Iconographical Issues in the Archeo

Iconographical Issues in the Archeology of Wat Phra Men,
Nakhon Pathom
Nicolas Revire

Wat Phra Men, an important temple site at Nakhon Pathom in the central
plains of Thailand from around the 7th to 8th centuries CE, is re-examined
for the diverse conclusions that can be drawn from iconographical study
of its Buddha images. Four or five colossal images, seated in the so-called
“European fashion”, are reputed to have originated here although they
are today displayed in different temples and museums. The history of
the discoveries and restorations at the site is reviewed. While the precise
nature and original appearance of the monument remain a mystery,
the iconographical significance of the images lies in different possible
interpretations according to the Buddhist traditions that were practiced
here. The nature of Buddhism in the Dvāravatī period was evidently very
heterogeneous; esoteric forms of Mahāyāna Buddhism may have evolved
at Wat Phra Men in Theravāda guise. The results of this re-examination
should hold implications for other Buddhist sites in Nakhon Pathom and
neighboring provinces.
The importance of Nakhon Pathom in the early history of Thailand is well
recognized because of the large number of archeological remains found there:
ruins of stūpa or caitya foundations, stone and bronze sculptures, and clay and
stucco artifacts, among other items (figure 1). How much is really known about
the iconography of its art? While new archeological discoveries have been made1
and excavations are being carried out in central Thailand, art historians still need
to rely on earlier studies and museum collections, not only for reference material
but also in reconsidering some of what has been found and has fallen, for the most
part, into oblivion. Unfortunately a large number of Buddhist artifacts in museum
collections in Thailand lack information about their archeological context that is
necessary in building an understanding of their real place and function in a religious
complex and culture. There are some rare exceptions, however, Wat Phra Men being
a good example.
The emblematic site of Nakhon Pathom is essential for the study of the
archeology of Dvāravatī because it has provided abundant material and is well documented in Western languages and Thai (Dupont 1959; Tri 1939; Sen 2006;
Revire 2008; Hennequin 2009a). Of significant value is the pioneering work by the
French archeologist Pierre Dupont and his team. Some problems still linger with this
