Prologue "Why are you here? Didn't

Prologue



"Why are you here? Didn't you have enough fun with humiliating me in front of the school? Ruining my life!" I snapped, rage deep witin my voice. She stared at me, confused and unsure. I could see the nervous flicker within her dark, onyx eyes, the eyes I had loved. She took a step towards me, causing me to back away. I didn't want to see her or hear her! Why did she come back?

"Tippani, I'm sorry. I'm really and truly sorry for what I did in the past." she said, biting her lip anxiously. I glared at her, hate bubbling in my chest. She came back just to apologize? Isn't it already too late since she literally tore my heart apart because of her cruel, heartless words.

"Go back to Seoul or Jeonju or whatever you came from. You're wasting your time here, you stupid heartless jerk!" I snapped at her in a venomous, anger filled tone. I could see the hurt flash in her eyes but I didn't even care, knowing she had done worse to me. I hated her, I hated her for breaking my heart into a million pieces. It's because of her that my heart is hollow and empty. She was the one who made me feel insecure about relationships.

"I know I made a horrible mistake but please, forgive me. Forgive this fool infront of you! I'm sorry that I didn't realize that I...I..." she tried to say but her voice trailed off in mid sentence. I ignored her, pushing past her as I stomped my way up the street.

"Wait, Fany-ah, I'm not done talking to you!" she called to me, causing me to stop and turn around to look at her. I angrily stepped toward her and grabbed her by the collar of her hoodie. I looked directly into her warm, onyx eyes.

"Just leave me alone, I don't want to see you, hear you, or even smell you." I replied in a low, cold tone before I simply walked down the street.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อารัมภบท



"ทำไมคุณมาที่นี่คุณไม่ได้พอสนุกกับความอัปยศอดสูฉันในด้านหน้าของโรงเรียน? ทำลายชีวิตของฉัน" ผมตะคอกโกรธลึก witin เสียงของฉัน เธอจ้องที่ผมสับสนและไม่แน่ใจ ฉันจะได้เห็นประสาทสั่นไหวภายในความมืดของเธอตานิลตาที่ฉันเคยรัก เธอก้าวเข้ามาฉันทำให้ฉันจะกลับออกไป ฉันไม่ได้ต้องการที่จะเห็นหรือได้ยินเธอเธอ! เธอไม่กลับมาทำไม?

"tippani ฉันขอโทษ. ฉันจริงๆอย่างแท้จริงและเสียใจกับสิ่งที่ฉันทำในอดีตที่ผ่านมา." เธอบอกว่ากัดริมฝีปากของเธออย่างใจจดใจจ่อ ผมจ้องหน้าเธอเกลียดเดือดปุด ๆ ในหน้าอกของฉัน เธอกลับมาเพียงเพื่อขอโทษ? ไม่ได้เป็นแล้วมันสายเกินไปตั้งแต่เธออย่างแท้จริงฉีกหัวใจของฉันออกจากกันเพราะความโหดร้ายคำใจร้ายของเธอ

"กลับไปที่กรุงโซลหรือ Jeonju หรือสิ่งที่คุณมาจาก. คุณเสียเวลาของคุณที่นี่คุณกระตุกใจร้ายโง่! "i snapped ที่เธออยู่ในความโกรธมีพิษที่เต็มไปด้วยน้ำเสียง. ฉันจะได้เห็นแฟลชเจ็บในดวงตาของเธอ แต่ฉันไม่ได้ดูแลใครรู้ว่าเธอไม่ได้ทำเลวร้ายกับผม. ฉันเกลียดเธอฉันเกลียดเธอ สำหรับการทำลายหัวใจของฉันเป็นล้านชิ้น. ก็เพราะเธอว่าหัวใจของฉันเป็นกลวงและว่างเปล่า. เธอเป็นคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์.

