Internal Structure of the EarthFrom

Internal Structure of the Earth

From the study of magnetic compass variations, Halley by 1683 had reached the quite original conclusion that the Earth possessed four magnetic poles (11). He described in the Philosophical transactions of that year how two of these poles were located in the “Southern ocean” and the two northern ones were in the Bering Strait and Spitzbergen (12). However he could not account for the existence of multiple poles, nor their gradual displacement with time, acknowledging that the latter depended on “secrets as yet utterly unknown to Mankind” (13).

Various attempts had been made to account for the gradual motion of the lines of magnetic declination by a few minutes of arc each year, as this had great relevance to navigation.(14) Descartes for example had suggested that such motion was due to physical accretion and movement of iron ore deposits (15), but Halley realized during his 1676 voyage to St Helena that no theory depending on surface deposits of iron could explain the compass variations. Henry Bond claimed to be able to predict secular changes in terrestrial magnetism, and in 1674 the King set up a committee to investigate this claim (16). Robert Hooke, who was a member of the committee, proposed in 1674 that the magnetic poles were moving in a circular path at 10° from the geographic poles, possibly rotating once in 370 years (17).

Halley had gathered much data on the subject from his voyage to St Helena, as he also had from the unpublished manuscripts of Peter Perkins. Perkins had been researching this topic and addressed the Royal Society on the subject in 1680 some months before his death. Halley purchased Perkins’s papers on the variation of geomagnetism immediately following the latter’s demise (18).While it is true that Halley never acknowledged this, it is equally true that nothing has substantiated Flamsteed’s allegation that components of Halley’s theory de­rived from Perkins. Perkins was developing a theory of his own to account for the variation, as was indicated in his address to the Royal Society, but it is hard to discern any resemblance to that developed by Halley (19). The first part of Halley’s 1692 essay commented on the inadequacy of existing theories, conclud­ing that something deep below Earth’s surface must be causing the phenomenon.

Halley had been much involved with the production of the Principia, and it now seemed to provide him with a key. Its estimate of the Earth/Moon mass ratio suggested to him that the Earth was hollow. How else could that ratio be explained? The germ of the idea may have dawned upon him while reading Burnet’s Sacred theory of the Earth which had appeared (in Latin) in 1681. This assigned hollow cavities to the Earth, catacombs and subterranean grottoes, but did so in a traditional mode in accord with classic myth and lore (20). The tenor of Burnet’s vision was, as Schaffer has observed (21), in stark contrast to that of Halley.

With this assumption, Halley could gain a physical explanation for the existence of his four magnetic poles, and also their motions. Within the Earth, concentric to its hollow shell and rotating coaxially, he discerned another sphere, whose existence had hitherto been unsuspected. Possibly there were further spheres hidden within that one. Both spheres had magnetic poles embedded within them at a distance from their common axis of rotation. A very gradual differential rotation between the two spheres accounted for the drift of the magnetic poles with time. One pair of magnetic poles was stationary, being embedded in the outer shell, while the other pair drifted westwards, because the inner sphere was revolving at a slower rate. Of the two northern poles, Halley opined that the pole due north of Land’s End was the moving one, while the other lying on a meridian through California, at some 15° from the pole, was static. Of the two southern poles, that south of America was the moving one.

Halley’s Earth was composed of an outer shell 500 miles thick, with an air gap of the same distance between it and the inner sphere. To the objection that the latter might collide with the outer shell, and thereby damage it, he explained that it was held at the centre by the force of gravity. Halley was confident his readers would perceive the necessity of this: “should these globes be adjusted once to the same common centre, the Gravity of the parts of the Concave would press towards the centre of the inner ball ... it follows that the Nucleus being once fixt in the common centre, must always here remain (22). Halley pointed out that “the Ring environing the Globe of Saturn”, which remained coaxial to the planet, was held there by gravity. (No-one then knew that Saturn’s rings were rotating. The Principia had not discussed the matter.) By analogy, could not gravity also hold a globe concentric inside the hollow Earth?

