2.5. Stress resilienceImportantly,

2.5. Stress resilience

Importantly, stress exposure, stress buffering, stress reactivity, and stress duration/recovery may not be the complete story.
Although research in psychoneuroimmunology has tended to focus on the effects of stressors on catabolic rather than anabolic processes, a comprehensive understanding of stress and aging may require attention to both.
For instance, our research on loneliness in young and older adults has made us keenly aware of individual differences in the salubrity of restorative behaviors such as sleep.
Briefly, loneliness has been thought to produce poor health outcomes through the selection of poor health behaviors. Health behaviors can impact immune functioning, and caustic behavior changes in response to stressors are
well-documented.
Our research on loneliness to date, however, has provided scant support for the higher rates of morbidity and mortality in lonely individuals being attributable to health behaviors.
Instead, we found lonely individuals tend to be characterized by diminished repair and maintenance (anabolic) processes. For instance, lonely and nonlonely young adults spend equivalent time sleeping, but the sleep of lonely young adults is less efficacious—as gauged by physical evidence (e.g., eyemovements) from the nightcap and self reports by the Pittsburgh Sleep Quality Index (Cacioppo et al., 2002b).
In a study of elderly adults in an urban metropolitan area, loneliness was again found to be associated with poor sleep quality, sleep latency, and greater daytime dysfunction due to sleepiness (Cacioppo et al., 2002b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.5 ความยืดหยุ่นความเครียดที่สำคัญการเปิดรับความเครียดบัฟเฟอร์ความเครียดปฏิกิริยาความเครียดและระยะเวลาความเครียด / กู้คืนไม่อาจจะเป็นเรื่องราวที่สมบูรณ์. แม้ว่าการวิจัยใน psychoneuroimmunology มีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของความเครียดใน catabolic มากกว่ากระบวนการ anabolic, ความเข้าใจที่ครอบคลุมของความเครียด และริ้วรอยอาจจำเป็นต้องให้ความสนใจกับทั้งสอง. ยกตัวอย่างเช่นการวิจัยของเราเกี่ยวกับความเหงาในเด็กผู้ใหญ่และผู้สูงอายุได้ทำให้เราตระหนักถึงความแตกต่างของแต่ละบุคคลในสุขภาพดีของพฤติกรรมการบูรณะเช่นการนอนหลับ. สั้น ๆ , ความเหงาได้รับการคิดในการผลิตผลลัพธ์ด้านสุขภาพที่ไม่ดีผ่าน การเลือกของพฤติกรรมสุขภาพที่ไม่ดี พฤติกรรมสุขภาพสามารถส่งผลกระทบต่อการทำงานของระบบภูมิคุ้มกันและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการกัดกร่อนในการตอบสนองต่อความเครียดจะดีเอกสาร. การวิจัยของเราในวันที่เหงา แต่ได้ให้การสนับสนุนไม่เพียงพอสำหรับราคาที่สูงขึ้นของการเจ็บป่วยและการเสียชีวิตในบุคคลที่เหงาเป็นส่วนที่เป็นพฤติกรรมสุขภาพแต่เราพบว่าบุคคลที่เหงามีแนวโน้มที่จะโดดเด่นด้วยการซ่อมแซมและการบำรุงรักษาลดลง (โบลิค) กระบวนการ ยกตัวอย่างเช่นผู้ใหญ่เหงาและหนุ่ม nonlonely ใช้เวลานอนเวลาเทียบเท่า แต่การนอนหลับของคนหนุ่มสาวเหงาน้อยประสิทธิภาพเป็น gauged โดยหลักฐานทางกายภาพ (เช่น eyemovements) จากรายงานหมวกและตนเองโดยการนอนหลับพิตส์เบิร์กดัชนีคุณภาพ (Cacioppo et al, ., 2002b). ในการศึกษาของผู้ใหญ่ผู้สูงอายุในพื้นที่นครบาลเมืองเหงาถูกพบอีกครั้งเพื่อจะเชื่อมโยงกับคุณภาพการนอนหลับไม่ดีแฝงการนอนหลับและความผิดปกติในเวลากลางวันมากขึ้นเนื่องจากการง่วงนอน (Cacioppo et al., 2002b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.5 ความเครียดความยืดหยุ่น

คือ ความเครียด การบัฟเฟอร์ต่อความเครียด , ความเครียดและความเครียดระยะเวลากู้คืน / อาจจะไม่ใช่เรื่องราวที่สมบูรณ์
ถึงแม้ว่าการวิจัยใน psychoneuroimmunology มีแนวโน้มที่จะมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของความเครียดในวงเล็บภาษีมากกว่ากระบวนการ anabolic , ความเข้าใจที่ครอบคลุมของความเครียดและริ้วรอยที่อาจต้องการความสนใจให้ทั้ง
ตัวอย่างการวิจัยของเราความเหงาในเด็กและผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็ให้เราอย่างดีที่สุดตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลใน salubrity พฤติกรรมบูรณะ เช่น นอน
สั้น ความเหงา มีการคิดผลิตผลสุขภาพจนผ่านการคัดเลือกของพฤติกรรมสุขภาพที่ไม่ดี พฤติกรรมสุขภาพสามารถส่งผลกระทบต่อการทำงาน ภูมิคุ้มกัน และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการตอบสนองต่อความเครียดกัดกร่อนเป็น
ข้อมูล .
ของเราการวิจัยในความเหงาเสมอ อย่างไรก็ตาม ได้ให้การสนับสนุน หน้า สำหรับอัตราที่สูงขึ้นของการเจ็บป่วยและการตายในบุคคลเหงาเป็นข้อมูลพฤติกรรมสุขภาพ
แทน เราเจอบุคคลเหงามักจะเป็นลักษณะโดยทั่วไปการซ่อมและการบำรุงรักษา ( anabolic ) กระบวนการ สำหรับอินสแตนซ์เหงาและผู้ใหญ่ nonlonely หนุ่มใช้เวลาเท่ากับเวลานอน แต่นอนของหนุ่มสาวเหงาเป็นประสิทธิภาพน้อยกว่าตลาด โดยหลักฐานทางกายภาพ ( เช่น eyemovements ) จากเครื่องดื่มอัลกอฮอล์และการประเมินตนเองโดยดัชนีคุณภาพการนอนหลับ พิตส์เบิร์ก ( Cacioppo et al . , 2002b ) .
ในการศึกษาผู้ใหญ่ผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร เขตเมืองความเหงามันอีกครั้งพบว่ามีความสัมพันธ์กับคุณภาพการนอนหลับไม่ดีนอนแฝง และมากกว่ากลางวันความผิดปกติเนื่องจากความง่วง ( Cacioppo et al . , 2002b )