Rice black-streaked dwarf virus (RB

Rice black-streaked dwarf virus (RBSDV) can infect a number of gramineous plants and cause severe crop yield losses in southeast Asian countries. The virus is transmitted by small brown planthopper (SBPH) in a persistent circulative manner. The interactions between RBSDV and its different hosts remain unknown. Besides, how the virus adjusts itself to infect different hosts is unclear. In the present study, the relative RNA levels of the thirteen RBSDV genes in rice, maize, wheat, and SBPH were measured by real-time quantitative PCR. P7-1 and P10 genes were predominantly expressed whereas P8 and P7-2 genes were expressed at low levels in plant hosts. Similar to the expression in rice, P7-1 was the most abundantly expressed gene and P8 was expressed at the lowest level in SBPH, indicating that RBSDV adopts the same strategy to infect distinct hosts. The high expression levels of the P7-1 gene in both plants and insect suggest that it can be used as the target gene for disease diagnostics. However, the expression levels of some genes varied from host to host. P5-1, P6 and P9-1, the components of the RBSDV viroplasm, are differentially expressed in different hosts. Moreover, western blot analysis showed that the quantity of the P9-1 protein was more abundant in SBPH than in plant hosts. These data indicate that the virus may adjust its own gene expression to replicate in different hosts. Analysis of time course of gene expression revealed that P7-1 stands out as the only gene highly expressed at the earliest time point and its expression precedes all others throughout infection from 8 to 24 days post-inoculation. The high expression levels of the P7-1 gene suggest that it plays a significant role in RBSDV–host interactions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้าวลายดำแคระไวรัส (RBSDV) สามารถติดเชื้อจำนวนพืช gramineous และทำให้สูญเสียผลผลิตพืชอย่างรุนแรงในประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ไวรัสมีส่ง โดยเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลขนาดเล็ก (SBPH) ในลักษณะ persistent circulative การโต้ตอบระหว่าง RBSDV และโฮสต์แตกต่างกันอยู่ไม่ทราบ นอกจาก วิธีปรับปรุงไวรัสเองจะโฮสต์ต่าง ๆ ไม่ชัดเจน ในการศึกษาปัจจุบัน ญาติระดับอาร์เอ็นเอของยีน RBSDV สิบสามลักษณะในข้าว ข้าวโพด ข้าวสาลี และ SBPH ถูกวัด โดยเชิงปริมาณ PCR แบบเรียลไทม์ P7 1 และพี 10 ยีนส่วนใหญ่ถูกแสดงในขณะที่ยีน P8 และ P7-2 ถูกแสดงในระดับต่ำในโฮสต์พืช เช่นเดียวกับนิพจน์ในข้าว P7-1 ขึ้นอุดมสมบูรณ์แสดงยีน และ P8 ได้แสดงออกในระดับต่ำสุดใน SBPH แสดงว่า RBSDV adopts กลยุทธ์เดียวจะโฮสต์ที่แตกต่างกัน ระดับสูงนิพจน์ของยีน P7 1 พืชและแมลงแนะนำว่า จะสามารถใช้เป็นยีนเป้าหมายสำหรับวินิจฉัยโรค อย่างไรก็ตาม ระดับนิพจน์ของยีนบางอย่างแตกต่างจากโฮสต์โฮสต์ Differentially P5 1, P6 และ P9-1 ส่วนประกอบของ RBSDV viroplasm มีแสดงในโฮสต์ที่แตกต่างกัน นอกจากนี้ วิเคราะห์คืนในตาตะวันตกพบว่า ปริมาณของโปรตีน P9 1 อุดมสมบูรณ์มากใน SBPH กว่าในพืชโฮสต์ ข้อมูลเหล่านี้บ่งชี้ว่า ไวรัสอาจปรับปรุงยีนของตนเองในการจำลองในโฮสต์ที่แตกต่างกัน วิเคราะห์หลักสูตรเวลาของยีนเปิดเผยว่า P7-1 โดดเด่นเป็นยีนเท่านั้นที่แสดงสูงที่จุดครั้งแรกสุดของนิพจน์ก่อนหน้าทั้งหมดอื่น ๆ ตลอดทั้งการติดเชื้อจาก 8 ในวันที่ 24 หลัง inoculation ระดับสูงนิพจน์ของยีน P7-1 แนะนำว่า มันมีบทบาทสำคัญในการโต้ตอบ RBSDV – โฮสต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้าวสีดำลายไวรัสแคระ (RBSDV) สามารถติดเชื้อจำนวนของพืช gramineous ก่อให้เกิดการสูญเสียและผลผลิตพืชอย่างรุนแรงในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ ไวรัสจะถูกส่งจากเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลขนาดเล็ก (SBPH) ในลักษณะที่ circulative ถาวร ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง RBSDV และเจ้าภาพที่แตกต่างกันยังไม่ทราบ นอกจากนี้วิธีการที่ไวรัสปรับตัวเองที่จะติดเชื้อครอบครัวที่แตกต่างก็ไม่มีความชัดเจน ในการศึกษาปัจจุบันระดับอาร์เอ็นเอญาติของสิบสาม RBSDV ยีนในข้าวข้าวโพดข้าวสาลีและ SBPH ถูกวัดโดยแบบ real-time PCR เชิงปริมาณ P7-1 และยีน P10 มีการแสดงออกในขณะที่ส่วนใหญ่ P8 และยีน P7-2 มีการแสดงออกในระดับต่ำในโฮสต์โรงงาน คล้ายกับการแสดงออกในข้าว P7-1 เป็นยีนส่วนใหญ่แสดงความอุดมสมบูรณ์และ P8 ได้แสดงออกในระดับต่ำสุดใน SBPH แสดงให้เห็นว่า RBSDV adopts กลยุทธ์เดียวกันจะติดเชื้อโฮสต์ที่แตกต่างกัน ระดับสูงของการแสดงออกของยีน P7-1 ทั้งในพืชและแมลงชี้ให้เห็นว่ามันสามารถใช้เป็นยีนเป้าหมายสำหรับการวินิจฉัยโรค แต่ระดับการแสดงออกของยีนบางอย่างที่แตกต่างกันจากโฮสต์ที่จะเป็นเจ้าภาพ P5-1, P6 และ P9-1 ส่วนประกอบของ RBSDV viroplasm ที่มีความแตกต่างกันในการแสดงที่แตกต่างกันเป็นเจ้าภาพ นอกจากนี้การวิเคราะห์ดวงตะวันแสดงให้เห็นว่าปริมาณของโปรตีน P9-1 เป็นมากยิ่งขึ้นใน SBPH กว่าในโฮสต์โรงงาน ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าไวรัสอาจปรับการแสดงออกของยีนของตัวเองที่จะทำซ้ำในครอบครัวที่แตกต่าง การวิเคราะห์เวลาที่แน่นอนของการแสดงออกของยีนเปิดเผยว่า P7-1 ยืนออกเป็นยีนเพียงแสดงความสูงที่จุดเวลาที่เร็วที่สุดและการแสดงออกที่นำหน้าคนอื่น ๆ ทั้งหมดตลอดการติดเชื้อ 8-24 วันหลังการฉีดวัคซีน ระดับสูงของการแสดงออกของยีน P7-1 แนะนำว่ามีบทบาทสำคัญในการติดต่อ RBSDV เจ้าภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้าวดำลายคนแคระไวรัส ( rbsdv ) สามารถติดเชื้อจำนวนของพืชและผลผลิตของพืชเกี่ยวกับหญ้าเกิดขึ้นอย่างรุนแรงในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ไวรัสจะถูกส่งโดยเพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลขนาดเล็ก ( sbph ) ในลักษณะถาวร circulative . ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง rbsdv และโฮสต์ที่แตกต่างกันยังคงไม่ทราบ นอกจากนี้แล้ว ไวรัสจะปรับตัวเองเพื่อให้โฮสต์ที่แตกต่างกันไม่ชัดเจนในการศึกษาเปรียบเทียบระดับอาร์เอ็นเอของสิบสาม rbsdv ยีนในข้าว ข้าวโพด ข้าวสาลี และ sbph วัดจากปริมาณ PCR แบบเรียลไทม์ . p7-1 P10 ยีนเด่นและยีนและแสดงในขณะที่ P8 p7-2 แสดงในระดับต่ำในโฮสต์พืช คล้ายกับการแสดงออกในข้าว p7-1 คืออุดมสมบูรณ์ที่สุดแสดงออกยีนและ P8 แสดงออกอยู่ในระดับต่ำสุดใน sbph ,ระบุว่า rbsdv adopts กลยุทธ์เดียวกันติดเชื้อโฮสต์ที่แตกต่างกัน สูงระดับการแสดงออกของยีนในพืชและแมลง p7-1 แนะนําว่า มันสามารถใช้เป็นยีนเป้าหมายเพื่อการวินิจฉัยโรค . อย่างไรก็ตาม ระดับการแสดงออกของยีนที่แตกต่างกันจากโฮสต์ p5-1 P6 p9-1 , และ ส่วนประกอบของ rbsdv viroplasm จะแสดงออกแตกต่างกันในโฮสต์ที่แตกต่างกันนอกจากนี้การวิเคราะห์ Western blot พบว่าปริมาณของโปรตีน p9-1 เป็นปริมาณมากใน sbph กว่าในโฮสต์พืช ข้อมูลเหล่านี้บ่งชี้ว่าไวรัสอาจจะปรับการแสดงออกของยีนของตัวเองที่จะทำซ้ำในโฮสต์ที่แตกต่างกันการวิเคราะห์การแสดงออกของยีน พบว่าเวลาที่แน่นอน p7-1 เด่นเป็นเพียงยีนสูงแสดงที่จุดเวลาที่เร็วที่สุดและการแสดงออกก่อนผู้อื่นทั้งหมดตลอด 8 การติดเชื้อจากการโพสต์ 24 วัน สูงระดับการแสดงออกของยีน p7-1 แนะนำว่ามันมีบทบาทสำคัญใน rbsdv ) เป็นเจ้าภาพโปรแกรม