Early research on odor memory revea

Early research on odor memory revealed a retention
function with essentially a 0 slope-quite different from
that characteristic of visual or verbal memory. Although
immediate performance was less than perfect (between
70% and 85% retention), there was almost no further forgetting
in subsequent tests both in the short term (30 sec)
and long term (1 year) (Engen et al., 1973; Engen &
Ross, 1973; Jones, Roberts, & Holman, 1978; Lawless &
Cain, 1975).
Engen and Ross's (1973) long-term odor memory experiment
was modeled after Shepard's (1967) picture
recognition memory study. The results revealed that
recognition memory for odors was only 70% immediately
following inspection, but that performance did not
decline across four retention intervals. Even after a period
of 1 year (15 subjects were available for follow-up
testing), recognition performance was only 5% lower
than what it had been immediately following acquisition
(Engen & Ross, 1973). Subsequent studies by Lawless
and Cain (1975), Lawless and Engen (1977), and Rabin
and Cain (1984) confirmed that odor memory declines
only minimally over at least 28 days. Murphy et al. (1991 )
reported that over a 6-month period, odor memory in
304 HERZ AND ENGEN
young adults declined only slightly, resembling the pattern
of performance found earlier by Engen and colleagues.
However, they similarly found that memory for
symbols and faces remained about the same over a 6-
month period when tested the same way.
Only one published study has reported a decline in longterm
odor memory similar to verbal forgetting: Perkins
and Cook (1990) found that, with three different suppression
tasks (verbal, visual, verbal + visual), subjects recognized
significantly fewer odors 1week postacquisition
(delayed condition) than they did 10 min postacquisition
(immediate condition). These researchers, however,
found no difference between delayed and immediate odor
recall memory, where subjects had to write down the
names ofas many odors as they could remember from the
acquisition phase. It is unclear how the recall data should
be interpreted because it was ostensibly a measure ofodor
name memory and not actual odor memory.
It has been suggested that the durability oflong-term
odor memory is caused by a negligible influence of
retroactive interference (RI) in odor memory despite
strong proactive interference (PI) effects (Engen, 1987;
Lawless, 1978). This proposition stemmed from the results
ofa study that tested the effects ofRI and PI in odor
memory (Lawless & Engen, 1977). The study was divided
into three sessions. In the first session, subjects saw 12
pictures paired with a different odor for 1 min each. In the
second session, 48 h later, the odor and pictures were represented,
using either the same pairing (practice group)
or a different pairing (A-B, A-Br design). In the final
test session, 2 weeks later, subjects were given a 12-
alternative forced-choice odor-picture matching test (all
pictures were presented in full view). Subjects in the PI
group were tested for their memory for the second session
pairings, and subjects in the RI group were tested
for their memory ofthe first session pairings. Compared
with subjects in the practice group, subjects in the PI group
were substantially worse at making correct matches. By
contrast,subjects in the RI group did not reliablydifferfrom
the practice group. These results demonstrate that once
an association to an odor is formed, it is difficult to subsequently
form a different association to the same odor.
The explanation that has been offered for this effect is
that, unlike words that are redundantly represented in
multiple hierarchies of semantic-associative networks
(e.g., Collins & Loftus, 1975), odors are represented in
memory as unitary, distinctive events with little attribute
redundancy. This limits acquisition, but it results in minimalloss
over time due to low rates ofinterference from
similar stimuli (Engen, 1987; Lawless, 1978). To date,
this interpretation for the influence ofodor RI and PI and
its relation to long-term odor memory has not been experimentally
refuted.
Note that memory for pictorial stimuli, especially
faces and abstract forms, is also well retained over long
periods oftime (e.g., Bevan & Steger, 1971; Murphy et al.,
1991; Nickerson, 1968). In particular, items that are difficult
to encode seem to be well remembered (Pezdek
et al., 1988). Cain and Gent (1986) have suggested that
odor and face perception may be similar, in that both may
depend on feature encoding. Thus, certain interference
and encoding mechanisms may have general effects on
long-term memory storage independent of the sensory
modality through which information is perceived. What
may separate olfaction from other sensory experiences is
that regardless ofan odor's complexity, once it is encoded,
it appears to be indefinitely remembered (Engen, 1991).
