Samantha Brown, 17, had to adjust c

Samantha Brown, 17, had to adjust course when she opened her first bank
account. She wanted her own account, but had to open a joint account with her
mother, which meant that both Samantha and her mother could put in and take
out money, whenever they wanted, without consulting each other. Samantha felt
like her mother didn’t trust her.
I sucked in my breath so I wouldn’t start to cry. I felt like my one chance at
independence was taken right out of my hands. It didn’t seem like my bank
account, it seemed like my mother’s.
The bank teller and my mother both stared at me, waiting for my reaction.
I just smiled dryly and said, “OK, no problem.” But in the pit of my stomach I
was nauseated that I needed my mother’s signature to have this account.
For a while I liked the freedom of having an account, with money that
was there any time I needed it—especially since my mom was really
cheap when it came to giving me allowance. Actually, I was cheap,
too, when it came to spending it. I hated spending my money—even
on myself. I was afraid that if I let myself start spending it, I’d wind up
spending the whole thing. So I was very responsible with my money. If I
took money out of the bank to buy something, I would immediately save
up some more and put it back.
Everything was going well, until Samantha was in her sophomore year of
high school.
I was going away for a big track meet, and I needed $100 for admissions,
plus money for food and clothing to wear. When the track meet came around, I
wanted to show my mother that I could go without begging her for money. So I
took about $200 out of my account. I told myself that I would eventually get a
job and put the money back in.
But when my mother found out that I was going to the meet, she gave me
money too. Instead of putting it in the bank to replace the money I took out, I
used it to buy more clothing—for school, for the summer, and even just to have
more clothes. I bought a lot of jeans, one for every day of the week. I bought
five of the same shirts, each a different color. I bought cardigans with corduroy

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซาแมนธาสีน้ำตาล 17 มีการปรับปรุงหลักสูตรเมื่อเธอเปิดธนาคารแรกของเธอบัญชี เธอต้องบัญชีของตนเอง แต่ต้องเปิดบัญชีร่วมกับเธอแม่ ซึ่งหมายความ ว่า ซาแมนธาและแม่ของเธอสามารถใส่ และใช้หาเงิน เมื่อใดก็ตามพวกเขาต้องการ โดยไม่ต้องปรึกษากัน รู้สึกว่าซาแมนธาเช่นแม่ของเธอไม่ไว้ใจเธอฉันดูดในลมหายใจของฉันเพื่อฉันจะไม่เริ่มที่จะร้องไห้ เหมือนฉันโอกาสหนึ่งที่ความเป็นอิสระถูกนำไปทางขวาออกจากมือของฉัน มันไม่เหมือนธนาคารของฉันบัญชี เหมือนของแม่พนักงานรับจ่ายเงินและแม่ทั้งสองจ้องไปที่ฉัน รอปฏิกิริยาของฉันผมเพียงยิ้ม dryly และกล่าว ว่า "OK ไม่มีปัญหา" แต่ ในหลุมของท้องของฉันฉันมี nauseated ว่า ฉันต้องการให้ลายเซ็นของแม่ของฉันมีบัญชีนี้ในขณะที่ผมชอบอิสระมีบัญชี เงินที่มีตลอดเวลาที่ฉันต้องการมัน — โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากแม่ของฉันเป็นความจริงราคาถูกเมื่อมันมาถึงมันหัก จริง ผม ราคาถูกเกินไป เมื่อมันมาใช้มัน ผมขี้เกียจใช้จ่ายเงินซึ่งแม้แต่ในตัวเอง ผมกลัวว่า ถ้าตัวเองเริ่มใช้มันให้ฉัน ฉันจะลมขึ้นใช้สิ่งทั้งหมด