I said at the beginning of this cha

I said at the beginning of this chapter that accepting the mind-brain identity theory has major implications for questions about reality and knowledge, and I have tried to show how neural processes such as perception and inference enable brains to have knowledge of reality. Implication, like inference, is not a simple relation, as it requires looking at the most fully coherent system of hypotheses, assessed through the dynamic interaction of representations operating in parallel. Hence my argument is not some simple deduction: minds are brains, so constructive realism is true. Rather, like all inferences, my conclusions are justified by overall coherence: given that minds are brains, and given everything else we know, the most coherent conclusion is that people use perception and inference to the best explanation to construct knowledge about reality. This process of justification will seem circular if you think that knowledge should have a foundation of indubitable truths from which other truths are derived. But no one has ever succeeded in identifying such a foundation in either sense experience or a priori reasoning, so we have to strive instead to construct the most coherent systems of representations that we can.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมพูดในตอนต้นของบทนี้ที่ยอมรับทฤษฎีตัวตนจิตใจสมองมีนัยสำคัญสำหรับคำถามเกี่ยวกับความเป็นจริงและความรู้ และฉันได้พยายามแสดงกระบวนวิธีประสาทเช่นการรับรู้และข้อช่วยสมองให้มีความรู้ความเป็นจริง ปริยาย เช่นข้อ ไม่ได้ ความสัมพันธ์อย่างเป็นต้องมอง ระบบเต็ม coherent ของสมมุติฐาน ประเมินผ่านการโต้ตอบแบบไดนามิกของการเป็นตัวแทนในการปฏิบัติควบคู่กันมากที่สุด ดังนั้น ฉันอาร์กิวเมนต์ไม่ใช่หักบางอย่าง: จิตใจมีสมอง จึงสร้างสรรค์จริงจริง ค่อนข้าง เช่นทั้งหมด inferences บทสรุปของฉันจะชิด ด้วยศักยภาพโดยรวม: ระบุว่าจิตคือ สมอง และให้ทุกอย่างที่เราทราบ บทสรุปสุด coherent เป็นที่คนใช้รับรู้และข้อให้คำอธิบายที่ดีที่สุดเพื่อสร้างความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริง กระบวนการของเหตุผลจะดูเหมือนวงกลมถ้าคุณคิดว่า ความรู้ควรมีรากฐานของสัจธรรม indubitable ซึ่งเว็บอื่น ๆ มา แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จในการระบุเช่นพื้นฐานประสบการณ์ความรู้สึกหรือใช้เหตุผล priori มี ดังนั้นเราต้องพยายามสร้างระบบสุด coherent ของแทนว่าแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมบอกว่าที่จุดเริ่มต้นของบทนี้ว่าทฤษฎีการยอมรับตัวตนของจิตใจสมองมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับคำถามเกี่ยวกับความเป็นจริงและความรู้และฉันได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นว่ากระบวนการของระบบประสาทเช่นการรับรู้และความคิดเห็นส่วนตัวช่วยให้สมองมีความรู้ของความเป็นจริง ความหมายเช่นเดียวกับข้อสรุปไม่ได้เป็นความสัมพันธ์ที่เรียบง่ายตามที่ต้องการมองไปที่ระบบการเชื่อมโยงกันมากที่สุดอย่างเต็มที่จากสมมติฐานการประเมินผ่านการทำงานร่วมกันแบบไดนามิกของการเป็นตัวแทนในการดำเนินงานในแบบคู่ขนาน ดังนั้นการโต้แย้งของฉันไม่ได้เป็นบางหักง่าย: จิตใจมีสมองเป็นธรรมชาติที่สร้างสรรค์เพื่อให้เป็นความจริง แต่เช่นเดียวกับการหาข้อสรุปทั้งหมดข้อสรุปของฉันจะมีความชอบธรรมโดยการเชื่อมโยงกันโดยรวม: ที่กำหนดว่ามีจิตใจสมองและได้รับทุกอย่างอื่นที่เรารู้ว่าข้อสรุปที่สอดคล้องกันมากที่สุดคือการที่ผู้คนใช้การรับรู้และการอนุมานคำอธิบายที่ดีที่สุดในการสร้างความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริง กระบวนการของเหตุผลนี้จะดูเหมือนวงกลมถ้าคุณคิดความรู้ที่ควรจะมีการวางรากฐานของความจริงไม่ต้องสงสัยจากการที่ความจริงอื่น ๆ จะได้มา แต่ไม่มีใครเคยได้ประสบความสำเร็จในการระบุเช่นรากฐานในประสบการณ์ความรู้สึกอย่างใดอย่างหนึ่งหรือเหตุผลเบื้องต้นเพื่อให้เรามีความมุ่งมั่นที่จะแทนการสร้างระบบเชื่อมโยงกันมากที่สุดของการแสดงที่เราสามารถทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมพูดในตอนต้นของบทนี้ ยอมรับทฤษฎีเอกลักษณ์สมองจิตใจมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับคำถามเกี่ยวกับความจริงและความรู้ และผมได้พยายามที่จะแสดงวิธีการที่ประสาทกระบวนการเช่นการรับรู้และการใช้สมองให้มีความรู้จริง ปริยาย เช่น การอนุมาน ไม่ใช่ความสัมพันธ์ธรรมดามันต้องดูที่ระบบอย่างเต็มที่ที่สุดติดต่อกันของสมมติฐานการประเมินผ่านการโต้ตอบแบบไดนามิกของการเป็นตัวแทนดำเนินการในแบบคู่ขนาน ดังนั้นอาร์กิวเมนต์ของฉันไม่หักง่ายๆ : คิดสมองเพื่อสร้างสรรค์ธรรมชาติที่แท้จริง แต่ชอบใช้ สรุปผมชอบธรรมโดยการรวม : ระบุว่าจิตใจเป็นสมอง และให้ทุกอย่างที่เรารู้ข้อสรุปที่สอดคล้องกันมากที่สุด คือ คนที่ใช้ การรับรู้และการอนุมานเพื่ออธิบายที่ดีที่สุดเพื่อสร้างความรู้เกี่ยวกับความเป็นจริง กระบวนการของเหตุผลนี้จะดูเหมือนเป็นถ้าคุณคิดว่าความรู้ที่ควรมีพื้นฐานของความจริงที่ชัดเจนจากความจริงอื่น ๆซึ่งจะได้เป็นแต่ไม่มีใครเคยประสบความสำเร็จในการระบุเช่นพื้นฐานทั้งในความรู้สึกสัมผัส หรือระหว่างการให้เหตุผล ดังนั้น เราต้องมุ่งมั่นแทนสร้างติดต่อกันมากที่สุดระบบตัวแทนที่เราสามารถ