"ฉันรู้ว่าฉันทำผิดพลาดน่ากลัว แต่โปรดยกโทษให้ฉัน. ยกโทษให้คนโง่ infront นี้ของคุณ! ฉันขอโทษที่ฉันไม่ได้รู้ว่าฉัน ... ฉัน ... " เธอพยายามที่จะพูด แต่เสียงของเธอขาดหายไปในประโยคกลาง ผมไม่สนใจเธอผลักดันในอดีตของเธอที่ฉันกระทืบทางของฉันขึ้นถนน.

"รอฟานี่-ah, ฉันไม่ได้ทำการพูดคุยกับคุณ!" เธอเรียกให้ฉันทำให้ฉันที่จะหยุดและหันไปรอบ ๆ มองไปที่เธอผมโกรธก้าวไปของเธอและเธอคว้าคอเสื้อของเธอ Hoodie ผมมองตรงเข้าไปในความอบอุ่นของเธอตานิล.

"เพียงแค่ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวฉันไม่ต้องการที่จะเห็นคุณได้ยินคุณหรือแม้กระทั่งกลิ่นที่คุณ." ผมตอบกลับไปในโทนต่ำเย็นก่อนที่จะเพียงแค่เดินไปตามถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วง



"เหตุใดคุณที่นี่ คุณไม่ได้สนุกสนานกับการอัปยศฉันหน้าโรงเรียน ให้ชีวิตของฉัน ผมจัดชิด เรจ witin ลึกเสียงของฉัน เธอจ้องไปที่ฉัน แน่ใจ และสับสน ฉันได้เห็นกะพริบประสาทภายในตาเธอโอนิกซ์ เข้ม ตาที่ฉันได้รัก เธอใช้การก้าวผม ทำให้ฉันกลับไป ไม่อยากจะเห็นเธอ หรือได้ยินเธอ ทำไมไม่ได้เธอกลับมา?

"Tippani ขอโทษ ฉันขออภัยจริง ๆ และอย่างแท้จริงในสิ่งที่ฉันได้ในอดีต"เธอกล่าว เสียดสีลิเธอกังวลใจ ฉัน glared ที่เธอ เกลียดพัทยาในหน้าอกของฉัน เธอกลับมาเพื่อขอโทษหรือไม่ ไม่ได้สายเกินไปแล้วตั้งแต่เธออย่างแท้จริงต่อหัวใจกัน เพราะเธอโหดร้าย heartless คำ

"กลับไปโซล หรือจอน หรือสิ่งที่มาจากการ คุณกำลังเสียเวลาที่นี่ คุณโง่ heartless jerk ผมจัดชิดที่เธอในมาก โกรธกรอกเสียง ฉันสามารถดูแฟลชน้อยในสายตาของเธอ แต่ฉันไม่ได้ ดูแล รู้เธอทำแย่ลงกับฉัน เกลียดชังเธอ ฉันเกลียดชังเธอสำหรับการทำลายหัวใจของฉันเป็นล้านชิ้น มันเป็น เพราะเธอหัวใจกลวง และว่างเปล่า เธอเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์

"ฉันรู้ว่า ฉันทำผิดน่ากลัว ได้โปรด ยกโทษให้ฉัน ยกโทษให้คนโง่นี้ infront ของคุณ ผมเสียใจที่ผมไม่รู้ว่าฉัน...I. .."เธอพยายามจะพูดแต่เสียงของเธอ trailed ปิดในประโยคกลาง ถูกละเว้นเธอ ผลักดันในอดีตเธอเป็นฉัน stomped ฉันทางขึ้นถนน

" รอ Fany อา ฉันไม่ทำพูดคุยกับคุณ! " เธอเรียกฉัน ทำให้ฉันต้องหยุด และหันไปรอบ ๆ เพื่อดูเธอ ฉัน angrily ก้าวเข้าหาเธอ และเธอคว้า โดยปลอกคอของเธอ hoodie ผมมองลงเธออบอุ่น โอนิกซ์ตา

