that had so recently pulsed with th

that had so recently pulsed with the warm, red life-blood of
John Carter.
With scarcely a parting glance I turned my eyes again toward
Mars, lifted my hands toward his lurid rays, and waited.
Nor did I have long to wait; for scarce had I turned ere I shot
with the rapidity of thought into the awful void before me.
There was the same instant of unthinkable cold and utter darkness
that I had experienced twenty years before, and then I
opened my eyes in another world, beneath the burning rays of
a hot sun, which beat through a tiny opening in the dome of
the mighty forest in which I lay.
The scene that met my eyes was so un-Martian that my heart
sprang to my throat as the sudden fear swept through me that
I had been aimlessly tossed upon some strange planet by a
cruel fate.
Why not? What guide had I through the trackless waste of interplanetary
space? What assurance that I might not as well be
hurtled to some far-distant star of another solar system, as to
Mars?
I lay upon a close-cropped sward of red grasslike vegetation,
and about me stretched a grove of strange and beautiful trees,
covered with huge and gorgeous blossoms and filled with brilliant,
voiceless birds. I call them birds since they were winged,
but mortal eye ne'er rested on such odd, unearthly shapes.
The vegetation was similar to that which covers the lawns of
the red Martians of the great waterways, but the trees and
birds were unlike anything that I had ever seen upon Mars,
and then through the further trees I could see that most un-
Martian of all sights—an open sea, its blue waters shimmering
beneath the brazen sun.
As I rose to investigate further I experienced the same ridiculous
catastrophe that had met my first attempt to walk under
Martian conditions. The lesser attraction of this smaller planet
and the reduced air pressure of its greatly rarefied atmosphere,
afforded so little resistance to my earthly muscles that
the ordinary exertion of the mere act of rising sent me several
feet into the air and precipitated me upon my face in the soft
and brilliant grass of this strange world.
This experience, however, gave me some slightly increased
