Chapter 152: Words Under the Moon W

Chapter 152: Words Under the Moon With An Old Companion

Xu Qing looked at Xue Yuncui as she stabbed the sword all the way through her head. Then she stepped back, pale faced. Xue Yuncui slipped into death, and Xu Qing stood there silently.

Meng Hao looked at her and then walked up next to her. Together, they sat down. The vines dragged Xue Yuncui’s body down into the ground and began to devour it.

The moon hung high in the sky, and everything was quiet. No one had noticed the ripples of battle magic; after all, this Blessed Land was a very large place.

“First time?” asked Meng Hao. Their shadows overlapped in the moonlight.

She was quiet for a while before nodding.

“The first time I killed someone, my heart was troubled for quite a while,” he said softly. As he looked at her, images from the Reliance Sect floated into his mind.

A breeze passed by, cleaning away the stench of blood. Xu Qing’s hair curled up, brushing against Meng Hao’s face. It was hard to tell whether it wrapped around his face, or his heart.

“Was it after the Sect disbanded?” asked Xu Qing, turning her head to look at him. Her face was pale, but to Meng Hao, it was beautiful.

He remembered the night years ago when he had escorted her back to the East Mountain. As he’d watched her walking away from him, he’d thought to himself that he wouldn’t mind marrying her 1.

It was a memory from years ago, such a long time ago. It was hard to determine whether or not it was simply the idling of youth.

“Actually, it was inside the Sect,” said Meng Hao with a smile. He felt relaxed. This Blessed Land was a dangerous place, but for some reason he felt at ease, as if he were back in the Reliance Sect, on top of the East Mountain, standing beneath the moon.

“Oh?” said Xu Qing, looking shocked. She stared at Meng Hao, temporarily forgetting to cover her face with coldness.

To Meng Hao, her blank look was filled with beauty. It was very different from the Elder Sister Xu from his memories. Coldness was unapproachable; but her numb look now made her seem very dear.

Meng Hao laughed.

“I suddenly have the feeling I never understood the real you, Elder Sister,” he said with a smile, looking at her. He was no longer the scholar he once had been. He had experienced many things, and had grown through the years. In terms of both experience and wisdom, he had matured a lot. He was now able to tell that the coldness exhibited by Xu Qing was intentional.

He looked over her, catching sight of the milky white skin beneath the rips in her clothing. This was not the first time he’d seen a woman in such a position, but for some reason, when he’d looked at Chu Yuyan, he could remain calm. Seeing Xu Qing now, though, a different look filled his eyes.

Xu Qing’s gaze met Meng Hao’s for a moment, and then she looked away, her heart pounding. A flush appeared on her face, and she gripped her garment tightly in her fists. She was clearly nervous.

Meng Hao coughed lightly, and then slapped his bag of the Cosmos, producing a set of clothes which he began to place around her shoulders.

She said nothing, allowing him to cover her up. She lifted her beautiful face to look at the moon. As the moonlight shone onto her, Meng Hao looked at her hair and her lovely features. They were so delicate it seemed as if the wind might cause them to break.

“You killed someone in the Sect? Who?” Xu Qing tried to pretend she didn’t notice Meng Hao looking at her, but her flush had deepened.

“An Outer Sect disciple surnamed Zhao,” said Meng Hao, recalling Elder Brother Zhao’s horrific death by the copper mirror. “He wanted to take the Immortal’s Cave you gave me.”

“You’ve really got guts,” she said, turning her head and shifting her gaze from the moon to Meng Hao. “You actually killed someone inside the Sect.” Her words were spoken in earnest, and with the earnestness came her usual coldness. However, Meng Hao could see the uncomplicated simplicity beneath the coldness.

“Well… actually I didn’t just kill one person,” he said with a light cough.

“Oh?” Elder Sister Xu stared mutely again for a long moment. It was as if she were meeting him for the first time. She looked him over carefully, thinking for a while. “So you got used to it?” She hastily added: “What I mean is, after killing so much, did you stop feeling uneasy at heart?”

“Let’s talk about something else,” said Meng Hao. He could tell that she was very curious about the matter. But for a man and a woman to sit under the moon talking about killing people didn’t quite seem appropriate.

