Broadcloth is a dense, plain woven

Broadcloth is a dense, plain woven cloth, historically made of wool. Today, most broadcloth is cotton or a cotton blend.[1] The defining characteristic of Broadcloth is not its finished width, but the fact that it was woven much wider (typically 50 - 75% wider than its finished width) and then heavily milled (traditionally the cloth was worked by heavy wooden trip hammers in hot soapy water in order to shrink it) in order to reduce it to the required width. The effect of the milling process is to draw the yarns much closer together than could be achieved in the loom and allow the individual fibres of the wool to bind together in a felting process. This results in a dense, blind, face cloth with a stiff drape which is highly weather-resistant, hard wearing and capable of taking a cut edge without the need for being hemmed.

It was made in several parts of England at the end of the medieval period. The raw material was short staple wool, carded and spun into yarn and then woven on a broad loom to produce cloth 1.75 yards wide. It was then fulled, usually in a fulling mill. When fulled, the fibres of the cloth would felt together, resulting in a smooth surface

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Broadcloth คือ ความหนาแน่น ธรรมดาผ้าทอ อดีตทำจากขนสัตว์ วันนี้ broadcloth ส่วนใหญ่เป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าฝ้ายผสม [1] การกำหนดลักษณะของ Broadcloth ไม่ใช่ความกว้างของสำเร็จรูป แต่ความจริงที่ว่ามันเป็นทอกว้างมาก (ปกติ 50-75% กว้างกว่าความกว้างของสำเร็จรูป) และหนักแป้ง (ประเพณีผ้ารับการทำงาน โดยเดินทางค้อนไม้หนักในน้ำสบู่ร้อนเพื่อย่อ) เพื่อลดความกว้างจำเป็น ผลของกระบวนการกัดคือการ วาดเส้นด้ายการมากใกล้กันกว่าที่สามารถทำได้ในสาม และอนุญาตให้แต่ละเส้นใยของผ้าขนสัตว์สามารถผูกกันในกระบวนการ felting ซึ่งผลลัพธ์ในหนาแน่น ตาบ อด หน้าผ้า drape แข็งซึ่งสูง ทนต่อสภาพอากาศ ยากสวมใส่ และสามารถถ่ายแบบขอบตัดโดยไม่ต้องมี hemmedมันถูกทำในหลายส่วนของอังกฤษปลายยุค วัตถุดิบถูกสั้นขนหลัก ใบ และปั่นเป็นเส้นด้ายแล้ว ทอบนกี่สิ่งผลิตผ้ากว้าง 1.75 เมตร มันถูกแล้วความสุข มักจะเป็นโรงสี fulling เมื่อความสุข เส้นใยของผ้าจะรู้สึกร่วมกัน ส่งผลให้ผิวเรียบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สักหลาดเป็นหนาแน่นผ้าทอธรรมดาที่ทำในอดีตจากขนสัตว์ วันนี้สักหลาดส่วนใหญ่เป็นผ้าฝ้ายหรือผ้าฝ้ายผสม [1] การกำหนดลักษณะของสักหลาดไม่เสร็จสิ้นความกว้างของมัน แต่ความเป็นจริงที่ว่ามันถูกทอกว้างมาก. (ปกติ 50-75% กว้างกว่าความกว้างของมันเสร็จแล้ว) และจากนั้นบดหนัก (ตามธรรมเนียมผ้าก็ทำงานโดยการเดินทางค้อนไม้หนักในน้ำสบู่ร้อนๆเพื่อหด) เพื่อที่จะลดความมันกับความกว้างที่ต้องการ ผลของขั้นตอนการสีคือการวาดเส้นด้ายใกล้ชิดกันมากเกินกว่าจะประสบความสำเร็จในการทอผ้าและช่วยให้เส้นใยจากขนสัตว์ของแต่ละบุคคลในการผูกเข้าด้วยกันในกระบวนการ felting ซึ่งส่งผลให้ความหนาแน่นตาบอดผ้าหน้าด้วยผ้าม่านแข็งซึ่งเป็นสภาพอากาศทนสวมใส่ยากและความสามารถในการตัดขอบโดยไม่จำเป็นต้องถูกล้อมรอบสูง. มันถูกสร้างขึ้นในหลายส่วนของประเทศอังกฤษในตอนท้ายของ สมัยยุคกลาง วัตถุดิบที่เป็นขนสัตว์หลักสั้นปลิวว่อนและปั่นเป็นเส้นด้ายแล้วทอบนกี่ทอผ้าในวงกว้างในการผลิตผ้า 1.75 หลากว้าง มันถูก fulled แล้วมักจะอยู่ในโรงสี fulling เมื่อ fulled เส้นใยของผ้าจะรู้สึกร่วมกันส่งผลให้พื้นผิวเรียบ