Storage and decay processes in short-term odor memory
have not yet been well defined. Some researchers
have even suggested that a short-term odor memory
store may not exist (Gabassi & Zanuttini, 1983). Gabassi
and Zanuttini (1983) offered this conclusion after finding
no evidence of primacy or recency effects in shortterm
odor memory. Twenty subjects were presented with
12 odors for 3 sec each. After a short delay, subjects were
given a two-alternative forced-choice recognition test.
Recognition scores were positively correlated with odor
familiarity, but no primacy or recency effects were seen.
Other researchers, however, have reported evidence
for olfactory short-term memory and decay. Walk and
Johns (1984) showed that short-term odor memory declined
in the typical verbal fashion following an odor
distractor task. Additionally, White (1992) found a serial
position effect in short-term odor memory, suggesting
a descending memory function. In White's experiment,
recognition memory for five words and five odors
was tested in 12 subjects. The typical primacy and recency
effects were found for words, but only a recency
effect was shown for odors.
An important feature of olfaction is that it is slower
than visual or verbal processing (Laing & MacLeod,
1992). Although some studies have taken this variable
into account, the resultant data have still been ambiguous.
For example, Gilmore (1991) observed that a verbal distractor
task lasting 120 sec reduced odor memory, whereas
30 sec had no effect. However, Jones et al. (1978, Experiment
2) found no evidence that varying retention intervals,
by the number of intervening target and distractor
odors (between 1 and 15), had any impact on subsequent
odor recognition memory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจัยต้นจำกลิ่นคงเป็นที่เปิดเผยฟังก์ชันกับหลักความแตกต่างค่อนข้างลาดชันจากว่าลักษณะของหน่วยความจำเสมือน หรือวาจา ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพได้น้อยกว่าโก (ระหว่าง70% และ 85% คง), มีเกือบจะไม่เพิ่มเติมลืมในภายหลังทดสอบทั้งในระยะสั้น (30 วินาที)และระยะยาว (1 ปี) (Engen et al., 1973 Engen และรอสส์ 1973 โจนส์ โรเบิตส์ & โฮ ลมัน 1978 มร.เจอราร์ดเมสทราเยต์ &คาอินคือใคร 1975)Engen และของรอสส์ (1973) ระยะยาวกลิ่นจำทดลองถูก modeled หลังจากรูปภาพ (1967) ของเพิร์การศึกษาการรู้จำ เปิดเผยผลลัพธ์ที่หน่วยความจำการรับรู้กลิ่นได้เพียง 70% ทันทีต่อไปนี้การตรวจสอบ แต่ว่าไม่มีประสิทธิภาพลดลงในช่วงเก็บข้อมูล 4 แม้หลังจากรอบระยะเวลาปีที่ 1 (15 เรื่องมีการติดตามผลทดสอบ), การรับรู้ประสิทธิภาพต่ำเพียง 5%กว่าจะได้รับต่อมา(Engen & Ross, 1973) ศึกษาต่อ โดย Lawlessและคาอินคือใคร (1975), มร.