assurance that, after all, I might indeed be in some, to me,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่มีชีพจรกับ life-blood อบอุ่น สีแดงของจอห์นคาร์เตอร์มีแทบทันทีพรากจากกัน ฉันเปิดตาของฉันอีกต่อไปMars ยกมือต่อรังสีของเขาน่ากลัว และรอหรือไม่ได้นานต้องรอ สำหรับ scarce ฉันได้เปิดหนังสือ ผมยิงกับ rapidity คิดเป็นโมฆะน่ากลัวฉันก่อนมีทันทีความมืดเย็น และเทรดเดอร์อย่างเดียวว่า ฉันมีประสบการณ์เมื่อยี่สิบปีก่อน และจากนั้นเปิดตาของฉันในโลกอื่น ใต้แสงเขียนอาบแดดร้อน ที่ชนะผ่านเปิดเล็ก ๆ ในโดมของป่าอันยิ่งใหญ่ที่ผมวางไว้ฉากที่พบตาถูกดาวอังคารยังไม่ได้ดังนั้นที่หัวใจของฉันผุดเพื่อคอเป็นความกลัวอย่างฉับพลันกวาดทางเราที่ฉันได้รับกระเซอะกระเซิงโยนเมื่อบางโลกที่แปลกโดยการชะตากรรมที่โหดร้ายทำไมล่ะ แนะนำว่ามีฉันผ่านการ trackless เสียระหว่างดาวเคราะห์พื้นที่ ประกันอะไรไม่ดีจะhurtled ไปบางดาวที่ห่างไกลของระบบสุริยะอื่น เป็นการดาวอังคารผมวางเมื่อ sward close-cropped ของพืช grasslike สีแดงและฉันยืดต้นไม้ที่แปลก และสวยงามปกคลุม ด้วยดอกใหญ่ และสวยงาม และเต็มไป ด้วยสดใสเสียงนก ผมเรียกการนกของพวกเขาตั้งแต่พวกเขาได้ปีกแต่ตามนุษย์เคยวางบนรูปร่างเช่นคี่ พิสดารพืชเป็นซึ่งครอบคลุมการบูรณะMartians แดงฝีมือดี แต่ต้นไม้ และนกแตกต่างจากสิ่งที่ผมเคยเห็นเมื่อดาวอังคารแล้ว ผ่านต้นไม้ต่อไป ฉันจะได้เห็นส่วนใหญ่ un -ดาวอังคารสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดซึ่งเป็นทะเลเปิด ทะเลสีฟ้าส่องแสงภายใต้ดวงอาทิตย์ทำด้วยทองเหลืองเป็นผมเพิ่มขึ้นการตรวจสอบ เพิ่มเติมผมมีประสบการณ์ไร้สาระเดียวกันแผ่นดินไหวที่ได้พบครั้งแรกของฉันเดินภายใต้สภาพดาวอังคาร สถานที่เที่ยวน้อยกว่าของโลกเล็กลงและดันอากาศลดลงเป็นอย่างมากอุโมงค์afforded กันเล็กน้อยเพื่อให้กล้ามเนื้อของฉันดินที่ออกแรงธรรมดาของการกระทำเพียงของขึ้นส่งมาหลายฟุตในอากาศ และตกตะกอนฉันเมื่อฉันหน้าอ่อนและหญ้าสดใสของโลกนี้แปลกประสบการณ์นี้ อย่างไรก็ตาม ให้ฉันเพิ่มขึ้นบางเล็กน้อยประกันว่า,,ฉันอาจได้ใน ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ได้ชีพจรดังนั้นเร็ว ๆ นี้กับอบอุ่น, สีแดงชีวิตเลือดของ
. John Carter
ด้วยแทบจะไม่พรากจากกันอย่างรวดเร็วผมเปิดตาของฉันอีกครั้งไปยัง
ดาวอังคารยกมือของฉันที่มีต่อรังสีน่ากลัวของเขาและรอคอย.
ฉันมิได้มีความยาวรอ; สำหรับที่ขาดแคลนมีผมหัน ERE ผมยิง
ด้วยความรวดเร็วของความคิดลงไปในความว่างเปล่าอันยิ่งใหญ่ก่อนที่ฉัน.
มีทันทีเดียวกันของคิดไม่ถึงความมืดที่หนาวเย็นและที่สุดก็คือ
ว่าผมเคยมีประสบการณ์ยี่สิบปีก่อนและจากนั้นผม
เปิดตาของฉันในอีกโลกหนึ่งที่อยู่ด้านล่าง รังสีการเผาไหม้ของ
ดวงอาทิตย์ร้อนซึ่งเอาชนะผ่านการเปิดเล็ก ๆ ในโดมของ
ป่าอันยิ่งใหญ่ในการที่ผมนอน.
ฉากที่ได้พบกับตาของฉันก็ยกเลิกอังคารที่หัวใจของฉัน
ผุดคอของฉันเป็นความกลัวอย่างฉับพลันกวาดผ่าน ฉันว่า
ฉันได้รับการโยนคว้างอยู่บนดาวเคราะห์แปลก ๆ บางอย่างโดย
ชะตากรรมที่โหดร้าย.
ทำไมไม่? คู่มือสิ่งที่ฉันผ่านเสียร่องรอยของดาวเคราะห์
พื้นที่? สิ่งที่เชื่อมั่นว่าผมอาจจะไม่ได้เป็นอย่างดีจะ
พุ่งไปบางส่วนดาวไกลห่างไกลของระบบสุริยะอื่นเป็นไป
ดาวอังคาร?
ผมนอนอยู่บนสนามหญ้าใกล้เกรียนของพืช grasslike สีแดง
และเกี่ยวกับฉันยืดป่าที่แปลกและสวยงาม
ปกคลุมไปด้วยดอกขนาดใหญ่และงดงามและเต็มไปด้วยความสดใส,
นกใบ้ ผมเรียกพวกเขานกตั้งแต่พวกเขาเป็นปีก
แต่ไม่เคยตาต้องตายวางอยู่บนแปลกรูปร่างประหลาดดังกล่าว.
