- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
AbstractThe systems development lif
Abstract
The systems development life cycle (SDLC), while undergoing numerous changes to its name and related components over the years, has remained a steadfast and reliable approach to software development. Although there is some debate as to the appropriate number of steps, and the naming conventions thereof, nonetheless it is a tried-and-true methodology that has withstood the test of time. This paper discusses the application of the SDLC in a 21st century health care environment. Specifically, it was utilized for the procurement of a software package designed particularly for the Home Health component of a regional hospital care facility. We found that the methodology is still as useful today as it ever was. By following the stages of the SDLC, an effective software product was identified, selected, and implemented in a real-world environment. Lessons learned from the project, and implications for practice, research, and pedagogy, are offered. Insights from this study can be applied as a pedagogical tool in a variety of classroom environments and curricula including, but not limited to, the systems analysis and design course as well as the core information systems (IS) class. It can also be used as a case study in an upper-division or graduate course describing the implementation of the SDLC in practice.
INTRODUCTION
The systems development life cycle, in its variant forms, remains one of the oldest and yet still widely used methods of software development and acquisition methods in the information technology (IT) arena. While it has evolved over the years in response to ever-changing scenarios and paradigm shifts pertaining to the building or acquiring of software, its central tenants are as applicable today as they ever were. Life-cycle stages have gone through iterations of different names and number of steps, but at the core the SDLC is resilient in its tried-and-true deployment in business, industry, and government. In fact, the SDLC has been called one of the two dominant systems development methodologies today, along with prototyping (Piccoli, 2012). Thus, learning about the SDLC remains important to the students of today as well as tomorrow.
This paper describes the use of the SDLC in a real-world heath care setting involving a principle component of a regional hospital care facility. The paper can be used as a pedagogical tool in a systems analysis and design course, or in an upper-division or graduate course as a case study of the implementation of the SDLC in practice. First, a review of the SDLC is provided, followed by a description of the case study environment. Next, the application of the methodology is described in detail. Following, inferences and observations from the project are presented, along with lessons learned. Finally, the paper concludes with implications for the three areas of research, practice, and pedagogy, as well as suggestions for future research.
BACKGROUND
The SDLC has been a part of the IT community since the inception of the modern digital computer. A course in Systems Analysis and Design is requisite in most Management Information Systems programs (Topi, Valacich, Wright, Kaiser, Nunamaker, Sipior, and de Vreede, 2010). While such classes offer an overview of many different means of developing or acquiring software (e.g., prototyping, extreme programming, rapid application development (RAD), joint application development (JAD), etc.), at their heart such programs still devote a considerable amount of time to the SDLC, as they should. As this paper will show, following the steps and stages of the methodology is still a valid method of insuring the successful deployment of software. While the SDLC, and systems analysis and design in general, has evolved over the years, at its heart it remains a robust methodology for developing software and systems.
Early treatises of the SDLC promoted the rigorous delineation of necessary steps to follow for any kind of software project. The Waterfall Model (Boehm, 1976) is one of the most well-known forms. In this classic representation, the methodology involves seven sequential steps: 1) System Requirements and Validation; 2) Software Requirements and Validation; 3) Preliminary Design and Validation; 4) Detailed Design and Validation; 5) Code, Debug, Deployment, and Test; 6) Test, Preoperations, Validation Test; and 7) Operations, Maintenance, Revalidation. In the original description of the Boehm-Waterfall software engineering methodology, there is an interactive backstep between each stage. Thus the Boehm-Waterfall is a combination of a sequential methodology with an interactive backstep (Burback, 2004).
Other early works were patterned after the Waterfall Model, with varying numbers of steps and not-markedly-different names for each stage. For example, Gore and Stubbe (1983) advocated a four-step approach consisting of the study phase, the design phase, the development phase, and the operation phase (p. 25). Martin and McClure (1988) described it as a multistep process consisting of five basic sequential phases: analysis, design, code, test, and maintain (p. 18). Another widely used text (Whitten, Bentley, and Ho, 1986) during the 1980s advocated an eight-step method. Beginning with 1) Survey the Situation, it was followed by 2) Study Current System; 3) Determine User Requirements; 4) Evaluate Alternative Solutions; 5) Design New System; 6) Select New Computer Equipment and Software; 7) Construct New System; and 8) Deliver New System.
Almost two decades later, a book by the same set of authors in general (Whitten, Bentley, and Dittman, 2004) also advocated an eight step series of phases, although the names of the stages changed somewhat (albeit not significantly). The methodology proceeded through the steps of Scope definition, Problem analysis, Requirements analysis, Logical design, Decision analysis, Physical design and integration, Construction and testing, and ending with Installation and delivery (p. 89). It is interesting to note that nearly 20 years later, the naming conventions used in the newer text are almost synonymous with those in the older work. The Whitten and Bentley (2008) text, in its present form, still breaks up the process into eight stages. While there is no consensus in the naming (or number) of stages (e.g., many systems analysis and design textbooks advocate their own nomenclature (c.f. Whitten, Bentley, and Barlow (1994), O’Brien (1993), Taggart and Silbey (1986)), McMurtrey (1997) reviewed the various forms of the life cycle in his dissertation work and came up with a generic SDLC involving the phases of Analysis, Design, Coding, Testing, Implementation, and Maintenance.
Even one of the most current and popular systems analysis and design textbooks (Kendall and Kendall, 2011) does not depart from tradition, emphasizing that the SDLC is still primarily comprised of seven phases. Although not immune to criticism, Hoffer, George, and Valacich (2011) believe that the view of systems analysis and design taking place in a cycle continues to be pervasive and true (p. 24). Thus, while the SDLC has evolved over the years under the guise of different combinations of naming conventions and numbers of steps or stages, it remains true to form as a well-tested methodology for software development and acquisition. We now turn our attention to how it was utilized in a present-day health care setting.
The systems development life cycle (SDLC), while undergoing numerous changes to its name and related components over the years, has remained a steadfast and reliable approach to software development. Although there is some debate as to the appropriate number of steps, and the naming conventions thereof, nonetheless it is a tried-and-true methodology that has withstood the test of time. This paper discusses the application of the SDLC in a 21st century health care environment. Specifically, it was utilized for the procurement of a software package designed particularly for the Home Health component of a regional hospital care facility. We found that the methodology is still as useful today as it ever was. By following the stages of the SDLC, an effective software product was identified, selected, and implemented in a real-world environment. Lessons learned from the project, and implications for practice, research, and pedagogy, are offered. Insights from this study can be applied as a pedagogical tool in a variety of classroom environments and curricula including, but not limited to, the systems analysis and design course as well as the core information systems (IS) class. It can also be used as a case study in an upper-division or graduate course describing the implementation of the SDLC in practice.
INTRODUCTION
The systems development life cycle, in its variant forms, remains one of the oldest and yet still widely used methods of software development and acquisition methods in the information technology (IT) arena. While it has evolved over the years in response to ever-changing scenarios and paradigm shifts pertaining to the building or acquiring of software, its central tenants are as applicable today as they ever were. Life-cycle stages have gone through iterations of different names and number of steps, but at the core the SDLC is resilient in its tried-and-true deployment in business, industry, and government. In fact, the SDLC has been called one of the two dominant systems development methodologies today, along with prototyping (Piccoli, 2012). Thus, learning about the SDLC remains important to the students of today as well as tomorrow.
This paper describes the use of the SDLC in a real-world heath care setting involving a principle component of a regional hospital care facility. The paper can be used as a pedagogical tool in a systems analysis and design course, or in an upper-division or graduate course as a case study of the implementation of the SDLC in practice. First, a review of the SDLC is provided, followed by a description of the case study environment. Next, the application of the methodology is described in detail. Following, inferences and observations from the project are presented, along with lessons learned. Finally, the paper concludes with implications for the three areas of research, practice, and pedagogy, as well as suggestions for future research.
BACKGROUND
The SDLC has been a part of the IT community since the inception of the modern digital computer. A course in Systems Analysis and Design is requisite in most Management Information Systems programs (Topi, Valacich, Wright, Kaiser, Nunamaker, Sipior, and de Vreede, 2010). While such classes offer an overview of many different means of developing or acquiring software (e.g., prototyping, extreme programming, rapid application development (RAD), joint application development (JAD), etc.), at their heart such programs still devote a considerable amount of time to the SDLC, as they should. As this paper will show, following the steps and stages of the methodology is still a valid method of insuring the successful deployment of software. While the SDLC, and systems analysis and design in general, has evolved over the years, at its heart it remains a robust methodology for developing software and systems.
Early treatises of the SDLC promoted the rigorous delineation of necessary steps to follow for any kind of software project. The Waterfall Model (Boehm, 1976) is one of the most well-known forms. In this classic representation, the methodology involves seven sequential steps: 1) System Requirements and Validation; 2) Software Requirements and Validation; 3) Preliminary Design and Validation; 4) Detailed Design and Validation; 5) Code, Debug, Deployment, and Test; 6) Test, Preoperations, Validation Test; and 7) Operations, Maintenance, Revalidation. In the original description of the Boehm-Waterfall software engineering methodology, there is an interactive backstep between each stage. Thus the Boehm-Waterfall is a combination of a sequential methodology with an interactive backstep (Burback, 2004).