ดังนั้น ผมชอบมากกับเงินของฉัน ถ้าฉันเอาเงินออกจากธนาคารเพื่อซื้อสิ่งที่ ฉันจะบันทึกทันทีบางมากขึ้น และส่งกลับไปทุกอย่างกำลังดี จนกว่าซาแมนธาถูกในปี sophomore ของเธอโรงเรียนมัธยมฉันจะเก็บสำหรับตอบสนองติดตามที่ใหญ่ และฉันจำเป็น $100 สำหรับการสมัครเรียนบวกเงินอาหารและเสื้อผ้าที่สวมใส่ เมื่อพบติดตามมา ฉันต้องการแสดงแม่ของฉันที่ฉันสามารถไปได้โดยไม่ต้องอ้อนเธอคุ้ม ดังนั้นฉันเอาประมาณ $200 จากบัญชีของฉัน ฉันบอกตัวเองว่า จะในที่สุดได้รับการงานและการวางเงินสำรองในแต่เมื่อแม่ของฉันพบว่า ฉันจะความ เธอให้ฉันเงินเกินไป แทนที่จะเก็บไว้ในธนาคารแทนเงิน ที่ฉันเอาออก ฉันใช้ซื้อเสื้อผ้าเพิ่มเติม — สำหรับ โรงเรียน สำหรับฤดูร้อน และแม้แต่เพียงเพื่อมีเสื้อผ้าเพิ่มเติม ฉันซื้อของกางเกงยีนส์ สำหรับทุกวันของสัปดาห์ ฉันซื้อ5 เสื้อเดียวกัน แต่ละสีแตกต่างกัน ฉันซื้อหนาวกับ corduroy

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซาแมนต้าสีน้ำตาล, 17,
มีการปรับแน่นอนเมื่อเธอเปิดธนาคารแรกของเธอบัญชี เธออยากบัญชีของเธอเอง แต่ต้องเปิดบัญชีร่วมกับเธอแม่ซึ่งหมายความว่าทั้งสองซาแมนต้าและแม่ของเธอจะใส่ในและใช้เวลาออกเงินเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการโดยไม่ปรึกษากันและกัน ซาแมนต้ารู้สึกเหมือนแม่ของเธอไม่ไว้ใจเธอ. ฉันดูดลมหายใจของฉันดังนั้นฉันจะไม่เริ่มต้นที่จะร้องไห้ ฉันรู้สึกเหมือนหนึ่งโอกาสของฉันที่เป็นอิสระถูกนำตัวออกมาจากมือของฉัน มันไม่ได้ดูเหมือนธนาคารบัญชีก็ลำบากเหมือนแม่ของฉัน. พนักงานธนาคารและแม่ของฉันทั้งสองจ้องที่ผมรอปฏิกิริยาของฉัน. ฉันเพียงแค่ยิ้ม dryly และกล่าวว่า "โอเคไม่มีปัญหา." แต่ในหลุม ของกระเพาะอาหารของฉันฉันก็อืดผะอมที่ผมจำเป็นต้องมีลายเซ็นของแม่ของฉันจะมีบัญชีนี้. สำหรับในขณะที่ฉันชอบเสรีภาพในการมีบัญชีที่มีเงินที่อยู่ที่นั่นตลอดเวลาที่ฉันจำเป็นต้องใช้มันโดยเฉพาะอย่างยิ่งนับตั้งแต่แม่ของฉันเป็นจริงราคาถูกเมื่อมันมาจะให้ฉันค่าเผื่อ อันที่จริงผมก็ราคาถูกเกินไปเมื่อมันมาถึงการใช้จ่าย ฉันเกลียดการใช้จ่ายเงินของฉันแม้กระทั่งตัวเอง ผมกลัวว่าถ้าผมปล่อยให้ตัวเองเริ่มใช้มันฉันลมขึ้นการใช้จ่ายสิ่งที่ทั้ง ดังนั้นผมจึงเป็นความรับผิดชอบกับเงินของฉัน ถ้าผมเอาเงินออกจากธนาคารเพื่อซื้อสิ่งที่ฉันทันทีจะประหยัดขึ้นบางมากขึ้นและนำมันกลับมา. ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีจนกระทั่งซาแมนต้าในปีที่สองของเธอจากโรงเรียนมัธยม. ฉันกำลังจะออกไปพบปะติดตามใหญ่ และฉันต้องการ $ 100 สำหรับการรับสมัครบวกเงินสำหรับอาหารและเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ เมื่อพบรอยมารอบฉันอยากจะแสดงให้แม่ของฉันที่ฉันสามารถไปได้โดยไม่ต้องขอเงินของเธอ ดังนั้นผมจึงใช้เวลาประมาณ $ 200 ออกจากบัญชีของฉัน ผมบอกกับตัวเองว่าในที่สุดก็จะได้รับงานและนำเงินกลับเข้ามาใน. แต่เมื่อแม่ของฉันพบว่าฉันกำลังจะไปพบเธอให้ฉันเงินเกินไป แทนที่จะวางไว้ในธนาคารที่จะมาแทนที่เงินที่ฉันเอาออกผมใช้มันเพื่อซื้อเสื้อผ้าสำหรับโรงเรียนมากขึ้นสำหรับฤดูร้อนและแม้กระทั่งเพียงแค่มีเสื้อผ้ามากขึ้น ฉันซื้อจำนวนมากของกางเกงยีนส์หนึ่งสำหรับทุกวันของสัปดาห์ ฉันซื้อห้าของเสื้อเดียวกันแต่ละสีที่แตกต่าง ฉันซื้อ cardigans ด้วยผ้าลูกฟูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซาแมนต้า 17 สีน้ำตาล มีการปรับหลักสูตร ตอนที่เธอเปิดบัญชีธนาคารก่อน
. เธอต้องการบัญชีของเธอเอง แต่ต้องเปิดบัญชีร่วมกันกับแม่
ซึ่งหมายความว่าทั้งแมนและแม่ของเธอสามารถใส่และใช้
เงินเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการ , โดยไม่ปรึกษาแต่ละอื่น ๆ ซาแมนต้ารู้สึก
เหมือนแม่ไม่ไว้ใจเธอ .