Happily, Halley’s argument was in accord with “Almighty Wisdom”, which would not have arranged all the matter of Earth “barely to support its surface”. Rather, the matter had been distributed “to yield as great a Surface for the use of living Creatures as can consist with the conveniency and security of the whole”. Halley acknowledged that there might be objections to his new theory: for example, might not the oceans leak away if an earthquake opened up a crack beneath them, leading to flooding of the lower regions? His answer was that within the ground there existed “saline and Vitriolick Particles as may contri­bute to petrefaction”. Water flowing down would soon find its path blocked by these petrifying particles.

“I have adventured to make these Subterranean orbs capable of being inhabited”, Halley added, in words for which science fiction writers of futurity would be grateful (23). His reason for this was, that all nature teemed with life. The argument was teleological. His under-world would be occupied, as the planets too were doubtless inhabited, and so some illumination was therefore needed: “The concave arches may in several places shine with such a substance as invests the surface of the Sun.” Halley conceded that he was here using a “final cause” in asserting that the luminosity of the upper atmospheres of his under-world was provided for its denizens.

It has been argued by David Kubrin that Halley took over Robert Hooke’s view of the Earth as “a series of concentric shells, one of which contained the magnetic poles”, and that Halley’s model of internal terrestrial structure was “rather similar to Hooke’s (24). David Oldroyd has likewise claimed that “... Hooke’s theory was thought sufficiently adequate to furnish a model for the structure of the Earth by Halley in 1692, in his explanation of the Earth’s magnetic poles (25). There are however objections to this view.

