Ye Kong had turned around, unable t

Ye Kong had turned around, unable to watch any longer. The Li Clan Brothers were clenching their fists tightly. They were not experts in expressing themselves, they wanted to say something comforting, but they didn’t know what best to say.

Yue Yang breathed in deeply as he tried to control his emotions. He looked at the tavern girl whose complexion had started to decline and knew that her time was almost up. He leaned closer and asked gently, “Do you have any other wishes? What can I do to help you?”

“Then, please grant me a name… I don’t have a name.” The tavern girl’s voice became weaker.

“What?” Yue Yang was surprised. How could there be someone in the world without a name?

“I’m the daughter of a prisoner of war, a slave. I don’t have a name since young, I only have a number to identify myself. I’m just a lowly slave… Since I’m young, I have been sold here and there, and finally, when I grew up, I became a tool for people to vent their lust. I’m just a piece of flesh that allows people to play with recklessly, a slave with no dignity nor freedom, destined to be stepped on by thousands of people. There never have been anyone who treated me like a person before. Only you, young master, who looked at me as if I’m a person. Only you, young master, who treated me like a person… Young master, if only I could have met you earlier, how great would it be? I would even dream that I could live my life once again and become your servant my whole life. I don’t want to be sold here and there like last time, I, I don’t want to be a piece of flesh for others to play with. I want to become a person! In my next life…. Young master, if there’s a next life, please let me be your servant. You are the only one in this world who treated me like a person…”

“Young master, if there’s a next life… if there’s a next life…”

The tavern girl did not manage to wait for Yue Yang to give her a name before she breathed her last as she mumbled her last words.

Yue Yang closed his eyes tightly, trying to seal the pain and sadness in his heart.

A bead of tear that had formed in her unclosed eyes flowed from the corner of her eyes down to her cheeks.