ผมดูดลมหายใจของฉัน ฉันก็เริ่มร้องไห้ผมรู้สึกเหมือนเป็นโอกาสที่
อิสระถ่ายด้วยมือของฉัน มันดูไม่เหมือนบัญชีธนาคาร
ของฉัน ดูเหมือนแม่ .
พนักงานธนาคารและแม่ต่างมองมาที่ฉัน รอปฏิกิริยาของฉัน
ฉันยิ้มอย่างแห้งๆ และพูดว่า " โอเค ไม่มีปัญหา แต่ในหลุมของกระเพาะอาหารของฉันฉัน
คือ nauseated ซึ่งผมต้องการแม่ ลายเซ็นมีบัญชีนี้
.สำหรับในขณะที่ฉันชอบอิสระมีบัญชีที่มีเงิน
มีเวลาใดที่ฉันต้องการโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่แม่ของฉันจริงๆ
ราคาถูกเมื่อมันมาเพื่อให้ผมเรียนได้ จริงๆแล้ว ฉันกำลังถูก
มากเกินไปเมื่อมันมาถึงการใช้มัน ฉันเกลียดการใช้จ่ายเงินของฉันแม้
บนตัวเอง ผมกลัวว่าถ้าผมปล่อยให้ตัวเองเริ่มใช้มัน ฉันคงต้องจบลง
ใช้ทั้งหมดเลยดังนั้นผมรับผิดชอบมากกับเงินของฉัน ถ้าฉัน
เอาเงินออกจากธนาคารเพื่อซื้อสิ่งที่ฉันทันทีจะประหยัดขึ้นอีกหน่อย

และใส่กลับ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งซาแมนต้า อายุ ปี 2 ของโรงเรียนมัธยม
.
ฉันไปติดตามนัดสำคัญ และฉันต้องการ $ 100 สำหรับการรับสมัคร ,
บวกเงินสำหรับอาหารและเสื้อผ้าที่สวมใส่ เมื่อติดตามพบมา ฉัน
อยากให้แม่ของฉันที่ฉันสามารถไปได้โดยไม่ต้องขอร้องเธอเพื่อเอาเงิน ดังนั้นฉัน
ใช้เวลาประมาณ $ 200 ออกจากบัญชีของฉัน ฉันบอกตัวเองว่าฉันในที่สุดจะได้รับ
งาน และเอาเงินกลับมาคืน .
แต่เมื่อแม่รู้ว่าผมกำลังจะเจอเธอให้ฉัน
เงินด้วย แทนที่จะเก็บไว้ในธนาคาร เพื่อทดแทนเงินที่ผมเอาออกผม
ใช้มันซื้อเสื้อผ้าเพิ่มเติมสำหรับโรงเรียน ในฤดูร้อนและแม้เพียงแค่มี
เสื้อผ้ามากขึ้น ผมซื้อมากของกางเกงยีนส์ สำหรับวันของสัปดาห์ทุก ผมซื้อ
5 เสื้อเดียวกัน แต่ละสีต่างกัน ฉันซื้อบาง ๆด้วยผ้าริ้ว