The freedom to express our thoughts

The freedom to express our thoughts is an important part of our individual identity. When we talk and write about our opinions we are contributing ideas and participating in society. Freedom of expression is covered in article 19 of the United Nation’s Universal Declaration of Human Rights: “Everyone has the right to freedom of opinion and expression; this right includes freedom to hold opinions without interference and to seek, receive and impart information and ideas through any media and regardless of frontiers”. Freedom of expression is widely acknowledged as a basic human right that should be available to all, playing a crucial role in a fair and open society.

Many countries and organizations place limits on freedom of expression. These limitations can be a way of controlling people. Restricting voting rights, censoring speech and art and outlawing specific religious and political groups are some of the tools governments have used to control public opposition. Even societies that consider themselves free and democratic suppress opposing views. Consider your local newspaper; although you might expect objectivity, if you were to analyze the content, you might not find a variety of informed opinions and critiques. Editorial and news writers may be influenced by their own political views. In some places, reporters are trained to manipulate or omit information that could harm those in power.

Should there be no limits on freedom of expression? If we are entitled to express ourselves freely we must accept that others will express ideas very different from our own. This might include ideas that offend and possibly even hurt us. Hate speech attacks people based upon such distinctions as race, religion and gender. Should we censor ideas that damage and promote cruelty? The content of a book, a song or a film may cross societal lines of morality and decency. Should we censor art works that are violent, insulting or degrading? These are some of the complex questions you must think about. Feeling intimidated and forced to subscribe to traditional or mainstream beliefs is a violation of your personal freedom. But sometimes authorities set rules and boundaries for good reason. Understanding why the rules exist is more important than automatically obeying them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสรีภาพในการแสดงความคิดของเราเป็นส่วนสำคัญของตัวตนของเราแต่ละ เมื่อเราพูด และเขียนเกี่ยวกับความคิดเห็นของเรา เราจะสนับสนุนความคิด และมีส่วนร่วมในสังคม ครอบคลุมในข้อ 19 ของสหประชาชาติของปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชนเสรีภาพ: "ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งความเห็นและนิพจน์ สิทธินี้รวมถึงเสรีภาพ เพื่อเก็บความคิดเห็น โดยไม่มีสัญญาณรบกวน และ การแสวงหา รับสอนข้อมูลและความคิด ผ่านสื่อใด ๆ และโดยไม่คำนึง ถึงขอบเขต" เสรีภาพอย่างกว้างขวางได้รับการยอมรับเป็นสิทธิมนุษย์ขั้นพื้นฐานที่ควรมีทั้งหมด การเล่นบทบาทสำคัญในสังคมที่เป็นธรรม และเปิด หลายประเทศและองค์กรวางข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพ ข้อจำกัดเหล่านี้สามารถเป็นวิธีควบคุมคน จำกัดสิทธิการลงคะแนนเสียง censoring เสียงและศิลปะ และ outlawing เฉพาะกลุ่มทางศาสนา และการเมืองเป็นหนึ่งเครื่องมือที่รัฐบาลใช้ในการควบคุมฝ่ายตรงข้ามที่สาธารณะ แม้แต่สังคมที่พิจารณาตัวเองฟรี และประชาธิปไตยไม่ใส่มุมมองฝ่ายตรงข้าม พิจารณาหนังสือของคุณ แม้ว่าคุณอาจคาดหวังปรวิสัย หากคุณต้องวิเคราะห์เนื้อหา คุณอาจไม่พบเห็นข่าวสารและข้อดีข้อเสีย ผู้เขียนข่าวและกองอาจมีผลมาจากมุมมองทางการเมืองของตนเอง ในบางสถาน ผู้สื่อข่าวมีการฝึกอบรมการควบคุม