This paper studies the incentive is

This paper studies the incentive issues that arise when
firms in a multilevel supply chain create value jointly by investing in information sharing. We consider three types of information
sharing: 1) supply-chain-wide information sharing; 2) downstream
information sharing; and 3) upstream information sharing. We
showed that the value of information sharing is higher for the upstream firms than for downstream firms regardless of information
sharing type. Furthermore, the value of information sharing for
any firm is higher under downstream information sharing than
upstream information sharing, and the incremental value of information sharing to a firm decreases when more downstream
firms share information. Therefore, if there is a cost associated
with information sharing, then upstream firms have an incentive to
free ride on downstream firms’ information sharing efforts. These
results suggest that serious incentive misalignments may impede
supply-chain-wide information sharing, even though it maximizes
the value to the supply chain, and that a mechanism to distribute
the overall surplus equitably may become essential. If a contract
distributes the surplus according to each firm’s incremental contribution to it, then firms that are in the middle levels of the supply
chain receive a higher share than those that are in either end of the
supply chain. That is, interestingly, neither the firm that possesses
the information that is propagated throughout the supply chain by
information sharing nor the most upstream firm realizes the highest value from information sharing obtains the maximum share of
the surplus generated under such a contract.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้ศึกษาปัญหางานที่เกิดขึ้นเมื่อบริษัทในห่วงโซ่อุปทานหลายสร้างมูลค่าร่วม โดยการลงทุนในการใช้ข้อมูลร่วมกัน เราพิจารณาข้อมูลสามชนิดอายุ: 1) ข้อมูลทั่วทั้งห่วงโซ่อุปทานร่วมกัน 2) น้ำข้อมูลที่ใช้ร่วมกัน และ 3) ข้อมูลขั้นต้นน้ำ เราแสดงให้เห็นว่าค่าของข้อมูลสูงสำหรับบริษัทขั้นต้นน้ำกว่าสำหรับบริษัทปลายน้ำโดยข้อมูลชนิดที่ใช้ร่วมกัน นอกจากนี้ ค่าของข้อมูลที่ใช้ร่วมกันสำหรับบริษัทใด ๆ คือสูงภายใต้ข้อมูลปลายน้ำที่ใช้ร่วมกันมากกว่าข้อมูลขั้นต้นน้ำร่วมกัน และเพิ่มค่าของข้อมูลที่ใช้ร่วมกันเพื่อบริษัทลดลงเมื่อเพิ่มเติมน้ำบริษัทใช้ข้อมูลร่วมกัน ดังนั้น ถ้ามีต้นทุนที่เกี่ยวข้องข้อมูลที่ใช้ร่วมกัน บริษัทขั้นต้นน้ำแล้วเพื่อจูงใจให้นั่งฟรีข้อมูลบริษัทปลายน้ำร่วมความพยายาม เหล่านี้ผลแนะนำว่า misalignments ร้ายแรงจูงใจอาจเป็นอุปสรรคขัดขวางข้อมูลทั่วทั้งห่วงโซ่อุปทานร่วมกัน แม้ว่าจะวางค่าในห่วงโซ่อุปทาน และที่เป็นกลไกในการกระจายส่วนเกินโดยรวม equitably อาจไม่จำเป็น ถ้าสัญญากระจายส่วนเกินตามส่วนเพิ่มของแต่ละบริษัทนั้น แล้วบริษัทที่อยู่ในระดับกลางของการจัดหาเชนได้รับส่วนแบ่งสูงกว่าผู้ที่อยู่ในบันทึกของการห่วงโซ่อุปทาน นั่นคือ เรื่องน่า สนใจ ไม่บริษัทที่ครบถ้วนข้อมูลที่เผยแพร่ตลอดห่วงโซ่อุปทานโดยข้อมูลที่ใช้ร่วมกันหรือบริษัทขั้นต้นน้ำสุดตระหนักถึงค่าสูงสุดจากการใช้ข้อมูลร่วมกันได้รับส่วนแบ่งสูงสุดของส่วนเกินสร้างภายใต้สัญญาดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้ศึกษาประเด็นแรงจูงใจที่เกิดขึ้นเมื่อ