Hooke’s model of the Earth’s interior was layered like an onion, and hardly resembled that developed by Halley (26). There is indeed no single feature which the two views shared in common. Hooke’s model lacked any air-gaps between its strata, or subterranean spheres, or principle of differential rotation, or multiple magnetic poles; nor had it any mechanism for a rotation of magnetic poles around the geographic poles. Only, in Hooke’s view, in the Earth’s pristine condition may it once have had spherical concentric shells of matter, but earthquakes had long since disrupted that ideal scheme. Hooke did not locate the Earth’s magnetic power in a specific shell as Kubrin claimed, but rather left it diffusely spread through the “magnetical core or Magnetical Globe of the Earth (27). These views appeared in Hooke’s posthumously published essay “On earthquakes”. In 1674 Hooke gave his opinion to the Royal Society that the Earth’s magnetic poles were rotating around the Earth’s axis, but this was accompanied by no suggestion as to how such an effect could be produced: he never theorized, as did Halley, as to what might produce a periodic rotation of the magnetic poles. For Hooke, earthquakes were an instrument for the transformative processes that he envisaged through the Earth’s geological history, whereas on Halley’s model they presented a difficulty which required accounting for. It therefore appears that not one of the highly distinctive characteristics of Halley’s model came from Hooke. Halley’s theory was original, and derived not from the lectures of Hooke but rather from the error in lunar mass of Newton’s Principia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงสร้างภายในของโลกจากการศึกษารูปแบบเข็มทิศแม่เหล็ก, ฮัลเลย์จาก 1683 มาถึงข้อสรุปที่ค่อนข้างเดิมว่าโลกมีสี่เสาแม่เหล็ก (11) เขาอธิบายไว้ในการทำธุรกรรมปรัชญาของปีนั้นวิธีการที่สองของเสาเหล่านี้ถูกตั้งอยู่ใน "ทะเลภาคใต้" และทั้งสองคนที่อยู่ในภาคเหนือของช่องแคบแบริ่งและ Spitzbergen (12) แต่เขาไม่สามารถบัญชีสำหรับการดำรงอยู่ของเสาหลายหรือการกำจัดของพวกเขาทีละน้อยกับเวลายอมรับว่าหลังขึ้นอยู่กับ "ความลับที่ยังไม่รู้จักอย่างเต็มที่เพื่อมวลมนุษยชาติ" (13). ความพยายามต่างๆที่ได้รับการทำบัญชีสำหรับการเคลื่อนไหวอย่างค่อยเป็นค่อยไปของ สายของการปฏิเสธแม่เหล็กโดยไม่กี่นาทีของอาร์ในแต่ละปีเช่นนี้มีความเกี่ยวข้องที่ดีที่จะนำทาง. (14) Descartes ตัวอย่างได้ชี้ให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวดังกล่าวเป็นผลมาจากการเพิ่มทางร่างกายและการเคลื่อนไหวของเงินฝากแร่เหล็ก (15) แต่ฮัลเลย์ ตระหนักในช่วง 1676 การเดินทางของเขาที่จะเซนต์เฮเลน่าว่าทฤษฎีไม่ขึ้นอยู่กับเงินฝากพื้นผิวของเหล็กสามารถอธิบายการเปลี่ยนแปลงเข็มทิศ เฮนรีบอนด์อ้างว่าเพื่อให้สามารถคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงของโลกในอำนาจแม่เหล็กโลกและใน 1674 พระมหากษัตริย์ตั้งคณะกรรมการเพื่อตรวจสอบการเรียกร้องนี้ (16) โรเบิร์ตฮุคซึ่งเป็นสมาชิกของคณะกรรมการที่เสนอใน 1674 ที่ขั้วแม่เหล็กกำลังเดินในเส้นทางวงกลม 10 องศาจากเสาทางภูมิศาสตร์อาจหมุน 370 ครั้งในปีที่ผ่านมา (17). ฮัลเลย์ได้รวบรวมข้อมูลมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากการเดินทางของเขาที่จะเซนต์เฮเลน่าในขณะที่เขายังมีจากต้นฉบับที่ไม่ได้เผยแพร่ของปีเตอร์เพอร์กิน เพอร์กินได้รับการวิจัยหัวข้อนี้และที่ราชสมาคมในเรื่อง 1680 ในเดือนก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ฮัลเลย์ซื้อเอกสารเพอร์กินในรูปแบบของ geomagnetism ทันทีหลังจากการตายหลัง (18) ขณะที่ความมันเป็นความจริงที่ไม่เคยได้รับการยอมรับฮัลเลย์นี้มันเป็นความจริงที่เท่าเทียมกันไม่มีอะไรพิสูจน์ข้อกล่าวหาของ Flamsteed ว่าองค์ประกอบของทฤษฎีฮัลเลย์ได้มาจากเพอร์กิน เพอร์กินได้พัฒนาทฤษฎีของเขาเองที่จะบัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงตามที่ได้ระบุไว้ในที่อยู่ของเขาที่จะ Royal Society แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะมองเห็นความคล้ายคลึงกับที่พัฒนาโดยฮัลเลย์ใด ๆ (19) ส่วนแรกของการเขียนเรียงความฮัลเลย์ 1692 ความเห็นเกี่ยวกับความไม่เพียงพอของทฤษฎีที่มีอยู่สรุปว่าสิ่งที่ลึกลงไปใต้พื้นผิวโลกจะต้องก่อให้เกิดปรากฏการณ์. ฮัลเลย์มามีส่วนร่วมมากกับการผลิตของ Principia และตอนนี้ดูเหมือนจะให้เขาด้วยที่สำคัญ . ประมาณการของอัตราส่วนโดยมวลโลก / ดวงจันทร์แนะนำให้เขาว่าโลกเป็นโพรง วิธีการอื่นที่อัตราส่วนที่สามารถอธิบายได้? จมูกของความคิดอาจจะ dawned กับเขาในขณะที่อ่านทฤษฎีศักดิ์สิทธิ์เบอร์เน็ตของโลกที่เคยปรากฏ (ภาษาละติน) ใน 1681 นี้ได้รับมอบหมายให้ฟันผุกลวงไปยังโลกที่สุสานใต้ดินและอุโมงค์ แต่ทำเช่นนั้นในโหมดแบบดั้งเดิมตาม กับตำนานคลาสสิกและตำนาน (20) อายุของวิสัยทัศน์ของเบอร์เน็ตก็เป็นเชฟเฟอร์ได้ตั้งข้อสังเกต (21) ในทางตรงกันข้ามกับที่ของฮัลเลย์. ด้วยสมมติฐานนี้ฮัลเลย์จะได้รับเป็นคำอธิบายทางกายภาพสำหรับการดำรงอยู่ของสี่เสาแม่เหล็กของเขาและยังมีการเคลื่อนไหวของพวกเขา