Yue Yang reached out and covered the tavern girl’s face with his hands, closing those doe eyes of hers lightly. He nodded resolutely as he replied, “I, I will definitely give you a name. You are a lowly slave last time who was sold here and there, but from this day onwards, you are my servant. You are not an object, you are a person. You are also not a piece of shameful flesh, you would be a person with dignity and freedom. Even without a life, nobody would dare to look down on you, because your master is me! I swear to make the people who hurt you pay a thousand, ten thousand times back…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกฮ่อได้หัน ไม่ดูอีกต่อไป พี่น้องตระกูล Li ได้นอนกัด fists แน่น ไม่มีผู้เชี่ยวชาญในการถ่ายทอดตัวเอง พวกเขาต้องการจะบอกอะไรปลอบโยน แต่พวกเขาไม่ทราบว่าดีที่สุดจะบอกยาง Yue หายใจในลึกเขาพยายามควบคุมอารมณ์ของเขา เขามองไปที่สาวโรงเตี๊ยมที่มีผิวเริ่มจะปฏิเสธ และรู้ว่า เวลาของเธอเกือบถึง เขาก็เอนเข้าใกล้ และถามเบา ๆ "คุณมีความปรารถนาอื่น ๆ อะไรได้บ้างเพื่อช่วยให้คุณ""แล้ว โปรดให้ฉันชื่อ... ฉันไม่มีชื่อ" เสียงของหญิงสาวโรงเตี๊ยมกลายเป็นอ่อนลง"อะไร" Yue Yang ประหลาดใจ วิธีอาจจะมีคนในโลกโดยไม่มีชื่อ"ผมเป็นลูกสาวของนักโทษของสงคราม ทาส ไม่มีชื่อตั้งแต่หนุ่ม มีหมายเลขเพื่อระบุตัวเองเท่านั้น ผมเป็นทาสต่ำต้อย... ตั้งแต่ฉันหนุ่ม ผมได้ขายที่นี่และมี และในที่สุด เมื่อลูกโต ฉันกลายเป็นเครื่องมือสำหรับคนที่จะระบายความหื่นของพวกเขา ฉันเพียงแค่ชิ้นส่วนของเนื้อที่ช่วยให้เล่นกับเจตนา เป็นทาสด้วยศักดิ์ศรีและเสรีภาพ กำหนดเพื่อถูกเหยียบ โดยพันคนไม่ ไม่เคยมีใครที่ถือว่าฉันเหมือนคนก่อน เพียงคุณ หนุ่มปริญญาโท ที่ดูผมว่าผมเป็นคน เท่านั้น หนุ่มปริญญาโท ที่ถือว่าฉันชอบคน... หนุ่มหลัก หากเพียงฉันสามารถได้เจอก่อนหน้านี้ วิธีการที่ดีมันจะได้หรือไม่ ฉันแม้จะฝันว่า อาจชีวิตของฉันอีกครั้ง และกลายเป็น ราชาทั้งชีวิตของฉัน ไม่อยากขายได้ที่นี่และมีครั้งสุดท้าย ฉัน ฉันไม่ต้องการให้ ชิ้นส่วนของเนื้อจะเล่นกับผู้อื่น ฉันต้องการเป็น คน ในชีวิตของฉันต่อไป... หนุ่มปริญญาโท ถ้ามีชีวิตต่อไป โปรดให้ฉันเป็นราชา คุณอยู่คนเดียวในโลกนี้ที่ถือว่าฉันเหมือนคน...""อาจารย์หนุ่ม ถ้ามีชีวิตต่อไป...ถ้ามีชีวิตต่อไป..."สาวโรงเตี๊ยมไม่ได้จัดการเพื่อรอยางเยว่จะให้ชื่อเธอก่อนเธอหายใจสุดท้ายของเธอเธอ mumbled คำสุดท้ายของเธอYue ยางปิดตาแน่น พยายามที่จะผนึกความเจ็บปวดและความเศร้าในหัวใจของเขาลูกปัดของน้ำตาที่ได้เกิดขึ้นในดวงตาของเธอ unclosed ไหลจากมุมของดวงตาของเธอลงไปที่แก้มของเธอYue ยางถึงออก และปกคลุมใบหน้าของหญิงสาวที่โรงเตี๊ยม ด้วยมือของเขา ปิดตาคู่นั้น doe ของเธอเบา ๆ เขาเลยต้องสะท้อนเป็นเบิกบาน, ",ฉันจะทำให้คุณชื่อ คุณเป็นทาสต่ำต้อยครั้งสุดท้ายที่ขายที่นี่และมี แต่จากวันนี้เป็นต้นไป คุณเป็นคนใช้ของฉัน คุณไม่ใช่วัตถุ คุณเป็นคน คุณจะยังไม่เป็นชิ้นเนื้อน่าอับอายของ คุณจะเป็นคนที่ มีศักดิ์ศรีและเสรีภาพ แม้จะไม่ มีชีวิต ไม่มีใครจะกล้าหยามคุณ เพราะเป็นต้นแบบของฉัน ข้าพเจ้าจะทำให้คนที่เจ็บปวดที่คุณจ่ายเป็นพัน สิบพันครั้งหลัง..