site, however; uncertainty persists about the precise nature and appearance of the
monument, as well as the exact provenance, dating and iconographic significance
of the four or five colossal Buddha images said to have come from here.
In the spirit of reassessing existing scholarship, this article reviews extant
knowledge about Wat Phra Men, re-evaluates the provenance and iconography of
the fine Buddha images reputed to have come from here and, finally, attempts an
analysis of their original arrangement—focusing on their iconography in relation
with the larger religious and artistic contexts of Dvāravatī and its neighboring
Buddhist cultures. The iconology of the material from Wat Phra Men could be, if
not completely resolved or reconstituted, at least interpreted in a radically different
way depending on which Buddhist traditions are considered. Beyond the common
Theravāda conventions, the Mantrayāna or mantranaya2 also deserves attention,
since it grew significantly during the 7th and 8th centuries CE across South and
Southeast Asia, including perhaps in what today constitutes central Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหา iconographical ในโบราณคดีของวัดพระเมรุนครปฐมNicolas Revireวัดพระเมรุ ไซต์เป็นวัดสำคัญที่นครปฐมในใจกลางราบของประเทศไทยจากสถาน 7-8 ศตวรรษ CE มีกล่าวถึงอีกครั้งสำหรับบทสรุปของหลากหลายที่สามารถดึงจาก iconographical ศึกษาของของพระพุทธรูป สี่ หรือห้ามหาศาลภาพ นั่งในเรียกว่า"แฟชั่นยุโรป" ชื่อเสียงได้มาที่นี่ถึงแม้ว่าพวกเขาวันนี้จะแสดงขึ้นในวัดต่าง ๆ และพิพิธภัณฑ์ ประวัติของทบทวนค้นหาและคืนค่าไซต์ ในขณะแม่นยำธรรมชาติและลักษณะที่ปรากฏดั้งเดิมของอนุสาวรีย์ยังคง ลึกลับiconographical ความสำคัญของภาพอยู่ในสุดแตกต่างกันตีความตามพุทธประเพณีที่ได้ปฏิบัติที่นี่ ลักษณะของพระพุทธศาสนาในระยะ Dvāravatī ถูกอย่างเห็นได้ชัดมากแตกต่างกัน อาจมีพัฒนารูปแบบลึกลับของศาสนาพุทธมหายานมีร่วมกันที่วัดพระเมรุในเถรวาทครอบ ผลการสอบนี้ควรเก็บผลสำหรับเว็บไซต์พระพุทธศาสนาอื่น ๆ ในนครปฐม และจังหวัดใกล้เคียงความสำคัญของเมืองนครปฐมในประวัติศาสตร์ยุคแรกของไทยเป็นอย่างดีรู้จัก เพราะของโบราณยังคงพบมี:ซากปรักหักพัง ของมูลนิธิ stūpa หรือ caitya หิน และประติมากรรมสำริด ดิน และมีสิ่งประดิษฐ์ ระหว่างรายการอื่น ๆ (รูป 1) จำนวนคือจริง ๆ รู้จักประติมานวิทยาของศิลปะ ในขณะที่ค้นพบโบราณคดีใหม่ได้ made1และทิศจะดำเนินการในภาคกลาง นักประวัติศาสตร์ศิลปะยังคงต้องพึ่งศึกษาก่อนหน้าและคอลเลกชันพิพิธภัณฑ์ ไม่เพียงแต่สำหรับวัสดุอ้างอิงแต่นอกจากนี้ใน reconsidering บางสิ่งได้พบ และ ตก ในสุดส่วนหนึ่ง เป็นการให้อภัย แต่จำนวนมากของพระพุทธศาสนาวัตถุในพิพิธภัณฑ์คอลเลกชันในประเทศไทยขาดข้อมูลเกี่ยวกับบริบทของโบราณที่ความจำเป็นในการสร้างความเข้าใจเกี่ยวกับสถานที่จริงและฟังก์ชันในแบบศาสนาของพวกเขาซับซ้อน