Link to USDA Database entryUnitsμg

Link to USDA Database entry
Units
μg = micrograms • mg = milligrams
IU = International units
Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database
Papaya fruit is a source of nutrients such as provitamin A carotenoids, vitamin C, folate and dietary fiber. Papaya skin, pulp and seeds also contain a variety of phytochemicals, including lycopene and polyphenols. In preliminary research, danielone, a phytoalexin found in papaya fruit, showed antifungal activity against Colletotrichum gloesporioides, a pathogenic fungus of papaya.[21]

The ripe fruit of the papaya is usually eaten raw, without skin or seeds. The unripe green fruit can be eaten cooked, usually in curries, salads, and stews. Green papaya is used in Southeast Asian cooking, both raw and cooked.[22] In Thai cuisine, papaya is used to make Thai salads such as som tam and Thai curries such as kaeng som when still not fully ripe. In Indonesian cuisine, the unripe green fruits and young leaves are boiled for use as part of lalab salad, while the flower buds are sautéed and stir-fried with chillies and green tomatoes as Minahasan papaya flower vegetable dish. Papayas have a relatively high amount of pectin, which can be used to make jellies. The smell of ripe, fresh papaya flesh can strike some people as unpleasant. In Brazil, the unripe fruits are often used to make sweets or preserves.

The black seeds of the papaya are edible and have a sharp, spicy taste. They are sometimes ground and used as a substitute for black pepper.

In some parts of Asia, the young leaves of the papaya are steamed and eaten like spinach.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชื่อมโยงไปยังฐานข้อมูลจากรายการ
หน่วย
μg = micrograms • mg = milligrams
IU =หน่วยสากล
เปอร์เซ็นต์จะเลียนแบบหยาบ ๆ ใช้คำแนะนำของสหรัฐอเมริกาสำหรับผู้ใหญ่
แหล่งที่มา: จากระบบฐานข้อมูล
มะละกอผลไม้เป็นแหล่งของสารอาหารเช่น provitamin A carotenoids วิตามินซี โฟเลต และใยอาหาร ผิวมะละกอ เยื่อ และเมล็ดยังประกอบด้วยความหลากหลายของ phytochemicals รวมทั้ง lycopene และโพลีฟีน ในการวิจัยเบื้องต้น danielone, phytoalexin ที่พบในผลไม้มะละกอ พบกิจกรรมต้านเชื้อรา Colletotrichum gloesporioides เชื้อราอุบัติของมะละกอกับ[21]

ผลสุกของมะละกอมักจะรับประทานดิบ โดยผิวหรือเมล็ดพืช โยเกิร์ตกับผลไม้สีเขียวสามารถรับประทานสุก มักจะอยู่ในแกงกะหรี่ สลัด และสตูว์ซึ่งช่วยคลาย มะละกอสีเขียวใช้ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ทำอาหาร วัตถุดิบ และสุก[22] ในอาหาร มะละกอใช้ทำสลัดไทยเช่นทัมส้ม และอาหารไทยเช่นแกงส้มเมื่อยังไม่ครบสุก ในอาหารอินโดนีเซีย โยเกิร์ตกับผลไม้สีเขียวและใบอ่อนจะต้มสำหรับใช้เป็นส่วนหนึ่งของ lalab สลัด อาหารดอกไม้จะรวน และผัดเผ็ดและมะเขือเทศสีเขียวเป็นอาหารจานผักดอกไม้มะละกอ Minahasan Papayas มีจำนวนเพกทิน ซึ่งสามารถใช้ทำ jellies ค่อนข้างสูง กลิ่นของเนื้อมะละกอสุก สดสามารถตีบางคนเป็นไม่ ในบราซิล ผลไม้ดิบ ๆ มักใช้ทำขนมหรือกวน

เมล็ดสีดำของมะละกอมีกิน และมีรสเผ็ด คม บางครั้งมีพื้นดิน และใช้ทดแทนสำหรับพริกไทย

