I remember, I remember,The house wh

I remember, I remember,
The house where I was born,
The little window where the sun
Came peeping in at morn;
He never came a wink too soon,
Nor brought too long a day,
But now, I often wish the night
Had borne my breath away!


I remember, I remember,
The roses, red and white,
The vi'lets, and the lily-cups,
Those flowers made of light!
The lilacs where the robin built,
And where my brother set
The laburnum on his birthday,—
The tree is living yet!


I remember, I remember,
Where I was used to swing,
And thought the air must rush as fresh
To swallows on the wing;
My spirit flew in feathers then,
That is so heavy now,
And summer pools could hardly cool
The fever on my brow!


I remember, I remember,
The fir trees dark and high;
I used to think their slender tops
Were close against the sky:
It was a childish ignorance,
But now 'its little joy
To know I'm farther off from heaven
Than when I was a boy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจำ ฉันจำบ้านที่ผมเกิดหน้าต่างเล็ก ๆ ที่ดวงอาทิตย์มา peeping ในที่หมอนเขาไม่มาอดเร็วเกินไปไม่มานานวันแต่ตอนนี้ ฉันมักจะต้องคืนได้แบกรับลมหายใจของฉันไปฉันจำ ฉันจำกุหลาบ สีแดง และสี ขาวVi'lets และลิลลี่ถ้วยดอกไม้ที่ทำจากไฟLilacs ที่โรบินที่สร้างและที่พี่ตั้งต้นในวันเกิด, -ต้นไม้อาศัยอยู่ได้ฉันจำ ฉันจำที่ผมใช้ในการแกว่งและคิดว่าอากาศต้องรีบเป็นสดการ swallows บนปีกจิตวิญญาณของฉันบินในขนนกแล้วที่เป็นหนักตอนนี้และสระว่ายน้ำฤดูร้อนอาจไม่เย็นไข้ในคิ้วของฉันฉันจำ ฉันจำเฟอร์ไม้มืดและสูงผมเคยคิดว่า ท็อปส์สเลนเดอร์ของพวกเขาได้ใกล้ชิดกับท้องฟ้า:ก็ไม่รู้ที่พูดแบบเด็กแต่ตอนนี้ ' ความสุขเล็ก ๆ ของรู้ฉันไกลออกจากสวรรค์กว่าเมื่อผมเป็นเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าผมจำได้ว่า
บ้านที่ผมเกิดมา,
หน้าต่างเล็ก ๆ ที่ดวงอาทิตย์
มาแอบในที่ยามเช้า;
เขาไม่เคยมาพริบเร็วเกินไป
หรือนำยาวเกินไปวัน
แต่ตอนนี้ผมมักจะหวังว่าคืน
ได้พัดพา ลมหายใจของฉันออกไป! ผมจำได้ว่าผมจำได้ว่าดอกกุหลาบสีแดงและสีขาวvi'lets และถ้วยลิลลี่, ดอกไม้ที่ทำของแสง! ไลแลคที่โรบินสร้าง, และสถานที่ที่พี่ชายของฉันตั้งคูนของเขา วันเกิด - ต้นไม้มีชีวิตอยู่ยัง! ผมจำได้ว่าผมจำได้ว่าฉันถูกใช้ในการแกว่ง, และคิดว่าอากาศจะต้องวิ่งเป็นสดในการกลืนบนปีก; จิตวิญญาณของฉันบินขนแล้วนั่นคือหนักดังนั้นตอนนี้และ สระว่ายน้ำในช่วงฤดูร้อนแทบจะไม่สามารถเย็นไข้บนหน้าผากของฉัน! ผมจำได้ว่าผมจำได้ว่าต้นเฟอร์มืดและสูงผมเคยคิดว่าท็อปส์ซูเรียวของพวกเขามาอยู่ใกล้กับท้องฟ้า: มันเป็นความไม่รู้หน่อมแน้มแต่ตอนนี้ 'ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการ รู้ว่าฉันไกลออกมาจากสวรรค์กว่าตอนที่ผมยังเป็นเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ ผมจำได้
บ้านที่ฉันเกิด หน้าต่างที่แสงแดดน้อย

มาแอบถ้ำมองในตอนเช้า ;
เขาไม่เคยกลับมาเลยเร็วเกินไป หรือยาวเกินไป

มาทั้งวัน แต่ตอนนี้ ฉันมักจะปรารถนาคืน
ได้พัดพาลมหายใจของฉันไป


ผมจำได้ ผมจำได้
ดอกกุหลาบสีแดงและสีขาว ,
vi'lets และลิลลี่ถ้วย
ดอกไม้แห่งแสง !
ดอกที่โรบินสร้าง และที่พี่ตั้ง

The laburnum on his birthday,—
The tree is living yet!


I remember, I remember,
Where I was used to swing,
And thought the air must rush as fresh
To swallows on the wing;
My spirit flew in feathers then,
That is so heavy now,
And summer pools could hardly cool
The fever on my brow!


I remember, I remember,
The fir trees dark and high;
I used to think their slender tops
Were close against the sky:
It was a childish ignorance,
But now 'its little joy
To know I'm farther off from heaven
Than when I was a boy.