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ye ฮ่องกงได้หันไปรอบ ๆ ไม่สามารถที่จะดูได้อีกต่อไป หลี่แซ่บราเดอร์ได้รับกำหมัดของพวกเขาแน่น พวกเขาไม่ได้ผู้เชี่ยวชาญในการแสดงตัวเองพวกเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างปลอบโยน แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่จะบอกว่า. ยูหยางสูดลมหายใจลึก ๆ ในขณะที่เขาพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ของเขา เขามองไปที่สาวโรงเตี๊ยมที่มีผิวได้เริ่มลดลงและรู้ว่าเวลาของเธอก็เกือบขึ้น เขาโน้มตัวใกล้ชิดและถามเบา ๆ "คุณมีความปรารถนาอื่น ๆ ? ฉันจะทำอะไรเพื่อช่วยให้คุณ? " " แล้วโปรดประทานชื่อ ... ฉันไม่ได้มีชื่อ. "เสียงโรงเตี๊ยมของหญิงสาวกลายเป็นอ่อนแอ. " คืออะไร "ยูหยางรู้สึกประหลาดใจ วิธีการอาจจะมีใครบางคนในโลกโดยไม่ต้องชื่อ? "ฉันเป็นลูกสาวของเชลยศึกที่เป็นทาส ฉันไม่ได้มีชื่อตั้งแต่เด็กผมมีเพียงจำนวนที่จะระบุตัวเอง ฉันแค่ทาสต่ำต้อย ... ตั้งแต่ผมยังเด็กผมได้รับการขายที่นี่และมีและในที่สุดเมื่อฉันโตขึ้นฉันกลายเป็นเครื่องมือสำหรับคนที่จะระบายความต้องการทางเพศของพวกเขา ฉันเพียงชิ้นส่วนของเนื้อหนังที่ช่วยให้คนที่จะเล่นกับมุทะลุเป็นทาสโดยไม่มีศักดิ์ศรีมิได้เสรีภาพปลายทางที่จะก้าวขึ้นไปบนโดยคนหลายพันคน ไม่เคยได้รับทุกคนที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนคนก่อน เพียงคุณเท่านั้นที่เจ้านายหนุ่มที่มองที่ฉันเป็นถ้าฉันเป็นคนที่ เพียงคุณเท่านั้นที่เจ้านายหนุ่มที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนคน ... ต้นแบบหนุ่มถ้าเพียง แต่ฉันจะได้พบเธอก่อนหน้านี้วิธีการที่ดีมันจะเป็นอย่างไร ฉันก็จะฝันว่าฉันจะมีชีวิตของฉันอีกครั้งและเป็นผู้รับใช้ของพระองค์ทั้งชีวิตของฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะขายที่นี่และมีเช่นเวลาที่ผ่านมาผมผมไม่ต้องการที่จะเป็นชิ้นส่วนของเนื้อสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะเล่นกับ ฉันต้องการที่จะกลายเป็นคน! ในชีวิตต่อไปของฉัน ... ต้นแบบหนุ่มถ้ามีชีวิตต่อไปโปรดแจ้งให้เราเป็นทาสของท่าน คุณเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนคน ... " " ต้นแบบหนุ่มถ้ามีชีวิตต่อไป ... ถ้ามีชีวิตต่อไป ... " หญิงสาวที่โรงเตี๊ยมไม่ได้จัดการเพื่อรอยูยางที่จะให้เธอชื่อมาก่อน เธอสูดลมหายใจสุดท้ายของเธอในขณะที่เธอพึมพำคำพูดสุดท้ายของเธอ. ยูหยางหลับตาแน่นพยายามที่จะผนึกความเจ็บปวดและความเศร้าในหัวใจของเขา. ลูกปัดของการฉีกขาดที่เคยเกิดขึ้นในสายตา unclosed ของเธอไหลออกมาจากมุมของดวงตาของเธอลงไปที่เธอ แก้ม. ยูหยางเอื้อมมือออกและปกคลุมใบหน้าของหญิงสาวที่โรงเตี๊ยมของด้วยมือของเขาปิดตา Doe เหล่านั้นของเธอเบา ๆ เขาพยักหน้าเฉียบขาดขณะที่เขาตอบว่า "ผมแน่นอนผมจะทำให้คุณชื่อ คุณเป็นทาสต่ำต้อยครั้งสุดท้ายที่ถูกขายที่นี่และมี แต่จากวันนี้เป็นต้นไปคุณเป็นผู้รับใช้ของเรา คุณยังไม่ได้วัตถุที่คุณเป็นคน คุณยังไม่ได้ชิ้นส่วนของเนื้อหนังที่น่าอับอายที่คุณจะเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีและเสรีภาพ แม้จะไม่มีชีวิตไม่มีใครจะกล้าที่จะมองลงมากับคุณเพราะหลักของคุณคือฉัน! ฉันสาบานที่จะทำให้คนที่ทำร้ายคุณจ่ายพันหมื่นครั้งกลับมา ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าก้องก็หันไปรอบๆ ไม่สามารถดูได้อีกต่อไป พี่น้องตระกูลหลี่ถูก clenching กำปั้นของตนไว้แน่น พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการแสดงตนเอง พวกเขาต้องการที่จะพูดบางอย่างปลอบโยน แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่จะพูด
เยว่หยาง หายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามควบคุมอารมณ์ของเขา เขามองไปที่ร้านเหล้าสาวที่มีผิวก็เริ่มลดลง และรู้ว่าเวลาของเธอกำลังจะขึ้นแล้ว เขาชะโงกหน้าเข้ามาใกล้และถามเบาๆ " คุณขออะไรอีก ? สิ่งที่ฉันสามารถทำได้เพื่อช่วยคุณ "
" แล้ว โปรดประทานชื่อ . . . . . . . ฉัน ไม่ มี ชื่อ เสียง " ร้านเหล้าสาวก็กลายเป็นคนอ่อนแอ
" อะไร ? " เยว่หยางตกใจมาก จะมีใครในโลกที่ไม่มีชื่อ
" ฉันเป็นลูกสาวของเชลยศึก ทาส ผมไม่รู้ชื่อตั้งแต่ยังเด็ก ฉันมีเพียงตัวเลขเพื่อระบุตัวเอง ฉันเป็นแค่ทาสชั้นต่ำ . . . . . . . ตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันมีขายที่นี่และมี และในที่สุด เมื่อฉันโตขึ้น ฉันกลายเป็นเครื่องมือสำหรับคนที่จะระบายความต้องการทางเพศของตน ฉันก็แค่เศษเนื้อให้คนเล่นอย่างทาส ไม่มีศักดิ์ศรีและเสรีภาพ ต้องถูกเหยียบย่ำโดยนับพันคน ไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้มาก่อน คุณ คุณชาย ใครมองฉันเป็นถ้าฉันเป็นคน คุณ คุณชาย ที่ทำกับฉันแบบนี้ . . . . . . . นายน้อย ถ้าชั้นได้เจอนายก่อน แล้วมันจะดีเหรอ ? ผมเคยฝันว่าผมจะมีชีวิตอยู่อีกครั้งและกลายเป็นทาสไปตลอดชีวิต ฉันไม่ต้องการที่จะขาย และก็เหมือนครั้งก่อน ผมไม่อยากจะเป็นชิ้นเนื้อให้คนอื่น ๆที่จะเล่นกับ ฉันต้องการที่จะกลายเป็นคน ! ในชีวิตของฉันต่อไป . . . . . . . คุณชาย ถ้ายังมีชีวิตต่อไป โปรดให้ฉันเป็นทาสของคุณ คุณเป็นคนเดียวเท่านั้นในโลกนี้ที่ทำกับฉันเหมือนคน . . . . . . . "
" นายน้อย ถ้ายังมีชีวิต . . . . . . . ต่อไปถ้ายังมีชีวิตต่อไป . . . "
ร้านเหล้าสาวไม่ได้จัดการเพื่อรอให้เยว่หยางจะตั้งชื่อให้เธอ ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจสุดท้ายของเธอขณะที่เธอพึมพำคำสุดท้ายของเธอ
เยว่หยาง หลับตาแน่น พยายามที่จะประทับตราความเจ็บปวดและความเศร้าในจิตใจของเขา
ลูกปัดตา ที่ได้เกิดขึ้นในดวงตา Unclosed ของเธอไหลออกมาจากหางตาของเธอลงไปที่แก้มของเธอ
เยว่หยางถึงออกและปิดร้านเหล้าสาวใบหน้าด้วยมือของเขาปิดสาวตากวางของเธอเบาๆ เขาพยักหน้ารับอย่างกล้าหาญ เขาตอบว่า " ผมจะให้คุณชื่อ คุณเป็นทาสครั้งสุดท้ายที่ขายที่นี่และมี แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป , เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา เธอไม่ใช่สิ่งของ เธอเป็นคน คุณยังไม่ใช่ชิ้นเนื้อน่าอดสู คุณจะเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีและอิสรภาพ แม้ไม่มีชีวิต ไม่มีใครกล้าดูถูกเธอ เพราะเจ้านายของคุณเป็นฉัน ! ผมสาบานว่าจะทำให้คนที่ทำร้ายคุณจ่ายเป็นพัน หมื่นครั้ง กลับ . . . . . . . "