เจอราร์ดเมสทราเยต์ และ Engen (1977), และดีและคาอินคือใคร (1984) ได้รับการยืนยันว่า หน่วยความจำของกลิ่นลดลงเพียงสะดวกกว่าอย่างน้อย 28 วัน เมอร์ฟี่และ al. (1991)รายงานว่า ช่วงระยะเวลา 6 เดือน หน่วยความจำกลิ่น304 HERZ และ ENGENผู้ใหญ่ลดลงเพียงเล็กน้อย คล้ายรูปแบบการผลที่พบก่อนหน้านี้ โดย Engen และเพื่อนร่วมงานอย่างไรก็ตาม พวกเขาในทำนองเดียวกันพบหน่วยความจำสำหรับสัญลักษณ์และใบหน้ายังคงเหมือนกันกว่า 6 แบบmonth period when tested the same way.Only one published study has reported a decline in longtermodor memory similar to verbal forgetting: Perkinsand Cook (1990) found that, with three different suppressiontasks (verbal, visual, verbal + visual), subjects recognizedsignificantly fewer odors 1week postacquisition(delayed condition) than they did 10 min postacquisition(immediate condition). These researchers, however,found no difference between delayed and immediate odorrecall memory, where subjects had to write down thenames ofas many odors as they could remember from theacquisition phase. It is unclear how the recall data shouldbe interpreted because it was ostensibly a measure ofodorname memory and not actual odor memory.It has been suggested that the durability oflong-termodor memory is caused by a negligible influence ofretroactive interference (RI) in odor memory despitestrong proactive interference (PI) effects (Engen, 1987;Lawless, 1978). This proposition stemmed from the resultsofa study that tested the effects ofRI and PI in odormemory (Lawless & Engen, 1977). The study was dividedinto three sessions. In the first session, subjects saw 12pictures paired with a different odor for 1 min each. In thesecond session, 48 h later, the odor and pictures were represented,using either the same pairing (practice group)or a different pairing (A-B, A-Br design). In the finaltest session, 2 weeks later, subjects were given a 12-ทดสอบการจับคู่ทางเลือกบังคับเลือกกลิ่นภาพ (ทั้งหมดรูปภาพนำเสนอในมุมมองเต็ม) ในปี่กลุ่มทดสอบสำหรับหน่วยความจำของพวกเขาในช่วงสองทดสอบ pairings และวิชาในกลุ่ม RIสำหรับของหน่วยความจำของ pairings ช่วงแรก การเปรียบเทียบวิชาในกลุ่มปฏิบัติ ในกลุ่ม PIได้แย่มากที่ทำให้ถูกต้องตรงกัน โดยความคมชัด ไม่ reliablydifferfrom ไม่ได้เรื่องในกลุ่ม RIกลุ่มปฏิบัติการ ผลเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงที่ทันทีเกิดการเชื่อมโยงมีกลิ่น ยากในเวลาต่อมารูปแบบความสัมพันธ์ต่าง ๆ ให้กลิ่นเดียวกันเป็นคำอธิบายที่ได้นำเสนอในลักษณะนี้ที่ ซึ่งแตกต่างจากคำที่แสดงใน redundantlyหลายลำดับชั้นของเครือข่ายความหมายสัมพันธ์กัน(เช่น คอลลินส์และลอฟตัส 1975), กลิ่นจะแสดงในจำเป็นเหตุการณ์ unitary โดดเด่นด้วยแอตทริบิวต์น้อยความซ้ำซ้อน นี้จำกัดการซื้อ แต่ผล minimallossช่วงเวลาจาก ofinterference ในราคาต่ำจากสิ่งเร้าที่คล้ายกัน (Engen, 1987 มร.เจอราร์ดเมสทราเยต์ 1978) วันที่การตีความนี้สำหรับ ofodor อิทธิพล RI และปี่ และความสัมพันธ์ของหน่วยความจำกลิ่นระยะยาวไม่ได้ experimentallyโต้แย้งหมายเหตุหน่วยความจำสำหรับสิ่งเร้าสูญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าและแบบฟอร์มบทคัดย่อ ถูกใจเก็บไว้ไปลองoftime รอบระยะเวลา (เช่น Bevan & Steger, 1971 เมอร์ฟี่ et al.,1991 Nickerson, 1968) โดยเฉพาะ รายการที่ยากto encode seem to be well remembered (Pezdeket al., 1988). Cain and Gent (1986) have suggested thatodor and face perception may be similar, in that both maydepend on feature