"เพียงแค่ปล่อยให้ฉันคนเดียว ฉันไม่ต้องการพบคุณ คุณ หรือแม้กระทั่งกลิ่นคุณ" ผมตอบในเสียงต่ำ เย็นก่อนฉันเพียงแค่เดินลงถนน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โคลงฉันท์กาพย์ กลอน



"ทำไมท่านอยู่ที่นี่ ไม่ได้คุณจะได้รับความสนุกสนานอย่างเพียงพอพร้อมด้วยมันน่าอับอายผมอยู่ทางด้านหน้าของโรงเรียน ทำลายชีวิตของฉัน!"ผมขาดความเดือดดาล witin ลึกเสียงของฉัน เธอจ้องผมเกิดความสับสนและไม่แน่ใจ ฉันไม่สามารถดูประหม่าสั่นไหวที่อยู่ ภายใน ตาสีน้ำข้าวสีเข้มของเธอดวงตาที่ผมก็มีความรัก เธอก้าวออกมาหาผมทำให้ผมไปอยู่ห่างออกไปในระยะทางกลับมา ผมไม่ได้ต้องการจะดูหรือได้ยินเสียงของเธอ ทำไมเธอกลับมาหรือไม่?

" tippani ผมขอ อภัย . ผมจริงๆอย่างแท้จริงและขอ อภัย สำหรับสิ่งที่ฉันทำในอดีตที่"เธอกล่าวว่า"ก็กัดริมฝีปากของเธอด้วยความกลัดกลุ้ม ฉันจ้องเธอล้นความเกลียดชังในหน้าอกของฉัน เธอกลับมาเพื่อจะขอ อภัย ไม่ได้ก็สายเกินไปแล้วเพราะเธอฉีกขาดอย่างแท้จริงเพราะหัวใจของฉันออกจากกันของคำใจไม้ไส้ระกำโหดร้ายของเธอ

"ย้อนกลับเพื่อไปยัง Seoul หรือ jeonju หรือไม่ว่าท่านมาจาก. คุณจะสูญเสียเวลาของคุณที่นี่คุณโง่ใจไม้ไส้ระกำกระตุก!"ผมกดที่เธอพิษที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นโทนเสียง ฉันไม่สามารถดู Flash ทำร้ายในสายตาของเธอแต่ผมไม่สนใจเพราะรู้เธอทำได้ก็ยิ่งผมได้ ฉันเกลียดเธอฉันเกลียดเธอสำหรับการทำลายหัวใจของฉันเป็นล้านชิ้นที่ เป็นเพราะของเธอที่ใจของฉันไม่มีและไม่มีข้อมูล เธอเป็นคนหนึ่งที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ ปลอดภัย เกี่ยวกับความสัมพันธ์.

"ผมรู้ว่าผมทำอะไรผิดพลาดอันน่าสะพรึงกลัวแต่โปรดยกโทษให้ฉัน ยกโทษให้คนโง่แห่งนี้ตั้งอยู่ทางด้านหน้าของคุณ ผมขอ อภัย ที่ผมไม่รู้ว่าผม..ฉัน"เธอพยายามจะพูดแต่เสียงเธอเอาออกในประโยคขนาดกลาง ผมไม่สนใจเธอดันอดีตของเธออย่างที่ผมถูกมัดมือมัดทางขึ้นถนน.

"รอ fany - อาผมไม่ได้ทำคุยกับคุณ!"เธอเรียกว่าผมทำให้ผมหยุดและหมุนตัวเพื่อมองเธอผมด้วยความโกรธก้าวเข้ามาหาเธอและเธอคว้าคอเสื้อ hoodie ของเธอ ผมมองโดยตรงเข้าไปในตา Onyx อันอบอุ่น.

"เพียงคนเดียวก็ทำให้ผมไม่อยากเห็นคุณได้ยินเสียงของคุณหรือแม้แต่มีกลิ่นคุณ"ผมตอบในโทนสีเย็นต่ำก่อนที่ผมจะเลือกเดินไปมาตามถนน