และวัฒนธรรม อย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้นบางหายาก วัดพระเมรุตัวอย่างที่ดีไซต์ emblematic ของนครปฐมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการศึกษาโบราณคดีของ Dvāravatī เนื่องจากได้มีวัสดุมากมาย และจัดดีในภาษาตะวันตกและไทย (ดูปองท์ 1959 ตรี 1939 เซ็น 2006Revire 2008 Hennequin 2009a) ประโยชน์ที่สำคัญคือการทำงานโดยการฝรั่งเศส archeologist Pierre ดูปองท์และทีมของเขา ปัญหาลิงเกอร์ยังนี้ไซต์ อย่างไรก็ตาม ความไม่แน่นอนยังคงอยู่เกี่ยวกับธรรมชาติชัดเจนและลักษณะของการอนุสาวรีย์ ตลอดจน provenance แน่นอน ความสำคัญการหาคู่ และ iconographicสี่หรือห้ามหาศาล พุทธกล่าวว่า มาจากที่นี่ในจิตวิญญาณของ reassessing อยู่ทุนการศึกษา บทความนี้ทานยังความรู้เกี่ยวกับวัดพระเมรุ ใหม่ประเมิน provenance และประติมานวิทยาของthe fine Buddha images reputed to have come from here and, finally, attempts ananalysis of their original arrangement—focusing on their iconography in relationwith the larger religious and artistic contexts of Dvāravatī and its neighboringBuddhist cultures. The iconology of the material from Wat Phra Men could be, ifnot completely resolved or reconstituted, at least interpreted in a radically differentway depending on which Buddhist traditions are considered. Beyond the commonTheravāda conventions, the Mantrayāna or mantranaya2 also deserves attention,since it grew significantly during the 7th and 8th centuries CE across South andSoutheast Asia, including perhaps in what today constitutes central Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหา iconographical ในโบราณคดีวัดพระเมรุ,
นครปฐม
นิโคลัส Revire วัดพระเมรุ, เว็บไซต์วัดที่สำคัญที่จังหวัดนครปฐมในภาคกลางที่ราบแห่งประเทศไทยจากทั่ว 7 ถึงศตวรรษที่ 8 ซีอีจะตรวจสอบอีกครั้งสำหรับข้อสรุปที่มีความหลากหลายที่สามารถ จะมาจากการศึกษา iconographical พระพุทธรูปของ สี่หรือห้าภาพใหญ่โตนั่งอยู่ในสิ่งที่เรียกว่า"แฟชั่นยุโรป" มีชื่อเสียงจะเกิดขึ้นที่นี่แม้ว่าพวกเขาจะมีวันนี้ปรากฏขึ้นในวัดที่แตกต่างกันและพิพิธภัณฑ์ ประวัติศาสตร์ของการค้นพบและการบูรณะที่เว็บไซต์ที่มีการตรวจสอบ ในขณะที่แม่นยำธรรมชาติและลักษณะเดิมของอนุสาวรีย์ยังคงเป็นปริศนาที่มีนัยสำคัญ iconographical ของภาพที่อยู่ในความเป็นไปได้ที่แตกต่างกันไปตามการตีความพุทธประเพณีที่ได้รับการฝึกที่นี่ ลักษณะของพระพุทธศาสนาในสมัยทวาราวดีเห็นได้ชัดมากที่แตกต่างกัน; รูปแบบลึกลับของพุทธศาสนามหายานอาจมีการพัฒนาที่วัดพระเมรุในหน้ากากเถรวาท ผลของการตรวจสอบนี้อีกครั้งควรถือความหมายสำหรับเว็บไซต์ที่นับถือศาสนาพุทธในจังหวัดนครปฐมและ. จังหวัดใกล้เคียงความสำคัญของจังหวัดนครปฐมในช่วงประวัติศาสตร์ของประเทศไทยเป็นอย่างดีได้รับการยอมรับเพราะจำนวนมากของซากโบราณคดีพบว่ามี: ซากปรักหักพังของเจดีย์หรือ มูลนิธิ caitya ประติมากรรมหินและสำริดและดินเหนียวและสิ่งประดิษฐ์ปูนปั้นในรายการอื่น ๆ (รูปที่ 1) เท่าไหร่เป็นที่รู้จักกันมากเกี่ยวกับการยึดถือของศิลปะ? ในขณะที่การค้นพบทางโบราณคดีใหม่ได้รับการ made1 และการขุดเจาะที่มีการดำเนินการในภาคกลางของประเทศไทย, นักประวัติศาสตร์ศิลป์ยังคงต้องพึ่งพาการศึกษาก่อนหน้านี้และคอลเลกชันพิพิธภัณฑ์ไม่เพียง แต่สำหรับวัสดุอ้างอิงแต่ยังอยู่ในหารือบางส่วนของสิ่งที่ได้รับการค้นพบและได้ลดลงสำหรับ ส่วนใหญ่มีส่วนร่วมในการให้อภัย แต่น่าเสียดายที่มีจำนวนมากของสิ่งประดิษฐ์ที่นับถือศาสนาพุทธในพิพิธภัณฑ์คอลเลกชันในประเทศไทยขาดข้อมูลเกี่ยวกับบริบททางโบราณคดีของพวกเขาที่มีความจำเป็นในการสร้างความเข้าใจในสถานที่จริงของพวกเขาและฟังก์ชั่นในทางศาสนาและวัฒนธรรมที่มีความซับซ้อน มีข้อยกเว้นบางอย่างที่หายากมี แต่วัดพระเมรุเป็นตัวอย่างที่ดี. เว็บไซต์สัญลักษณ์ของจังหวัดนครปฐมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการศึกษาโบราณคดีสมัยทวารวดีเพราะมันได้จัดให้มีวัสดุมากมายและเป็นเอกสารที่ดีในภาษาไทยและตะวันตก (Dupont 1959 ; Tri 1939; Sen 2006; Revire 2008; Hennequin 2009a) ของมูลค่าที่มีนัยสำคัญเป็นงานที่เป็นผู้บุกเบิกโดยนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสปิแอร์ดูปองท์และทีมงานของเขา ปัญหาบางอย่างยังคงมีอิทธิพลนี้เว็บไซต์อย่างไรก็ตาม; ความไม่แน่นอนยังคงมีอยู่เกี่ยวกับธรรมชาติได้อย่างแม่นยำและลักษณะของอนุสาวรีย์เช่นเดียวกับที่มาที่แน่นอนเดทและความสำคัญเข้มข้นในสี่หรือห้าพระพุทธรูปใหญ่โตกล่าวว่าได้มาจากที่นี่. ในจิตวิญญาณของทุนการศึกษาที่มีอยู่ reassessing บทความนี้ความคิดเห็นที่ยังหลงเหลืออยู่ความรู้เกี่ยวกับวัดพระเมรุอีกครั้งประเมินรากและยึดถือของพระพุทธรูปที่มีชื่อเสียงที่ดีจะมาจากที่นี่และในที่สุดความพยายามที่การวิเคราะห์ของการจัดโฟกัสเดิมของพวกเขาในการยึดถือในความสัมพันธ์กับบริบททางศาสนาที่มีขนาดใหญ่และศิลปะของ สมัยทวารวดีและเพื่อนบ้านของวัฒนธรรมชาวพุทธ iconology ของวัสดุจากวัดพระเมรุอาจจะถ้าไม่สามารถแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์หรือสร้างตีความอย่างน้อยในที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงวิธีขึ้นอยู่กับประเพณีทางพุทธศาสนาได้รับการพิจารณา นอกเหนือจากการร่วมกันประชุมเถรวาท, Mantrayana หรือ mantranaya2 ยังสมควรได้รับความสนใจเพราะมันเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงศตวรรษที่ 7 และ 8 CE ทั่วภาคใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รวมทั้งอาจจะอยู่ในวันนี้ถือว่าเป็นสิ่งที่ภาคกลางของประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหา iconographical ในโบราณคดีแห่งวัดพระผู้ชาย

นิโคลัส revire นครปฐม

วัดพระผู้ชาย สำคัญเว็บไซต์วัดที่นครปฐมในที่ราบลุ่มภาคกลางของประเทศไทยจากรอบ 7