encoding. Thus, certain interferenceand encoding mechanisms may have general effects onlong-term memory storage independent of the sensorymodality through which information is perceived. Whatmay separate olfaction from other sensory experiences isthat regardless ofan odor's complexity, once it is encoded,it appears to be indefinitely remembered (Engen, 1991).Storage and decay processes in short-term odor memoryhave not yet been well defined. Some researchershave even suggested that a short-term odor memorystore may not exist (Gabassi & Zanuttini, 1983). Gabassiand Zanuttini (1983) offered this conclusion after findingno evidence of primacy or recency effects in shorttermodor memory. Twenty subjects were presented with12 odors for 3 sec each. After a short delay, subjects weregiven a two-alternative forced-choice recognition test.Recognition scores were positively correlated with odorfamiliarity, but no primacy or recency effects were seen.Other researchers, however, have reported evidencefor olfactory short-term memory and decay. Walk andJohns (1984) showed that short-term odor memory declinedin the typical verbal fashion following an odordistractor task. Additionally, White (1992) found a serialposition effect in short-term odor memory, suggestinga descending memory function. In White's experiment,recognition memory for five words and five odorswas tested in 12 subjects. The typical primacy and recencyeffects were found for words, but only a recencyeffect was shown for odors.An important feature of olfaction is that it is slowerthan visual or verbal processing (Laing & MacLeod,1992). Although some studies have taken this variableinto account, the resultant data have still been ambiguous.For example, Gilmore (1991) observed that a verbal distractortask lasting 120 sec reduced odor memory, whereas30 sec had no effect. However, Jones et al. (1978, Experiment2) found no evidence that varying retention intervals,by the number of intervening target and distractorodors (between 1 and 15), had any impact on subsequentodor recognition memory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยในช่วงต้นของหน่วยความจำกลิ่นเผยการเก็บรักษาฟังก์ชั่นหลัก 0 ลาดค่อนข้างแตกต่างจากลักษณะของหน่วยความจำภาพหรือคำพูดที่ว่า แม้ว่าผลการดำเนินงานได้ทันทีน้อยกว่าที่สมบูรณ์แบบ (ระหว่าง 70% และการเก็บรักษา 85%) มีเกือบจะไม่มีต่อไปลืมในการทดสอบที่ตามมาทั้งในระยะสั้น(30 วินาที) และระยะยาว (1 ปี) (Engen et al, 1973. Engen และรอสส์, 1973; โจนส์, โรเบิร์ตฮอล & 1978; กฎหมายและอดัม, 1975). Engen และรอสส์ (1973) กลิ่นในระยะยาวการทดสอบหน่วยความจำที่ได้รับการถ่ายแบบของ Shepard (1967) ภาพการศึกษาการรับรู้ของหน่วยความจำ ผลการศึกษาพบว่าหน่วยความจำสำหรับการรับรู้กลิ่นไม่พึงประสงค์เป็นเพียง 70% ทันทีการตรวจสอบต่อไปแต่ประสิทธิภาพการทำงานที่ไม่ได้ลดลงทั่วทั้งช่วงเวลาที่สี่การเก็บรักษา แม้หลังจากที่ระยะเวลา1 ปี (15 อาสาสมัครที่มีอยู่สำหรับการติดตามการทดสอบ) ผลการดำเนินงานได้รับการยอมรับเป็นเพียง 