was no significant difference in th

was no significant difference in the feed use due to dietary treatments.
The average final weights were 2.71 and 4.79 kg for size
groups I and II, respectively. For each size group, there were
significant differences in the final weights among the dietary
treatments (Table 3). The fish fed diet 3 in group II were initially
smaller than the other ones, which may have interfered with some
of the results on this treatment. The TGC was significantly higher
in group I than in group II during the whole experiment. The
lower TGC in period 1 than in period 2 may be related to the low
appetite mentioned above. The TGC calculated for the whole
experiment was significantly different due to dietary treatments
within both fish groups (Fig. 1), while the TGC for each period
differed (Table 3). For the smallest size group, the highest TGC
for the whole experiment was found on diet 3 (DP/DE ratio
of 18.8 g MJ–1), which was significantly higher than that on diet 1
(DP/DE ratio of 14.1 g MJ–1), and in period 2 there was a
significantly higher TGC on diet 3 than on the other diets (Table 3).
For both size groups, the TGC was lowest in fish fed diet 1.
FCR differed significantly due to dietary treatments within the
two fish groups (Fig. 1). In group I, the feed conversion ratio was
significantly higher in fish fed diet 1 compared with fish fed the
other diets. The lowest FCR in group II was obtained on diet 2
(DP/DE ratio of 16.4 g MJ–1).
The average nitrogen retention was higher in group I (41%)
than in group II (33%), and the energy retention differed in the
same manner with 52% and 42% for the two groups, respectively.
The nitrogen retention increased with decreasing DP/DE
ratios from 21.9 to 16.4 g MJ–1 where the positive effect levelled
off (Fig. 2). The energy retention was lowest in fish fed diet 1
(DP/DE ratio of 14.1 g MJ–1) within both fish groups and was not
significantly different among diets 2 to 4 (Fig. 2).
For the diets resulting in lowest FCR for the fish groups, it can
be calculated that group I required about 21 MJ DE for producing
1 kg growth, while group II required 23–24 MJ DE per kg
growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการใช้ตัวดึงข้อมูลเนื่องจากการรักษาอาหารได้สุดท้ายน้ำหนักเฉลี่ยได้ 2.71 และ 4.79 kg ขนาดกลุ่มดาว ตามลำดับ แต่ละขนาดกลุ่ม มีแตกต่างกันในน้ำหนักสุดท้ายระหว่างอาหารสำหรับผู้รักษา (ตาราง 3) อาหาร 3 ในกลุ่มที่สองได้เริ่มเลี้ยงปลาขนาดเล็กกว่าคนอื่น ซึ่งอาจมีติดบางผลในการรักษานี้ TGC มีอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม