AccountabilityAccountability is a m

Accountability
Accountability is a mechanism utilized by society to control the conduct of its members (Beu
and Buckley 2001), yet it is an elusive concept and can be interpreted in many ways (Mulgan
2000; Sinclair 1995; Shearer 2002). Accountability has been defined as "giving an account" of
oneself by "providing reasons for character and conduct" (Schweiker 1993). In his seminal work
on the impact of accountability on judgment and choice, Tetlock (1992, 337) defines accountability
of conduct as a "socio-cultural adaptation to the problem of how to coordinate relationships
among individuals who are capable of observing, commenting on, and controlling their own
actions." That is, accountability is the key to maintaining some regularity in society through
shared rules, norms, and social practices because it acts as an implicit or explicit constraint on
one's actions (Tetlock 1992; Weick 1979). Failure to act in the acceptable manner may lead to
censure (Pfeffer 1981; Tetlock 1985). Thus, accountability involves the "obligation of individuals
or agencies to provide information about (i.e., explanation) and/or justification for their actions to
other actors, who may impose sanctions (financial or otherwise) for failure to comply and/or
engage in appropriate action" (Brinkerhoff 2004). The essence of accountability is then "answerability,"
and legal or regulatory frameworks are the mechanisms for enforcing the accountability
(Brinkerhoff 2004; Arrington and Francis 1993).
Tetlock (1992, 332) proposes a social contingency model in which people cope with the
demands of accountability in one of three ways depending upon the context: the acceptability
heuristic, preemptive self-criticism, and defensive self-bolstering. The context most relevant for
this study is the acceptability heuristic context, which is valid where individuals know (or are
made aware) what is expected of them. Individuals who are aware of what is considered
acceptable behavior before they act do not feel locked into any prior attitudinal commitment and
can shift their actions (and views) to match expectations (Tetlock 1983; Tetlock et al. 1989). That
is, "All other things being equal, people prefer least-effort solutions. They simply adopt positions
likely to gain the favor of those to whom they feel accountable" (Tetlock 1992). In the specific
situation examined in this study, this would imply that when taxpayers are made aware that they
will be held accountable for "complying with the tax law," they are more likely to comply.
Being accountable accentuates the importance and salience of decision making (Tetlock
1992). Cloyd (1997) finds that explicitly informing staff tax accountants that their performance
would be reviewed resulted in more effective information search performances by the participants.
The possibility of being accountable not only influences search strategies, but those held accountable
often make different decisions than those who are not held culpable (Lemer and Tetlock
1999; Mitchell 2002). In the tax context, accountability generally relates to which party is ultimately
held responsible for the taxes due. For example, IRC section 6672 assesses a penalty on the
"responsible person" for the collection of any tax. The purpose of the penalty is to promote
compliance by penalizing the party responsible for not collecting and remitting federal taxes.
Thus, the 1RS believes that when individuals perceive noncompliance will result in personal
sanctions/penalties, they are likely to be more compliant (Segal 2004). In the case of corporations
or businesses, assigning accountability is tricky since it is not always obvious who should be held
culpable, responsible, and therefore, accountable. In such cases, the assignment of personal responsibility
for institutional failures would clarify those situations in which wrongs have been
committed but ascribing responsibility to a particular individual is difficult (Geva 2006).
The Sarbanes-Oxley Act of 2002 establishes executive accountability for corporate conduct
by requiring the CEO and the CFO to certify that they have reviewed the financial statements
(quarterly and annual) and to the best of their knowledge they do not omit material facts or contain
misleading and inaccurate information. In adapting the theory of tax evasion (which typically
deals with individuals) to corporate tax evasion, recent research has considered the effect of
assigning executive accountability. Crocker and Slemrod (2005) show that if penalties of evasion
were to apply to the manager (the agent), the principal (shareholders) can alter its compensation
contract with the agent to offset the consequences of 1RS policy. Crocker and Slemrod (2005)
conclude that enforcement strategies directed at the tax director of a company will impact corporate
behavior. In the tax context, the U.S. Senate briefly debated the idea of requiring CEOs to sign
the corporate tax returns, making them personally responsible. Included as part of the Jobs and
Growth Tax Relief Reconciliation Act of 2003, the proposal was dropped before the bill was
enacted, mainly due to heavy lobbying.