5% ต่ำกว่าสิ่งที่จะได้รับการเข้าซื้อกิจการดังต่อไปนี้ทันที(Engen และรอสส์, 1973) การศึกษาต่อโดยกฎหมายและอดัม (1975) กฎหมายและ Engen (1977) และราบินและอดัม(1984) ได้รับการยืนยันว่าหน่วยความจำกลิ่นลดลงเพียงเล็กน้อยอย่างน้อย28 วัน เมอร์ฟี่, et al (1991) รายงานว่าในช่วงระยะเวลา 6 เดือน, หน่วยความจำกลิ่นใน304 HERZ และ ENGEN ผู้ใหญ่วัยหนุ่มสาวลดลงเพียงเล็กน้อยคล้ายรูปแบบของการทำงานที่พบก่อนหน้านี้โดย Engen และเพื่อนร่วมงาน. แต่พวกเขาพบในทำนองเดียวกันว่าหน่วยความจำสำหรับสัญลักษณ์และใบหน้ายังคงเกี่ยวกับเดียวกันกว่า 6. งวดสามเดือนเมื่อทดสอบในลักษณะเดียวกันเพียงคนเดียวที่ได้ศึกษาที่ตีพิมพ์รายงานการลดลงในระยะยาวหน่วยความจำกลิ่นคล้ายกับลืมวาจา: เพอร์กินและปรุงอาหาร(1990) พบว่ามีสามที่แตกต่างกันปราบปรามงาน(วาจาภาพ วาจา + ภาพ) ได้รับการยอมรับเรื่องกลิ่นไม่พึงประสงค์อย่างมีนัยสำคัญน้อยลง1week postacquisition (เงื่อนไขล่าช้า) กว่าที่พวกเขา 10 นาที postacquisition (เงื่อนไขทันที) นักวิจัยเหล่านี้ แต่พบความแตกต่างระหว่างกลิ่นล่าช้าและในทันทีไม่มีหน่วยความจำจำวิชาที่มีการเขียนลงชื่อOFAS กลิ่นไม่พึงประสงค์มากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะจำได้จากขั้นตอนการเข้าซื้อกิจการ มันก็ไม่มีความชัดเจนว่าข้อมูลการเรียกคืนควรจะตีความเพราะมันเป็นประหนึ่งวัด ofodor หน่วยความจำชื่อและหน่วยความจำไม่กลิ่นที่เกิดขึ้นจริง. จะได้รับการชี้ให้เห็นว่ามีความทนทาน oflong ยาวหน่วยความจำกลิ่นที่เกิดจากอิทธิพลสำคัญของการรบกวนย้อนหลัง(RI) ใน หน่วยความจำที่แม้จะมีกลิ่นรบกวนเชิงรุกที่แข็งแกร่ง(PI) ผลกระทบ (Engen 1987; กฎหมาย 1978) เรื่องนี้เกิดจากผลการศึกษาที่ได้รับการทดสอบ Ofa ผลกระทบ ofRI PI และกลิ่นในหน่วยความจำ(กฎหมายและ Engen, 1977) การศึกษาแบ่งออกเป็นสามช่วง ในเซสชั่นแรกที่อาสาสมัคร 12 เห็นภาพคู่กับกลิ่นที่แตกต่างกันเป็นเวลา1 นาทีในแต่ละ ในช่วงที่สอง, 48 ชั่วโมงต่อมากลิ่นและภาพที่เป็นตัวแทนที่ใช้การจับคู่เดียวกัน(กลุ่มการปฏิบัติ) หรือการจับคู่ที่แตกต่างกัน (AB, A-Br ออกแบบ) ในขั้นสุดท้ายเซสชั่นการทดสอบ 2 สัปดาห์ต่อมาอาสาสมัครที่ได้รับ 12 ทางเลือกที่ถูกบังคับให้เลือกทดสอบกลิ่นภาพการจับคู่ (ทุกภาพที่ถูกนำเสนอในมุมมองเต็ม) อาสาสมัครใน PI กลุ่มได้มีการทดสอบสำหรับหน่วยความจำของพวกเขาสำหรับช่วงที่สองจับคู่, และวิชาในกลุ่ม RI มีการทดสอบสำหรับหน่วยความจำของพวกเขาofthe การจับคู่ครั้งแรก เมื่อเทียบกับอาสาสมัครในกลุ่มการฝึกวิชาในกลุ่มพีไอเป็นอย่างมากที่เลวร้ายยิ่งที่จะทำให้การแข่งขันที่ถูกต้อง โดยคมชัดวิชาในกลุ่ม RI ไม่ reliablydifferfrom กลุ่มการปฏิบัติ ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าเมื่อสมาคมกลิ่นเป็นนักการจะเกิดขึ้นมันเป็นเรื่องยากที่จะต่อมาในรูปแบบความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันเพื่อกลิ่นเดียวกัน. คำอธิบายที่ได้รับการเสนอผลนี้คือว่าเหมือนคำพูดที่แสดงเกินความจำเป็นในลำดับชั้นหลายความหมายเครือข่าย -associative (เช่นคอลลินและ Loftus, 1975), กลิ่นไม่พึงประสงค์จะเป็นตัวแทนในหน่วยความจำรวมเหตุการณ์ที่มีคุณลักษณะที่โดดเด่นของเล็กๆ น้อย ๆความซ้ำซ้อน จำกัด การซื้อกิจการครั้งนี้ แต่มันจะส่งผลใน minimalloss เมื่อเวลาผ่านไปเนื่องจากอัตราต่ำ ofinterference จากสิ่งเร้าที่คล้ายกัน(Engen 1987; กฎหมาย 1978) ในวันที่การตีความนี้ได้อิทธิพล ofodor RI และ PI