ในบางส่วนของเอเชีย ใบอ่อนของมะละกอจะนึ่ง และกินเช่นผักขม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชื่อมโยงไปยังฐานข้อมูลของ USDA รายการ
หน่วย
ไมโครกรัม = ไมโครกรัม•มิลลิกรัม = มิลลิกรัม
IU = หน่วยนานาชาติ
เปอร์เซ็นต์เป็นห้วง ๆ โดยใช้เราแนะนำสำหรับผู้ใหญ่
ที่มา: USDA โภชนาหารฐานข้อมูล
ผลไม้มะละกอเป็นแหล่งที่มาของสารอาหารเช่น carotenoids โปรวิตามินเอ, วิตามินซี, โฟเลตและ ใยอาหาร มะละกอผิวเยื่อและเมล็ดยังมีความหลากหลายของ phytochemicals รวมถึงไลโคปีนและโพลีฟีน ในการวิจัยเบื้องต้น danielone, phytoalexin ที่พบในผลไม้มะละกอ, แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการต้านเชื้อรากับ gloesporioides Colletotrichum, เชื้อราที่ทำให้เกิดโรคของมะละกอ. [21] ผลไม้สุกของมะละกอมักจะรับประทานดิบโดยไม่ต้องผิวหรือเมล็ด ผลไม้สีเขียวสุกสามารถรับประทานสุกมักจะอยู่ในแกงสลัดและต้ม มะละกอสีเขียวถูกนำมาใช้ในการปรุงอาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งดิบและสุก. [22] ในอาหารไทยมะละกอใช้ในการทำสลัดไทยเช่นต๋ำส้มและแกงไทยเช่นแกงส้มเมื่อยังไม่สุกเต็มที่ ในด้านอาหารอินโดนีเซีย, ผลไม้สีเขียวสุกและใบอ่อนต้มเพื่อใช้เป็นส่วนหนึ่งของสลัด lalab ในขณะที่ดอกตูมมีการผัดและผัดกับพริกและมะเขือเทศสีเขียวเป็นอาหารจาน Minahasan มะละกอผักดอกไม้ มะละกอมีจำนวนที่ค่อนข้างสูงของเพคตินซึ่งสามารถใช้ในการทำเยลลี่ กลิ่นของสุกเนื้อมะละกอสดสามารถนัดหยุดงานบางคนที่ไม่เป็นที่พอใจ ในบราซิล, ผลไม้สุกมักจะใช้ในการทำขนมหรือรักษาเมล็ดสีดำของมะละกอกินและมีความคมชัดรสเผ็ด พวกเขาเป็นบางครั้งพื้นดินและใช้แทนพริกไทยดำในบางส่วนของเอเชียที่ใบอ่อนของมะละกอที่มีการนึ่งและกินเช่นผักขม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื่อมโยงไปยังฐานข้อมูลของ USDA


μรายการหน่วย g = ไมโครกรัม - มิลลิกรัม =

= ระหว่างประเทศหน่วย IU ต่อร้อยละประมาณโดยประมาณใช้เราแนะนำสำหรับผู้ใหญ่
ที่มา : ฐานข้อมูล USDA ธาตุอาหาร
มะละกอ ผลไม้เป็นแหล่งของสารอาหาร เช่น โปรวิตามินเอ Carotenoids วิตามินซี โฟเลท และเส้นใยอาหาร ผิวมะละกอ เมล็ด เยื่อกระดาษ และยัง ประกอบด้วยหลากหลาย phytochemicals ,รวมทั้งไลโคปีนและโพลี . ในการวิจัย danielone เบื้องต้น , เฮเลนแห่งทรอยที่พบในผลไม้ มะละกอ พบเชื้อรา Colletotrichum gloesporioides กิจกรรมต่อต้าน , โรคเชื้อราของมะละกอ [ 21 ]

ผลไม้สุกของมะละกอมักจะรับประทานดิบโดยไม่ต้องผิว หรือเมล็ด ผลไม้สีเขียวสุกสามารถรับประทานสุก ปกติในแกง สลัด และ stews .มะละกอดิบที่ใช้ในการปรุงอาหารเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทั้งดิบและสุก [ 22 ] ในอาหารไทย มะละกอ ใช้ทำสลัด เช่น ส้มตำไทย และ ไทย แกง เช่น แกงส้ม ตอนที่ยังไม่สุก . ในอินโดนีเซีย อาหาร ผลสุกสีเขียวผลไม้และใบอ่อนต้มเพื่อใช้เป็นส่วนหนึ่งของ lalab สลัด ,ในขณะที่ดอกตูมเป็น saut โดย Ed และผัดพริกและมะเขือเทศสีเขียวเป็น minahasan ดอกมะละกอผักจาน มะละกอมีปริมาณค่อนข้างสูงของเพคติน ซึ่งสามารถใช้ทำเยลลี่ กลิ่นมะละกอสุก เนื้อสด สามารถตีบางคนที่ไม่พอใจ ในบราซิล , ผลไม้สุกที่มักใช้ทำขนม หรือ รักษา .

เมล็ดสีดำของมะละกอก็กินได้ และมีคม , รสเผ็ดค่ะ พวกเขาบางครั้งพื้นดินและใช้แทนพริกไทยดำ .

ในบางส่วนของเอเชีย ใบอ่อนของมะละกอ นึ่งกิน เช่น ผักขม