Changes in the biomass of benthic b

Changes in the biomass of benthic bivalves can cause dramatic changes in total grazing pressure in aquatic systems, but few studies document ecosystem-level impacts of these changes. This study documents a massive decline in phytoplankton biomass concurrent with the invasion of an exotic benthic bivalve, the zebra mussel (Dreissena polymorpha), and demonstrates that the zebra mussel actually caused this decline. In the fall of 1992 the zebra mussel became established at high biomass in the Hudson River Estuary, and biomass of mussels remained high during 1993 and 1994. During these 2 yr, grazing pressure on phytoplankton was over 10-fold greater than it had been prior to the zebra mussel invasion. This increased grazing was associated with an 85% decline in phytoplankton biomass. Between 1987 and 1991 (pre-invasion), summertime chlorophyll averaged 30 mg/m3; during 1993 and 1994 summertime concentrations were ,5 mg/m3. Over
this same period, light availability increased, phosphate concentrations doubled, some
planktonic grazers declined, and average flow was not different from the pre-invasion period.
Thus, changes in these other factors were not responsible for phytoplankton declines. We developed a mechanistic model that reproduces the spatial and temporal dynamics of phytoplankton prior to the invasion of the zebra mussel (1987–1991). The model accurately predicts extreme declines in phytoplankton biomass after the invasion (1993–1994). The model demonstrates that zebra mussel grazing was sufficient to cause the observed phytoplankton decline. The model also allows us to test which features make the Hudson River sensitive to the impact of benthic grazers. The model suggests that the fate of lightscattering inorganic particles (turbidity) is a key feature determining the impact of benthic grazers in aquatic systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงในมวลชีวภาพของหอยสองฝาหน้าดินสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในความดันทุ่งเลี้ยงสัตว์โดยรวมในระบบน้ำ แต่ผลกระทบที่เอกสารไม่กี่ศึกษาระบบนิเวศระดับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ การศึกษาครั้งนี้เอกสารที่ลดลงมากในแพลงก์ตอนพืชชีวมวลพร้อมกันกับการบุกรุกของหอยหน้าดินที่แปลกใหม่ม้าลายหอยแมลงภู่ (Dreissena polymorpha) และแสดงให้เห็นว่าหอยแมลงภู่ม้าลายจริงที่เกิดจากการลดลงนี้ ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1992 หอยแมลงภู่ม้าลายกลายเป็นที่ยอมรับในชีวมวลในระดับสูงในแม่น้ำฮัดสันปากน้ำและมวลชีวภาพของหอยอยู่ในระดับสูงในช่วงปี 1993 และปี 1994 ในช่วงปีที่ 2, ความดันแทะเล็มในแพลงก์ตอนพืชได้มากกว่า 10 เท่าสูงกว่าที่เคยเป็นมาก่อน จะมีการโจมตีม้าลายหอยแมลงภู่ ทุ่งเลี้ยงสัตว์ที่เพิ่มขึ้นนี้ได้รับการเชื่อมโยงกับการลดลง 85% ในแพลงก์ตอนพืชชีวมวล ระหว่างปี 1987 และ 1991 (ก่อนการบุกรุก), คลอโรฟิลฤดูร้อนเฉลี่ย 30 mg / m3; ในช่วงปี 1993 และ 1994 ความเข้มข้นในช่วงฤดูร้อนได้ 5 mg / m3 กว่า
ช่วงเวลาเดียวกันนี้พร้อมใช้งานไฟเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าความเข้มข้นฟอสเฟตบาง
หญ้า planktonic ลดลงและการไหลเฉลี่ยไม่แตกต่างจากช่วงก่อนบุก.
ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงในปัจจัยอื่น ๆ เหล่านี้ไม่ได้รับผิดชอบในการลดลงของแพลงก์ตอนพืช เราได้พัฒนารูปแบบกลไกที่ reproduces พลวัตพื้นที่และเวลาของแพลงก์ตอนพืชก่อนที่จะมีการบุกรุกของหอยแมลงภู่ม้าลายที่ (1987-1991) รูปแบบที่ถูกต้องคาดการณ์ที่ลดลงมากในแพลงก์ตอนพืชชีวมวลหลังจากการบุกรุก (1993-1994) รูปแบบที่แสดงให้เห็นว่าหอยแมลงภู่ม้าลายแทะเล็มก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดการลดลงของแพลงก์ตอนพืชที่สังเกต รูปแบบนี้ยังช่วยให้เราสามารถทดสอบซึ่งมีให้แม่น้ำฮัดสันไวต่อผลกระทบของหญ้าหน้าดิน รูปแบบที่แสดงให้เห็นว่าชะตากรรมของอนุภาคนินทรีย์ lightscattering (ขุ่น) เป็นคุณลักษณะที่สำคัญการพิจารณาผลกระทบของหญ้าหน้าดินในระบบน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงในมวลชีวภาพของสัตว์น้ำสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในการแทะเล็มในระบบน้ำแรงดันทั้งหมด แต่ไม่กี่ระดับการศึกษาเอกสารระบบนิเวศผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เอกสารการลดลงครั้งใหญ่ในแพลงก์ตอนพืชชีวมวล พร้อมกันกับการบุกรุกของสัตว์ที่แปลกใหม่ที่มีการศึกษานี้ม้าลายหอยแมลงภู่ ( dreissena โดย ) และพบว่าหอยแมลงภู่ม้าลายจริงที่เกิดจากความเสื่อมนี้ ในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1992 ม้าลายหอยกลายเป็นก่อตั้งขึ้นที่สูง ชีวมวล ใน ฮัดสัน ปากแม่น้ำ และมวลชีวภาพของหอยอยู่ในระดับสูงในช่วงปี 1993 และ 1994 ในช่วง 2 ปี กินหญ้า ความดันในแพลงก์ตอนพืชมากกว่า 10 เท่า มากกว่า มันได้ก่อนที่ม้าลายหอยบุก นี้เกี่ยวข้องกับการแทะเล็มเพิ่มขึ้น 85% จากมวลชีวภาพของแพลงก์ตอนพืช . ระหว่างปี 1987 และปี 2534 ( ก่อนการรุกราน ) , ฤดูร้อนคลอโรฟิลล์เฉลี่ย 30 mg / m3 ; ใน 1993 และ 1994 ฤดูร้อนความเข้มข้น 5 มิลลิกรัม / ลูกบาศก์เมตร มากกว่าในช่วงเวลาเดียวกันนี้ ปริมาณแสงเพิ่มขึ้น ปริมาณฟอสเฟตสองบางสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ grazers ลดลงและการไหลเฉลี่ยไม่แตกต่างจากก่อนการรุกรานดังกล่าวดังนั้นการเปลี่ยนแปลงของปัจจัยอื่น ๆเหล่านี้ไม่ได้รับผิดชอบแพลงก์ตอนพืชลดลง . เราพัฒนารูปแบบกลไกที่ reproduces พื้นที่และพลวัตของแพลงก์ตอนชั่วคราวก่อนการรุกรานของหอยแมลงภู่ม้าลาย ( 2530 - 2534 ) รูปแบบถูกต้องคาดการณ์รุนแรงลดลงในมวลแพลงค์ตอนพืชหลังการรุกราน ( 2536 - 2537 ) แบบจำลองแสดงให้เห็นว่าม้าลายหอยแทะก็เพียงพอที่จะทำให้พบแพลงก์ตอนพืชลดลง รูปแบบจะช่วยให้เราสามารถทดสอบคุณสมบัติที่ทำให้ฮัดสันความไวต่อผลกระทบของสัตว์หน้าดิน grazers . แบบจำลองแสดงให้เห็นว่าชะตากรรมของ lightscattering อนินทรีย์อนุภาค ( ขุ่น ) เป็นคีย์คุณลักษณะการกำหนดผลกระทบของสัตว์หน้าดิน grazers ในระบบน้ำ