In Washington, a business e-filing its Combined Excise Tax Returns has no method for
signing its return. While the paper form filed by mail does request a signature, unlike federal tax
forms, there is no wording on the form indicating that the signatory, by signing the return, is
attesting that the return has been examined and appears to be true, correct, and complete. That is,
the signature does not make the signatory responsible (accountable) for the information provided
on the return. Given this lack of accountability, one enforcement strategy investigated in this
experiment to require an affidavit certifying that the person signing the form is the responsible
party for reporting taxes and that this person reviewed the business's records to ensure that no use
taxes were due. Thus, the hypothesis for this manipulation is as follows:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรับผิดชอบความรับผิดชอบเป็นกลไกที่ใช้ โดยสังคมเพื่อควบคุมความประพฤติของสมาชิก (Beuและ Buckley 2001), แต่มันเป็นแนวคิดเข้าใจยาก และสามารถตีความได้หลายวิธี (Mulgan2000 นแคลร์ 1995 เชียเรอร์ 2002) มีการกำหนดความรับผิดชอบเป็น "ให้องค์กร" ของตัว "ให้เหตุผลสำหรับอักขระ และดำเนินการ" (Schweiker 1993) ในงานของเขาบรรลุถึงในผลกระทบของความรับผิดชอบในการตัดสินและเลือก Tetlock (1992, 337) กำหนดความรับผิดชอบจรรยาบรรณเป็นความ "รวิปรับปัญหาการประสานงานความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ที่มีความสามารถในการสังเกต ให้ข้อคิดเห็นบน และการควบคุมตนเองการดำเนินการ" คือ ความรับผิดชอบเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาความบางอย่างในสังคมร่วมเนื่องจากจะทำหน้าที่เป็นข้อจำกัดที่มีนัย หรืออย่างชัดเจนในกฎ บรรทัดฐาน และสังคมปฏิบัติของการดำเนินการ (Tetlock 1992 Weick 1979) ล้มเหลวในการดำเนินการในลักษณะยอมรับได้อาจทำให้ตำหนิ (Pfeffer 1981 Tetlock 1985) ดังนั้น ความรับผิดชอบเกี่ยวข้องกับ "ข้อผูกพันด้านบุคคลหรือหน่วยงานเพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับ (เช่น อธิบาย) และ/หรือเหตุผลสำหรับการดำเนินการของพวกเขานักแสดงอื่น ๆ ที่อาจกำหนดลงโทษ (ทางการเงิน หรืออย่างอื่น) สำหรับความล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้อง และ/หรือส่วนร่วมในการดำเนินการที่เหมาะสม" (Brinkerhoff 2004) สาระสำคัญของความรับผิดชอบอยู่แล้ว "answerability ,"และกรอบกฎหมาย หรือกฎระเบียบเป็นกลไกที่บังคับในความรับผิดชอบ(Brinkerhoff 2004 Arrington และ Francis 1993)Tetlock (1992, 332) เสนอสังคมฉุกเฉินแบบคนรับมือกับการความต้องการของความรับผิดชอบหนึ่งใน 3 วิธีขึ้นอยู่กับบริบท: acceptability ที่heuristic วิจารณ์ตนเอง preemptive และป้องกันตัวเองประคบประหงม เนื้อหาส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการศึกษานี้เป็น acceptability แล้วบริบท ที่ถูกต้องบุคคลทราบ (หรือมีทำทราบ) ที่คาดว่าพวกเขา ผู้ที่ตระหนักถึงสิ่งที่ถือว่าพฤติกรรมที่ยอมรับก่อนที่พวกเขากระทำไม่รู้สึกล็อคเชื่อมั่น attitudinal ใด ๆ ก่อน และสามารถเลื่อนการดำเนินการ (และวิว) ให้ตรงกับความคาดหวัง (Tetlock 1983 Tetlock et al. 1989) ว่าเป็น "สิ่งอื่น ๆ กำลังเท่า คนชอบน้อยที่สุดความพยายามแก้ไขปัญหา พวกเขาเพียงแค่นำตำแหน่งแนวโน้มผลของผู้ที่พวกเขารู้สึกรับผิดชอบ" (Tetlock 1992) ในการสถานการณ์ในการศึกษานี้ นี้จะนัยว่าเมื่อผู้เสียภาษีจะตระหนักที่พวกเขาจะจัดขึ้นรับผิดชอบ "สอดคล้องกับกฎหมายภาษี" จะมีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตามการรับผิดชอบแต่ละท่านสำคัญและ salience ตัดสิน (Tetlock1992) Cloyd (1997) พบว่าพนักงานที่แจ้งอย่างชัดเจนผู้จัดทำบัญชีภาษีที่ประสิทธิภาพของพวกเขาจะต้องตรวจทาน resulted ในแสดงการค้นหาข้อมูลมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยผู้เข้าร่วมความเป็นไปได้ของการรับผิดชอบไม่เพียงแต่มีผลต่อกลยุทธ์การค้นหา แต่ผู้จัดรับผิดชอบoften make different decisions than those who are not held culpable (Lemer and Tetlock1999; Mitchell 2002). In the tax context, accountability generally relates to which party is ultimatelyheld responsible for the taxes due. For example, IRC section 6672 assesses a penalty on the"responsible person" for the collection of any tax. The purpose of the penalty is to promotecompliance by penalizing the party responsible for not collecting and remitting federal taxes.Thus, the 1RS believes that when individuals perceive noncompliance will result in personalsanctions/penalties, they are likely to be more compliant (Segal 2004). In the case of corporationsor businesses, assigning accountability is tricky since it is not always obvious who should be heldculpable, responsible, and therefore, accountable. In such cases, the assignment of personal responsibilityfor institutional failures would clarify those situations in which wrongs have beencommitted but ascribing responsibility to a particular individual is difficult (Geva 2006).The Sarbanes-Oxley Act of 2002 establishes executive accountability for corporate conductby requiring the CEO and the CFO to certify that they have reviewed the financial statements(quarterly and annual) and to the best of their knowledge they do not omit material facts or containmisleading and inaccurate information. In adapting the theory of tax evasion (which typicallydeals with individuals) to corporate tax evasion, recent research has considered the effect ofassigning executive accountability. Crocker and Slemrod (2005) show that if penalties of evasionwere to apply to the manager (the agent), the principal (shareholders) can alter its compensationcontract with the agent to offset the consequences of 1RS policy. Crocker and Slemrod (2005)conclude that enforcement strategies directed at the tax director of a company will impact corporatebehavior. In the tax context, the U.S. Senate briefly debated the idea of requiring CEOs to signthe corporate tax returns, making them personally responsible. Included as part of the Jobs andGrowth Tax Relief Reconciliation Act of 2003, the proposal was dropped before the bill wasenacted, mainly due to heavy lobbying.In Washington, a business e-filing its Combined Excise Tax Returns has no method forsigning its return. While the paper form filed by mail does request a signature, unlike federal taxforms, there is no wording on the form indicating that the signatory, by signing the return, isattesting that the return has been examined and appears to be true, correct, and complete. That is,the signature does not make the signatory responsible (accountable) for the information providedon the return. Given this lack of accountability, one enforcement strategy investigated in thisexperiment to require an affidavit certifying that the person signing the form is the responsibleparty for reporting taxes and that this person reviewed the business's records to ensure that no use