ผมกว่ากลุ่มที่สองในระหว่างการทดลองทั้งหมด ที่TGC ต่ำในระยะ 1 กว่าในช่วง 2 อาจเกี่ยวข้องกับต่ำสุดอาหารดังกล่าวข้างต้น TGC คำนวณทั้งหมดการทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการรักษาอาหารในปลาทั้งกลุ่ม (Fig. 1), ในขณะที่ TGC สำหรับแต่ละรอบระยะเวลาแตกต่าง (ตาราง 3) สำหรับกลุ่มขนาดเล็กที่สุด TGC สูงสุดในการทดลองทั้งหมดพบในอาหาร 3 (DP/เด อัตราส่วนของ 18.8 กิกะกรัม MJ – 1), ซึ่งเป็นอย่างมากสูงกว่าที่อาหาร 1(DP/เด อัตราส่วนของ g 14.1 MJ – 1), และ ในรอบระยะเวลามี 2 แบบอย่างมีนัยสำคัญสูง TGC ในอาหาร 3 กว่าในอื่น ๆ อาหาร (ตาราง 3)สำหรับกลุ่มทั้งขนาด TGC ถูกสุดในปลาเลี้ยงอาหาร 1FCR แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากรักษาอาหารภายในกลุ่มปลา 2 (Fig. 1) ในกลุ่ม อัตราส่วนการแปลงอาหารผมสูงขึ้นอย่างมากในปลาเลี้ยงอาหาร 1 เปรียบเทียบกับปลาเลี้ยงอาหารอื่น ๆ FCR ต่ำสุดในกลุ่ม II ได้รับในอาหาร 2(DP/เด อัตราส่วนของ g 16.4 MJ – 1)The average nitrogen retention was higher in group I (41%)than in group II (33%), and the energy retention differed in thesame manner with 52% and 42% for the two groups, respectively.The nitrogen retention increased with decreasing DP/DEratios from 21.9 to 16.4 g MJ–1 where the positive effect levelledoff (Fig. 2). The energy retention was lowest in fish fed diet 1(DP/DE ratio of 14.1 g MJ–1) within both fish groups and was notsignificantly different among diets 2 to 4 (Fig. 2).For the diets resulting in lowest FCR for the fish groups, it canbe calculated that group I required about 21 MJ DE for producing1 kg growth, while group II required 23–24 MJ DE per kggrowth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่แตกต่างกันในการใช้งานฟีอันเนื่องมาจากการรักษาอาหาร.
น้ำหนักสุดท้ายเฉลี่ย 2.71 และ 4.79
กิโลกรัมสำหรับขนาดของกลุ่มI และ II ตามลำดับ สำหรับกลุ่มแต่ละขนาดมีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในน้ำหนักสุดท้ายในหมู่อาหารการรักษา(ตารางที่ 3) ปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ 3 ในกลุ่มที่สองเป็นครั้งแรกที่มีขนาดเล็กกว่าคนอื่นๆ ซึ่งอาจจะแทรกแซงกับบางส่วนของผลในการรักษานี้ TGC อย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในกลุ่มที่กว่ากลุ่มที่สองในระหว่างการทดลองทั้ง ต่ำ TGC ในช่วงเวลา 1 กว่าใน 2 ช่วงเวลาที่อาจจะเกี่ยวข้องกับต่ำความอยากอาหารดังกล่าวข้างต้น TGC คำนวณสำหรับทั้งการทดลองอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างกันเนื่องจากการรักษาอาหารที่อยู่ในทั้งสองกลุ่มปลา (รูปที่ 1). ในขณะที่ TGC ในแต่ละงวดที่แตกต่างกัน(ตารางที่ 3) สำหรับกลุ่มขนาดที่เล็กที่สุดที่ TGC สูงสุดสำหรับการทดลองทั้งหมดถูกพบในอาหาร3 (อัตราส่วน DP / DE 18.8 กรัม MJ-1) ซึ่งสูงกว่าเมื่อวันที่ 1 อาหาร(อัตราส่วน DP / DE 14.1 กรัม