Other early works were patterned after the Waterfall Model, with varying numbers of steps and not-markedly-different names for each stage. For example, Gore and Stubbe (1983) advocated a four-step approach consisting of the study phase, the design phase, the development phase, and the operation phase (p. 25). Martin and McClure (1988) described it as a multistep process consisting of five basic sequential phases: analysis, design, code, test, and maintain (p. 18). Another widely used text (Whitten, Bentley, and Ho, 1986) during the 1980s advocated an eight-step method. Beginning with 1) Survey the Situation, it was followed by 2) Study Current System; 3) Determine User Requirements; 4) Evaluate Alternative Solutions; 5) Design New System; 6) Select New Computer Equipment and Software; 7) Construct New System; and 8) Deliver New System.
Almost two decades later, a book by the same set of authors in general (Whitten, Bentley, and Dittman, 2004) also advocated an eight step series of phases, although the names of the stages changed somewhat (albeit not significantly). The methodology proceeded through the steps of Scope definition, Problem analysis, Requirements analysis, Logical design, Decision analysis, Physical design and integration, Construction and testing, and ending with Installation and delivery (p. 89). It is interesting to note that nearly 20 years later, the naming conventions used in the newer text are almost synonymous with those in the older work. The Whitten and Bentley (2008) text, in its present form, still breaks up the process into eight stages. While there is no consensus in the naming (or number) of stages (e.g., many systems analysis and design textbooks advocate their own nomenclature (c.f. Whitten, Bentley, and Barlow (1994), O’Brien (1993), Taggart and Silbey (1986)), McMurtrey (1997) reviewed the various forms of the life cycle in his dissertation work and came up with a generic SDLC involving the phases of Analysis, Design, Coding, Testing, Implementation, and Maintenance.
Even one of the most current and popular systems analysis and design textbooks (Kendall and Kendall, 2011) does not depart from tradition, emphasizing that the SDLC is still primarily comprised of seven phases. Although not immune to criticism, Hoffer, George, and Valacich (2011) believe that the view of systems analysis and design taking place in a cycle continues to be pervasive and true (p. 24). Thus, while the SDLC has evolved over the years under the guise of different combinations of naming conventions and numbers of steps or stages, it remains true to form as a well-tested methodology for software development and acquisition. We now turn our attention to how it was utilized in a present-day health care setting.
0/5000
บทคัดย่อระบบพัฒนาวัฏจักร (SDLC), ในขณะที่อยู่ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงชื่อและส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องหลายปี มียังคง เป็น steadfast และเชื่อถือได้วิธีการพัฒนาซอฟต์แวร์ แม้จะมีการอภิปรายบางเป็นจำนวนที่เหมาะสม ขั้นตอนและแบบแผนการตั้งชื่อดังกล่าว กระนั้นจึงเป็นวิธีพยายาม และความจริงที่มีความทนทานการทดสอบของเวลา เอกสารนี้อธิบายถึงแอพลิเคชันของ SDLC ในสภาพแวดล้อมสุขภาพในศตวรรษที่ 21 โดยเฉพาะ มันถูกใช้สำหรับการจัดหาแพคเกจซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับบ้านสุขภาพส่วนประกอบของสิ่งอำนวยความสะดวกดูแลที่โรงพยาบาลภูมิภาค เราพบว่าวิธีการยังประโยชน์วันนี้ก็เคย โดยทำตามขั้นตอนของ SDLC ซอฟต์แวร์มีประสิทธิภาพคือระบุ เลือก และนำมาใช้ในสภาพแวดล้อมจริง มีเสนอบทเรียนที่ได้เรียนรู้จากโครงการ และผล การปฏิบัติ วิจัย ศึกษา ศาสตร์ ความเข้าใจจากการศึกษานี้สามารถจะใช้เป็นเครื่องมือสอนในสภาพแวดล้อมห้องเรียนและหลักสูตรรวมถึง แต่ไม่จำกัด การวิเคราะห์ระบบ และออกแบบหลักสูตร เป็นหลักข้อมูลระบบ (IS) ชั้น ยังสามารถใช้เป็นกรณีศึกษาเป็นหลักสูตร ฝ่ายบน หรือบัณฑิตวิทยาลัยที่อธิบายงานของ SDLC ในทางปฏิบัติแนะนำระบบพัฒนาวัฏจักร ในรูปแบบตัวแปร ยังคงวิธีการเก่าแก่ที่สุด และยังใช้กันอย่างแพร่หลายยังซอฟต์แวร์พัฒนาและซื้อวิธีในเวทีเทคโนโลยี (IT) ข้อมูล ในขณะนั้นมีพัฒนาปีตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงและกะกระบวนทัศน์เกี่ยวกับอาคาร หรือการได้มาของซอฟต์แวร์ ผู้เช่าของเซ็นทรัลจะได้ใช้วันนี้เป็นเคยพวก ระยะวงจรชีวิตได้ผ่านไปผ่านซ้ำชื่อแตกต่างกันและจำนวนขั้นตอน แต่ที่หลัก SDLC มีความยืดหยุ่นในการใช้ความพยายาม และความจริงในธุรกิจ อุตสาหกรรม และรัฐบาล ในความเป็นจริง SDLC มีการเรียกวิธีการพัฒนาระบบหลักสองหนึ่งวันนี้ พร้อมกับต้นแบบ (Piccoli, 2012) ดังนั้น เรียนรู้เกี่ยวกับ SDLC ยังคงต้องเรียนของวันนี้วันพรุ่งนี้เอกสารนี้อธิบายการใช้ SDLC การดูแลสุขภาพจริงเกี่ยวข้องกับส่วนประกอบหลักของสิ่งอำนวยความสะดวกดูแลที่โรงพยาบาลภูมิภาค กระดาษสามารถใช้เป็นเครื่องมือการสอน ในการวิเคราะห์ระบบและออกแบบหลักสูตร หรือหลักสูตร ส่วนบน หรือบัณฑิตวิทยาลัยเป็นกรณีศึกษาของของ SDLC ในทางปฏิบัติ ครั้งแรก การตรวจสอบของ SDLC มีให้ ตามคำอธิบายของสิ่งแวดล้อมกรณีศึกษา ถัดไป การประยุกต์ใช้วิธีการอธิบายในรายละเอียด ต่อไปนี้ inferences และสังเกตจากโครงการมีแสดง กับบทเรียนที่เรียนรู้ สุดท้าย กระดาษสรุปผลกระทบในด้านการวิจัย แบบ ฝึกหัด และครูผู้สอน 3 เป็นข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในอนาคตพื้นหลังSDLC ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนจึงนับตั้งแต่ที่มาของดิจิตอลคอมพิวเตอร์สมัยใหม่ หลักสูตรในการวิเคราะห์ระบบและออกแบบเป็น requisite ในโปรแกรมระบบจัดการข้อมูลส่วนใหญ่ (Topi, Valacich ไรท์ นิคม Nunamaker, Sipior และเดอ Vreede, 2010) ในขณะเรียนเช่นนำเสนอภาพรวมของวิธีการอื่นมากพัฒนา หรือหาซอฟต์แวร์ (เช่น ต้นแบบ เขียนโปรแกรม พัฒนาโปรแกรมอย่างรวดเร็ว (RAD), การพัฒนาโปรแกรมประยุกต์ร่วม (JAD) เป็นต้นมาก), ที่หัวใจของโปรแกรมดังกล่าวยัง อุทิศจำนวนเวลามากการ SDLC ตามที่พวกเขาควร เอกสารนี้จะแสดง ตามขั้นตอนและขั้นตอนของวิธีการเป็นยังวิธีใช้ได้เคยใช้ประสบความสำเร็จของซอฟต์แวร์ ขณะ SDLC และการวิเคราะห์ระบบ และออกแบบทั่วไป มีพัฒนาปี ห้องพักที่ ยังคงวิธีที่มีประสิทธิภาพสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์และระบบการต้น