมองท้อและเสียใจที่เธอทำหน้าเศร้า

มี propped ตัวเองขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ก่อนหน้านี้ซาโย ตอนนี้กลับมาอยู่ที่โซฟาด้วยความเสียใจที่ต้องทำงานถึงความคาดหวังของเขา ไม่มีอะไร

" จริงๆ แล้วทำเรื่องบ้าๆแบบนั้น เราไม่พูดกับ shiroyasha เกี่ยวกับมันและถามเธอบางวิธีอื่น ๆ ? "

" ไม่ควรมีวิธีการใด ๆแล้ว มันก็พูดกันว่ามีผู้ซื้อที่ได้รับความสนใจ และมีข้อเสนอที่ดี "

ซาโย หน้าบึ้งอยู่นั่นไม่พอใจอย่างชัดเจนจากสิ่งที่เขาได้ยิน แต่ความทุกข์นี้ ไม่ได้เกิดจากการขายบุคคล

แทน ทุกข์เพราะความคิดของเจ้าภาพ redrawing ข้อเสนอของเกมรางวัลเนื่องจากลักษณะของผู้ซื้อด้วยใจดี

ซาโย คลิกลิ้นของเขาในการระคายเคือง :

" ชิ ! สุดท้ายมันก็แค่องค์กรของผู้ค้า ? !จากมุมมองของสิ่งที่ครอบครัวควรทำแบบนั้นทำสามารถเรียกว่าทำตัวน่ารังเกียจ ไม่ใช่ [ พันตา ] กลุ่มใหญ่ของชุมชนได้อย่างไร วิธีการที่พวกเขาสามารถลงมาต่ำขนาดนั้น ? "

" ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ หลังจากทั้งหมด [ พันตา ] คือกลุ่มใหญ่ของชุมชน ที่มีมากกว่าครึ่งหนึ่งขององค์กรเป็นโดยตรงภายใต้ shiroyasha Sama ,แต่ยังมีอีกส่วนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของชุมชนภายใต้ธง และชุมชนที่ควรจะอยู่ในค่าใช้จ่ายของโฮสต์เกม cadre ภายใต้ธง , ชุมชน โดยใช้ชื่อของ [ เทพ ] ตราบเท่าที่ผลรวมของข้อเสนอหรือของขวัญที่เสนอขึ้นเพื่อแลกเปลี่ยน มันมีเสน่ห์พอพวกเขาจะไม่กระพริบตาให้รอยเปื้อนบนธงของเทพธิดาแฝด เช่นถูกกล้าพอที่จะวาดเกมของขวัญ "

ถึงแม้ว่าคุโระ อุซางิพูดอาจจะฟังดูเหมือนไม่เต็มใจยอมรับชะตากรรม เธอเสียใจและเกลียดต้องมากกว่าสิ่งที่ซาโย รู้สึกหลายครั้ง

แม้ ดังนั้นเหตุผลสำหรับความสงบของจิตใจของเธอคือเนื่องจากความจริงที่ว่าเกมของขวัญเป็นกฎเหล็กของ สวนเล็ก ๆน้อย ๆ

จะเรียกเป็นสหายที่เคยถ่ายเป็นถ้วยรางวัลจากการสูญเสียเกมของขวัญเป็นมั่นเหมาะยาก

แต่คุโระ อุซางิก็ชัดเจนว่าวิธีเดียวที่จะฟื้นสหายเก่าของเธอจะผ่านการชนะเกมของขวัญ ดังนั้นมันอาจจะถูกนับเป็นเหตุการณ์ที่โชคไม่เข้าข้างพวกเขา และยอมเลิกคิด

" ลืมมันเถอะ แค่รอเวลาต่อไป มาคิดดูว่าคนแบบไหนที่สหาย ? "

" เอ่อ . . . . . . . ใส่ไว้ในหนึ่งบรรทัดเธอเป็นผู้หญิงที่สวย สวย เนียน ผมสีทองที่เหมือนไหลไหม ถ้าคุณใช้นิ้วของคุณเพื่อเรียกใช้ผ่านพวกเขาในขณะที่ combing และเมื่อเธออาบน้ำผมที่เปียกจุดประกายเหมือนแสงของดวงดาวที่ส่องประกาย "

" โอ้ ? ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ดูเหมือนสิ่งที่คุ้มค่าดู . . . . "

" แน่นอน ! แถมใจดีมากเกี่ยวกับคนอื่นได้รับบทบาทในฐานะผู้ปกครอง [ 1 ] คุโระ อุซางิ ถ้าเพียงแต่เธออยู่ใกล้ๆ คุโระ อุซางิก็อยากจะคุยกับเธอสักหน่อย . . . . . . . "

" เอ๊ะ คำพูดพวกนั้นมันทำให้ผมมีความสุข "

ทั้งสองตกใจมากพวกเขาทันทีหันไปมองที่หน้าต่าง เห็นเด็กสาวผมสีทองยืนยิ้มอยู่กลางอากาศภายนอก Windows ที่เสียงค่อนข้างเจี๊ยวจ๊าว .

" . . . . . เลทิเซียซามะ ! " คุโระ อุซางิที่กระโดดขึ้นมาในใจทันที รีบไปที่หน้าต่าง

" อย่าเรียกฉันว่าท่านอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ผมก็แค่ความครอบครองของบุคคลอื่น เป็นคนชั้นสูงของ [ สวน ] ถ้าคุณต้องพิจารณา [ ครอบครอง ] ด้วยความเคารพ คุณจะหลอก คุณรู้มั้ย ? "

มีเปิดหน้าต่างเด็กสาวผมสีทองที่ชื่อว่า เลทิเชีย ใส่รอยยิ้มขมขื่นเธอเข้าไปที่นั่น

ผมสีทองของเธอสวยงาม มีริบบิ้นผูกหลังพิเศษสั่งตัดหัวของเธอในขณะที่เสื้อหนังสีแดงถูกดึงผ่านชุดยาว แม้จะบอกว่าเป็นผู้อาวุโสให้คุโระ อุซางิ เธอดูเหมือนจะดูเด็ก

" ขอโทษที่เสียมารยาทเข้ามาผ่านทางหน้าต่างแต่ฉันแค่อยากเห็นคุณคุโระ อุซางิ โดยไม่ให้จินรู้เกี่ยวกับการเยี่ยมชมของฉัน . "

" . . . . . . . งั้นเหรอ ? อ่า ! คุโระ อุซางิจะได้รับชาสำหรับคุณ โปรดรอซักครู่ "

บางทีมันคือความสุขจากการได้เห็นอดีตสหายที่เคยหายไปนาน คุโระ อุซางิก็เบาไปเตรียมน้ำชา .

สังเกตเห็นว่า ซาโย ยังเป็นปัจจุบันและความจริงที่ว่าเขาใช้ดูแปลกที่จะจ้องหน้าเธอ เลทิเชีย เอียงหัวของเธอขณะที่เธอกลับมาสายตา

" คืออะไร ? หรือมีอะไรติดหน้าฉันหรอ ? "