4.2. Intraspecific competitionAs th

4.2. Intraspecific competition
As the B. gonionotus standing biomass increased, the SGR dropped significantly ( Table 4 and Fig. 1), indicating intraspecific competition. Also, Rothuis et al. (1998b) found clear indications of intraspecific competition for B. gonionotus in rice fields.

Rice, supposedly the main food item of B. gonionotus in rice–fish fields (Rothuis et al., 1998a), is omnipresent. Rothuis et al. (1998a) found that in a polyculture of B. gonionotus, O. niloticus and C. carpio in rice–fish fields, B. gonionotus is the only species that mainly feeds on macrophytes. Macrophytes were good for 82.2–100% of the food found in the stomach of B. gonionotus, 4.7–10.8% in O. niloticus and 2.7–5% in C. carpio (Rothuis et al., 1998a). A study by Haroon and Pittman (1997a) on the feeding of B. gonionotus in rice fields also showed a high positive selectivity index of this species for macrophytes. Haroon (1998) postulated that the species escapes intraspecific food competition in rice–fish systems. However, our data suggest that food competition does limit the growth of B. gonionotus in the rice field. While it cannot be denied that the rice biomass increases throughout the rice crop, it is also important to note that rice plants grow taller while the field floodwater remains at a level of approximately 15 cm. The fact that field water levels of 25 cm are a common practice in Bangladesh (Haroon and Pittman, 1997a) and the fact that the Bangladeshi experiments only lasted for 2–3 days (Haroon, 1998) might explain why Haroon (1998) did not find intraspecific competition in his experiments. Farmers in Vietnam prefer water levels of 10–15 cm because rice yields decrease 0.06 ton/ha with every 1 cm increase in the water level (Vromant et al., in press). As such, the increasing B. gonionotus standing biomass goes together with an increasing rice biomass at an increasing height, out of reach of the species. Besides that, rice becomes less palatable as the plant matures.

Low dissolved oxygen levels (as mentioned above) with simultaneously increasing rice and fish biomass might also partly explain the observed competition.

