The major rice growing provinces ar

The major rice growing provinces are Edirne, Samsun, Çorum, Sinop, Diyarbakir and Balikesir.
Considering the distance to inhabited places, types of irrigation and sanitation, rice growing areas are
restricted by the rice planting law. According to this law, rice growers must get the permission from the
county agricultural directorate for rice planting and, in turn, they pay a small amount of money.
In all rice growing areas in Turkey, the number of small farmers is larger than moderate and big agricultural
holdings. But the area devoted to rice is larger in moderate and big agricultural holdings compared to small
farmers. 57% of the agricultural holdings growing rice have land between 1 to 50 decares. They account for
18% of the total rice area and 23% of total rice production. 40% of the agricultural holdings have land
varying from 51 to 200 decares. They account for 60% of the total rice area and 58% of total rice production.
Shared and rented land is common in rice production. The rate of land used as shared and rented varies
from region to region. Land is shared or rented especially by the farmers, who have the water use right,
for the purpose of using this right (Günes, 1975). In recent years the working rural population declined
due to migrations from rural to urban areas. It appears that these migrations will increase the rate of
shared and rented land. The structure of the rice holdings differs from region to region.
Rice farmers almost in all the regions practise broadcast planting and carry out irrigation. Foreign varieties,
Ribe, Rocca, Krasnodarsky-424 and Veneria and those developed by the Turkish National Rice
Project, namely Ergene, ipsala, Trakya, Meriç, Altinyazi and Serhat-92 are currently grown varieties.
Rice cultivation requires manpower mainly on account of limited mechanization. Therefore, a large number
of the unemployed can work in this sector in Turkey.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จังหวัดปลูกข้าวที่สำคัญคือ Edirne, ซัม, Çorum, Sinop, Diyarbakir และ Balikesir.
พิจารณาระยะทางไปยังสถานที่ที่อยู่อาศัยประเภทของการชลประทานและการสุขาภิบาลพื้นที่ปลูกข้าว
จำกัด โดยกฎหมายการปลูกข้าว ตามกฎหมายนี้เกษตรกรผู้ปลูกข้าวจะต้องได้รับอนุญาตจากที่
คณะกรรมการการเกษตรเขตสำหรับการเพาะปลูกข้าวและในทางกลับกันพวกเขาจ่ายเงินจำนวนเล็กน้อย.
ในข้าวทุกพื้นที่ในตุรกีการเจริญเติบโตของจำนวนเกษตรกรรายย่อยมีขนาดใหญ่กว่าในระดับปานกลางและ การเกษตรขนาดใหญ่
โฮลดิ้ง แต่พื้นที่ที่อุทิศให้ข้าวมีขนาดใหญ่ในการถือครองทางการเกษตรในระดับปานกลางและขนาดใหญ่ขนาดเล็กเมื่อเทียบกับ
เกษตรกร 57% ของการถือครองทางการเกษตรการปลูกข้าวมีที่ดินระหว่าง 1-50 decares พวกเขาบัญชีสำหรับ
18% ของพื้นที่ปลูกข้าวทั้งหมดและ 23% ของการผลิตข้าวทั้งหมด 40% ของการถือครองที่ดินเพื่อการเกษตรได้
แตกต่างกัน 51-200 decares พวกเขาบัญชีสำหรับ 60% ของพื้นที่ปลูกข้าวทั้งหมดและ 58% ของการผลิตข้าวทั้งหมด.
ร่วมกันและการเช่าที่ดินเป็นเรื่องธรรมดาในการผลิตข้าว อัตราของที่ดินที่ใช้เป็นที่ใช้ร่วมกันและแตกต่างกันไปเช่า
จากภูมิภาคในพื้นที่ ที่ดินร่วมกันหรือให้เช่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกษตรกรที่มีการใช้น้ำที่เหมาะสม
สำหรับวัตถุประสงค์ของการใช้สิทธินี้ (gunes, 1975) ในปีที่ผ่านมาการทำงานของประชากรในชนบทลดลง
เนื่องจากการย้ายข้อมูลจากชนบทสู่เมือง ปรากฏว่าการโยกย้ายเหล่านี้จะเพิ่มอัตราของ
ที่ดินที่ใช้ร่วมกันและให้เช่า โครงสร้างของการถือครองข้าวที่แตกต่างจากภูมิภาคในพื้นที่.