ภายในโลกศูนย์กลางเปลือกกลวงและหมุน coaxially เขามองเห็นรูปทรงกลมอีกคนหนึ่งที่ได้รับการดำรงอยู่จนบัดนี้ไม่น่าสงสัย อาจจะมีทรงกลมที่ซ่อนอยู่ภายในอีกที่หนึ่ง ทรงกลมทั้งสองเสาแม่เหล็กที่ฝังอยู่ภายในพวกเขาที่อยู่ห่างจากแกนร่วมกันของการหมุน การหมุนที่แตกต่างกันค่อยๆมากระหว่างทั้งสองทรงกลมคิดเป็นดริฟท์ของขั้วแม่เหล็กที่มีเวลา หนึ่งคู่ของขั้วแม่เหล็กนิ่งถูกฝังอยู่ในเปลือกนอกในขณะที่คู่อื่น ๆ ลอยไปทางตะวันตกเพราะทรงกลมด้านในได้รับการหมุนเวียนในอัตราที่ช้าลง ของสองขั้วเหนือฮัลเลย์เห็นว่าขั้วโลกเหนือที่ครบกำหนดปลายสุดของที่ดินที่ถูกย้ายหนึ่งในขณะที่คนอื่น ๆ นอนอยู่บนเส้นลมปราณผ่านแคลิฟอร์เนียที่บางส่วน 15 องศาจากเสาเป็นแบบคงที่ ของสองขั้วใต้ที่ทางตอนใต้ของอเมริกาเป็นคนย้าย. ฮัลเลย์โลกประกอบด้วยเปลือกนอกหนา 500 ไมล์มีช่องว่างอากาศของระยะทางเดียวกันระหว่างมันและทรงกลมด้านใน เพื่อคัดค้านว่าหลังอาจจะชนกับเปลือกนอกและจึงเกิดความเสียหายนั้นเขาอธิบายว่ามันถูกจัดขึ้นที่ศูนย์โดยแรงโน้มถ่วงของโลก ฮัลเลย์มีความมั่นใจผู้อ่านของเขาจะรับรู้ของความจำเป็นนี้: "ลูกโลกเหล่านี้ควรมีการปรับครั้งเดียวไปยังศูนย์ที่พบบ่อยเดียวกันแรงโน้มถ่วงของชิ้นส่วนของเว้าจะกดต่อศูนย์ของลูกภายใน ... มันตามที่นิวเคลียส ถูก fixt ครั้งในศูนย์ร่วมกันจะต้องยังคงอยู่เสมอที่นี่ (22) ฮัลเลย์ชี้ให้เห็นว่า "แหวน environing โลกของดาวเสาร์" ซึ่งยังคงอยู่คู่สายไปยังดาวเคราะห์ที่ถูกจัดขึ้นโดยมีแรงโน้มถ่วง (ไม่มีใครแล้วรู้ว่าวงแหวนของดาวเสาร์หมุน. Principia ไม่ได้กล่าวถึงเรื่องนี้.) โดยการเปรียบเทียบไม่สามารถแรงโน้มถ่วงยังถือศูนย์กลางโลกภายในโลกกลวง? อย่างมีความสุขอาร์กิวเมนต์ฮัลเลย์อยู่ในสอดคล้องกับ "ภูมิปัญญาผู้ทรงอำนาจ" ซึ่งจะไม่ได้จัดทุกเรื่องของโลก "แทบจะไม่ให้การสนับสนุนพื้นผิวของมัน" แต่เรื่องที่ได้รับการกระจาย "เพื่อให้เป็นพื้นผิวที่ดีสำหรับการใช้งานของสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในขณะที่สามารถประกอบกับความสะดวกสบายและความปลอดภัยของทั้ง" ฮัลเลย์ได้รับการยอมรับว่าอาจจะมีการคัดค้านทฤษฎีใหม่ของเขา: ยกตัวอย่างเช่นอาจจะไม่มหาสมุทรรั่วไหลออกไปถ้าเกิดแผ่นดินไหวเปิดแตกภายใต้พวกเขานำไปสู่การเกิดน้ำท่วมในภูมิภาคที่ลดลง? คำตอบของเขาคือการที่ภายในพื้นดินมีอยู่ "น้ำเกลือและ Vitriolick อนุภาคตามที่อาจนำไปสู่การ petrefaction" น้ำที่ไหลลงมาเร็ว ๆ นี้จะพบเส้นทางของมันถูกบล็อกโดยอนุภาค petrifying เหล่านี้. "ผมได้ผจญภัยที่จะทำให้ลูกกลมใต้ดินเหล่านี้ความสามารถในการอาศัยอยู่ใน" ฮัลเลย์เพิ่มในคำพูดที่นักเขียนนิยายวิทยาศาสตร์ของอนาคตจะขอบคุณ (23) เหตุผลของเรื่องนี้อยู่ที่ธรรมชาติเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิต อาร์กิวเมนต์เป็น teleological ภายใต้โลกของเขาจะได้รับการครอบครองเป็นดาวเคราะห์ที่อาศัยอยู่ด้วยอย่างไม่ต้องสงสัยและเพื่อให้การส่องสว่างบางส่วนจึงเป็นสิ่งที่จำเป็น "โค้งเว้าอาจในหลายสถานที่ส่องแสงด้วยเช่นสารลงทุนเป็นพื้นผิวของดวงอาทิตย์" ฮัลเลย์ยอมรับว่าเขา ถูกโดยใช้ "สาเหตุสุดท้าย" ในการอ้างว่าการส่องสว่างของสภาพแวดล้อมบนของภายใต้โลกของเขาถูกจัดให้สำหรับพลเมืองของตน. จะได้รับการถกเถียงกันอยู่โดยเดวิด Kubrin ที่ฮัลเลย์เอาไปมุมมองที่โรเบิร์ตฮุคของโลกขณะที่ "ชุดของ เปลือกหอยศูนย์กลางซึ่งหนึ่งในนั้นมีแม่เหล็กขั้ว "และรูปแบบของฮัลเลย์ของโครงสร้างภายในโลกคือ" ค่อนข้างคล้ายกับฮุค (24) เดวิด Oldroyd อ้างเช่นเดียวกันว่า "... ทฤษฎีฮุคก็คิดว่าเพียงพอเพียงพอที่จะให้รูปแบบโครงสร้างของโลกโดยฮัลเลย์ใน 1692 ในคำอธิบายของเขาเสาแม่เหล็กของโลก (25) มี แต่การคัดค้านมุมมองนี้. รูปแบบของฮุคของการตกแต่งภายในของโลกได้รับการชั้นเช่นหัวหอมและแทบจะคล้ายกับที่พัฒนาโดยฮัลเลย์ (26) มีแน่นอนไม่มีคุณลักษณะเดียวที่สองมุมมองที่ใช้ร่วมกันในการร่วมกัน รูปแบบของฮุคขาดช่องว่างอากาศระหว่างชั้นหรือทรงกลมใต้ดินหรือหลักการของการหมุนที่แตกต่างกันหรือหลายขั้วแม่เหล็ก; หรือมีมันกลไกใด ๆ สำหรับการหมุนของขั้วแม่เหล็กรอบเสาทางภูมิศาสตร์ เพียง แต่ในมุมมองของฮุคในสภาพเก่าแก่ของโลกครั้งเดียวก็อาจมีเปลือกทรงกลมศูนย์กลางของเรื่อง แต่การเกิดแผ่นดินไหวได้หยุดชะงักนานตั้งแต่ว่าโครงการที่เหมาะ ฮุคไม่ได้หาพลังงานแม่เหล็กของโลกในเปลือกเฉพาะ Kubrin อ้าง แต่ทิ้งมันคลุ้งกระจายผ่าน "หลัก magnetical หรือ magnetical ลูกโลกของโลก (27) มุมมองเหล่านี้ปรากฏอยู่ในฮุคตีพิมพ์เรียงความ "ในการเกิดแผ่นดินไหว" ใน 1674 ฮุคให้ความเห็นของเขาที่จะ Royal Society ที่เสาแม่เหล็กของโลกหมุนรอบแกนของโลก แต่คราวนี้มาพร้อมกับข้อเสนอแนะที่เป็นวิธีดังกล่าวมีผลบังคับใช้สามารถผลิต: เขาไม่เคยมหาเศรษฐีเช่นเดียวกับฮัลเลย์เป็นสิ่งที่ อาจก่อให้เกิดการหมุนระยะของขั้วแม่เหล็ก สำหรับฮุค, แผ่นดินไหวเป็นเครื่องมือสำหรับการเปลี่ยนแปลงกระบวนการที่เขาวาดภาพผ่านประวัติศาสตร์ทางธรณีวิทยาของโลกในขณะที่ฮัลเลย์ในรูปแบบของความยากลำบากที่พวกเขานำเสนอซึ่งต้องใช้การบัญชี ดังนั้นจึงไม่ปรากฏว่าหนึ่งในลักษณะที่โดดเด่นอย่างมากของรูปแบบของฮัลเลย์มาจากฮุค ทฤษฎีฮัลเลย์เป็นต้นฉบับและที่ได้มาไม่ได้มาจากการบรรยายของฮุค แต่จากความผิดพลาดในมวลของดวงจันทร์ของนิวตัน Principia