MJ- 1) และในช่วงเวลา 2 มีTGC ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อวันที่ 3 อาหารมากกว่าอาหารอื่น ๆ (ตารางที่ 3). สำหรับทั้งสองกลุ่มขนาดที่ TGC ถูกต่ำสุดในปลาที่เลี้ยงด้วยอาหาร 1. FCR แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการรักษาอาหารภายในสองกลุ่มปลา (รูปที่ 1). ผมในกลุ่มอัตราการเปลี่ยนอาหารเป็นอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในปลาที่ได้รับอาหารที่ 1 เมื่อเทียบกับปลากินอาหารอื่นๆ อัตราแลกเนื้อต่ำที่สุดในกลุ่มที่สองที่ได้รับในอาหาร 2 (อัตราส่วน DP / DE 16.4 กรัม MJ-1). เงินประกันไนโตรเจนเฉลี่ยที่สูงขึ้นในกลุ่มผม (41%) มากกว่าในกลุ่มที่สอง (33%) และการเก็บรักษาพลังงาน ที่แตกต่างไปในลักษณะเดียวกับ52% และ 42% สำหรับทั้งสองกลุ่มตามลำดับ. เงินประกันไนโตรเจนเพิ่มขึ้นลดลง DP / DE อัตราส่วน 21.9-16.4 กรัม MJ-1 ที่ผลบวกจ่อออก(รูปที่. 2) เก็บรักษาพลังงานต่ำสุดในปลาที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ 1 (อัตราส่วน DP / DE 14.1 กรัม MJ-1) ภายในกลุ่มปลาและไม่ได้มีความหมายที่แตกต่างกันในหมู่อาหาร2-4 (รูปที่. 2). สำหรับอาหารที่ส่งผลให้ต่ำสุด FCR สำหรับ กลุ่มปลาก็สามารถคำนวณได้ว่ากลุ่มที่ฉันจำเป็นต้องใช้ประมาณ21 MJ DE สำหรับการผลิตการเจริญเติบโต1 กิโลกรัมในขณะที่กลุ่มที่สองต้อง 23-24 MJ DE ต่อกิโลกรัมการเจริญเติบโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในอาหารสัตว์ใช้ เพราะจากการทดลอง
เฉลี่ยสุดท้ายน้ำหนัก 2.71 และ 4.79 กิโลกรัมขนาด
กลุ่มที่ 1 และ 2 ตามลำดับ ขนาดสำหรับแต่ละกลุ่ม มีความแตกต่างในน้ำหนัก

สุดท้ายระหว่างกลุ่มทดลอง ( ตารางที่ 3 ) ปลาที่ได้รับอาหาร 3 กลุ่มที่ II ในขั้นแรก
ขนาดเล็กกว่าคนอื่น ๆซึ่งอาจจะแทรกแซงบ้าง
ผลในการรักษานี้ ใน TGC สูงกว่า
ในกลุ่มฉัน มากกว่าในกลุ่มที่ 2 ระหว่าง การทดลองทั้งหมด
ลด TGC ในช่วงเวลา 1 มากกว่าในช่วงที่ 2 อาจจะเกี่ยวข้องกับต่ำ
ความอยากที่กล่าวถึงข้างต้น ใน TGC คำนวณสำหรับการทดลองทั้งหมด
แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากการรักษา
ภายในปลาทั้งสองกลุ่ม ( รูปที่ 1 ) ขณะที่ TGC สำหรับแต่ละช่วงเวลา
แตกต่างกัน ( ตารางที่ 3 ) สำหรับกลุ่มขนาดเล็กที่สุด , สูงสุด TGC
สำหรับการทดลองทั้งหมดพบในอาหาร 3 ( DP / de อัตราส่วน
ของ MJ 18.8 กรัม ( 1 ) ซึ่งสูงกว่าในอาหาร 1
( DP / เดอ อัตราส่วนของ MJ 14.1 กรัม ( 1 ) และในช่วงที่ 2 มี
สูงกว่า TGC ในอาหาร 3 กว่าอาหารอื่น ๆ ( ตารางที่ 3 )
2 ขนาดกลุ่ม ทีจีซีถูกสุดในปลาที่ได้รับอาหาร
1 .เปลี่ยนความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการรักษาอาหารภายใน
ปลาสองกลุ่ม ( รูปที่ 1 ) ในกลุ่มผม การเปลี่ยนอาหารเท่ากับ
สูงกว่าในปลาที่ได้รับอาหารที่ 1 เมื่อเทียบกับปลาที่เลี้ยง
อาหารอื่น ๆ การเปลี่ยนค่าในกลุ่มที่ 2 ได้รับอาหาร 2
( DP / เดอ อัตราส่วนของ MJ 16.4 กรัม ( 1 )
การเก็บไนโตรเจนเฉลี่ยสูงกว่าในกลุ่มผม ( ร้อยละ 41 )
มากกว่าในกลุ่มที่ 2 ( 33 % )