Before the alphabet was invented, e

Before the alphabet was invented, early writing systems had been based on pictographic symbols known as hieroglyphics, or on cuneiform wedges, produced by pressing a stylus into soft clay. Because these methods required a plethora of symbols to identify each and every word, writing was complex and limited to a small group of highly-trained scribes. Sometime during the second millennium B.C. (estimated between 1850 and 1700 B.C.), a group of Semitic-speaking people adapted a subset of Egyptian hieroglyphics to represent the sounds of their language. This Proto-Sinaitic script is often considered the first alphabetic writing system, where unique symbols stood for single consonants (vowels were omitted). Written from right to left and spread by Phoenician maritime merchants who occupied part of modern Lebanon, Syria and Israel, this consonantal alphabet—also known as an abjad—consisted of 22 symbols simple enough for ordinary traders to learn and draw, making its use much more accessible and widespread.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนที่ตัวอักษรคิดค้น ต้นเขียนระบบได้ถูกตามสัญลักษณ์ที่เรียกว่า hieroglyphics pictographic หรือ cuneiform wedges ผลิต โดยการกดสไตลัสเป็นดินอ่อน เนื่องจากวิธีการเหล่านี้จำเป็นต้องใช้สัญลักษณ์เพื่อระบุแต่ละคำให้เลือกมากมาย เขียนซับซ้อน และมีข้อจำกัดกับกลุ่มเล็ก ๆ ของภาพการฝึกอบรมอย่างมาก บางครั้งในช่วงสองมิลเลนเนียมบี (ประมาณ 1850 และบี 1700), กลุ่มคนที่พูด Semitic ดัดแปลงย่อยของอียิปต์ hieroglyphics แสดงเสียงของภาษา สคริปต์นี้โปรโต Sinaitic มักจะถือว่าระบบการเขียนตัวอักษรแรก ยืนที่สัญลักษณ์เฉพาะพยัญชนะเดี่ยว (สระถูกละไว้) เขียนจากขวาไปซ้าย และแพร่กระจาย โดยพ่อค้าทางทะเลฟีผู้ครอบครองส่วนหนึ่งของเลบานอน ซีเรีย และ อิสราเอล อักษรนี้ consonantal — ยังรู้จักการ abjad — ประกอบด้วยสัญลักษณ์อย่างง่ายพอสำหรับสามัญนักเรียน และ วาด ทำให้การใช้อย่างแพร่หลาย และสามารถเข้าถึงได้มาก 22

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่ตัวอักษรถูกคิดค้นระบบการเขียนในช่วงต้นได้รับขึ้นอยู่กับสัญลักษณ์วาดเขียนที่รู้จักกันเป็นสัญลักษณ์หรือเวดจ์ฟอร์มที่ผลิตโดยการกดสไตลัสเป็นดินอ่อน เพราะวิธีการเหล่านี้จำเป็นต้องมีมากมายเหลือเฟือของสัญลักษณ์ที่จะระบุแต่ละคนและทุกคำพูดการเขียนเป็นที่ซับซ้อนและ จำกัด อยู่ในกลุ่มเล็ก ๆ ของกรานได้รับการฝึกฝน บางครั้งในช่วง BC สองสหัสวรรษ (ประมาณระหว่าง 1,850 และ 1,700 BC) กลุ่มคนยิวที่พูดดัดแปลงย่อยของอียิปต์ hieroglyphics เพื่อเป็นตัวแทนเสียงของภาษาของพวกเขา สคริปต์นี้โปร Sinaitic มักจะคิดว่าระบบการเขียนตัวอักษรแรกที่สัญลักษณ์ที่ไม่ซ้ำกันยืนพยัญชนะเดียว (สระถูกมองข้าม) เขียนจากขวาไปซ้ายและกระจายโดยพ่อค้าเดินเรือเซียนที่ครอบครองส่วนหนึ่งของที่ทันสมัย​​เลบานอนซีเรียและอิสราเอลนี้ตัวอักษรยังพยัญชนะที่รู้จักกันเป็นสัญลักษณ์สีขาว-ประกอบด้วย 22 ง่ายพอสำหรับผู้ค้าสามัญที่จะเรียนรู้และวาดทำให้การใช้งานมาก เข้าถึงได้มากขึ้นและแพร่หลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนที่ตัวอักษรถูกคิดค้นก่อนเขียนระบบได้ตามสัญลักษณ์วาดเขียนที่รู้จักกันเป็นอักษรภาพ หรือคูนิฟอร์มเวดจ์ , ผลิตโดยการกดสไตลัสในดินเหนียวอ่อน เพราะวิธีการเหล่านี้ต้องมากมายเหลือเฟือของสัญลักษณ์เพื่อระบุแต่ละคำ การเขียนที่ซับซ้อนและ จำกัด กลุ่มเล็ก ๆของธรรมาจารย์เปี่ยม บางครั้งในช่วงก่อนคริสต์ศักราชสหัสวรรษที่สอง( ประมาณระหว่าง 1850 และ 1 , 700 ปีก่อนคริสตกาล ) กลุ่มเซมิติกพูดคนดัดแปลงบางส่วนของอียิปต์ hieroglyphics เป็นตัวแทนเสียงของภาษาของพวกเขา นี้โปรโตไซไนทิคสคริปต์มักจะถือว่าระบบแรกเขียนตัวอักษรที่ยืนสำหรับสัญลักษณ์เฉพาะพยัญชนะเดี่ยว ( ตัดเสียง )เขียนจากขวาไปซ้าย และแพร่กระจายโดยฟินิเชียทางทะเลพ่อค้าที่ครอบครองส่วนหนึ่งของเลบานอนที่ทันสมัย , ซีเรียและอิสราเอล นี้ยังเป็นที่รู้จักพยัญชนะตัวอักษรเป็นอักษรตระกูลเซมิติกประกอบด้วยสัญลักษณ์ที่ง่ายพอสำหรับผู้ค้าสามัญเพื่อเรียนรู้และดึง 22 , ทำให้การใช้งานสามารถเข้าถึงได้มากขึ้นและแพร่หลาย