ในโลกปัจจุบันกลายเป็นโลกที่ไร้พรมแดน การติดต่อและการสื่อสารข้ามระว่างประเทศไปยังอีกประเทศหนึ่งจึงมีบทบาทและความสำคัญในชีวิตประจำวันมากยิ่งขึ้นโดยปัจจุบันไม่ได้มีการปิดกั้นพรมแดนเราจากชนชาติอื่นอีกต่อไป การเรียนรู้ภาษาของประเทศอื่นย่อมได้เปรียบในการทำงานหรือการทำกิจการต่างๆเพราะการใช้ภาษาเดียวกันทำให้ผู้ส่งสารและผู้รับสารมีความเข้าใจและความชัดเจนมากขึ้นโดยเฉพาะในด้านธุรกิจการติดต่อสื่อสารมีความสำคัญเป็นอันดับหนึ่งประเทศไหนที่ยังไม่สามารถสื่อสารกับประเทศอื่นได้จึงจำเป็นต้องมีตัวแทนที่สามารถสื่อสารเป็นภาษานั้นๆได้เราจึงจำเป็นที่จะต้องใช้ภาษาเดียวกันในการสื่อสาร ด้วยเหตุนี้เองภาษาอังกฤษเปรียบเสมือนกุญแจที่นำไปสู่ความสำเร็จเพราะผู้ที่มีความรู้ด้านภาษาอังกฤษย่อมได้เปรียบกว่าผู้ที่ไม่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษเลย
การเรียนรู้ภาษาต่างประเทศเป็นสิ่งจำเป็น ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการติดต่อสื่อสาร การศึกษา การแสวงหาความรู้เพิ่มเติม และเพื่อการประกอบอาชีพ (กระทรวงศึกษาธิการ, 2544) นอกจากนี้แล้วการเรียนภาษาอังกฤษจะต้องมีทักษะพื้นฐานประกอบกันไปด้วย เช่น ทักษะการอ่าน การเขียน การฟัง และการพูด แต่ทักษะที่มักจะได้ใช้อยู่บ่อยๆคือทักษะการฟังและการพูด และปัญหาที่เป็นอุปสรรคมากที่สุดคือ การไม่รู้จักคำศัพท์ภาษาอังกฤษ การที่ผู้เรียนไม่รู้จักคำศัพท์มักจะเป็นปัญหาในการเรียนหนังสือ เพราะถ้าผู้เรียนไม่รู้จักศัพท์จะให้ผู้เรียนไม่สามารถที่จะอ่านออกหรือเขียนได้ ถึงแม้ว่าผู้เรียนจะนึกประโยคออกมาเป็นภาษาของผู้เรียนได้ แต่ถ้าไม่มีคำศัพท์อยู่ในหัวผู้เรียนก็จะไม่สามารถที่จะบรรยายออกมาเป็นภาษาอังกฤษได้เช่นกัน
จากการเรียนการสอนที่ผ่านมาส่วนมาก พบว่า ครูภาษาอังกฤษมักจะให้นักเรียนท่องคำศัพท์พร้อมกับความหมาย แต่เมื่อพบคำศัพท์ดังกล่าวในข้อความที่ได้ยินหรืออ่านก็ไม่สามารถบอกความหมายของข้อความหรือประโยคที่ได้ยินหรืออ่านได้ถูกต้องเนื่องจากคำศัพท์นั้นอาจมีความหมายแตกต่างกันเมื่ออยู่ในสถานการณ์หรือบริบทอื่นๆ ลาหนุ่ย (Lanui, 2538) ซึ่งการที่ครูยังใช้วิธีสอนแบบแปลความหมายให้นักเรียนท่องจำนั้น นักเรียนจะสามารถจำได้เพียงชั่วคราว ทำให้เกิดปัญหาในการเรียนภาษาหรือใช้ภาษาในการสื่อสาร แสงชัย (Sangchai, 2533) ดังนั้นนักเรียนจะต้องเรียนรู้วิธีการใช้คำศัพท์ในประโยคด้วย เพื่อเป็นการช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจความหมายของคำศัพท์โดยไม่ต้องแปล ลาหนุ่ย (Lanui, 2538)