8 ศตวรรษ CE เป็นตรวจสอบ
สำหรับความหลากหลายที่สามารถวาดข้อสรุปจากการศึกษา iconographical
ของพระพุทธเจ้า ภาพ สี่หรือห้ามหึมาภาพประทับในที่เรียกว่า
" แฟชั่น " ยุโรปมีชื่อเสียงได้มาที่นี่แม้ว่าพวกเขา
วันนี้แสดงในวัดต่างๆ และพิพิธภัณฑ์ ประวัติความเป็นมาของการค้นพบและบูรณะ
ที่เว็บไซต์ทบทวน ในขณะที่ลักษณะที่แม่นยำและลักษณะของอนุสาวรีย์เดิม

ยังคงลึกลับ iconographical ของภาพอยู่ในระดับที่แตกต่างกันเป็นไปได้
การตีความตามพุทธประเพณีที่ปฏิบัติ
ที่นี่เลย ธรรมชาติของพุทธศาสนาใน DV อุบาสก ravat īลดลงเห็นได้ชัดมาก
ต่างกัน ; ลึกลับรูปแบบของ Mah อุบาสกอุบาสก Y นาพุทธศาสนาอาจจะมีการพัฒนา
ที่วัดพระผู้ชายใน therav อุบาสกดาปลอมตัว ผลของการสอบนี้อีกครั้ง
ควรถือสำหรับเว็บไซต์อื่น ๆในพระพุทธศาสนาจังหวัดนครปฐมและจังหวัดใกล้เคียง

.ความสำคัญของนครปฐมในช่วงประวัติศาสตร์ของประเทศไทยเป็นอย่างดี
จำเพราะของจำนวนมากของซากโบราณคดีพบมีซากของมูลนิธิเซนต์ยู :
PA หรือ caitya หิน และประติมากรรมบรอนซ์และดินเหนียว
ปูนปั้นสิ่งประดิษฐ์ในรายการอื่น ๆ ( รูปที่ 1 ) เท่าไหร่จริงๆรู้เกี่ยวกับ
รูปแบบศิลปะของ ในขณะที่การค้นพบแหล่งโบราณคดีใหม่ได้รับ made1
และการขุดค้นจะถูกดำเนินการในภาคกลางของประเทศไทย นักประวัติศาสตร์ศิลปะยังต้องพึ่งพาการศึกษาก่อนหน้านี้
และคอลเลกชันที่พิพิธภัณฑ์ ไม่เพียง แต่สำหรับวัสดุอ้างอิง
แต่ยังอยู่ในการพิจารณาบางส่วนของสิ่งที่ได้พบและได้ลดลง สำหรับส่วนใหญ่ ,
ในการให้อภัย . แต่น่าเสียดายที่เป็นจำนวนมากของพุทธศิลปวัตถุในพิพิธภัณฑ์
คอลเลกชันในประเทศไทยยังขาดข้อมูลเกี่ยวกับแหล่งโบราณคดีบริบทของพวกเขาที่จำเป็นในการสร้างความเข้าใจ
สถานที่จริงของพวกเขาและการทำงานที่ซับซ้อนทางศาสนา
และวัฒนธรรม มีข้อยกเว้นที่หายาก , อย่างไรก็ตาม , วัดพระผู้ชายถูก

เว็บไซต์ ตัวอย่างที่ดี เป็นสัญลักษณ์ของนครปฐมเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการศึกษาของ
โบราณคดีของ DV อุบาสก ravat īเพราะมีวัสดุมากมาย และมีเอกสารดีในภาษาตะวันตกและไทย ( ดู 1959 ; ไตร 1939 ; เซน 2006 ;
revire 2008 ; hennequin 2009a ) คุณค่าสำคัญคืองานบุกเบิกโดย
นักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสปิแอร์ ดูปองต์ และทีมงาน บางปัญหายังคงอู้ด้วย
เว็บไซต์ อย่างไรก็ตามความไม่แน่นอนยังคงมีอยู่เกี่ยวกับลักษณะที่แม่นยำและการปรากฏตัวของ
อนุสาวรีย์รวมทั้งรากแน่นอน คบกันและความเข้มข้นของ
4 หรือ 5 ตัว พระพุทธรูป กล่าวว่า มีมาจากที่นี่ .
ในจิตวิญญาณของ reassessing ทุนการศึกษาที่มีอยู่ บทความนี้ความคิดเห็น ความรู้เท่าที่มีอยู่
เกี่ยวกับวัดพระผู้ชาย กำลังประเมินราก .
และรูปแบบของได้พระพุทธรูปที่มีชื่อเสียงที่จะมาที่นี่และในที่สุดความพยายามที่
การวิเคราะห์จัดเดิมที่เน้นรูปแบบความสัมพันธ์ทางศาสนาและศิลปะ
ที่มีบริบทของอุบาสก ravat ī DV และเพื่อนบ้าน
พุทธวัฒนธรรม การ iconology ของวัสดุจากวัดพระผู้ชายไม่ได้ ถ้าไม่ได้รับการแก้ไขหรือสร้างใหม่
,