The international lender-of-last-re

The international lender-of-last-resort argument is more difficult to apply to
the classical gold standard…. In 1873, as in 1890 and 1907, the hegemonic monetary
authority, the Bank of England, would have been the “borrower of last resort”
rather than the lender. [This fact] might be reconciled with the theory of hegemonic
stability if the lender, Paris, is elevated to the status of a hegemonic financial
center—a possibility to which Kindleberger is led by his analysis of late nineteenth
century financial crises. But elevating Paris to parity with London would do much
to undermine the view of the classical gold standard that attributes its durability
to management by a single financial center.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างประเทศอาร์กิวเมนต์ผู้ให้กู้ของรีสอร์ทสุดท้ายเป็นเรื่องยากมากที่จะนำไปใช้กับมาตรฐานทองคำคลาสสิก ...
1873 ในขณะที่ในปี 1890 และ 1907 ที่การเงิน hegemonic
อำนาจธนาคารแห่งประเทศอังกฤษจะได้รับการ "กู้สุดท้าย"
มากกว่าผู้ให้กู้ [ความจริงเรื่องนี้]
อาจจะกระทบกับทฤษฎีของการครองความเป็นเจ้าความมั่นคงถ้าผู้ให้กู้ปารีสถูกยกระดับให้เป็นสถานะของการเงินhegemonic
ศูนย์ความเป็นไปได้ที่ Kindleberger
นำโดยการวิเคราะห์ของเขาในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้าวิกฤตการณ์ทางการเงินในศตวรรษที่ แต่การยกระดับความเท่าเทียมกันปารีสไปลอนดอนจะทำอะไรได้มากที่จะบ่อนทำลายมุมมองของมาตรฐานทองคำคลาสสิกที่คุณลักษณะความทนทานของมันในการบริหารจัดการโดยเป็นศูนย์กลางทางการเงินเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานาชาติกู้สุดท้ายอาร์กิวเมนต์ที่เป็นเรื่องยากมากที่จะใช้

คลาสสิกมาตรฐานทอง . . . . . . . ใน 1873 , ใน 2433 กับ 1907 ธนาคารกลาง
เจ้า , ธนาคารแห่งประเทศอังกฤษจะได้รับการ " กู้สุดท้าย "
มากกว่าการกู้ [ ความจริง ] อาจจะคืนดีกับทฤษฎีเสถียรภาพ
ถ้ากู้ , ปารีสคือการยกระดับสถานะของเจ้าการเงิน
center-a ความเป็นไปได้ที่คินเดิลเบอร์เกอร์นำโดยการวิเคราะห์ของปลายศตวรรษที่สิบเก้าเขา
วิกฤตการณ์ทางการเงิน แต่การปารีสเพื่อความเท่าเทียมกันกับลอนดอนจะทำอะไรมาก
ที่จะทำลายมุมมองคลาสสิกของมาตรฐานทองคำที่คุณสมบัติความทนทานของมัน
การจัดการโดยเดียว






การเงินศูนย์