increased RAC inclusion rates emplo

increased RAC inclusion rates employed in the fore mentioned study.
Average daily เป็นน้ำหนักที่เพิ่มต่ออาหาร 1 กิโลกรัม to gain ratios (F:G) were not different among treatment groups (P>0.05). These findings were contradictory to results from similar research presented by Xiao et al. (1999), Stroller et al. (2003), Armstrong et al. (2004), See et al. (2004), and Carr et al. (2005). Drift percentage tended to decrease (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่ม RAC รวมอัตราใช้ในการศึกษาดังกล่าวข้างหน้า เฉลี่ยต่อวันเป็นน้ำหนักที่เพิ่มต่ออาหาร 1 กิโลกรัมเข้าอัตราส่วน (F:G) ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างกลุ่มการรักษา (P > 0.05) ผลการวิจัยเหล่านี้ได้ขัดแย้งกับผลจากงานวิจัยที่คล้ายกันโดยเสี่ยว et al. (1999), รถเข็นเด็ก et al. (2003), อาร์มสตรองและ al. (2004), ดู et al. (2004), และคาร์ et al. (2005) ดริฟท์เปอร์เซ็นต์มีแนวโน้มลดลง (P < 0.08) สำหรับกลุ่มการรักษา 5 ppm แต่ไม่แตกต่างกันทางสถิติ ผลลัพธ์นี้เป็นเหมือนผู้ที่รายงานโดยคาร์ et al. (2005), ซึ่งพบได้ไม่ต่างในหดตัวอยู่ในหมู่กลุ่มรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่มขึ้น RAC อัตราการจ้างงานในการรวมก่อนกล่าวถึงการศึกษา.
เฉลี่ยต่อวันเป็นน้ำหนักที่เพิ่มต่ออาหาร 1 กิโลกรัมจะได้รับอัตราส่วน (F: G) ไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มการรักษา (p> 0.05) การค้นพบนี้มีความขัดแย้งกับผลที่ได้จากการวิจัยที่คล้ายกันที่นำเสนอโดยเสี่ยว, et al (1999), et al, รถเข็นเด็ก (2003) อาร์มสตรอง, et al (2004), See, et al (2004) และคาร์, et al (2005) ร้อยละ Drift มีแนวโน้มลดลง (P <0.08) สำหรับกลุ่มทรีทเมนท์ 5 ppm แต่ก็ไม่แตกต่างกันทางสถิติ ผลที่ได้นี้จะคล้ายกับผู้ที่รายงานโดยคาร์, et al (2005) ซึ่งพบความแตกต่างในการหดตัวของการถ่ายทอดสดในหมู่กลุ่มการรักษา