treatises ของ SDLC ส่งเสริม delineation อย่างเข้มงวดของขั้นตอนที่จำเป็นตามชนิดใด ๆ ของโครงการซอฟต์แวร์ น้ำตกจำลอง (Boehm, 1976) เป็นรู้จักมากที่สุดรูปแบบหนึ่ง ในการแสดงนี้คลาสสิก ระเบียบวิธีที่เกี่ยวข้องกับ 7 ลำดับขั้นตอน: 1) ข้อกำหนดของระบบและตรวจสอบ 2 ความต้องการซอฟต์แวร์และตรวจสอบ 3) ออกแบบเบื้องต้นและตรวจสอบ 4) รายละเอียดการออกแบบและตรวจสอบ 5) รหัส จุด บกพร่อง ปรับใช้ และทดสอบ 6) ทดสอบ Preoperations ตรวจสอบทดสอบ และ 7) การดำเนินงาน บำรุงรักษา Revalidation ในคำอธิบายเดิมวิธีการวิศวกรรมซอฟต์แวร์ Boehm น้ำตก มี backstep การโต้ตอบระหว่างแต่ละขั้นตอน ดังนั้น Boehm-น้ำตกเป็นชุดของวิธีตามลำดับกับ backstep เป็นแบบโต้ตอบ (Burback, 2004)งานอื่น ๆ ก่อนมีลวดลายจากแบบจำลองน้ำตก มีจำนวนขั้นตอนและไม่อย่างเด่นชัดชื่อแตกต่างกันในแต่ละขั้นตอนแตกต่างกัน ตัวอย่าง โลหิต และ Stubbe (1983) advocated วิธีการสี่ขั้นตอนประกอบด้วยขั้นตอนการศึกษา ระยะออกแบบ ขั้นตอนการพัฒนา และระยะดำเนินการ (25 p.) มาร์ตินและ McClure (1988) อธิบายว่า เป็นกระบวนการ multistep ประกอบด้วย 5 ขั้นตอนตามลำดับพื้นฐาน: การวิเคราะห์ ออกแบบ รหัส ทดสอบ และรักษา (p. 18) อื่นใช้กันอย่างแพร่หลายข้อ ความ (Whitten เบ้นท์เลย์ โฮจิมินห์ 1986) ในช่วงทศวรรษที่ 1980 การ advocated วิธีการขั้นตอนที่แปด เริ่มต้น ด้วย 1) สำรวจสถานการณ์ มันถูกตาม 2 ศึกษาระบบปัจจุบัน 3) กำหนดความต้องการของผู้ใช้ 4) ประเมินทางเลือกวิธีแก้ไขปัญหา 5) ออกแบบระบบใหม่ 6 เลือกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ใหม่และซอฟต์แวร์ 7) สร้างระบบใหม่ และ 8) จัดส่งระบบใหม่เกือบสองทศวรรษภายหลัง หนังสือ โดยผู้เขียนในทั่วไป (Whitten เบ้นท์เลย์ และ Dittman, 2004) ชุดเดียวกันยัง advocated ชุดขั้นตอนที่ 8 เป็นระยะ ถึงแม้ว่าชื่อของขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงค่อนข้าง (แม้ว่าไม่มาก) ครอบครัวระหว่างขั้นตอนการกำหนดขอบเขต วิเคราะห์ปัญหา วิเคราะห์ความต้องการ ออกแบบตรรกะ วิเคราะห์ตัดสินใจ ออกแบบทางกายภาพ และรวม ก่อสร้าง และการ ทดสอบ และลงท้าย ด้วยการติดตั้งและจัดส่ง (p. 89) เป็นที่น่าสนใจทราบว่า เกือบ 20 ปีต่อมา แผนที่ใช้ในข้อความใหม่เป็นเกือบพ้องกับงานเก่า Whitten และเบ้นท์เลย์ (2008) ข้อความ แบบปัจจุบัน ยังคงแบ่งการเป็นขั้นตอนที่ 8 ขณะที่มีมติไม่ตั้งชื่อ (หรือจำนวน) ของขั้นตอน (เช่น ในการวิเคราะห์ระบบและออกแบบตำราทนายของตนเองระบบการตั้งชื่อ (c.f. Whitten เบ้นท์ เลย์ และ Barlow (1994), โอไบรอัน (1993), Taggart และ Silbey (1986)), McMurtrey (1997) ตรวจทานรูปแบบต่าง ๆ ของวงจรชีวิตในงานวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของเขา และมากับ SDLC ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนของการวิเคราะห์ออกแบบ รหัส ทดสอบ ปฏิบัติ และการบำรุงรักษาแม้หนึ่งในปัจจุบัน และนิยมมากที่สุดการวิเคราะห์ระบบและออกแบบตำรา (เคนดัลและเคนดัล 2011) ไม่ออกจากประเพณี เน้นที่ SDLC ยังคงเป็นหลักประกอบด้วย 7 ระยะด้วย แม้ไม่สร้างวิจารณ์ Hoffer จอร์จ และ Valacich (2011) เชื่อว่า มุมมองของการวิเคราะห์ระบบและออกแบบที่มีตำแหน่งในวงจรยังคงเป็นชุมชนที่แพร่หลาย และจริง (24 p.) ดังนั้น ขณะ SDLC ได้พัฒนาภายใต้ครอบชุดของแบบแผนการตั้งชื่อและหมายเลขของขั้นตอนหรือระยะปี มันยังคงจริงแบบฟอร์มเป็นวิธีทดสอบที่ดีสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์และการ ตอนนี้เราเปลี่ยนความสนใจของเราว่ามันถูกใช้ในเหตุการณ์สุขภาพ
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทคัดย่อ
การพัฒนาระบบวงจรชีวิต (SDLC) ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงนานากับชื่อและส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องกันในช่วงปีที่ผ่านมายังคงเป็นวิธีการที่มั่นคงและเชื่อถือได้ในการพัฒนาซอฟแวร์ ถึงแม้จะมีการอภิปรายเป็นจำนวนที่เหมาะสมของขั้นตอนบางอย่างและการตั้งชื่อดังกล่าวกระนั้นมันเป็นวิธีการพยายามและความจริงที่ว่ามีความคงตัวการทดสอบของเวลา บทความนี้กล่าวถึงการประยุกต์ใช้ SDLC ในศตวรรษที่ 21 สภาพแวดล้อมการดูแลสุขภาพ โดยเฉพาะมันถูกนำมาใช้สำหรับการจัดซื้อของแพคเกจซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคอมโพเนนต์สุขภาพที่บ้านของสถานที่ดูแลโรงพยาบาลในระดับภูมิภาค เราพบว่าวิธีการที่ยังคงมีประโยชน์ในวันนี้ขณะที่มันเคยเป็น โดยทำตามขั้นตอนของ SDLC, ผลิตภัณฑ์ซอฟต์แวร์ที่มีประสิทธิภาพได้รับการระบุเลือกและการใช้งานในสภาพแวดล้อมที่โลกแห่งความจริง บทเรียนที่ได้รับจากการดำเนินโครงการและผลกระทบต่อการปฏิบัติงานการวิจัยและการเรียนการสอนที่นำเสนอ ข้อมูลเชิงลึกจากการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนการสอนในหลากหลายของสภาพแวดล้อมในห้องเรียนและหลักสูตรรวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพียงการวิเคราะห์ระบบและหลักสูตรการออกแบบเช่นเดียวกับระบบข้อมูลหลัก (IS) ชั้น นอกจากนี้ยังสามารถนำมาใช้เป็นกรณีศึกษาในส่วนบนหรือจบการศึกษาหลักสูตรการอธิบายการดำเนินการของ SDLC ในการปฏิบัติ. บทนำการพัฒนาระบบวงจรชีวิตในรูปแบบที่แตกต่างของมันยังคงเป็นหนึ่งที่เก่าแก่ที่สุดและยังคงวิธีการใช้กันอย่างแพร่หลายของ การพัฒนาซอฟต์แวร์และวิธีการเข้าซื้อกิจการในด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ (IT) ที่เกิดเหตุ ในขณะที่มันมีการพัฒนากว่าปีในการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างหรือการซื้อซอฟแวร์ของผู้เช่าในทำเลที่มีผลบังคับใช้ในวันนี้ขณะที่พวกเขาเคยเป็น ขั้นตอนวงจรชีวิตได้ผ่านการทำซ้ำของชื่อที่แตกต่างกันและหลายขั้นตอน แต่ที่หลัก SDLC คือมีความยืดหยุ่นในการปรับใช้ความพยายามและความจริงในธุรกิจอุตสาหกรรมและรัฐบาล ในความเป็นจริง, SDLC ได้รับการเรียกว่าเป็นหนึ่งของทั้งสองระบบที่โดดเด่นในการพัฒนาวิธีการในวันนี้พร้อมกับการสร้างต้นแบบ (Piccoli, 2012) ดังนั้นการเรียนรู้เกี่ยวกับ SDLC ยังคงมีความสำคัญให้กับนักเรียนในวันนี้เช่นเดียวกับวันพรุ่งนี้. กระดาษนี้จะอธิบายการใช้ SDLC ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพโลกแห่งความจริงที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบของหลักการของการดูแลสถานที่โรงพยาบาล กระดาษสามารถนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนการสอนในการวิเคราะห์ระบบและออกแบบหลักสูตรหรือในส่วนบนหรือหลักสูตรที่จบการศึกษาเป็นกรณีศึกษาของการดำเนินการในทางปฏิบัติ SDLC ครั้งแรกที่ความคิดเห็นของ SDLC มีให้ตามด้วยรายละเอียดของกรณีศึกษาสภาพแวดล้อม ถัดไปประยุกต์ใช้วิธีการที่จะอธิบายในรายละเอียด ต่อไปนี้การหาข้อสรุปและข้อสังเกตจากโครงการจะนำเสนอพร้อมกับบทเรียนที่ได้รับ สุดท้ายกระดาษสรุปด้วยความหมายสำหรับพื้นที่สามของการวิจัย, การปฏิบัติและการเรียนการสอนเช่นเดียวกับข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในอนาคต. ภูมิหลังSDLC เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนไอทีตั้งแต่เริ่มแรกของคอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยดิจิตอล แน่นอนในการวิเคราะห์ระบบและการออกแบบเป็นที่จำเป็นในโปรแกรมการจัดการระบบสารสนเทศมากที่สุด (Topi, Valacich ไรท์, ไกเซอร์ Nunamaker, Sipior, และ Vreede, 2010) ในขณะที่การเรียนดังกล่าวนำเสนอภาพรวมของวิธีการที่แตกต่างกันของการพัฒนาหรือการซื้อซอฟแวร์ (เช่นการสร้างต้นแบบการเขียนโปรแกรมมากพัฒนาโปรแกรมอย่างรวดเร็ว (RAD), การพัฒนาโปรแกรมร่วมค้า (JAD) ฯลฯ ) ที่หัวใจของพวกเขาโปรแกรมดังกล่าวยังคงอุทิศมาก ปริมาณของเวลาที่จะ SDLC, เท่าที่ควร ในฐานะที่เป็นกระดาษนี้จะแสดงดังต่อไปนี้ขั้นตอนและขั้นตอนของวิธีการที่ยังคงเป็นวิธีการที่ถูกต้องของการทำประกันการใช้งานที่ประสบความสำเร็จของซอฟต์แวร์ ในขณะที่ SDLC และการวิเคราะห์และออกแบบระบบโดยทั่วไปมีการพัฒนาในช่วงปีที่ผ่านมาที่หัวใจของมันยังคงเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาซอฟแวร์และระบบ. บทความแรกของ SDLC การส่งเสริมการวิเคราะห์ที่เข้มงวดของขั้นตอนที่จำเป็นในการปฏิบัติตามสำหรับชนิดของใด ๆ โครงการซอฟต์แวร์ น้ำตกรุ่น (Boehm, 1976) เป็นหนึ่งในรูปแบบที่รู้จักกันดีที่สุด ในการนี้การแสดงคลาสสิกวิธีการที่เกี่ยวข้องกับเจ็ดขั้นตอนตามลำดับดังนี้ 1) ความต้องการของระบบและการตรวจสอบ; 2) ความต้องการซอฟต์แวร์และการตรวจสอบ; 3) การออกแบบเบื้องต้นและการตรวจสอบ; 4) ออกแบบรายละเอียดและตรวจสอบ; 5) รหัสสินค้า, การแก้ปัญหาการปรับใช้และทดสอบ; 6) การทดสอบ Preoperations, การตรวจสอบการทดสอบ; และ 7) การดำเนินงาน, การบำรุงรักษา, Revalidation ในคำอธิบายเดิมของซอฟแวร์ Boehm-น้ำตกวิธีการทางวิศวกรรมมี BACKSTEP โต้ตอบระหว่างแต่ละขั้นตอน ดังนั้น Boehm-น้ำตกคือการรวมกันของวิธีการต่อเนื่องกับ BACKSTEP โต้ตอบ (Burback, 2004). ผลงานอื่น ๆ ที่ถูกแบบฉบับรุ่นน้ำตกที่แตกต่างกับตัวเลขของขั้นตอนและชื่อที่ไม่โดดเด่นที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละขั้นตอน ตัวอย่างเช่นกอร์และ Stubbe (1983) สนับสนุนแนวทางสี่ขั้นตอนประกอบด้วยขั้นตอนการศึกษาขั้นตอนการออกแบบ, การพัฒนาและการดำเนินการขั้นตอน (p. 25) มาร์ตินและ McClure (1988) อธิบายว่ามันเป็นกระบวนการหลายขั้นตอนซึ่งประกอบด้วยห้าขั้นตอนลำดับขั้นพื้นฐาน: การวิเคราะห์การออกแบบ, รหัส, การทดสอบและการบำรุงรักษา (p. 18) ข้อความอื่นใช้กันอย่างแพร่หลาย (Whitten เบนท์ลีย์และโฮ, 1986) ในช่วงทศวรรษ 1980 สนับสนุนวิธีการขั้นตอนที่แปด เริ่มต้นด้วย 1) การสำรวจสถานการณ์มันตามมาด้วย 2) ระบบการศึกษาปัจจุบัน; 3) กำหนดความต้องการการใช้งาน; 4) ประเมินโซลูชั่นทางเลือก; 5) การออกแบบระบบใหม่; 6) เลือกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ 7) สร้างระบบใหม่; และ 8) ส่งมอบระบบใหม่. เกือบสองทศวรรษที่ผ่านมาต่อมาหนังสือโดยชุดเดียวกันของผู้เขียนในทั่วไป (Whitten เบนท์ลีย์และ Dittman, 2004) นอกจากนี้ยังสนับสนุนชุดขั้นตอนที่แปดของขั้นตอนแม้ว่าชื่อของขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงค่อนข้าง ( แม้จะไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ) วิธีการดำเนินการผ่านขั้นตอนของการกำหนดขอบเขตการวิเคราะห์ปัญหา, การวิเคราะห์ความต้องการการออกแบบตรรกะการวิเคราะห์การตัดสินใจการออกแบบทางกายภาพและบูรณาการการก่อสร้างและการทดสอบและลงท้ายด้วยการติดตั้งและการส่งมอบ (พี. 89) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเกือบ 20 ปีต่อมาการตั้งชื่อที่ใช้ในข้อความใหม่เกือบจะตรงกันกับผู้ที่อยู่ในที่ทำงานเก่า Whitten และเบนท์ลีย์ (2008) ข้อความในรูปแบบปัจจุบันยังคงแบ่งกระบวนการออกเป็นแปดขั้นตอน ในขณะที่ไม่มีฉันทามติในการตั้งชื่อ (หรือหมายเลข) ของขั้นตอน (เช่นการวิเคราะห์ระบบจำนวนมากและตำราการออกแบบสนับสนุนระบบการตั้งชื่อของตัวเอง (CF Whitten เบนท์ลีย์และบาร์โลว์ (1994) โอไบรอัน (1993), แทกการ์และ Silbey ( 1986)), McMurtrey (1997) การตรวจสอบรูปแบบต่าง ๆ ของวงจรชีวิตในการทำงานวิทยานิพนธ์ของเขาและมาพร้อมกับ SDLC ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนการวิเคราะห์, การออกแบบ, การเข้ารหัส, การทดสอบการดำเนินงานและการบำรุงรักษา. แม้หนึ่งในปัจจุบันมากที่สุด และการวิเคราะห์ระบบที่นิยมและตำราการออกแบบ (เคนดอลและเคนดอล 2011) ไม่ได้ออกจากประเพณีเน้นว่า SDLC ยังคงประกอบด้วยหลักเจ็ดขั้นตอน. แม้ว่าจะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อการวิจารณ์ฮอฟเฟอร์, จอร์จและ Valacich (2011) เชื่อว่า มุมมองของการวิเคราะห์และออกแบบระบบที่เกิดขึ้นในรอบยังคงเป็นที่แพร่หลายและเป็นความจริง (พี. 24). ดังนั้นในขณะที่ SDLC ได้พัฒนากว่าปีภายใต้หน้ากากของชุดที่แตกต่างของการตั้งชื่อการประชุมและหมายเลขของขั้นตอนหรือขั้นตอนมัน ยังคงเป็นจริงในรูปแบบที่เป็นวิธีการที่ดีผ่านการทดสอบในการพัฒนาซอฟแวร์และการเข้าซื้อกิจการ ตอนนี้เราหันความสนใจของเราว่ามันถูกนำมาใช้ในปัจจุบันการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ
การพัฒนาระบบวงจรชีวิต (SDLC) ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงนานากับชื่อและส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องกันในช่วงปีที่ผ่านมายังคงเป็นวิธีการที่มั่นคงและเชื่อถือได้ในการพัฒนาซอฟแวร์ ถึงแม้จะมีการอภิปรายเป็นจำนวนที่เหมาะสมของขั้นตอนบางอย่างและการตั้งชื่อดังกล่าวกระนั้นมันเป็นวิธีการพยายามและความจริงที่ว่ามีความคงตัวการทดสอบของเวลา บทความนี้กล่าวถึงการประยุกต์ใช้ SDLC ในศตวรรษที่ 21 สภาพแวดล้อมการดูแลสุขภาพ โดยเฉพาะมันถูกนำมาใช้สำหรับการจัดซื้อของแพคเกจซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคอมโพเนนต์สุขภาพที่บ้านของสถานที่ดูแลโรงพยาบาลในระดับภูมิภาค เราพบว่าวิธีการที่ยังคงมีประโยชน์ในวันนี้ขณะที่มันเคยเป็น โดยทำตามขั้นตอนของ SDLC, ผลิตภัณฑ์ซอฟต์แวร์ที่มีประสิทธิภาพได้รับการระบุเลือกและการใช้งานในสภาพแวดล้อมที่โลกแห่งความจริง บทเรียนที่ได้รับจากการดำเนินโครงการและผลกระทบต่อการปฏิบัติงานการวิจัยและการเรียนการสอนที่นำเสนอ ข้อมูลเชิงลึกจากการศึกษานี้สามารถนำไปใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนการสอนในหลากหลายของสภาพแวดล้อมในห้องเรียนและหลักสูตรรวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพียงการวิเคราะห์ระบบและหลักสูตรการออกแบบเช่นเดียวกับระบบข้อมูลหลัก (IS) ชั้น นอกจากนี้ยังสามารถนำมาใช้เป็นกรณีศึกษาในส่วนบนหรือจบการศึกษาหลักสูตรการอธิบายการดำเนินการของ SDLC ในการปฏิบัติ. บทนำการพัฒนาระบบวงจรชีวิตในรูปแบบที่แตกต่างของมันยังคงเป็นหนึ่งที่เก่าแก่ที่สุดและยังคงวิธีการใช้กันอย่างแพร่หลายของ การพัฒนาซอฟต์แวร์และวิธีการเข้าซื้อกิจการในด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ (IT) ที่เกิดเหตุ ในขณะที่มันมีการพัฒนากว่าปีในการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างหรือการซื้อซอฟแวร์ของผู้เช่าในทำเลที่มีผลบังคับใช้ในวันนี้ขณะที่พวกเขาเคยเป็น ขั้นตอนวงจรชีวิตได้ผ่านการทำซ้ำของชื่อที่แตกต่างกันและหลายขั้นตอน แต่ที่หลัก SDLC คือมีความยืดหยุ่นในการปรับใช้ความพยายามและความจริงในธุรกิจอุตสาหกรรมและรัฐบาล ในความเป็นจริง, SDLC ได้รับการเรียกว่าเป็นหนึ่งของทั้งสองระบบที่โดดเด่นในการพัฒนาวิธีการในวันนี้พร้อมกับการสร้างต้นแบบ (Piccoli, 2012) ดังนั้นการเรียนรู้เกี่ยวกับ SDLC ยังคงมีความสำคัญให้กับนักเรียนในวันนี้เช่นเดียวกับวันพรุ่งนี้. กระดาษนี้จะอธิบายการใช้ SDLC ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพโลกแห่งความจริงที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบของหลักการของการดูแลสถานที่โรงพยาบาล กระดาษสามารถนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการเรียนการสอนในการวิเคราะห์ระบบและออกแบบหลักสูตรหรือในส่วนบนหรือหลักสูตรที่จบการศึกษาเป็นกรณีศึกษาของการดำเนินการในทางปฏิบัติ SDLC ครั้งแรกที่ความคิดเห็นของ SDLC มีให้ตามด้วยรายละเอียดของกรณีศึกษาสภาพแวดล้อม ถัดไปประยุกต์ใช้วิธีการที่จะอธิบายในรายละเอียด ต่อไปนี้การหาข้อสรุปและข้อสังเกตจากโครงการจะนำเสนอพร้อมกับบทเรียนที่ได้รับ สุดท้ายกระดาษสรุปด้วยความหมายสำหรับพื้นที่สามของการวิจัย, การปฏิบัติและการเรียนการสอนเช่นเดียวกับข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในอนาคต. ภูมิหลังSDLC เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนไอทีตั้งแต่เริ่มแรกของคอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยดิจิตอล แน่นอนในการวิเคราะห์ระบบและการออกแบบเป็นที่จำเป็นในโปรแกรมการจัดการระบบสารสนเทศมากที่สุด (Topi, Valacich ไรท์, ไกเซอร์ Nunamaker, Sipior, และ Vreede, 2010) ในขณะที่การเรียนดังกล่าวนำเสนอภาพรวมของวิธีการที่แตกต่างกันของการพัฒนาหรือการซื้อซอฟแวร์ (เช่นการสร้างต้นแบบการเขียนโปรแกรมมากพัฒนาโปรแกรมอย่างรวดเร็ว (RAD), การพัฒนาโปรแกรมร่วมค้า (JAD) ฯลฯ ) ที่หัวใจของพวกเขาโปรแกรมดังกล่าวยังคงอุทิศมาก ปริมาณของเวลาที่จะ SDLC, เท่าที่ควร ในฐานะที่เป็นกระดาษนี้จะแสดงดังต่อไปนี้ขั้นตอนและขั้นตอนของวิธีการที่ยังคงเป็นวิธีการที่ถูกต้องของการทำประกันการใช้งานที่ประสบความสำเร็จของซอฟต์แวร์ ในขณะที่ SDLC และการวิเคราะห์และออกแบบระบบโดยทั่วไปมีการพัฒนาในช่วงปีที่ผ่านมาที่หัวใจของมันยังคงเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาซอฟแวร์และระบบ. บทความแรกของ SDLC การส่งเสริมการวิเคราะห์ที่เข้มงวดของขั้นตอนที่จำเป็นในการปฏิบัติตามสำหรับชนิดของใด ๆ โครงการซอฟต์แวร์ น้ำตกรุ่น (Boehm, 1976) เป็นหนึ่งในรูปแบบที่รู้จักกันดีที่สุด ในการนี้การแสดงคลาสสิกวิธีการที่เกี่ยวข้องกับเจ็ดขั้นตอนตามลำดับดังนี้ 1) ความต้องการของระบบและการตรวจสอบ; 2) ความต้องการซอฟต์แวร์และการตรวจสอบ; 3) การออกแบบเบื้องต้นและการตรวจสอบ; 4) ออกแบบรายละเอียดและตรวจสอบ; 5) รหัสสินค้า, การแก้ปัญหาการปรับใช้และทดสอบ; 6) การทดสอบ Preoperations, การตรวจสอบการทดสอบ; และ 7) การดำเนินงาน, การบำรุงรักษา, Revalidation ในคำอธิบายเดิมของซอฟแวร์ Boehm-น้ำตกวิธีการทางวิศวกรรมมี BACKSTEP โต้ตอบระหว่างแต่ละขั้นตอน ดังนั้น Boehm-น้ำตกคือการรวมกันของวิธีการต่อเนื่องกับ BACKSTEP โต้ตอบ (Burback, 2004). ผลงานอื่น ๆ ที่ถูกแบบฉบับรุ่นน้ำตกที่แตกต่างกับตัวเลขของขั้นตอนและชื่อที่ไม่โดดเด่นที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละขั้นตอน ตัวอย่างเช่นกอร์และ Stubbe (1983) สนับสนุนแนวทางสี่ขั้นตอนประกอบด้วยขั้นตอนการศึกษาขั้นตอนการออกแบบ, การพัฒนาและการดำเนินการขั้นตอน (p. 25) มาร์ตินและ McClure (1988) อธิบายว่ามันเป็นกระบวนการหลายขั้นตอนซึ่งประกอบด้วยห้าขั้นตอนลำดับขั้นพื้นฐาน: การวิเคราะห์การออกแบบ, รหัส, การทดสอบและการบำรุงรักษา (p. 18) ข้อความอื่นใช้กันอย่างแพร่หลาย (Whitten เบนท์ลีย์และโฮ, 1986) ในช่วงทศวรรษ 1980 สนับสนุนวิธีการขั้นตอนที่แปด เริ่มต้นด้วย 1) การสำรวจสถานการณ์มันตามมาด้วย 2) ระบบการศึกษาปัจจุบัน; 3) กำหนดความต้องการการใช้งาน; 4) ประเมินโซลูชั่นทางเลือก; 5) การออกแบบระบบใหม่; 6) เลือกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ 7) สร้างระบบใหม่; และ 8) ส่งมอบระบบใหม่. เกือบสองทศวรรษที่ผ่านมาต่อมาหนังสือโดยชุดเดียวกันของผู้เขียนในทั่วไป (Whitten เบนท์ลีย์และ Dittman, 2004) นอกจากนี้ยังสนับสนุนชุดขั้นตอนที่แปดของขั้นตอนแม้ว่าชื่อของขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงค่อนข้าง ( แม้จะไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ) วิธีการดำเนินการผ่านขั้นตอนของการกำหนดขอบเขตการวิเคราะห์ปัญหา, การวิเคราะห์ความต้องการการออกแบบตรรกะการวิเคราะห์การตัดสินใจการออกแบบทางกายภาพและบูรณาการการก่อสร้างและการทดสอบและลงท้ายด้วยการติดตั้งและการส่งมอบ (พี. 89) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเกือบ 20 ปีต่อมาการตั้งชื่อที่ใช้ในข้อความใหม่เกือบจะตรงกันกับผู้ที่อยู่ในที่ทำงานเก่า Whitten และเบนท์ลีย์ (2008) ข้อความในรูปแบบปัจจุบันยังคงแบ่งกระบวนการออกเป็นแปดขั้นตอน ในขณะที่ไม่มีฉันทามติในการตั้งชื่อ (หรือหมายเลข) ของขั้นตอน (เช่นการวิเคราะห์ระบบจำนวนมากและตำราการออกแบบสนับสนุนระบบการตั้งชื่อของตัวเอง (CF Whitten เบนท์ลีย์และบาร์โลว์ (1994) โอไบรอัน (1993), แทกการ์และ Silbey ( 1986)), McMurtrey (1997) การตรวจสอบรูปแบบต่าง ๆ ของวงจรชีวิตในการทำงานวิทยานิพนธ์ของเขาและมาพร้อมกับ SDLC ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนการวิเคราะห์, การออกแบบ, การเข้ารหัส, การทดสอบการดำเนินงานและการบำรุงรักษา. แม้หนึ่งในปัจจุบันมากที่สุด และการวิเคราะห์ระบบที่นิยมและตำราการออกแบบ (เคนดอลและเคนดอล 2011) ไม่ได้ออกจากประเพณีเน้นว่า SDLC ยังคงประกอบด้วยหลักเจ็ดขั้นตอน. แม้ว่าจะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อการวิจารณ์ฮอฟเฟอร์, จอร์จและ Valacich (2011) เชื่อว่า มุมมองของการวิเคราะห์และออกแบบระบบที่เกิดขึ้นในรอบยังคงเป็นที่แพร่หลายและเป็นความจริง (พี. 24). ดังนั้นในขณะที่ SDLC ได้พัฒนากว่าปีภายใต้หน้ากากของชุดที่แตกต่างของการตั้งชื่อการประชุมและหมายเลขของขั้นตอนหรือขั้นตอนมัน ยังคงเป็นจริงในรูปแบบที่เป็นวิธีการที่ดีผ่านการทดสอบในการพัฒนาซอฟแวร์และการเข้าซื้อกิจการ ตอนนี้เราหันความสนใจของเราว่ามันถูกนำมาใช้ในปัจจุบันการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ
การแปล กรุณารอสักครู่..