From a practical point of view, it is important that farmers are aware of this potential intraspecific competition, and consequently, consider lowering the B. gonionotus stocking densities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.2. intraspecific แข่งขันเป็นชีวมวลยืน gonionotus เกิดเพิ่มขึ้น SGR การหลุดอย่างมีนัยสำคัญ (ตาราง 4 และ Fig. 1), บ่งชี้ intraspecific แข่งขัน ยัง Rothuis et al. (1998b) พบบ่งชี้ที่ชัดเจนของการแข่งขัน intraspecific สำหรับ gonionotus เกิดในนาข้าวข้าว คาดคะเนรายการอาหารหลักของ gonionotus เกิดในข้าวปลา (Rothuis et al., 1998a), ได้รตุ Rothuis et al. (1998a) พบว่า ในทางเกิด gonionotus โอ niloticus และ C. carpio ในข้าวปลา gonionotus เกิดเป็นสปีชีส์เดียวที่ตัวดึงข้อมูลส่วนใหญ่บน macrophytes Macrophytes สำหรับ 82.2 – 100% ของอาหารที่พบในท้องเกิด gonionotus, 4.7 – 10.8% ในโอ niloticus และ 2.7 – 5% ใน C. carpio (Rothuis et al., 1998a) ได้ การศึกษาทาง Haroon Pittman (1997a) อาหาร gonionotus เกิดในข้าวยังพบดัชนีความใวสูงบวก macrophytes สำหรับพันธุ์นี้ Haroon (1998) postulated ว่า สายพันธุ์หนีแข่งขันอาหาร intraspecific ในระบบข้าวปลา อย่างไรก็ตาม ข้อมูลแนะนำว่า การแข่งขันอาหารจำกัด gonionotus เกิดในนาข้าว ในขณะนั้นปฏิเสธไม่ได้ว่า ชีวมวลข้าวเพิ่มตลอดพืชข้าว มันเป็นยังโปรดทราบว่า พืชข้าวเติบโตสูงในขณะที่ floodwater ฟิลด์ยังคงอยู่ที่ระดับประมาณ 15 ซม. ความจริงที่ว่า ระดับน้ำฟิลด์ 25 ซม.มีวัตรในบังกลาเทศ (Haroon และ Pittman, 1997a) และข้อเท็จจริงว่า บังคลาเทศการทดลองเท่านั้นกินเวลา 2-3 วัน (Haroon, 1998) อาจอธิบายทำไม Haroon (1998) ไม่พบการแข่งขัน intraspecific ในการทดลองของเขา เกษตรกรในเวียดนามต้องระดับน้ำ 10-15 เซนติเมตร เพราะให้ผลผลิตข้าวลดลง 0.06 ตัน / ฮา กับทุก 1 ซม.เพิ่มระดับน้ำ (Vromant et al. ในข่าว) เช่น ชีวมวลยืน gonionotus เกิดขึ้นไปพร้อมกับชีวมวลข้าวเพิ่มขึ้นที่มีความสูงเพิ่มขึ้น พ้นจากมือของสายพันธุ์ นอกจากนั้น ข้าวจะอร่อยน้อยเป็นพืชเติบโตต่ำส่วนยุบระดับออกซิเจน (ดังกล่าวข้างต้น) โดยเพิ่มข้าวพร้อม ๆ กัน และชีวมวลปลาบางส่วนยังอาจอธิบายการแข่งขันสังเกตจากการปฏิบัติเจตคติ มันเป็นสิ่งสำคัญที่เกษตรกร และตระหนักถึงแข่งขัน intraspecific นี้อาจเกิดขึ้น ดังนั้น พิจารณาลด gonionotus เกิดสร้างความหนาแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.2 การแข่งขันสำนวน
ขณะที่บีชีวมวลยืน gonionotus เพิ่มขึ้น SGR ลดลงอย่างมาก (ตารางที่ 4 และรูปที่. 1) แสดงให้เห็นการแข่งขันสำนวน นอกจากนี้ Rothuis และคณะ (1998b) พบข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนของการแข่งขันสำหรับสำนวนบี gonionotus ในนาข้าว. ข้าวที่คาดคะเนรายการอาหารหลักของบี gonionotus ในนาข้าวปลา (Rothuis et al., 1998) เป็นอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง Rothuis และคณะ (1998) พบว่าในแบบผสมผสานของบี gonionotus ทุม niloticus และซีไนในนาข้าวปลาบี gonionotus เป็นเพียงชนิดที่ส่วนใหญ่กิน macrophytes macrophytes ได้ดีสำหรับ 82.2-100% ของอาหารที่พบในกระเพาะอาหารของบี gonionotus, 4.7-10.8% ในทุม niloticus และ 2.7-5% ในซีไน (Rothuis et al., 1998) การศึกษาโดยฮารูนและพิตต์แมน (1997a) จากการกินอาหารของบี gonionotus ในนาข้าวนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าดัชนีหัวกะทิบวกสูงของสายพันธุ์นี้สำหรับ macrophytes ฮารูน (1998) ตั้งสมมติฐานว่าสายพันธุ์หนีการแข่งขันอาหารสำนวนในระบบข้าวปลา อย่างไรก็ตามข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการแข่งขันอาหารไม่ จำกัด การเจริญเติบโตของบี gonionotus ในนาข้าว ในขณะที่มันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าการเพิ่มขึ้นของชีวมวลข้าวตลอดทั้งข้าวก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าต้นข้าวเติบโตสูงในขณะที่น้ำท่วมสนามยังคงอยู่ที่ระดับประมาณ 15 ซม. ความจริงที่ว่าระดับน้ำสนามจาก 25 ซม. เป็นหลักปฏิบัติทั่วไปในประเทศบังกลาเทศ (ฮารูนและพิตต์แมน, 1997a) และความจริงที่ว่าการทดลองบังคลาเทศกินเวลาเพียง 2-3 วัน (ฮารูน, 1998) อาจอธิบายได้ว่าทำไมฮารูน (1998) ไม่ได้ พบการแข่งขันสำนวนในการทดลองของเขา เกษตรกรในเวียดนามต้องการระดับน้ำ 10-15 ซม. เนื่องจากผลผลิตข้าวลดลง 0.06 ตัน / ไร่เพิ่มขึ้นทุก 1 เซนติเมตรระดับน้ำ (Vromant et al., ในหนังสือพิมพ์) เช่นการเพิ่ม B. ชีวมวลยืน gonionotus ไปร่วมกับชีวมวลข้าวเพิ่มขึ้นในระดับความสูงที่เพิ่มขึ้นออกจากการเข้าถึงของสายพันธุ์ นอกจากนั้นข้าวจะกลายเป็นที่พอใจน้อยเป็นพืชที่เจริญเต็มที่. ต่ำระดับออกซิเจนที่ละลายในน้ำ (ตามที่กล่าวข้างต้น) ที่เพิ่มขึ้นพร้อมกันกับชีวมวลข้าวและปลาอาจจะยังเป็นส่วนหนึ่งอธิบายแข่งขันสังเกต. จากจุดปฏิบัติของมุมมองมันเป็นสิ่งสำคัญที่เกษตรกรมีความตระหนัก ของการแข่งขันที่มีศักยภาพสำนวนนี้จึงพิจารณาลด B. gonionotus ความหนาแน่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.2 .
การแข่งขันเป็น B . gonionotus ยืนเซ็นต์เพิ่มปริมาณ , SGR ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ( ตารางที่ 4 และ รูปที่ 1 ) ซึ่งการแข่งขันเซ็นต์ . นอกจากนี้ rothuis et al . ( 1998b ) พบข้อบ่งชี้ชัดเจนของเซ็นต์การแข่งขัน B . gonionotus ในนาข้าว ข้าว

