Culture in the ClassroomProfessiona

Culture in the Classroom

Professional Development: Understanding Culture
Educators today hear a lot about gaps in education – achievement gaps, funding gaps, school-readiness gaps. Still, there's another gap that often goes unexamined: the cultural gap between students and teachers.

"A bunch of teachers here, they think they know what's wrong with us. But they don't know. If people want to help us, they have to see what we've been through, not from what their own experiences tell them."
– Billie, a Lakota teen speaking of the teachers at her high school

Most of us in the education profession are white, middle-class, monolingual-English speakers. Increasingly, the same profile does not hold true for our students. Often, when we stand before our classrooms, the faces looking back at us do not look like our own. Many of us try to bridge this difference with an embrace of color-blindness or the Golden Rule, treating others the way we would want to be treated.

But the truth is: culture matters.

Culture isn't just a list of holidays or shared recipes, religious traditions, or language; it is a lived experience unique to each individual. As educators, it's our job to stimulate the intellectual development of children, and, in this era, it's simply not enough to operate on the axis of color-blindness.

To truly engage students, we must reach out to them in ways that are culturally and linguistically responsive and appropriate, and we must examine the cultural assumptions and stereotypes we bring into the classroom that may hinder interconnectedness.

Overcoming Stereotypes
To engage students effectively in the learning process, teachers must know their students and their academic abilities individually, rather than relying on racial or ethnic stereotypes or prior experience with other students of similar backgrounds.