หรือละเว้นข้อมูลที่อาจเป็นอันตรายต่อผู้ที่อยู่ในอำนาจจะมีไม่มีข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพ ถ้าเรามีสิทธิที่จะแสดงตนเองได้อย่างอิสระได้ เราต้องยอมรับว่า ผู้อื่นจะแสดงคิดมากแตกต่างจากของเราเอง นี้อาจมีความคิดที่บาด และอาจจะทำร้ายเรา เกลียดคำพูดโจมตีคนตามข้อแตกต่างเช่นเชื้อชาติ ศาสนา และเพศ เราควร censor ความคิดที่สร้างความเสียหาย และส่งเสริมโหด เนื้อหาของหนังสือ เพลง หรือภาพยนตร์อาจข้ามบรรทัดนิยมจริยธรรมและแม้ เราควร censor ทำงานศิลปะที่มีความรุนแรง ดูหมิ่น หรือลด เหล่านี้คือบางส่วนของคำถามที่ซับซ้อนที่คุณต้องคิดเกี่ยวกับ ความรู้สึกอีก และบังคับให้สมัครสมาชิกแบบดั้งเดิม หรือหลักความเชื่อเป็นการละเมิดเสรีภาพส่วนบุคคลของคุณ แต่บางครั้งเจ้าหน้าที่ตั้งกฎและขอบเขตของเหตุผลที่ดี เข้าใจกฎมีอยู่เหตุนั้นสำคัญกว่าโดยอัตโนมัติก็ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสรีภาพในการแสดงความคิดของเราเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของตัวตนของเราแต่ละคน เมื่อเราพูดและเขียนเกี่ยวกับความคิดเห็นของเราที่เรามีส่วนร่วมในความคิดและการมีส่วนร่วมในสังคม เสรีภาพในการแสดงออกจะครอบคลุมในข้อ 19 ของประเทศของประเทศปฏิญญาสากลสิทธิมนุษยชน: "ทุกคนมีสิทธิเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นและการแสดงออก สิทธินี้รวมถึงเสรีภาพที่จะถือเอาความเห็นโดยปราศจากการแทรกแซงและที่จะแสวงหารับและเผยแพร่ข้อมูลและความคิดผ่านสื่อใด ๆ และโดยไม่คำนึงถึงพรมแดน " เสรีภาพในการแสดงออกเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐานที่ควรจะมีให้ทุกคนมีบทบาทสำคัญในสังคมที่เป็นธรรมและเปิด. หลายประเทศและองค์กรที่ข้อ จำกัด ของสถานที่เสรีภาพในการแสดงออก ข้อ จำกัด เหล่านี้อาจเป็นวิธีการควบคุมคน การ จำกัด สิทธิในการออกเสียงการพูดและการเซ็นเซอร์ศิลปะและการห้ามกลุ่มศาสนาและการเมืองที่เฉพาะเจาะจงคือบางส่วนของเครื่องมือที่รัฐบาลได้ใช้ในการควบคุมการขัดแย้งกับประชาชน แม้สังคมที่คิดว่าตัวเองปราบปรามเสรีประชาธิปไตยมุมมองของฝ่ายตรงข้าม พิจารณาหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นของคุณ; แม้ว่าคุณอาจจะคาดหวังว่าเป็นกลางถ้าคุณมีการวิเคราะห์เนื้อหาที่คุณอาจจะไม่พบความหลากหลายของความคิดเห็นและวิพากษ์วิจารณ์ทราบ บรรณาธิการและนักเขียนข่าวที่อาจจะได้รับอิทธิพลจากมุมมองทางการเมืองของตัวเอง ในบางสถานที่ผู้สื่อข่าวได้รับการฝึกฝนในการจัดการหรือการละเว้นข้อมูลที่อาจเป็นอันตรายต่อผู้ที่อยู่ในอำนาจ. ควรจะมีไม่ จำกัด เสรีภาพในการแสดงออก? ถ้าเรามีสิทธิที่จะแสดงตัวเองได้อย่างอิสระเราต้องยอมรับว่าคนอื่น ๆ จะแสดงความคิดที่แตกต่างจากของเราเอง ซึ่งอาจรวมถึงความคิดที่รุกรานและอาจทำร้ายเรา เกลียดการโจมตีคำพูดของคนที่อยู่บนพื้นฐานของความแตกต่างเช่นเชื้อชาติศาสนาและเพศ เราควรจะตรวจสอบความคิดว่าเกิดความเสียหายและส่งเสริมความโหดร้าย? เนื้อหาของหนังสือเพลงหรือภาพยนตร์อาจข้ามเส้นทางสังคมของความมีคุณธรรมและความเหมาะสม เราควรจะตรวจสอบผลงานศิลปะที่มีความรุนแรงดูถูกหรือย่อยสลาย? เหล่านี้คือบางส่วนของคำถามที่ซับซ้อนที่คุณต้องคิดเกี่ยวกับ ความรู้สึกกลัวและถูกบังคับให้สมัครเป็นสมาชิกกับความเชื่อแบบดั้งเดิมหรือหลักคือการละเมิดเสรีภาพส่วนบุคคลของคุณ แต่บางครั้งเจ้าหน้าที่กำหนดกฎระเบียบและขอบเขตสำหรับเหตุผลที่ดี การทำความเข้าใจว่าทำไมกฎที่มีอยู่มีความสำคัญมากกว่าการเชื่อฟังพวกเขาโดยอัตโนมัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสรีภาพในการแสดงความคิดของเราเป็นส่วนหนึ่งของเอกลักษณ์ของแต่ละบุคคลของเรา เมื่อเราพูดและเขียนเกี่ยวกับความคิดเห็นของเราเราสนับสนุนความคิด และการมีส่วนร่วมในสังคม เสรีภาพในการแสดงออกไว้ในมาตรา 19 แห่งของสหประชาชาติปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน : " ทุกคนมีสิทธิในอิสรภาพแห่งความเห็นและการแสดงออกสิทธินี้รวมถึงเสรีภาพที่จะยึดมั่นในความเห็นโดยปราศจากการแทรกแซง และที่จะแสวงหา รับและแจกจ่ายข่าวสารและความคิดเห็นผ่านสื่อใดๆ และโดยไม่คำนึงถึงเขตแดน " เสรีภาพในการแสดงออก เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นสิทธิของมนุษย์ที่ควรจะสามารถใช้ได้กับทุกคนที่เล่นบทบาทสำคัญในสังคมที่ยุติธรรมและเปิดเผย