คาดคะเนหลัก B . gonionotus ในสินค้าอาหารและข้าวปลาทุ่ง ( rothuis et al . , 1998a )มันอยู่ไปทั่วทุกที่ rothuis et al . ( 1998a ) พบว่า ใน polyculture B . gonionotus , O . niloticus และ C . Carpio ในข้าวปลา B . gonionotus ) เขตข้อมูลเป็นชนิดเดียวที่กินพืชเป็นหลัก . พืชที่ดีสำหรับ 82.2% – 100% ของอาหารที่พบในกระเพาะของ B . gonionotus , 4.7 และ 10.8 % o . niloticus และ 2.7 – 5 % C . Carpio ( rothuis et al . , 1998a )การศึกษาและโดยสหรัฐอเมริกาพิตต์แมน ( 1997a ) ในอาหารของ B . gonionotus ในนาข้าว พบสูงบวกการดัชนีสำหรับพืชชนิดนี้ . สหรัฐอเมริกา ( 1998 ) ซึ่งชนิดที่หนีการแข่งขันอาหารเซ็นต์ในระบบปลาและข้าว อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่บ่งชี้ว่าอาหารการแข่งขันไม่ จำกัด การเติบโตของ B . gonionotus ในนาข้าวในขณะที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า ข้าวชีวมวลเพิ่มขึ้นตลอดการเพาะปลูกข้าว ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าต้นข้าวเติบโตสูง ในขณะที่เขตท่วมยังคงอยู่ที่ระดับประมาณ 15 เซนติเมตร ความจริงที่ว่าระดับน้ำสนาม 25 ซม. เป็นปฏิบัติทั่วไปใน บังคลาเทศ ( สหรัฐอเมริกา และพิตต์แมน 1997a , ) และข้อเท็จจริงที่ว่า ระหว่างการทดลองเท่านั้น lasted เป็นเวลา 2 – 3 วัน ( สหรัฐอเมริกา ,1998 ) อาจอธิบายได้ว่าทำไมสหรัฐอเมริกา ( 1998 ) ไม่พบการแข่งขันเซ็นต์ในการทดลองของเขา เกษตรกรเวียดนามชอบระดับน้ำ 10 – 15 เซนติเมตร เพราะผลผลิตข้าวลดลง 0.06 ตัน / เฮกแตร์ กับทุก 1 เซนติเมตร เพิ่มระดับน้ำ ( vromant et al . , ในข่าว ) เช่น , B . gonionotus ยืนมวลชีวภาพเพิ่มขึ้นไปพร้อมกับการเพิ่มจำนวนข้าวที่เพิ่มความสูงออกจากการเข้าถึงของชนิด นอกจากนี้ ข้าวจะอร่อยน้อยลง เป็นพืชที่เติบโต .

ปริมาณออกซิเจนต่ำระดับ ( ดังกล่าวข้างต้น ) กับข้าวเพิ่มขึ้นพร้อมกันและมวลชีวภาพปลาอาจจะส่วนหนึ่งอธิบายลักษณะการแข่งขัน

จากจุดปฏิบัติของมุมมอง มันเป็นสิ่งสำคัญที่เกษตรกรได้ตระหนักถึงศักยภาพการแข่งขัน เซ็นต์ และจากนั้นพิจารณาลด B . gonionotus ความหนาแน่น .