บริษัท ในห่วงโซ่อุปทานหลายสร้างคุณค่าร่วมกันโดยการลงทุนในการแลกเปลี่ยนข้อมูล เราพิจารณาสามประเภทของข้อมูลที่ใช้ร่วมกัน: 1) ข้อมูลห่วงโซ่อุปทานทั้งร่วมกัน;
2)
ปลายน้ำใช้ข้อมูลร่วมกัน; และ 3) การแบ่งปันข้อมูลต้นน้ำ เราแสดงให้เห็นว่าคุณค่าของการแบ่งปันข้อมูลที่สูงขึ้นสำหรับ บริษัท ต้นน้ำกว่าสำหรับ บริษัท ปลายน้ำโดยไม่คำนึงถึงข้อมูลชนิดร่วมกัน นอกจากนี้มูลค่าของการแบ่งปันข้อมูลสำหรับบริษัท ใด ๆ ที่เป็นที่สูงขึ้นภายใต้ข้อมูลที่ใช้งานร่วมกันต่อเนื่องกว่าใช้ข้อมูลร่วมกันต้นน้ำและมูลค่าที่เพิ่มขึ้นของการใช้ข้อมูลร่วมกันเพื่อให้บริษัท ลดลงเมื่อปลายน้ำมากขึ้นบริษัท ใช้ข้อมูลร่วมกัน ดังนั้นหากมีค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการใช้ข้อมูลร่วมกันแล้ว บริษัท ต้นน้ำมีแรงจูงใจให้กับนั่งฟรีเกี่ยวกับความพยายามใช้ข้อมูลร่วมกัน บริษัท ปลายน้ำ ' เหล่านี้ผลการชี้ให้เห็นว่าแรงจูงใจ misalignments ร้ายแรงอาจเป็นอุปสรรคต่อการใช้ข้อมูลร่วมกันห่วงโซ่อุปทานทั้งแม้ว่ามันจะช่วยเพิ่มมูลค่าให้กับห่วงโซ่อุปทานและกลไกในการกระจายการเกินดุลโดยรวมอย่างเท่าเทียมกันอาจกลายเป็นสิ่งจำเป็น หากมีการทำสัญญาจัดจำหน่ายส่วนเกินตามผลงานที่เพิ่มขึ้นของ บริษัท ในแต่ละไปแล้ว บริษัท ที่อยู่ในระดับกลางของอุปทานห่วงโซ่ได้รับส่วนแบ่งสูงกว่าผู้ที่อยู่ในส่วนท้ายของทั้งห่วงโซ่อุปทาน นั่นคือสิ่งที่น่าสนใจไม่ว่า บริษัท ที่ครอบครองข้อมูลที่จะแพร่กระจายตลอดห่วงโซ่อุปทานโดยใช้ข้อมูลร่วมกันหรือบริษัท ต้นน้ำส่วนใหญ่ตระหนักถึงค่าสูงสุดจากการใช้ข้อมูลร่วมกันได้รับส่วนแบ่งสูงสุดของส่วนเกินที่สร้างขึ้นภายใต้สัญญาดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้เป็นการศึกษากระตุ้นปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อ
บริษัทในห่วงโซ่อุปทานหลาย สร้างคุณค่าร่วมกัน โดยการลงทุนในการแชร์ข้อมูล เราพิจารณาสามชนิดของข้อมูล
แบ่งปัน : 1 ) ห่วงโซ่อุปทานกว้างแบ่งปันข้อมูล 2 ) การแบ่งปันข้อมูลด้าน
; และ 3 ) การแบ่งปันข้อมูลขั้นต้น เรา
พบว่าค่าของข้อมูลที่ใช้ร่วมกันสูง บริษัท ต้นน้ำมากกว่าสำหรับ บริษัท ปลายน้ำโดยไม่คำนึงถึงข้อมูล
ร่วมกันพิมพ์ นอกจากนี้ มูลค่าของการแบ่งปันข้อมูลกับบริษัทใดที่สูงภายใต้ข้อมูล

เกิดร่วมกันกว่าแบ่งปันข้อมูล upstream และมูลค่าที่เพิ่มขึ้นของการแบ่งปันข้อมูลกับบริษัทลดลงเมื่อปลายน้ำมากขึ้น
บริษัท แบ่งปันข้อมูลดังนั้น หากมีต้นทุนที่เกี่ยวข้อง
แบ่งปันข้อมูล แล้ว บริษัท ต้นน้ำมีแรงจูงใจที่จะ
นั่งฟรีบนของบริษัทด้านการแบ่งปันข้อมูลความพยายาม ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า แรงจูงใจ misalignments
ร้ายแรงอาจขัดขวาง
ห่วงโซ่อุปทานกว้างแบ่งปันข้อมูล แม้ว่าจะเพิ่ม
ค่า ห่วงโซ่อุปทาน และกลไกการกระจาย
ส่วนเกินโดยรวมอย่างเท่าเทียมกันอาจกลายเป็นสิ่งจำเป็น ถ้าสัญญา
กระจายส่วนเกินของบริษัทเพิ่มขึ้นตามแต่ละผลงาน ก็บริษัทที่อยู่ในระดับกลางของห่วงโซ่อุปทาน
ได้รับส่วนแบ่งที่สูงกว่าผู้ที่อยู่ในทั้งสองด้านของ
ห่วงโซ่อุปทาน นั่นคือ ที่น่าสนใจ หรือ บริษัท ที่ครบถ้วน
ข้อมูลที่แพร่กระจายตลอดห่วงโซ่อุปทานโดย
แบ่งปันข้อมูลหรือ บริษัทต้นน้ำส่วนใหญ่ตระหนักถึงมูลค่าสูงสุดจากข้อมูลที่ใช้ร่วมกันได้สูงสุดร่วมกันของ
ส่วนเกินที่สร้างขึ้นภายใต้สัญญาดังกล่าว .