taxes were due. Thus, the hypothesis for this manipulation is as follows:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรับผิดชอบ
ความรับผิดชอบเป็นกลไกโดยใช้สังคมในการควบคุมความประพฤติของสมาชิก (Beu
และบัคลี่ย์ 2001) แต่มันเป็นแนวคิดที่เข้าใจยากและสามารถตีความได้หลายวิธี (Mulgan
2000 ซินแคล 1995; เชียเรอร์ 2002) ความรับผิดชอบที่ได้รับการกำหนดให้เป็น "ให้บัญชี" ของ
ตัวเองโดย "ให้เหตุผลสำหรับตัวอักษรและการปฏิบัติ" (Schweiker 1993) ในงานน้ำเชื้อของเขา
เกี่ยวกับผลกระทบของความรับผิดชอบในการตัดสินและเลือก Tetlock (1992, 337) กำหนดความรับผิดชอบ
ของการดำเนินการเป็น "การปรับตัวทางสังคมวัฒนธรรมปัญหาของวิธีการในการประสานงานความสัมพันธ์
ระหว่างบุคคลที่มีความสามารถในการสังเกตการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับ และการควบคุมของตัวเอง
การกระทำ. " นั่นคือความรับผิดชอบเป็นกุญแจสำคัญในการรักษาความสม่ำเสมอในสังคมบางส่วนผ่าน
กฎระเบียบที่ใช้ร่วมกันบรรทัดฐานและการปฏิบัติทางสังคมเพราะมันทำหน้าที่เป็นข้อ จำกัด โดยนัยหรืออย่างชัดเจนใน
การดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง (Tetlock 1992; Weick 1979) ความล้มเหลวที่จะทำหน้าที่ในลักษณะที่ยอมรับได้อาจนำไปสู่การ
ตำหนิ (เพ็บ 1981; Tetlock 1985) ดังนั้นความรับผิดชอบที่เกี่ยวข้องกับ "ภาระหน้าที่ของบุคคล
หรือหน่วยงานที่จะให้ข้อมูลเกี่ยวกับ (เช่นคำอธิบาย) และ / หรือเหตุผลในการกระทำของพวกเขาไปยัง
นักแสดงอื่น ๆ ที่อาจจะกำหนดบทลงโทษ (การเงินหรืออื่น ๆ ) สำหรับความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามและ / หรือ
มีส่วนร่วมในที่เหมาะสม การกระทำ "(Brinkerhoff 2004) สาระสำคัญของความรับผิดชอบนั้นคือ "answerability"
และกรอบกฎหมายหรือกฎระเบียบที่มีกลไกการบังคับใช้ความรับผิดชอบ
. (Brinkerhoff 2004; Arrington และฟรานซิส 1993)
Tetlock (1992, 332) ได้นำเสนอรูปแบบฉุกเฉินทางสังคมที่ผู้คนรับมือกับ
ความต้องการ ของความรับผิดชอบในหนึ่งในสามวิธีขึ้นอยู่กับบริบท: ยอมรับ
การแก้ปัญหาด้วยตนเองวิจารณ์มาตรการและการป้องกันตัวเองกอด บริบทที่เกี่ยวข้องมากที่สุดสำหรับ
การศึกษาครั้งนี้คือการยอมรับบริบทแก้ปัญหาที่ถูกต้องที่ประชาชนรู้ (หรือมีการ
รับรู้ถึง) สิ่งที่คาดหวังของพวกเขา บุคคลที่มีความตระหนักในสิ่งที่ถือว่าเป็น
พฤติกรรมที่ยอมรับได้ก่อนที่พวกเขากระทำไม่รู้สึกล็อคในความมุ่งมั่นของทัศนคติใด ๆ ก่อนและ
สามารถเปลี่ยนการกระทำของพวกเขา (และดู) เพื่อให้ตรงกับความคาดหวัง (Tetlock 1983; Tetlock et al, 1989). นั่น
คือ "ทุกสิ่งอื่น ๆ เหมือนกันคนชอบการแก้ปัญหาอย่างน้อยความพยายาม. พวกเขาก็นำมาใช้ในตำแหน่งที่
มีแนวโน้มที่จะได้รับความโปรดปรานของบรรดาผู้ที่พวกเขารู้สึกรับผิดชอบ "(Tetlock 1992) เฉพาะใน
สถานการณ์ที่การตรวจสอบในการศึกษาครั้งนี้นี้จะหมายความว่าเมื่อผู้เสียภาษีได้รับทราบว่าพวกเขา
จะต้องรับผิดชอบสำหรับ "การปฏิบัติตามกฎหมายภาษีอากร" พวกเขามีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตาม.