“Oh,” she said, nodding, looking at him. Her coldness concealed her true personality, but at the moment, she suddenly didn’t know what to say.

“I want to show you something.” Meng Hao tapped his bag of the Cosmos, and the Cosmetic Cultivation Pill appeared in his hand. With a smile, he handed it out to Elder Sister Xu.

When she saw the pill, she stared in shock. Her eyes were fixed o

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 152: คำภายใต้ดวงจันทร์กับสหายเก่าเสี่ยวชิงมองที่ Xue Yuncui ขณะที่เธอแทงดาบตลอดทางผ่านหัวของเธอ จากนั้นเธอก็เดินกลับซีดเผือด Xue Yuncui เล็ดรอดเข้ามาตายและเสี่ยวชิงยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ . เม้งเฮามองไปที่เธอแล้วเดินขึ้นต่อไปกับเธอ ร่วมกันพวกเขานั่งลง เถาลากร่างกาย Xue Yuncui ลงไปในพื้นดินและเริ่มที่จะกินมัน. ดวงจันทร์แขวนสูงในท้องฟ้าและทุกอย่างก็สงบเงียบ ไม่มีใครได้สังเกตเห็นระลอกของเวทมนตร์ต่อสู้; หลังจากทั้งหมดนี้มีความสุขที่ดินเป็นสถานที่ที่มีขนาดใหญ่มาก. "ครั้งแรก?" ถามเม้งเฮา เงาของพวกเขาซ้อนทับในแสงจันทร์. เธอเป็นคนที่เงียบสงบในขณะที่ก่อนที่จะพยักหน้า. "ครั้งแรกที่ผมฆ่าคนหัวใจของฉันก็มีความสุขมากในขณะที่" เขาพูดเบา ๆ ขณะที่เขามองไปที่เธอภาพจากการพึ่งนิกายลอยเข้ามาในความคิดของเขา. สายลมผ่านไปได้โดยการทำความสะอาดออกไปกลิ่นเหม็นของเลือด ผมเสี่ยวชิงขดแปรงกับใบหน้าเม้งเฮาส์ มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่ามันพันรอบใบหน้าของเขาหรือหัวใจของเขา. "มันเป็นหลังจากที่นิกายยกเลิก?" ถามเสี่ยวชิงหันหัวของเธอที่จะมองไปที่เขา ใบหน้าของเธอซีด แต่เม้งเฮาว่าสวยงาม. เขาจำคืนปีที่ผ่านมาเมื่อเขาได้พาเธอกลับไปที่ภูเขาตะวันออก ในฐานะที่เขาต้องการดูเธอเดินออกไปจากเขาเขาจะคิดกับตัวเองว่าเขาจะไม่คิดแต่งงานกับเธอ 1. มันเป็นหน่วยความจำจากปีที่ผ่านมานั้นเป็นเวลานานที่ผ่านมา มันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบหรือไม่ก็เป็นเพียงการไม่ทำงานของเยาวชน. "ที่จริงมันเป็นภายในนิกาย" เม้งเฮากล่าวด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกผ่อนคลาย นี้มีความสุขที่ดินเป็นสถานที่อันตราย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขารู้สึกสบายใจเช่นถ้าเขากลับมาอยู่ในการพึ่งนิกายด้านบนของภูเขาตะวันออกยืนอยู่ใต้ดวงจันทร์. "โอ้?" เสี่ยวชิงกล่าวว่ามองตกใจ เธอจ้องมองมาที่เม้งเฮาชั่วคราวลืมที่จะครอบคลุมใบหน้าของเธอกับความหนาวเย็น. เพื่อเม้งเฮาดูว่างเปล่าของเธอก็เต็มไปด้วยความงาม มันเป็นความแตกต่างจากพี่น้องสาวเสี่ยวจากความทรงจำของเขา ความหนาวเย็นก็ยาก; แต่มองชาเธอตอนนี้ทำให้เธอดูเหมือนรักมาก. เม้งเฮาหัวเราะ. "ผมก็มีความรู้สึกที่ฉันไม่เคยเข้าใจความเป็นจริงคุณพี่สาว" เขากล่าวด้วยรอยยิ้มมองเธอ เขาก็ไม่ได้เป็นนักวิชาการที่เขาเคยได้รับ เขาเคยมีประสบการณ์หลายสิ่งหลายอย่างและมีการเติบโตจากปีที่ผ่านมา ทั้งในแง่ของประสบการณ์และภูมิปัญญาที่เขาได้ครบกำหนดเป็นจำนวนมาก ตอนนี้เขากำลังสามารถบอกได้ว่าความหนาวเย็นแสดงโดยเสี่ยวชิงเป็นความจงใจ. เขามองเธอจับสายตาของผิวสีขาวใต้ฉีกเสื้อผ้าของเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในตำแหน่งดังกล่าว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเมื่อเขาต้องการมองที่ชู Yuyan เขาอาจจะอยู่ในความสงบ เห็นเสี่ยวชิง แต่ในเวลานี้มีลักษณะที่แตกต่างกันที่เต็มไปด้วยดวงตาของเขา. จ้องมองเสี่ยวชิงได้พบเม้งงูเห่าสักครู่แล้วเธอมองออกไปหัวใจของเธอห้ำหั่น ล้างปรากฏบนใบหน้าของเธอและเธอจับเสื้อผ้าของเธอแน่นในกำมือของเธอ เธอได้อย่างชัดเจนประสาท. เม้งเฮาไอเบา ๆ แล้วตบกระเป๋าของเขาของคอสมอส, การผลิตชุดเสื้อผ้าที่เขาเริ่มที่จะวางรอบไหล่ของเธอ. เธอกล่าวว่าไม่มีอะไรปล่อยให้เขาเพื่อให้ครอบคลุมของเธอขึ้น เธอยกใบหน้าที่สวยงามของเธอที่จะมองไปที่ดวงจันทร์ ในฐานะที่เป็นแสงจันทร์ส่องลงบนเธอเม้งเฮามองที่ผมและคุณลักษณะที่น่ารักของเธอ พวกเขามีความละเอียดอ่อนเพื่อให้มันดูราวกับว่าลมอาจทำให้พวกเขาที่จะทำลาย. "คุณฆ่าคนในนิกาย? ใคร? "เสี่ยวชิงพยายามที่จะหลอกเธอไม่ได้สังเกตเห็นเม้งเฮามองเธอ แต่ล้างของเธอได้ลึก. " นอกนิกายศิษย์นามสกุล Zhao "เม้งเฮากล่าวว่านึกถึงความตายที่น่ากลัวของบราเดอร์ Zhao พี่กระจกทองแดง "เขาต้องการที่จะใช้ถ้ำเป็นอมตะของคุณให้ฉัน." "คุณมีความกล้าจริงๆ" เธอกล่าวว่าการเปลี่ยนหัวของเธอและขยับจ้องมองเธอจากดวงจันทร์เพื่อเม้งเฮา "จริงๆคุณฆ่าคนภายในนิกาย." คำพูดของเธอพูดอย่างจริงจังและมีความมุ่งมั่นมาเย็นปกติของเธอ แต่เม้งเฮาจะได้เห็นความเรียบง่ายไม่ซับซ้อนภายใต้ความเย็น. "ดี ... ที่จริงผมไม่ได้เพียงแค่ฆ่าคนคนหนึ่ง" เขากล่าวกับไอแสง. "โอ้?" พี่น้องสาวซูจ้องใบ้อีกครั้งสำหรับช่วงเวลาที่ยาว มันเป็นเหมือนกับว่าเธอถูกพบเขาเป็นครั้งแรก เธอมองเขาไปอย่างระมัดระวังคิดในขณะที่ "เพื่อให้คุณได้ใช้มัน?" เธอรีบเสริมว่า "อะไรที่ผมหมายถึงคือหลังจากที่ฆ่ามากดังนั้นคุณไม่หยุดความรู้สึกไม่สบายใจที่หัวใจ" "เราพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างอื่น" เม้งเฮากล่าวว่า เขาอาจจะบอกว่าเธอเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่สำหรับชายและหญิงที่จะนั่งภายใต้ดวงจันทร์พูดคุยเกี่ยวกับการฆ่าคนไม่ได้ค่อนข้างดูเหมาะสม. "โอ้" เธอกล่าวพยักหน้ามองไปที่เขา ความเย็นของเธอปกปิดบุคลิกที่แท้จริงของเธอ แต่ในขณะที่เธอก็ไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด. "ผมอยากจะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่าง." เม้งเฮาเคาะกระเป๋าของเขาของคอสมอสและการเพาะปลูกยาเครื่องสำอางที่ปรากฏอยู่ในมือของเขา ด้วยรอยยิ้มเขาส่งออกไปยังพี่สาวเสี่ยว. เมื่อเธอเห็นยาเธอจ้องมองด้วยความตกใจ ดวงตาของเธอได้รับการแก้ไข o

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 152 : คำภายใต้ดวงจันทร์กับสหายเก่าXu ชิงมอง Xue yuncui เธอแทงดาบจนหัวของเธอ แล้วเธอก็เดินกลับซีดต้องเผชิญ เซียะ yuncui เล็ดรอดเข้ามาในความตาย และ ซู ชิง ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆเมิ่งฮ่าวมองเธอแล้วเดินมาข้างๆเธอ ร่วมกันพวกเขานั่งลง เถาลากร่างของ yuncui คอดลงสู่พื้นดินและเริ่มที่จะกินมันดวงจันทร์แขวนสูงในท้องฟ้า และทุกอย่างก็เงียบ ไม่มีใครได้สังเกตเห็นระลอกของสงครามเวทมนตร์ ; หลังจากทั้งหมดนี้แก่แผ่นดินเป็นสถานที่ที่ใหญ่มาก" ครั้งแรก " ขอให้เมิ่งเฮ่า เงาของพวกเขาร่วมกันในแสงจันทร์เธอเงียบไปสักพักก่อนจะพยักหน้า ." ครั้งแรกที่ฉันฆ่าคน หัวใจของผมมันมีปัญหามานานแล้ว " เขากล่าวเบาๆ ที่เขาได้มองเธอ ภาพจากความเชื่อมั่นนิกายลอยเข้าไปในจิตใจของเขาสายลมผ่านไป ซักแห้งไปคาวของเลือด ผมคือ Xu ชิงม้วนแปรง กับหน้าเมิ่งเฮ่า มันก็ยากที่จะบอกได้ว่ามันห่อรอบหน้า หรือหัวใจ" ก็มันหลังพรรคถูกยุบ " ถาม ซู ชิง หันหัวเธอให้มองเขา ใบหน้าเธอซีดขาว แต่เมิงเฮา มันช่างสวยงามเขาจำได้ว่าเมื่อคืนที่ผ่านมา เมื่อเขาพาเธอกลับไปที่ภูเขาทางตะวันออก เขาต้องการดูเธอเดินห่างจากเขา เขาจะคิดกับตัวเองว่า เขาจะไม่แต่งงานกับเธอ 1มันคือความทรงจำจากปีที่แล้ว เช่น เมื่อนานมาแล้ว มันก็ยากที่จะกำหนดว่ามันเป็นเพียงผลงานวิจัยของเยาวชน" จริงๆ แล้วมันอยู่พรรค กล่าวว่า เมิ่งฮ่าวด้วยรอยยิ้ม เขารู้สึกผ่อนคลาย นี้มีความสุขที่ดินสถานที่อันตราย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกสบายใจกว่า ถ้าเขากลับมาในการอ้างอิง นิกาย , ด้านบนของภูเขาทางตะวันออก , ยืนใต้ดวงจันทร์" โอ้ " ซู ชิง ดูตกใจ เธอจ้องเมิงเฮาชั่วคราวลืมคลุมหน้าเธอด้วยความเย็นให้เมิงเฮา ดูว่างเปล่าของเธอเต็มไปด้วยความงาม มันแตกต่างจากที่พี่ซู จากความทรงจำ ความเย็นได้ยาก แต่ดูมึนงงของเธอตอนนี้ทำให้เธอดูเหมือนที่รักมากเมิ่งเฮ่า หัวเราะ" ผมก็มีความรู้สึกว่าผมไม่เคยเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของพี่ " เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม มองเธอ เขาไม่ใช่นักวิชาการที่เขาเคยได้รับ เขามีประสบการณ์หลายเรื่อง และได้พัฒนาผ่านปี ทั้งในแง่ของประสบการณ์และภูมิปัญญา เขาดูเป็นผู้ใหญ่มาก เขาสามารถบอกได้ว่าหนาวจัดแสดงโดย Xu ชิงเป็นเรื่องจงใจเค้ามองเธอ จับสายตาของมิลค์กี้ไวท์ผิวใต้ฉีกเสื้อผ้าของเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นผู้หญิงในตำแหน่งนั้น แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเขามองดูชูจารย์ Yuyan ที่เขาจะอยู่ในความสงบ เห็น Xu ชิงตอนนี้ แม้ว่า มองที่แตกต่างกันเต็มไป ดวงตาของเขาสายตาของ ซู ชิง เจอเมิงเฮาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็มองไป หัวใจเธอเต้นแรง ล้างปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอดึงเสื้อผ้าของเธอแน่นในกำมือของเธอ เธอพบว่าประสาทเมิ่งเฮ่ากระแอมเบาๆ แล้วตบกระเป๋าของจักรวาล , ผลิตชุดเสื้อผ้าซึ่งเขาเริ่มที่จะวางไหล่ของเธอเธอบอกว่าไม่มีอะไรให้เขาควบคุมเธอ เธอเชิดหน้าสวยของเธอมองไปที่ดวงจันทร์ เหมือนแสงจันทร์สาดส่องลงบนเธอ เมิ่งฮ่าวมองเส้นผมของเธอและคุณลักษณะที่น่ารักของเธอ พวกเขาช่างละเอียดอ่อนเหมือนสายลมอาจจะให้มันแตก" คุณฆ่าใครบางคนในพรรค ? ใคร ? " ซู ชิงพยายามแกล้งเธอไม่ได้สังเกตเห็น เมิ่งฮ่าวมองเธอ แต่ล้างได้ลึกซึ้ง ." เป็นสาวกลัทธิภายนอกที่เรียกว่า Zhao , " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าว , ระลึกถึงพี่ชายเจ้าก็น่ากลัวตายด้วยทองแดง กระจก " เขาต้องการให้ถ้ำของอมตะที่คุณให้ฉัน" คุณกล้าหาญจริงๆ " เธอกล่าว เธอหมุนหน้า และขยับจ้องมองเธอจากดวงจันทร์ เมิ่งฮ่าว " คุณฆ่าใครบางคนภายในพรรค " คำพูดของเธอที่พูดอย่างจริงจัง และมีความกระตือรือร้นมาเย็นตามปกติของเธอ อย่างไรก็ตาม เมิ่งฮ่าวอาจดูเรียบง่ายไม่ซับซ้อน ภายใต้ความเย็นชา" เอ่อ . . . จริงๆ แล้วผมไม่ได้แค่ฆ่าคน " เขากล่าวกับไออ่อน" โอ้ " พี่ซูจ้องเงียบอีกครั้งสำหรับช่วงเวลานาน มันเป็นถ้าเธอพบเขาครั้งแรก เธอมองเขาอย่างรอบคอบ คิดสักพัก " เพื่อให้คุณได้ใช้มัน " เธอรีบเพิ่ม : " สิ่งที่ฉันหมายถึง คือ หลังจากฆ่ามาก คุณหยุดความรู้สึกไม่สบายใจที่หัวใจ "" เราคุยเรื่องอื่นกันเถอะ " ว่า เมิ่งฮ่าว เขาสามารถบอกได้ว่าเธอถูกสงสัยมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่สำหรับผู้ชายและผู้หญิงที่จะนั่งภายใต้ดวงจันทร์พูดเรื่องฆ่าคนไม่ค่อยดูที่เหมาะสม" โอ้ เธอพูด พยักหน้า มองเขา ความเย็นชาของเธอปกปิดนิสัยที่แท้จริงของเธอ แต่ตอนนี้ เธอก็ไม่รู้จะพูดอะไร" ผมต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางอย่าง " เมิ่งฮ่าวเคาะกระเป๋าของจักรวาล และการปลูกยาเครื่องสำอางที่ปรากฏอยู่ในมือของเขา ด้วยรอยยิ้ม เขายื่นมันให้พี่สาว Xuเมื่อเธอ ซา