หลายประเทศและองค์กรที่จำกัดเสรีภาพในการแสดงออกข้อ จำกัด เหล่านี้สามารถมีวิธีการควบคุมคน จำกัดสิทธิลงคะแนนเสียงตัดทอนคำพูดและศิลปะและ outlawing เฉพาะศาสนา และกลุ่มการเมืองบางส่วนของเครื่องมือที่รัฐบาลใช้เพื่อควบคุมประชาชนที่ต่อต้าน แม้แต่สังคมที่พิจารณาตัวเองฟรีและประชาธิปไตยปราบปรามฝ่ายตรงข้าม views พิจารณาหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นของคุณ แม้ว่าคุณอาจคาดหวังเป้าหมายถ้าคุณต้องวิเคราะห์เนื้อหา คุณอาจพบความหลากหลายของข้อมูลความคิดเห็นและวิพากษ์วิจารณ์ . บรรณาธิการและนักเขียนข่าวอาจจะได้อิทธิพลจากมุมมองของตัวเองในทางการเมือง ในบางสถานที่ นักข่าวมาบิดเบือนหรือละเว้นข้อมูลที่อาจเป็นอันตรายต่อผู้ที่อยู่ในอำนาจ .

ไม่ต้องจำกัดเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นถ้าเรามีสิทธิที่จะแสดงตัวเองอย่างอิสระ เราต้องยอมรับว่า คนอื่นจะแสดงความคิดแตกต่างจากของเราเอง นี้อาจรวมถึงความคิดที่หลงผิด และอาจจะทำให้เรา เกลียดการพูดโจมตีผู้คนบนพื้นฐานของความแตกต่างเช่น เชื้อชาติ ศาสนา เพศ เราควรจะตรวจสอบความเสียหายและส่งเสริมความคิดที่โหดร้าย ? เนื้อหาของหนังสือเพลงหรือภาพยนตร์อาจจะข้ามทุกเส้นของศีลธรรมและความถูกต้อง เราควรจะตรวจสอบผลงานศิลปะที่รุนแรง ดูถูก หรือ การ ? เหล่านี้คือบางส่วนของคำถามที่คุณต้องคิดเกี่ยวกับ รู้สึกข่มขู่และบังคับให้สมัครสมาชิกแบบดั้งเดิม หรือหลักความเชื่อเป็นละเมิดเสรีภาพส่วนบุคคลของคุณ แต่บางครั้งเจ้าหน้าที่ตั้งกฎและขอบเขตสำหรับเหตุผลที่ดีความเข้าใจถึงกฎอยู่สำคัญกว่า โดยทำตามพวกเขา