เป็นผู้รับผิดชอบเน้นความสำคัญและความนูนของการตัดสินใจ (Tetlock
1992) ยด์ส (1997) พบว่าอย่างชัดเจนแจ้งบัญชีภาษีพนักงานว่าประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขา
จะได้รับการตรวจสอบการแสดงผลในการค้นหาข้อมูลที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยผู้เข้าร่วม.
ความเป็นไปได้ของการเป็นความรับผิดชอบไม่ได้มีอิทธิพลเท่านั้นการค้นหากลยุทธ์ แต่ผู้ที่รับผิดชอบ
มักจะทำให้การตัดสินใจที่แตกต่างกันมากกว่าคนที่ ไม่ได้จัดขึ้นตำหนิ (Lemer และ Tetlock
1999; มิทเชลล์ 2002) ในบริบทภาษีรับผิดชอบโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่ถูกในท้ายที่สุด
รับผิดชอบต่อภาษีเนื่องจาก ตัวอย่างเช่นส่วน IRC 6672 ประเมินโทษใน
"ผู้รับผิดชอบ" ในการจัดเก็บภาษี วัตถุประสงค์ของการลงโทษคือการส่งเสริม
การปฏิบัติตามโดยการลงโทษบุคคลที่รับผิดชอบในการจัดเก็บภาษีและไม่ได้ส่งเงินภาษีของรัฐบาลกลาง.
ดังนั้น 1RS เชื่อว่าเมื่อบุคคลรับรู้การไม่ปฏิบัติตามจะมีผลในส่วนบุคคล
การลงโทษ / บทลงโทษที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะตามมากขึ้น (ซีกัล 2004 ) ในกรณีที่ บริษัท
หรือธุรกิจที่กำหนดความรับผิดชอบเป็นเรื่องยุ่งยากเพราะมันเป็นไปไม่ได้เสมอที่เห็นได้ชัดที่ควรจะจัดขึ้น
ตำหนิความรับผิดชอบและดังนั้นรับผิดชอบ ในกรณีเช่นนี้การกำหนดความรับผิดชอบส่วนบุคคล
สำหรับความล้มเหลวของสถาบันจะชี้แจงสถานการณ์เหล่านั้นซึ่งในความผิดที่ได้รับการ
มุ่งมั่นที่ความรับผิดชอบ แต่โทษให้กับบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเรื่องยาก (Geva 2006).
พระราชบัญญัติ Sarbanes-Oxley 2002 กำหนดความรับผิดชอบของผู้บริหารสำหรับการดำเนินการขององค์กร
โดย ต้องมีซีอีโอและซีอีโอที่จะรับรองว่าพวกเขาได้รับการตรวจสอบงบการเงิน
(รายไตรมาสและรายปี) และที่ดีที่สุดของความรู้ของพวกเขาพวกเขาไม่ได้ละเว้นข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญหรือมี
ข้อมูลที่ผิดและไม่ถูกต้อง ในการปรับตัวทฤษฎีของการหลีกเลี่ยงภาษี (ซึ่งมักจะ
เกี่ยวข้องกับบุคคล) เพื่อหลีกเลี่ยงภาษีขององค์กรการวิจัยที่ผ่านมาได้รับการพิจารณาผลกระทบของ
การกำหนดความรับผิดชอบของผู้บริหาร คร็อกเกอร์และ Slemrod (2005) แสดงให้เห็นว่าถ้าบทลงโทษของการหลีกเลี่ยง
ที่จะนำไปใช้กับผู้จัดการ (ตัวแทน) เงินต้น (ผู้ถือหุ้น) สามารถปรับเปลี่ยนการชดเชยของ
สัญญากับตัวแทนเพื่อชดเชยผลกระทบของนโยบาย 1RS คร็อกเกอร์และ Slemrod (2005)
สรุปได้ว่าการบังคับใช้กลยุทธ์การกำกับที่กำกับภาษีของ บริษัท ที่จะส่งผลกระทบต่อองค์กร
พฤติกรรม ในบริบทภาษีวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาในเวลาสั้น ๆ ที่ถกเถียงกันความคิดของซีอีโอที่ต้องการจะลงนามใน
การคืนภาษีขององค์กรทำให้พวกเขาเป็นผู้รับผิดชอบ รวมเป็นส่วนหนึ่งของงานและ
การเจริญเติบโตของพระราชบัญญัติภาษีบรรเทาความสมานฉันท์ของปี 2003 ข้อเสนอที่ถูกทิ้งก่อนที่จะเรียกเก็บเงินที่ถูก
ตราขึ้นส่วนใหญ่เนื่องจากการวิ่งเต้นหนัก.
ในวอชิงตันธุรกิจ E-ยื่นผลตอบแทนรวมของภาษีสรรพสามิตมีวิธีการที่ไม่มี
การลงนามของ กลับ ในขณะที่รูปแบบกระดาษที่ยื่นโดยอีเมลไม่ขอลายเซ็นซึ่งแตกต่างจากภาษีของรัฐบาลกลาง
ในรูปแบบที่มีการใช้ถ้อยคำที่ไม่เกี่ยวกับรูปแบบที่แสดงให้เห็นว่าการลงนามโดยการลงนามในการกลับมาเป็น
attesting ว่าผลตอบแทนที่ได้รับการตรวจสอบและดูเหมือนจะเป็นความจริงที่ถูกต้อง และมีความสมบูรณ์ นั่นคือ
ลายเซ็นไม่ให้ลงนามรับผิดชอบ (รับผิดชอบ) สำหรับข้อมูลที่ให้ไว้
ในการกลับมา ได้รับการขาดความรับผิดชอบนี้หนึ่งกลยุทธ์การบังคับใช้การตรวจสอบใน
การทดสอบจะต้องใช้หนังสือรับรองยืนยันว่าผู้ลงนามในแบบฟอร์มเป็นความรับผิดชอบ
ของบุคคลที่สำหรับการรายงานภาษีและว่าคนคนนี้บันทึกการตรวจสอบของธุรกิจเพื่อให้แน่ใจว่าใช้ไม่
ได้เนื่องจากภาษี ดังนั้นสมมติฐานสำหรับการจัดการนี้จะเป็นดังนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรับผิดชอบ
ความรับผิดชอบเป็นกลไกที่ใช้ โดยสังคม เพื่อควบคุมความประพฤติของสมาชิก ( บิว
กับบัคลี่ย์ ปี 2001 ) แต่มันเป็นแนวคิดที่เข้าใจยาก และสามารถตีความได้หลายวิธี ( mulgan
2000 ; ซินแคลร์ 1995 ; เชียเรอร์ 2002 ) ซึ่งได้นิยามว่า " ให้บัญชีของตัวเองด้วย "
" ให้เหตุผลสำหรับลักษณะและพฤติกรรม " ( schweiker 1993 ) ในงานวิจัย
ผลกระทบของความรับผิดชอบในการตัดสิน และเลือก เท็ทล็อก ( 1992 , 337 ) กำหนดความรับผิดชอบ
ของความประพฤติ " การปรับตัวทางสังคมกับปัญหาของวิธีการประสานงานความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่มีความสามารถ
การสังเกตการแสดงความคิดเห็น และการควบคุมการกระทำของตนเอง
. " นั่นคือ ความรับผิดชอบคือ คีย์เพื่อรักษาบางอย่าง ระเบียบในสังคมผ่าน
แบ่งปันกฎ บรรทัดฐานและการปฏิบัติทางสังคม เพราะการปฏิบัติหน้าที่ชัดเจนโดยปริยายหรือข้อจำกัดของการกระทำ (
หนึ่ง เท็ทล็อก 1992 ; วิก 1979 ) ความล้มเหลวที่จะกระทำในลักษณะที่ยอมรับได้อาจนำไปสู่
ติ ( เฟฟเฟอร์ 1981 ; เท็ทล็อก 1985 ) ดังนั้น ความรับผิดชอบที่เกี่ยวข้องกับ " ภาระหน้าที่ของหน่วยงาน
หรือบุคคลที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับ ( เช่นคำอธิบาย ) และ / หรือ เหตุผลของการกระทำของพวกเขา