ชาวนาเกือบในทุกออกอากาศปลูกปฏิบัติภูมิภาคและดำเนินการชลประทาน สายพันธุ์ต่างประเทศ
Ribe, Rocca, Krasnodarsky-424 และ Veneria และผู้ที่พัฒนาโดยตุรกีข้าวแห่งชาติ
โครงการคือ Ergene, Ipsala, Trakya, Meric, Altinyazi และ Serhat-92 ซึ่งกำลังเจริญเติบโตพันธุ์.
การเพาะปลูกข้าวต้องใช้กำลังคนส่วนใหญ่ในบัญชีของ จำกัด การทำอย่างเครื่องจักร ดังนั้นจำนวนมาก
ของผู้ว่างงานสามารถทำงานในภาคนี้ในตุรกี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จังหวัดที่ปลูกข้าวรายใหญ่ Edirne Samsun , turkey . kgm Sinop , ที่เกิดขึ้น , และ , Balikesir .พิจารณาระยะทางไปอาศัยอยู่ที่ ประเภทของน้ำและสุขาภิบาล มีพื้นที่ปลูกข้าวการปลูกข้าวตามกรอบของกฎหมาย ตามพระราชบัญญัตินี้ เกษตรกรผู้ปลูกข้าวจะต้องได้รับอนุญาตจากมณฑลการเกษตรคณะกรรมการเพื่อการปลูกข้าว และ เปิด พวกเขาจ่ายเป็นจำนวนเงินที่เล็ก ๆของเงินในพื้นที่ปลูกข้าวในตุรกี , จํานวนของเกษตรกรรายย่อย มีขนาดใหญ่กว่าพอสมควร และการเกษตรขนาดใหญ่โฮลดิ้ง แต่พื้นที่ที่อุทิศให้กับข้าวมีขนาดใหญ่ในระดับ และผู้ถือครองทางการเกษตรใหญ่เมื่อเทียบกับขนาดเล็กเกษตรกร 57 % ของผู้ถือครองทางการเกษตรปลูกข้าว มีที่ดิน ระหว่าง 1 ถึง 50 " . พวกเขาบัญชีสำหรับ18 % ของพื้นที่ปลูกข้าวทั้งหมด และ 23% ของผลผลิตข้าวทั้งหมด 40 % ของผู้ถือครองที่ดินเกษตรที่แตกต่างจาก 200 " 51 . พวกเขาบัญชีสำหรับ 60% ของพื้นที่ปลูกข้าวทั้งหมด และ 58 % ของผลผลิตข้าวทั้งหมดที่ใช้ร่วมกันและที่ดินเช่าทั่วไปในการผลิตข้าว อัตราการใช้ที่ดินที่ใช้ร่วมกันและเช่า แตกต่างกันไปจากภูมิภาคในพื้นที่ หรือเช่าที่ดินร่วมกัน โดยเฉพาะเกษตรกรที่ต้องใช้น้ำครับสำหรับวัตถุประสงค์ของการใช้สิทธินี้ ( G ü NES , 1975 ) ใน ปี ล่าสุด ประชากรในชนบท ทำงานลดลงเนื่องจากการย้ายถิ่นจากชนบท เขตเมือง ปรากฏว่าการโยกย้ายเหล่านี้จะเพิ่มอัตราของที่ใช้ร่วมกันและเช่าที่ดิน โครงสร้างของข้าวและแตกต่างจากภูมิภาคในพื้นที่เกษตรกรผู้ปลูกข้าว ในเกือบทุกภูมิภาค และมีการฝึกทางชลประทาน พันธุ์ต่างประเทศริเบ รอก , , และ krasnodarsky-424 veneria และผู้ที่พัฒนาโดยข้าวแห่งชาติตุรกีโครงการ ได้แก่ ergene ipsala trakya Meri 5 , , , , และ altinyazi serhat-92 กำลังปลูกพันธุ์การปลูกข้าว ต้องใช้แรงงานส่วนใหญ่ในบัญชีของจำกัดอย่างเครื่องจักร ดังนั้น ตัวเลขขนาดใหญ่ของคนว่างงานสามารถทำงานในภาคนี้ในตุรกี