นามธรรม
วงจรชีวิตของการพัฒนาระบบ ( SDLC ) ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงมากมายในชื่อของมันและส่วนประกอบที่เกี่ยวข้อง กว่าปี ยังคงเป็นวิธีที่แน่นอนและเชื่อถือได้เพื่อการพัฒนาซอฟต์แวร์ แม้ว่ามีบางอภิปรายเป็นจำนวนที่เหมาะสมของขั้นตอน และตั้งชื่ออนุสัญญาดังกล่าว กระนั้นมันเป็นพยายามและวิธีการที่เป็นจริงมี withstood การทดสอบของเวลาบทความนี้กล่าวถึงการประยุกต์ใช้งานในศตวรรษที่ 21 การดูแลสุขภาพสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะ มันถูกใช้เพื่อการจัดหาซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับองค์ประกอบของการดูแลสุขภาพที่บ้านโรงพยาบาลในภูมิภาคต่างๆ เราพบว่า วิธีการที่ยังเป็นประโยชน์ในวันนี้ ตามที่มันเคยเป็น ตามขั้นตอนของ SDLC ,เป็นผลิตภัณฑ์ซอฟต์แวร์ที่มีประสิทธิภาพได้รับการระบุ , เลือกและการใช้งานในสภาพแวดล้อมที่เป็นจริง บทเรียนจากโครงการ และแนวทางการปฏิบัติ การวิจัย และการสอน , การนําเสนอ ข้อมูลเชิงลึก จากการศึกษานี้สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการสอนในหลากหลายสภาพแวดล้อมในห้องเรียนและหลักสูตรการศึกษารวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพื่อการวิเคราะห์ระบบและการออกแบบหลักสูตร ตลอดจนระบบสารสนเทศ ( เป็นหลัก ) ชั้น มันยังสามารถใช้เป็นกรณีศึกษาในกองบนหรือเรียนจบหลักสูตรอธิบายการดำเนินงานของงานในการฝึก
แนะนำการพัฒนาระบบวงจรชีวิตของตัวแปรในรูปแบบยังคงเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดและยังเป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการพัฒนาซอฟต์แวร์และวิธีการได้มาในเทคโนโลยีสารสนเทศ ( IT ) เวที ในขณะที่มันมีวิวัฒนาการกว่าปีในการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนกระบวนทัศน์เกี่ยวกับการสร้างหรือซื้อซอฟต์แวร์ของผู้เช่ากลางของมันจะเป็นใช้ได้ในวันนี้เป็นพวกเขาเคยมีขั้นตอนวัฏจักรชีวิตได้ผ่านการทำซ้ำของชื่อที่แตกต่างกันและหมายเลขของขั้นตอน แต่ในหลักของความยืดหยุ่นในการพยายามจริง ใน ธุรกิจ อุตสาหกรรม และรัฐบาล ในความเป็นจริง งานได้รับการเรียกหนึ่งของทั้งสองเด่นการพัฒนาระบบระเบียบวิธีวันนี้พร้อมกับต้นแบบ ( ปิคโคลี , 2012 ) ดังนั้นเรียนรู้เกี่ยวกับวิธียังคงสำคัญกับนักเรียนของวันนี้เป็นพรุ่งนี้
บทความนี้อธิบายการใช้ของงานในการตั้งค่าที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพจริง ส่วนประกอบหลักของการดูแลในโรงพยาบาลสิ่งอำนวยความสะดวก กระดาษที่สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์และออกแบบระบบการสอนหลักสูตรหรือในกองบนหรือจบหลักสูตรเป็นกรณีศึกษาของการนำงานในการปฏิบัติ ครั้งแรก รีวิว ของงานไว้ตามรายละเอียดของการศึกษาสิ่งแวดล้อม ต่อไป การใช้วิธีการที่อธิบายไว้ในรายละเอียด ต่อไปนี้ ใช้ และสังเกตจากโครงการฯ เสนอ พร้อมกับบทเรียน . ในที่สุดกระดาษสรุปด้วยนัยสามพื้นที่วิจัย การปฏิบัติและการสอน รวมทั้งข้อเสนอแนะสำหรับงานวิจัยในอนาคต
ของพื้นหลังที่ได้รับการเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนตั้งแต่เริ่มก่อตั้งของทันสมัยดิจิตอลคอมพิวเตอร์ หลักสูตรในการวิเคราะห์และออกแบบระบบเป็นสิ่งจำเป็นที่สุดในระบบสารสนเทศเพื่อการจัดการโปรแกรม ( คลิป valacich , ไรท์ ไกเซอร์ nunamaker , ,sipior และเดอวรีดี , 2010 ) ในขณะที่เรียน เช่น เสนอภาพรวมของหลายวิธีที่แตกต่างกันของการพัฒนา หรือการซื้อซอฟต์แวร์ ( เช่นการสร้างโปรแกรมการพัฒนาโปรแกรมอย่างรวดเร็วมาก ( RAD ) , การพัฒนาโปรแกรมประยุกต์ร่วม ( เขียว ) , ฯลฯ ) , หัวใจของพวกเขาโปรแกรมดังกล่าวยังคงอุทิศจำนวนมากของเวลากับงานที่พวกเขาควร กระดาษนี้จะแสดงตามขั้นตอนและขั้นตอนของวิธีการที่ยังคงเป็นวิธีที่ถูกต้องของประกันการใช้งานที่ประสบความสำเร็จของซอฟต์แวร์ ในขณะที่งาน การวิเคราะห์และออกแบบระบบในทั่วไป , มีการพัฒนาปี ที่หัวใจมันยังคงวิธีการที่แข็งแกร่งสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์และระบบ
ในช่วงต้นของบทความของการส่งเสริมการเข้มงวดของขั้นตอนที่จำเป็นตามชนิดใดของโครงการพัฒนาซอฟต์แวร์ น้ําตกจําลอง ( โบม , 1976 ) เป็นหนึ่งในรูปแบบที่รู้จักกันดีที่สุด ในการเป็นตัวแทนคลาสสิกนี้ วิธีการที่เกี่ยวข้องกับเจ็ดขั้นตอน ( 1 ) ความต้องการของระบบและการตรวจสอบ 2 ) ความต้องการซอฟต์แวร์และการตรวจสอบ 3 ) การออกแบบเบื้องต้นและการตรวจสอบ ;4 ) ออกแบบรายละเอียดและตรวจสอบ ; 5 ) รหัส , ตรวจสอบ , การใช้งาน , และทดสอบ ; 6 ) การทดสอบ preoperations ทดสอบ ตรวจสอบ และ 7 ) การรักษา revalidation . ในรายละเอียดเดิมของโบมน้ำตกซอฟต์แวร์วิศวกรรมวิธีการ มีถอยโต้ตอบระหว่างแต่ละขั้นตอนดังนั้นน้ำตกโบมคือการรวมกันของวิธีการต่อเนื่องกับถอยแบบโต้ตอบ ( burback , 2004 ) .