และความสัมพันธ์กับหน่วยความจำกลิ่นในระยะยาวยังไม่ได้รับการทดลองข้องแวะ. หมายเหตุหน่วยความจำที่สำหรับสิ่งเร้าภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งใบหน้าและรูปแบบนามธรรมยังเป็นที่เก็บรักษาไว้ดีกว่ายาวระยะเวลาoftime (เช่น , Bevan และ Steger 1971. เมอร์ฟี่, et al, 1991; Nickerson, 1968) โดยเฉพาะอย่างยิ่งรายการที่เป็นเรื่องยากที่จะเข้ารหัสดูเหมือนจะจำได้ดี (Pezdek et al., 1988) อดัมและ Gent (1986) ได้ชี้ให้เห็นว่ากลิ่นและการรับรู้ใบหน้าอาจจะคล้ายในการที่ทั้งสองอาจจะขึ้นอยู่กับการเข้ารหัสคุณลักษณะ ดังนั้นรบกวนบางอย่างและกลไกการเข้ารหัสอาจมีผลทั่วไปเกี่ยวกับหน่วยความจำในระยะยาวการจัดเก็บข้อมูลเป็นอิสระจากประสาทสัมผัสกิริยาผ่านข้อมูลที่เป็นที่รับรู้ สิ่งที่อาจจะแยกกลิ่นจากประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสอื่น ๆ คือว่าไม่ว่าofan ซับซ้อนของกลิ่นเมื่อมีการเข้ารหัสมันดูเหมือนจะเป็นที่จดจำไปเรื่อยๆ (Engen, 1991). การจัดเก็บข้อมูลและกระบวนการสลายตัวในหน่วยความจำกลิ่นระยะสั้นยังไม่ได้รับการกำหนดไว้อย่างดี นักวิจัยบางคนได้ชี้ให้เห็นว่าแม้กลิ่นระยะสั้นหน่วยความจำร้านไม่อาจมีอยู่(Gabassi และ Zanuttini, 1983) Gabassi และ Zanuttini (1983) นำเสนอข้อสรุปนี้หลังจากพบหลักฐานของผลกระทบหรือความใหม่เป็นอันดับหนึ่งในระยะสั้นหน่วยความจำกลิ่น ยี่สิบวิชาที่ถูกนำเสนอด้วย12 กลิ่นไม่พึงประสงค์เป็นเวลา 3 วินาทีในแต่ละ หลังจากที่ล่าช้าสั้นวิชาที่ถูกกำหนดสองทางเลือกที่ถูกบังคับให้เลือกทดสอบการรับรู้. คะแนนการรับรู้มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับกลิ่นคุ้นเคย แต่ผลเป็นอันดับหนึ่งหรือความใหม่ไม่ได้เห็น. นักวิจัยอื่น ๆ แต่มีรายงานว่ามีหลักฐานสำหรับหน่วยความจำระยะสั้นจมูกและการเสื่อมสลาย เดินและจอห์นส์ (1984) แสดงให้เห็นว่าหน่วยความจำกลิ่นระยะสั้นปรับตัวลดลงในแบบทั่วไปทางวาจาต่อไปนี้กลิ่นงานรำคาญ นอกจากนี้สีขาว (1992) พบว่าอนุกรมผลตำแหน่งในหน่วยความจำกลิ่นระยะสั้นแนะนำฟังก์ชั่นหน่วยความจำมากไปน้อย ในการทดลองของสีขาว, หน่วยความจำการยอมรับสำหรับห้าคำและห้ากลิ่นไม่พึงประสงค์ได้รับการทดสอบในอาสาสมัคร 12 เป็นอันดับหนึ่งโดยทั่วไปความใหม่และผลกระทบที่พบคำแต่เพียงความใหม่มีผลบังคับใช้ก็แสดงให้เห็นสำหรับกลิ่นไม่พึงประสงค์. คุณลักษณะที่สำคัญของกลิ่นก็คือว่ามันจะช้ากว่าการประมวลผลภาพหรือวาจา (แลงและ MacLeod, 1992) ถึงแม้ว่าการศึกษาบางส่วนได้นำตัวแปรนี้เข้าบัญชีผลข้อมูลที่ได้รับยังไม่ชัดเจน. ยกตัวอย่างเช่น Gilmore (1991) ตั้งข้อสังเกตว่ารำคาญวาจางานเป็นเวลานาน120 วินาทีหน่วยความจำกลิ่นลดลงในขณะที่30 วินาทีไม่มีผล อย่างไรก็ตามโจนส์และอัล (ปี 1978 การทดลองที่2) พบหลักฐานที่แตกต่างกันตามช่วงเวลาการเก็บรักษาจากจำนวนเป้าหมายแทรกแซงและรำคาญกลิ่นไม่พึงประสงค์(ระหว่างวันที่ 1 และ 15) มีผลกระทบใด ๆ ต่อมาหน่วยความจำการรับรู้กลิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยในช่วงต้นของหน่วยความจำกลิ่นพบการเก็บ
ด้วยฟังก์ชั่นหลัก 0 ความชันค่อนข้างแตกต่างจากลักษณะของภาพหรือวาจา
ที่หน่วยความจำ แม้ว่า
ประสิทธิภาพทันทีสมบูรณ์แบบกว่า ( ระหว่าง
70% และ 85% การเก็บรักษา ) , เกือบจะไม่มีต่อไปลืม
ในการทดสอบตามมาทั้งในระยะสั้น ( 30 วินาที )
และระยะยาว ( 1 ปี ) ( เองเงิ่น et al . , 1973 ; เองเงิ่น&
รอส 1973 ;โจนส์ , โรเบิร์ต & Holman , 1978 ; กฎหมาย&
Cain , 1975 ) .
เองเงิ่นและ Ross ( 1973 ) กลิ่นความทรงจำระยะยาวการทดลอง
เป็น modeled หลังจาก Shepard ( 1967 ) ศึกษารูปภาพหน่วยความจำ
รับรู้ ผลการศึกษาพบว่า การรับรู้กลิ่นเป็นเพียงหน่วยความจำ

70% ทันทีต่อไปนี้การตรวจสอบ แต่ประสิทธิภาพไม่ได้ลดลงในช่วงเวลาที่ 4
36 แม้หลังจากระยะเวลา
1 ปี ( 15 ) จำนวนของการทดสอบติดตาม
) , ประสิทธิภาพการรับรู้เพียง 5 % ลด
กว่าสิ่งที่มันได้ทันทีต่อไปนี้
( ซื้อเองเงิ่น& Ross , 1973 ) ตามมาศึกษาโดย Lawless
คาอิน ( 1975 ) , กฎหมายและเองเงิ่น ( 1977 ) , และ รอบิน
คาอิน ( 1984 ) ยืนยันว่า ความจำลดลง
กลิ่นเพียงเล็กน้อยกว่าอย่างน้อย 28 วัน Murphy et al . ( 1991 )
รายงานว่า กว่า 6 เดือน กลิ่นในความทรงจำ

และ 304 เฮิร์ซเองเงิ่นผู้ใหญ่หนุ่มสาวที่ปรับตัวลดลงเพียงเล็กน้อย คล้ายรูปแบบของการปฏิบัติที่พบก่อนหน้านี้

เองเงิ่น และเพื่อนร่วมงาน แต่พวกเขาก็พบว่าหน่วยความจำสำหรับ
สัญลักษณ์และใบหน้ายังคงเรื่องเดิมมา 6 เดือน -
เมื่อทดสอบด้วยวิธีเดียวกัน .
เพียงหนึ่งเผยแพร่การศึกษาได้รายงานการลดลงในระยะยาว
กลิ่นความทรงจำคล้ายกับวาจาลืม : Perkins
และปรุงอาหาร ( 1990 ) พบว่า มี 3 งานปราบปราม
แตกต่างกัน ( วาจา , ภาพ , ภาพ , คำพูด ) วิชาจำ
น้อยลงอย่างมีนัยสําคัญกลิ่น 1week postacquisition
( เลื่อนภาพ ) กว่าที่พวกเขาได้ 10 นาที postacquisition
( อาการทันที ) นักวิจัยเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม พบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างการ

จำได้ทันที กลิ่นความทรงจำซึ่งวิชาที่ต้องเขียนลง
ชื่อ ofas หลายกลิ่นเช่นที่พวกเขาจำได้จาก
ซื้อระยะ มันยังไม่ชัดเจนว่าข้อมูลเรียกคืนควรจะ
ถูกตีความ เพราะมันเห็นได้ชัดวัด ofodor
ชื่อหน่วยความจำและหน่วยความจำจริงกลิ่น
จะได้รับการชี้ให้เห็นว่ามีความทนทานในระยะ oflong
กลิ่นความทรงจำเกิดจากอิทธิพลกระจอก
มีผลย้อนหลังสัญญาณรบกวน ( RI ) ในความทรงจำของกลิ่นแม้จะ
แข็งแรงเชิงรุกสัญญาณรบกวน ( PI ) ผล ( เองเงิ่น , 1987 ;
เลส , 1978 ) เรื่องนี้สืบเนื่องมาจากผลของการศึกษาที่ทดสอบผล
ofri PI ในหน่วยความจำและกลิ่น
( เลส&เองเงิ่น , 1977 ) แบ่งการศึกษา
เป็นสามครั้ง ในเซสชั่นแรก คนเห็น 12
ภาพคู่กับกลิ่นที่แตกต่างกัน 1 นาทีในแต่ละ ใน