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงสร้างภายในของโลก

จากการศึกษารูปแบบเข็มทิศ , ฮัลเลย์โดยค.ศ. ได้มาถึงข้อสรุปว่าเดิมค่อนข้างสิงสี่ขั้วแม่เหล็ก ( 11 ) เขาอธิบายไว้ในปรัชญาการดำเนินการของปีที่แล้วสองเสาเหล่านี้อยู่ใน " ทะเลใต้ " และสองภาคเหนืออยู่ในช่องแคบเบริง และ spitzbergen ( 12 )อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถบัญชีสำหรับการดำรงอยู่ของเสาหลาย หรือของพวกเขาค่อยๆการกระจัดกับเวลา ยอมรับว่าหลังขึ้นอยู่กับ " ความลับที่ยังไม่ทราบอย่างเต็มที่เพื่อมนุษยชาติ " ( 13 ) .

ต่าง ๆ ความพยายามได้รับการทำเพื่อให้บัญชีเคลื่อนไหวทีละน้อยของเส้นสนามแม่เหล็กความเสื่อมโดยไม่กี่นาทีของส่วนโค้งแต่ละ ปี นี้มีความเกี่ยวข้องกับทาง( 14 ) เดการ์ตตัวอย่างเช่นได้ชี้ให้เห็นว่า การเคลื่อนไหวดังกล่าว เนื่องจากการเกิดทางกายและการเคลื่อนไหวของเงินฝากแร่เหล็ก ( 15 ) แต่ฮัลเลย์ตระหนักในระหว่างการเดินทางของเขา 1676 เพื่อเซนต์เฮเลนาที่ไม่มีทฤษฎี ขึ้นอยู่กับผิวของเหล็กเงินฝากสามารถอธิบายเข็มทิศรูปแบบ เฮนรี่ บอนด์ อ้างว่าเพื่อให้สามารถทำนายการเปลี่ยนแปลงทางโลกในดาราแม่เหล็กและใน 1 กษัตริย์ตั้งคณะกรรมการเพื่อตรวจสอบการเรียกร้องนี้ ( 16 ) โรเบิร์ต ฮุค ซึ่งเป็นสมาชิกของคณะกรรมการที่เสนอในพื้นที่ขั้วแม่เหล็กถูกย้ายไปในเส้นทางวงกลมที่ 10 องศาจากขั้วทางภูมิศาสตร์ จะหมุนหนึ่งครั้งใน 370 ปี ( 17 ) .

ฮัลเลย์ได้รวบรวมข้อมูลมากเกี่ยวกับเรื่องของเขาจากการเดินทางไปยังเซนต์เฮเลน่าเขายังได้จากต้นฉบับพิมพ์ของปีเตอร์ เพอร์กิ้นส์ เพอร์กินส์ได้รับการวิจัยหัวข้อนี้และ addressed สังคมในเรื่องใน 1680 บางเดือนก่อนที่จะตายของเขา ฮัลเลย์ซื้อ Perkins ต่างๆในรูปแบบของ geomagnetism ต่อทันทีหลังของการตาย ( 18 ) . ในขณะที่มันเป็นความจริงว่าฮัลเลย์ไม่เคยรับทราบนี้มันเป็นความจริงอย่างเท่าเทียมกันว่าไม่มีแก่นสาร เฟลมสตีดเป็นข้อกล่าวหาที่ส่วนประกอบของฮัลเลย์ทฤษฎีของเดออง rived จาก เพอร์กิ้นส์ เพอร์กินส์ได้พัฒนาทฤษฎีของตัวเองไปยังบัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงที่ถูกระบุในที่อยู่ของเขาในสังคม แต่มันก็ยากที่จะมองเห็นความเหมือนที่พัฒนาโดยฮัลเลย์ ( 19 )ส่วนแรกของฮัลเลย์ 1692 เรียงความความเห็นเกี่ยวกับความเพียงพอของทฤษฎีที่มีอยู่ conclud องไอเอ็นจีสิ่งที่ลึกใต้ผิวโลกจะต้องก่อให้เกิดปรากฏการณ์

ฮัลเลย์มีมากที่เกี่ยวข้องกับการผลิต principia , และตอนนี้มันดูเหมือนจะให้เขากับคีย์ จากการประมาณการของโลก / ดวงจันทร์อัตราส่วนมวลแนะนำเค้าว่าโลกกลวงแล้วจะต่อได้ ? จมูกข้าวของความคิดอาจได้เริ่มขึ้น เมื่อเขาในขณะที่อ่าน Burnet ศักดิ์สิทธิ์ทฤษฎีของโลกซึ่งมีปรากฏ ( ในละติน ) 1545 . นี้กำหนดฟันผุกลวงเพื่อแผ่นดิน catacombs และถ้ำใต้ดิน แต่ไม่ได้ดังนั้นในโหมดแบบดั้งเดิมในสอดคล้องกับตำนานคลาสสิกและตำนาน ( 20 ) วันที่ของเบอร์เนต วิสัยทัศน์นั้น เชเฟอร์ได้พบ ( 21 )ในสิ้นเชิงกับที่ของฮัลเลย์ .