นักแสดงอื่น ๆที่อาจรบกวนการลงโทษทางการเงิน ( หรืออย่างอื่น ) สำหรับความล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามและ / หรือมีส่วนร่วมในการกระทำที่เหมาะสม "
( บรินเคอร์ฮอฟฟ์ 2004 ) สาระสําคัญของความรับผิดชอบแล้ว " answerability "
และกรอบกฎหมาย หรือข้อบังคับ มีกลไกในการตรวจสอบ
( บรินเคอร์ฮอฟฟ์ 2004 ; อาร์ลิงตันและฟรานซิส เท็ทล็อก ( 1993 )
ในปี 1992332 ) เสนอเงื่อนไขทางสังคม แบบที่ผู้คนรับมือกับ
ความต้องการของความรับผิดชอบในหนึ่งในสามวิธีขึ้นอยู่กับบริบท : ยอมรับ
แบ่ง preemptive วิพากษ์และการป้องกันตนเองที่ 73 . บริบทที่เกี่ยวข้องมากที่สุดสำหรับการศึกษานี้คือการยอมรับ
) บริบทที่ถูกต้องที่บุคคลรู้ ( หรือ
ทราบ ) สิ่งที่คาดหวังของพวกเขาบุคคลที่จะตระหนักถึงสิ่งที่ถือว่าเป็นพฤติกรรมที่ยอมรับได้ก่อนที่พวกเขาทำตัวไม่รู้สึกล็อคใด ๆก่อนมีความมุ่งมั่นและสามารถเปลี่ยนการกระทำของพวกเขา
( และความคิดเห็น ) เพื่อให้ตรงกับความคาดหวัง เท็ทล็อก ( 2526 ; เท็ทล็อก et al . 1989 ) ที่
คือ " ทุกสิ่งเป็นเท่ากับ , คนชอบอย่างน้อยความพยายามในการแก้ปัญหา พวกเขาเพียงแค่ใช้ตำแหน่ง
มีแนวโน้มที่จะได้รับความโปรดปรานของบรรดาผู้ที่พวกเขารู้สึกรับผิดชอบ " ( จาก เท็ทล็อก 1992 ) ในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง
ตรวจสอบในการศึกษานี้จะแสดงให้เห็นว่า เมื่อผู้เสียภาษีได้ตระหนักว่า พวกเขา
จะต้องรับผิดชอบ " มีความสอดคล้องกับกฎหมายภาษี , " พวกเขามีแนวโน้มที่จะปฏิบัติตาม
ถูกรับผิดชอบเน้นความสำคัญและความเด่นของการตัดสินใจ ( เท็ทล็อก
1992 )คลอยด์ ( 2540 ) พบว่าแจ้งบัญชีภาษีอย่างชัดเจน พนักงานที่ผลงานของพวกเขาจะถูกตรวจสอบ
( การแสดงการค้นหาข้อมูลมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยผู้เข้าร่วม .
ความเป็นไปได้ของการเป็นสามารถไม่เพียง แต่อิทธิพลของกลยุทธ์การค้นหา แต่ผู้ที่รับผิดชอบ
มักจะตัดสินใจที่แตกต่างกันกว่าผู้ที่ไม่ได้ถือและติติง ( ลีเม่อ เท็ทล็อก
2542 ;มิทเชล 2002 ) ในบริบทภาษี , ความรับผิดชอบมักเกี่ยวข้องกับพรรคซึ่งเป็นที่สุด
รับผิดชอบภาษีเนื่องจาก ตัวอย่างเช่น , IRC มาตรา 6672 ประเมินโทษใน
" ผู้รับผิดชอบ " สำหรับคอลเลกชันของภาษี วัตถุประสงค์ของการลงโทษ คือ ส่งเสริมความร่วมมือ โดยลงโทษ
พรรครับผิดชอบสำหรับการเก็บรวบรวมและโอนภาษีของรัฐบาลกลาง .