ต้นอื่น ๆทำงานเป็นลวดลายหลังจากที่น้ำตกแบบแตกต่างกับตัวเลขของขั้นตอนและชื่อไม่แตกต่างกันอย่างเด่นชัด สำหรับแต่ละขั้นตอน ตัวอย่างเช่น กอร์ และ ับบี้ ( 1983 ) การสนับสนุน 4 ขั้นตอนประกอบด้วย ศึกษาวิธีการขั้นตอนขั้นตอนการออกแบบ ขั้นตอนการพัฒนาและการดำเนินการเฟส ( หน้า 25 ) มาร์ติน และ เมิกคลูร์ ( 1988 ) อธิบายว่ามันเป็น multistep กระบวนการประกอบด้วยห้าขั้นพื้นฐานลําดับขั้นตอนการวิเคราะห์การออกแบบรหัสทดสอบและรักษา ( 18 หน้า ) อื่นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายข้อความ ( Whitten เบนท์ลีย์ และ โฮ , 1986 ) ในช่วงทศวรรษ 1980 สนับสนุน 8 ขั้นตอน วิธีการ 1 ) เริ่มต้นด้วยการสำรวจสถานการณ์ ตามมาด้วย 2 ) ศึกษาระบบปัจจุบัน3 ) ศึกษาความต้องการของผู้ใช้ ; 4 ) ประเมินโซลูชั่นทางเลือก ; 5 ) ออกแบบระบบใหม่ ; 6 ) เลือกอุปกรณ์ คอมพิวเตอร์ และซอฟต์แวร์ใหม่ ; 7 ) สร้างระบบใหม่ และ 8 ) การส่งมอบระบบใหม่
เกือบสองทศวรรษต่อมา หนังสือชุดเดียวกันของผู้เขียนโดยทั่วไป ( Whitten เบนท์ลีย์ และแบบฟอร์ม 2004 ) นอกจากนี้ยังสนับสนุน 8 ขั้นตอน ชุดของขั้นตอนแม้ว่าชื่อของขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงบ้าง ( แม้จะไม่พบ ) วิธีการดำเนินการผ่านขั้นตอนของการกำหนดขอบเขตการวิเคราะห์ความต้องการการออกแบบ การวิเคราะห์ปัญหา การตัดสินใจเชิงบูรณาการการออกแบบทางกายภาพและ สร้าง ทดสอบ และลงท้ายด้วยการติดตั้งและส่งมอบ ( หน้า 89 ) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเกือบ 20 ปีแล้วข้อตกลงที่ใช้ในการตั้งชื่อใหม่ข้อความเกือบจะพ้องกับผู้เก่า งาน โดย Whitten เบนท์ลีย์ ( 2008 ) และข้อความในรูปแบบปัจจุบันยังแบ่งกระบวนการออกเป็น 8 ขั้นตอน ในขณะที่ไม่มีฉันทามติในการตั้งชื่อ ( หรือตัวเลข ) ขั้นตอน ( เช่น ระบบหลายระบบและการออกแบบการวิเคราะห์หนังสือเรียนสนับสนุนการเรียกชื่อของตนเอง ( ซี. เอฟ Whitten เบนท์ลีย์ และ บาร์โลว์ ( 1994 )โอไบรอัน ( 1993 ) , แท๊ก และ silbey ( 1986 ) ) mcmurtrey ( 1997 ) ทบทวนรูปแบบต่างๆของวงจรชีวิตในวิทยานิพนธ์ของเขาทำงานมากับทั่วไปงานที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนของการวิเคราะห์ การออกแบบ การเขียนโปรแกรม การทดสอบ การใช้ และการบำรุงรักษา
แม้แต่หนึ่งของการวิเคราะห์และตำรามากที่สุดในปัจจุบัน การออกแบบระบบและเป็นที่นิยม ( Kendall และ Kendall , 2011 ) ไม่พรากไปจากประเพณีเน้นว่า งานจะยังคงเป็นหลักประกอบด้วยเจ็ดส่วน ถึงแม้ว่าไม่ภูมิคุ้มกันเพื่อการวิจารณ์ ฮอฟเฟอร์ จอร์จ valacich ( 2011 ) เชื่อว่ามุมมองของการวิเคราะห์และออกแบบวงจรที่เกิดขึ้นในระบบยังคงเป็นที่แพร่หลายและเป็นจริง ( หน้า 24 ) ดังนั้นในขณะที่งานมีการพัฒนามากกว่าปีที่ภายใต้หน้ากากของชุดค่าผสมที่แตกต่างกันของการตั้งชื่ออนุสัญญา และหมายเลขของขั้นตอนหรือขั้นตอน มันยังคงอยู่ในรูปแบบเป็นวิธีการทดสอบที่ดีสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์และการซื้อกิจการ ตอนนี้เราหันความสนใจของเราที่จะเป็นวิธีที่ใช้ในการดูแลสุขภาพในปัจจุบันการตั้งค่า
วงจรชีวิตของการพัฒนาระบบ ( SDLC ) ในขณะที่การเปลี่ยนแปลงมากมายในชื่อของมันและส่วนประกอบที่เกี่ยวข้อง กว่าปี ยังคงเป็นวิธีที่แน่นอนและเชื่อถือได้เพื่อการพัฒนาซอฟต์แวร์ แม้ว่ามีบางอภิปรายเป็นจำนวนที่เหมาะสมของขั้นตอน และตั้งชื่ออนุสัญญาดังกล่าว กระนั้นมันเป็นพยายามและวิธีการที่เป็นจริงมี withstood การทดสอบของเวลาบทความนี้กล่าวถึงการประยุกต์ใช้งานในศตวรรษที่ 21 การดูแลสุขภาพสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะ มันถูกใช้เพื่อการจัดหาซอฟต์แวร์ที่ออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับองค์ประกอบของการดูแลสุขภาพที่บ้านโรงพยาบาลในภูมิภาคต่างๆ เราพบว่า วิธีการที่ยังเป็นประโยชน์ในวันนี้ ตามที่มันเคยเป็น ตามขั้นตอนของ SDLC ,เป็นผลิตภัณฑ์ซอฟต์แวร์ที่มีประสิทธิภาพได้รับการระบุ , เลือกและการใช้งานในสภาพแวดล้อมที่เป็นจริง บทเรียนจากโครงการ และแนวทางการปฏิบัติ การวิจัย และการสอน , การนําเสนอ ข้อมูลเชิงลึก จากการศึกษานี้สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการสอนในหลากหลายสภาพแวดล้อมในห้องเรียนและหลักสูตรการศึกษารวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพื่อการวิเคราะห์ระบบและการออกแบบหลักสูตร ตลอดจนระบบสารสนเทศ ( เป็นหลัก ) ชั้น มันยังสามารถใช้เป็นกรณีศึกษาในกองบนหรือเรียนจบหลักสูตรอธิบายการดำเนินงานของงานในการฝึก
แนะนำการพัฒนาระบบวงจรชีวิตของตัวแปรในรูปแบบยังคงเป็นหนึ่งในที่เก่าแก่ที่สุดและยังเป็นวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการพัฒนาซอฟต์แวร์และวิธีการได้มาในเทคโนโลยีสารสนเทศ ( IT ) เวที ในขณะที่มันมีวิวัฒนาการกว่าปีในการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลง และการเปลี่ยนกระบวนทัศน์เกี่ยวกับการสร้างหรือซื้อซอฟต์แวร์ของผู้เช่ากลางของมันจะเป็นใช้ได้ในวันนี้เป็นพวกเขาเคยมีขั้นตอนวัฏจักรชีวิตได้ผ่านการทำซ้ำของชื่อที่แตกต่างกันและหมายเลขของขั้นตอน แต่ในหลักของความยืดหยุ่นในการพยายามจริง ใน ธุรกิจ อุตสาหกรรม และรัฐบาล ในความเป็นจริง งานได้รับการเรียกหนึ่งของทั้งสองเด่นการพัฒนาระบบระเบียบวิธีวันนี้พร้อมกับต้นแบบ ( ปิคโคลี , 2012 ) ดังนั้นเรียนรู้เกี่ยวกับวิธียังคงสำคัญกับนักเรียนของวันนี้เป็นพรุ่งนี้
บทความนี้อธิบายการใช้ของงานในการตั้งค่าที่เกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพจริง ส่วนประกอบหลักของการดูแลในโรงพยาบาลสิ่งอำนวยความสะดวก กระดาษที่สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์และออกแบบระบบการสอนหลักสูตรหรือในกองบนหรือจบหลักสูตรเป็นกรณีศึกษาของการนำงานในการปฏิบัติ ครั้งแรก รีวิว ของงานไว้ตามรายละเอียดของการศึกษาสิ่งแวดล้อม ต่อไป การใช้วิธีการที่อธิบายไว้ในรายละเอียด ต่อไปนี้ ใช้ และสังเกตจากโครงการฯ เสนอ พร้อมกับบทเรียน . ในที่สุดกระดาษสรุปด้วยนัยสามพื้นที่วิจัย การปฏิบัติและการสอน รวมทั้งข้อเสนอแนะสำหรับงานวิจัยในอนาคต