Many teachers, for example, admire the perceived academic prowess and motivation of Asian American students and fail to recognize how even a "positive" stereotype isn't positive if it presses students into molds not built for them individually.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัฒนธรรมในห้องเรียนพัฒนาอาชีพ: การทำความเข้าใจวัฒนธรรมนักการศึกษาวันนี้ได้ยินมากเกี่ยวกับช่องว่างในการศึกษาช่องว่างความสำเร็จ เงินช่องว่าง ช่องว่างของโรงเรียนพร้อมกัน ยังคง มีช่องว่างอื่นมักไป unexamined: ช่องว่างทางวัฒนธรรมระหว่างนักเรียนและครู"กลุ่มของครูที่นี่ พวกเขาคิดว่า พวกเขารู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเรา แต่พวกเขาไม่ทราบ ถ้าท่านต้องการ ได้ดูอะไรเราก็เคยผ่าน ไม่จากประสบการณ์ตนเองบอกอะไรให้"-บิลลี ลาวัยรุ่นการพูดของคุณครูที่โรงเรียนของเธอส่วนใหญ่ของเราในการการศึกษาวิชาชีพเป็นลำโพงขาว ชั้นกลาง ภาษาไทย-อังกฤษ มาก โพรไฟล์เดียวกันถือจริงสำหรับนักเรียนของเรา มักจะ เมื่อเรายืนก่อนห้องเรียนของเรา ใบหน้ากลับมามองที่เราไม่เหมือนของเราเอง คนเราพยายามที่จะเชื่อมความแตกต่างพร้อมสัมผัสความ color-blindness หรือกฎทองคำ รักษาผู้อื่นเราจะต้องการรักษาแต่ความจริง: วัฒนธรรมเรื่องวัฒนธรรมไม่เพียงรายการของวันหยุดสูตรที่ใช้ร่วมกัน ประเพณีทางศาสนา ภาษา นี่คือประสบการณ์ lived เอกลักษณ์ของแต่ละบุคคล เป็นนักการศึกษา มันเป็นงานของเราเพื่อกระตุ้นการพัฒนาทางปัญญาของเด็ก และ ในยุคนี้ ไม่เพียงพอที่จะทำงานบนแกนของ color-blindnessการมีการส่วนร่วมของนักเรียนอย่างแท้จริง เราต้องเข้าถึงพวกเขาในแบบที่เหมาะสม และวัฒนธรรม และภาษาตอบสนอง และเราต้องตรวจสอบสมมติฐานทางวัฒนธรรมและแบบแผนที่เรานำเข้ามาในห้องเรียนที่อาจขัดขวาง interconnectednessเอาชนะตนให้นักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพในกระบวนการเรียนรู้ ครูต้องทราบนักเรียนและความสามารถทางวิชาการมีเอกลักษณ์ แทนที่จะพึ่งตนเชื้อชาติ หรือชาติพันธุ์หรือประสบการณ์ก่อน มีนักเรียนพื้นหลังคล้ายกันครูหลายคน เช่น ชื่นชมความสามารถทางวิชาการที่รับรู้และแรงจูงใจของนักเรียนเอเชียอเมริกัน และไม่รู้จักว่าแม้แบบ "บวก" ไม่บวกถ้ามันกดนักเรียนลงในแม่พิมพ์ไม่ได้ถูกสร้างสำหรับแต่ละงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมในห้องเรียนการพัฒนาด้านอาชีพ: การทำความเข้าใจวัฒนธรรมการศึกษาวันนี้ได้ยินมากเกี่ยวกับช่องว่างในการศึกษา - ช่องว่างความสำเร็จในการระดมทุนช่องว่างช่องว่างโรงเรียนเตรียมความพร้อม ยังคงมีช่องว่างที่มักจะไป unexamined อื่น: ช่องว่างทางวัฒนธรรมระหว่างนักเรียนและครู. "พวงของครูผู้สอนที่นี่พวกเขาคิดว่าพวกเขารู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเรา แต่พวกเขาไม่ทราบว่าคนต้องการที่จะช่วยให้เราพวกเขามี.. เพื่อดูว่าเราเคยผ่านไม่ได้มาจากสิ่งที่ประสบการณ์ของตัวเองบอกพวกเขา ". - แบงค์พูดวัยรุ่นจากลาของครูที่โรงเรียนมัธยมของเธอส่วนใหญ่ของเราในอาชีพการศึกษาเป็นสีขาวตรงกลางชั้นเดียวภาษาอังกฤษ ลำโพง เพิ่มมากขึ้นรายละเอียดเดียวกันไม่ถือเป็นจริงสำหรับนักเรียนของเรา บ่อยครั้งเมื่อเรายืนอยู่ต่อหน้าห้องเรียนของเราใบหน้ามองกลับไปที่เราดูไม่เหมือนของเราเอง พวกเราหลายคนพยายามที่จะสร้างสะพานเชื่อมความแตกต่างนี้กับอ้อมกอดของตาบอดสีหรือกฎทองการรักษาอื่น ๆ วิธีที่เราจะต้องการที่จะได้รับการปฏิบัติ. แต่ความจริงคือ:. เรื่องวัฒนธรรมวัฒนธรรมไม่ได้เป็นเพียงรายการของวันหยุดหรือใช้ร่วมกัน สูตร, ประเพณีทางศาสนาหรือภาษา; มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกันอาศัยอยู่กับแต่ละบุคคล ในฐานะที่เป็นนักการศึกษาก็เป็นหน้าที่ของเราที่จะกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาทางปัญญาของเด็กและในยุคนี้มันก็ไม่เพียงพอที่จะดำเนินการในแกนของสีตาบอด. เพื่อดึงดูดนักเรียนอย่างแท้จริงเราต้องเอื้อมมือออกไปพวกเขาในรูปแบบที่เป็นวัฒนธรรม และภาษาที่ตอบสนองและเหมาะสมและเราจะต้องตรวจสอบสมมติฐานทางวัฒนธรรมและภาพลักษณ์ที่เรานำเข้ามาในชั้นเรียนที่อาจเป็นอุปสรรคต่อสาขา. เอาชนะแบบแผนเพื่อดึงดูดนักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพในกระบวนการเรียนรู้ครูจะต้องรู้ว่านักเรียนและความสามารถทางวิชาการของพวกเขาเป็นรายบุคคลมากกว่าอาศัย แบบแผนเชื้อชาติหรือชาติพันธุ์หรือประสบการณ์ก่อนกับนักเรียนคนอื่น ๆ ของพื้นหลังที่คล้ายกัน. ครูหลายคนยกตัวอย่างเช่นชื่นชมความกล้าหาญทางวิชาการรับรู้และแรงจูงใจของนักเรียนชาวอเมริกันเอเชียและไม่ได้รู้ว่าแม้เป็น "Positive" ตายตัวไม่ได้เป็นบวกหากกด นักเรียนลงในแม่พิมพ์ไม่ได้สร้างขึ้นสำหรับพวกเขาที่ไม่ซ้ำกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรมในชั้นเรียนการพัฒนาวิชาชีพ : วัฒนธรรมความเข้าใจการศึกษาวันนี้ได้ยินมากเกี่ยวกับช่องว่างและช่องว่างในการศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน การระดมทุน ช่องว่าง ช่องว่าง ความพร้อมของโรงเรียน ยังคงมีช่องว่างอื่นที่มักไป unexamined : ช่องว่างทางวัฒนธรรมระหว่างนักเรียนและครู" พวกครูที่นี่ พวกเขาคิดว่าพวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา แต่พวกเขาไม่รู้ ถ้าคนต้องการที่จะช่วยเรา ก็ต้องดูว่า เราเคยผ่านประสบการณ์ ไม่ใช่จากสิ่งที่ตนเองบอกพวกเขา "- บิลลี่ , Lakota วัยรุ่นพูดของครูที่โรงเรียนมัธยมของเธอพวกเราส่วนใหญ่ในอาชีพการศึกษาที่เป็นสีขาว , ชนชั้นกลาง , ภาษาอังกฤษใช้ . ยิ่งขึ้น โครงสร้างเดียวกัน ไม่ถือเป็นจริงสำหรับนักเรียนของเรา บ่อยครั้งที่เมื่อเรายืนอยู่หน้าห้องเรียนของเรา ใบหน้ามองกลับมาที่เราดูไม่เหมือนของเราเอง พวกเราหลายคนพยายามที่จะเชื่อมความแตกต่างนี้ด้วยอ้อมกอดของตาบอดสี หรือกฎทอง , การรักษาอื่น ๆ วิธีที่เรา จะต้องได้รับการแต่ความจริงคือ เรื่องวัฒนธรรมไม่ใช่วัฒนธรรมเพียงรายการของวันหยุดหรือแบ่งปันสูตรอาหาร ประเพณี ศาสนา ภาษา หรือ มันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์ของแต่ละบุคคล เป็นนักการศึกษา มันเป็นงานของเราที่จะกระตุ้นพัฒนาการทางสติปัญญาของเด็ก และในยุคนี้ก็ไม่เพียงพอที่จะใช้งานบนแกนของตาบอดสีให้นักเรียนมีส่วนร่วมอย่างแท้จริง เราต้องติดต่อกับพวกเขาในวิธีที่เป็นวัฒนธรรมทางภาษาและการตอบสนองและเหมาะสม และเราต้องตรวจสอบสมมติฐาน และแบบแผนทางวัฒนธรรมเราพาเข้าไปในห้องเรียน ที่อาจขัดขวาง interconnectedness .เอาชนะอคติเพื่อดึงดูดนักเรียนให้มีประสิทธิภาพในการเรียนรู้ ครูต้องรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคลและความสามารถในการศึกษาของพวกเขา แทนที่จะอาศัยแบบแผนทางเชื้อชาติหรือชาติพันธุ์ หรือประสบการณ์กับนักเรียนอื่น ๆของพื้นหลังที่คล้ายคลึงกันครูจํานวนมาก เช่น ชื่นชมความกล้าหาญและแรงจูงใจการรับรู้ทางวิชาการของนักเรียนอเมริกันเอเชียและล้มเหลวในการรับรู้ว่าเป็น " บวก " แบบไม่บวก ถ้ากดลงในแม่พิมพ์ไม่สร้างให้นักเรียนเป็นรายบุคคล