ดังนั้นการ 1rs เชื่อว่าเมื่อบุคคลรับรู้ผลจะมีผลในการลงโทษส่วนบุคคล
/ โทษ พวกเขามีแนวโน้มที่จะเข้ากันได้ ( ซีกัล 2004 ) ในกรณีของธุรกิจบริษัท
หรือกำหนดความรับผิดชอบเป็นเรื่องยุ่งยากเพราะมันไม่ได้เสมอที่เห็นได้ชัดที่ควรจะจัดขึ้น
ติติง รับผิดชอบ และรับผิดชอบต่อ ในบางกรณี การกำหนดความรับผิดชอบส่วนบุคคล
การที่สถาบันจะชี้แจงสถานการณ์เหล่านั้นซึ่งได้รับการยอมรับ แต่จำผิด
ความรับผิดชอบต่อบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นเรื่องยาก ( geva 2006 ) .
ซาร์เบนส์ Oxley พระราชบัญญัติ 2002 สร้างความรับผิดชอบสำหรับพฤติกรรมผู้บริหารองค์กร
โดยให้ CEO และ CFO ต้องรับรองว่าพวกเขาได้ตรวจสอบงบการเงิน
( รายไตรมาสและรายปี ) และในการที่ดีที่สุดของความรู้ของพวกเขาพวกเขาไม่ละเว้นข้อเท็จจริงที่เป็นสาระสำคัญ หรือมี
ทำให้เข้าใจผิดและข้อมูลที่ไม่ถูกต้อง ในการปรับใช้ทฤษฎีของการหลีกเลี่ยงภาษี ( ซึ่งโดยปกติ
เกี่ยวข้องกับบุคคล ) เพื่อเลี่ยงภาษีขององค์กร การวิจัยล่าสุดได้พิจารณาผลของ
มอบหมายความรับผิดชอบของผู้บริหาร คร็อกเกอร์ และ slemrod ( 2005 ) แสดงให้เห็นว่าหากการลงโทษของการหลีกเลี่ยง
จะใช้กับผู้จัดการ ( ตัวแทน ) , หลัก ( ผู้ถือหุ้น ) สามารถปรับเปลี่ยนการชดเชย
สัญญากับเจ้าหน้าที่ เพื่อชดเชยผลกระทบของนโยบาย 1rs . คร็อกเกอร์ และ slemrod ( 2005 )
สรุปว่ากลยุทธ์ที่ใช้กำกับภาษี ผู้อำนวยการของบริษัทจะส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของ

ในบริบทภาษี , สั้นวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาถกเถียงความคิดที่ต้องการซีอีโอเซ็น
ผลตอบแทนภาษีนิติบุคคลให้รับผิดชอบเป็นการส่วนตัว รวมเป็นส่วนหนึ่งของงาน
การเจริญเติบโตและภาษีคืนดี 2003 ข้อเสนอถูกทิ้งก่อนที่บิล
บังคับใช้ เนื่องจากการวิ่งเต้นหนัก .
ในวอชิงตัน , ธุรกิจ E - Filing ของรวมภาษีสรรพสามิตจะไม่มีวิธีการ
เซ็นคืน ในขณะที่กระดาษแบบฟอร์มยื่นทางไปรษณีย์ จะขอลายเซ็นต์ซึ่งแตกต่างจากรูปแบบภาษี
รัฐบาลกลาง ไม่มีข้อความในแบบฟอร์มที่ระบุว่าดำเนินการโดยเซ็นกลับมา คือ
attesting ว่าผลตอบแทนที่ได้รับการตรวจสอบ และปรากฏเป็นจริง ถูกต้อง และสมบูรณ์ นั่นคือ
ลายเซ็นไม่ได้ให้ร่วมรับผิดชอบ ( รับผิดชอบ ) สำหรับข้อมูล
ที่กลับมา ทำให้ขาดความน่าเชื่อถือหนึ่งในกลยุทธ์เพื่อใช้ในการทดลองนี้
ต้องใช้หนังสือรับรองที่รับรองว่าคนเซ็นฟอร์มพรรครับผิดชอบ
สำหรับการรายงานภาษี และคนๆ นี้ดูบันทึกของธุรกิจเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีภาษีใช้
กำหนดไว้ ดังนั้นสมมติฐานสำหรับงานนี้

มีดังนี้ :