กับสมมติฐานนี้ ฮัลเลย์ได้รับคำอธิบายทางกายภาพสำหรับการดำรงอยู่ของเขาสี่ขั้วแม่เหล็ก และการเคลื่อนไหวของพวกเขา ภายในโลกที่เป็นเปลือกกลวงและหมุน coaxially เขาปรากฏในทรงกลมอื่นที่มีชีวิตอยู่ได้นี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดหมาย . อาจมีทรงกลมเพิ่มเติมที่ซ่อนอยู่ภายในนั้นทั้งทรงกลม มีแม่เหล็กขั้วอยู่ในพวกเขาที่ระยะห่างจากแกนของพวกเขาที่พบบ่อยของการหมุน ค่อยๆหมุนมาก ความแตกต่างระหว่างสองทรงกลมคิดล่องลอยของขั้วแม่เหล็กกับเวลา ของเสาแม่เหล็กคู่หนึ่งอยู่นิ่ง ถูกฝังอยู่ในเปลือกนอก ส่วนคู่อื่น ๆลอยโดยไปทางทิศตะวันตก เพราะวงภายในคือหมุนในอัตราที่ช้าลงของทั้งสองเหนือเสา ฮัลเลย์มีขั้วเหนือของจบที่ดินเนื่องจากเป็นย้ายหนึ่ง ในขณะที่อีกคนนอนอยู่บนเมอริเดียนผ่านแคลิฟอร์เนีย ที่ 15 องศา จากเสาเป็นแบบคงที่ สองเสาของภาคใต้ , ภาคใต้ของอเมริกา คือ ย้ายหนึ่ง

ฮัลเลย์ของโลกประกอบด้วยเปลือกชั้นนอกหนา 500 ไมล์ มีช่องว่างอากาศระยะทางเดียวกันระหว่างมันและทรงกลมที่ด้านในการคัดค้านที่หลังอาจจะชนกับเปลือกนอก และเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายนั้น เขาอธิบายว่า มันถูกจัดขึ้นที่ศูนย์ของแรงโน้มถ่วง ฮัลเลย์มั่นใจคนอ่านจะรับรู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ : " ลูกโลกเหล่านี้ควรปรับไปที่ศูนย์เดียวกันแรงโน้มถ่วงของส่วนเว้าจะกดไปตรงกลางของลูกบอลภายใน . . .มันเป็นไปตามที่นิวเคลียสถูกเมื่อ fixt ในศูนย์บริการทั่วไป ต้องที่นี่ยังคงอยู่ ( 22 ) ฮัลเลย์ชี้ให้เห็นว่า " แหวน environing โลกดาวเสาร์ " ซึ่งอยู่คู่กับโลกนี้ จัดขึ้นโดยมีแรงโน้มถ่วง ( ไม่มีใคร แล้วรู้ว่าวงแหวนดาวเสาร์ถูกหมุน principia ไม่ได้กล่าวถึงเรื่อง ) โดยอนุโลมอาจไม่ใช่แรงโน้มถ่วงยังถือลูกโลกศูนย์กลางภายในกลวงโลก ?

มีความสุข ฮัลเลย์กำลังโต้แย้งอยู่ในสอดคล้องกับ " ปัญญา " ผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งไม่มีการจัดทั้งหมด เรื่องของโลก " ก็ต้องสนับสนุนพื้นผิวของมัน " แต่เรื่องที่ได้รับการกระจาย " ผลผลิตดีพื้นผิวสำหรับการใช้สิ่งมีชีวิต เช่น สามารถประกอบด้วย conveniency และความมั่นคงของทั้ง "ฮัลเลย์ตอบรับว่า อาจจะมีการคัดค้านทฤษฎีใหม่ของเขา ตัวอย่างเช่น อาจจะไม่มีมหาสมุทรรั่วไหลถ้าแผ่นดินไหวเปิดรอยร้าวใต้พวกเขา ทำให้เกิดน้ำท่วมในพื้นที่ลดลง ? คำตอบของเขา คือว่าในพื้นดินมีอยู่ " เค็มและ vitriolick อนุภาคที่อาจ contri บุทอง เพื่อ petrefaction "