ของพื้นหลังที่ได้รับการเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนตั้งแต่เริ่มก่อตั้งของทันสมัยดิจิตอลคอมพิวเตอร์ หลักสูตรในการวิเคราะห์และออกแบบระบบเป็นสิ่งจำเป็นที่สุดในระบบสารสนเทศเพื่อการจัดการโปรแกรม ( คลิป valacich , ไรท์ ไกเซอร์ nunamaker , ,sipior และเดอวรีดี , 2010 ) ในขณะที่เรียน เช่น เสนอภาพรวมของหลายวิธีที่แตกต่างกันของการพัฒนา หรือการซื้อซอฟต์แวร์ ( เช่นการสร้างโปรแกรมการพัฒนาโปรแกรมอย่างรวดเร็วมาก ( RAD ) , การพัฒนาโปรแกรมประยุกต์ร่วม ( เขียว ) , ฯลฯ ) , หัวใจของพวกเขาโปรแกรมดังกล่าวยังคงอุทิศจำนวนมากของเวลากับงานที่พวกเขาควร กระดาษนี้จะแสดงตามขั้นตอนและขั้นตอนของวิธีการที่ยังคงเป็นวิธีที่ถูกต้องของประกันการใช้งานที่ประสบความสำเร็จของซอฟต์แวร์ ในขณะที่งาน การวิเคราะห์และออกแบบระบบในทั่วไป , มีการพัฒนาปี ที่หัวใจมันยังคงวิธีการที่แข็งแกร่งสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์และระบบ
ในช่วงต้นของบทความของการส่งเสริมการเข้มงวดของขั้นตอนที่จำเป็นตามชนิดใดของโครงการพัฒนาซอฟต์แวร์ น้ําตกจําลอง ( โบม , 1976 ) เป็นหนึ่งในรูปแบบที่รู้จักกันดีที่สุด ในการเป็นตัวแทนคลาสสิกนี้ วิธีการที่เกี่ยวข้องกับเจ็ดขั้นตอน ( 1 ) ความต้องการของระบบและการตรวจสอบ 2 ) ความต้องการซอฟต์แวร์และการตรวจสอบ 3 ) การออกแบบเบื้องต้นและการตรวจสอบ ;4 ) ออกแบบรายละเอียดและตรวจสอบ ; 5 ) รหัส , ตรวจสอบ , การใช้งาน , และทดสอบ ; 6 ) การทดสอบ preoperations ทดสอบ ตรวจสอบ และ 7 ) การรักษา revalidation . ในรายละเอียดเดิมของโบมน้ำตกซอฟต์แวร์วิศวกรรมวิธีการ มีถอยโต้ตอบระหว่างแต่ละขั้นตอนดังนั้นน้ำตกโบมคือการรวมกันของวิธีการต่อเนื่องกับถอยแบบโต้ตอบ ( burback , 2004 ) .
ต้นอื่น ๆทำงานเป็นลวดลายหลังจากที่น้ำตกแบบแตกต่างกับตัวเลขของขั้นตอนและชื่อไม่แตกต่างกันอย่างเด่นชัด สำหรับแต่ละขั้นตอน ตัวอย่างเช่น กอร์ และ ับบี้ ( 1983 ) การสนับสนุน 4 ขั้นตอนประกอบด้วย ศึกษาวิธีการขั้นตอนขั้นตอนการออกแบบ ขั้นตอนการพัฒนาและการดำเนินการเฟส ( หน้า 25 ) มาร์ติน และ เมิกคลูร์ ( 1988 ) อธิบายว่ามันเป็น multistep กระบวนการประกอบด้วยห้าขั้นพื้นฐานลําดับขั้นตอนการวิเคราะห์การออกแบบรหัสทดสอบและรักษา ( 18 หน้า ) อื่นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายข้อความ ( Whitten เบนท์ลีย์ และ โฮ , 1986 ) ในช่วงทศวรรษ 1980 สนับสนุน 8 ขั้นตอน วิธีการ 1 ) เริ่มต้นด้วยการสำรวจสถานการณ์ ตามมาด้วย 2 ) ศึกษาระบบปัจจุบัน3 ) ศึกษาความต้องการของผู้ใช้ ; 4 ) ประเมินโซลูชั่นทางเลือก ; 5 ) ออกแบบระบบใหม่ ; 6 ) เลือกอุปกรณ์ คอมพิวเตอร์ และซอฟต์แวร์ใหม่ ; 7 ) สร้างระบบใหม่ และ 8 ) การส่งมอบระบบใหม่
เกือบสองทศวรรษต่อมา หนังสือชุดเดียวกันของผู้เขียนโดยทั่วไป ( Whitten เบนท์ลีย์ และแบบฟอร์ม 2004 ) นอกจากนี้ยังสนับสนุน 8 ขั้นตอน ชุดของขั้นตอนแม้ว่าชื่อของขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงบ้าง ( แม้จะไม่พบ ) วิธีการดำเนินการผ่านขั้นตอนของการกำหนดขอบเขตการวิเคราะห์ความต้องการการออกแบบ การวิเคราะห์ปัญหา การตัดสินใจเชิงบูรณาการการออกแบบทางกายภาพและ สร้าง ทดสอบ และลงท้ายด้วยการติดตั้งและส่งมอบ ( หน้า 89 ) เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าเกือบ 20 ปีแล้วข้อตกลงที่ใช้ในการตั้งชื่อใหม่ข้อความเกือบจะพ้องกับผู้เก่า งาน โดย Whitten เบนท์ลีย์ ( 2008 ) และข้อความในรูปแบบปัจจุบันยังแบ่งกระบวนการออกเป็น 8 ขั้นตอน ในขณะที่ไม่มีฉันทามติในการตั้งชื่อ ( หรือตัวเลข ) ขั้นตอน ( เช่น ระบบหลายระบบและการออกแบบการวิเคราะห์หนังสือเรียนสนับสนุนการเรียกชื่อของตนเอง ( ซี. เอฟ Whitten เบนท์ลีย์ และ บาร์โลว์ ( 1994 )โอไบรอัน ( 1993 ) , แท๊ก และ silbey ( 1986 ) ) mcmurtrey ( 1997 ) ทบทวนรูปแบบต่างๆของวงจรชีวิตในวิทยานิพนธ์ของเขาทำงานมากับทั่วไปงานที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนของการวิเคราะห์ การออกแบบ การเขียนโปรแกรม การทดสอบ การใช้ และการบำรุงรักษา
แม้แต่หนึ่งของการวิเคราะห์และตำรามากที่สุดในปัจจุบัน การออกแบบระบบและเป็นที่นิยม ( Kendall และ Kendall , 2011 ) ไม่พรากไปจากประเพณีเน้นว่า งานจะยังคงเป็นหลักประกอบด้วยเจ็ดส่วน ถึงแม้ว่าไม่ภูมิคุ้มกันเพื่อการวิจารณ์ ฮอฟเฟอร์ จอร์จ valacich ( 2011 ) เชื่อว่ามุมมองของการวิเคราะห์และออกแบบวงจรที่เกิดขึ้นในระบบยังคงเป็นที่แพร่หลายและเป็นจริง ( หน้า 24 ) ดังนั้นในขณะที่งานมีการพัฒนามากกว่าปีที่ภายใต้หน้ากากของชุดค่าผสมที่แตกต่างกันของการตั้งชื่ออนุสัญญา และหมายเลขของขั้นตอนหรือขั้นตอน มันยังคงอยู่ในรูปแบบเป็นวิธีการทดสอบที่ดีสำหรับการพัฒนาซอฟต์แวร์และการซื้อกิจการ ตอนนี้เราหันความสนใจของเราที่จะเป็นวิธีที่ใช้ในการดูแลสุขภาพในปัจจุบันการตั้งค่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ไก่
- ขอบคุณสำหรับการส่งเสริมการขาย
- a teacher and his student in the classro
- Proxy servers
- ประสานงาน
- ขี้นก
- With reference for our discuss.
- Revocation of wills; effect on codicils
- ประสานงาน
- Available to working immediately
- all by can punch a primary school really
- 바지
- Contact
- Evaluating learning
- พร้อมๆกัน
- Up to 23 November, 5,689 people had been
- บุตร
- Comparison of properties
- สูตรนี้ง่ายสำหรับผู้ฝึกหัดทำอาหาร, เพราะ
- จำนวนวัน
- ชื่อพี่สาวคุณ
- ฉันคงคิดถึงเธอมาก ขอบคุณสำหรับวันเวลาดีๆ
- けっこうではない
- fast fact