พืชที่มีความคล้ายคลึงกับที่ซึ่งครอบคลุมสนามหญ้าของ
ดาวอังคารสีแดงของทางน้ำที่ดี แต่ต้นไม้และ
นกก็แตกต่างจากสิ่ง ที่ฉันเคยเห็นบนดาวอังคาร
แล้วผ่านต้นไม้ต่อไปฉันจะได้เห็นว่ายกเลิกมากที่สุด
บนดาวอังคารของทุกสถานที่ท่องเที่ยว-ทะเลเปิดน้ำสีฟ้าส่องแสง
ใต้ดวงอาทิตย์หน้าด้าน.
ขณะที่ผมลุกขึ้นไปตรวจสอบต่อไปผมมีประสบการณ์เดียวกันที่ไร้สาระ
ภัยพิบัติที่ได้พบกับความพยายามครั้งแรกของฉันที่จะเดินไปภายใต้
เงื่อนไขของดาวอังคาร สถานที่ท่องเที่ยวที่น้อยกว่าของดาวเคราะห์ที่มีขนาดเล็กนี้
และความดันอากาศลดลงของชั้นบรรยากาศซึ่งได้ทำให้บริสุทธิ์มากมัน
อึดความต้านทานน้อยเพื่อไปยังกล้ามเนื้อโลกของฉันที่
ออกแรงสามัญของกระทำเพียงการเพิ่มขึ้นส่งมาให้ผมหลาย
ฟุตในอากาศและตกตะกอนข้าพเจ้าไว้บนใบหน้าของฉันใน นุ่ม
หญ้าและที่ยอดเยี่ยมของโลกที่แปลกประหลาดนี้.
ประสบการณ์นี้ แต่ให้ผมเพิ่มขึ้นเล็กน้อยบาง
ความเชื่อมั่นว่าหลังจากที่ทุกฉันอาจจะเป็นจริงในบางให้ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ดังนั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ พัลกับอบอุ่น ชีวิต เลือดสีแดงของจอห์น คาร์เตอร์กับแทบเล็กน้อยเหลือบมองฉันมองฉันอีกต่อดาวอังคารยกมือทางรังสี , น่าตกใจของเขา แล้วก็รอผมไม่ได้มีเวลานานในการรอ เพราะหายาก ผมนี่ผมยิงหันด้วยความเร็วของความคิดเข้าไปแย่เลยมีแบบเดียวกันของสิ่งที่เย็นและมืด กล่าวผมมีประสบการณ์ 20 ปีก่อน แล้วฉันลืมตาในอีกโลกหนึ่ง ภายใต้รังสีการเผาไหม้ดวงอาทิตย์ร้อน ซึ่งชนะผ่านรูเล็กๆ บนโดมของนักรบป่าที่ผมนอนอยู่ฉากที่เจอสายตาของผมจึงยกเลิกดาวอังคารที่หัวใจเกิดมาเพื่อคอของฉันอย่างฉับพลันความกลัวกวาดผ่านฉันผมเคยกระเซอะกระเซิงโยนบนดาวเคราะห์โดยแปลกโชคชะตาที่โหดร้ายทำไมจะไม่ล่ะ มีอะไรแนะนำผมด้วย trackless ของขยะอวกาศพื้นที่ ? ประกันอะไร ฉันอาจจะไม่ได้เป็นhurtled บางไกลไกลดาวระบบสุริยะอีกระบบได้ เช่นดาวอังคารผมวางเมื่อปิดตัดสนามหญ้าของพืช grasslike สีแดงและเกี่ยวกับฉันยืดป่าแปลกและสวยงามต้นไม้ปกคลุมด้วยดอกไม้ขนาดใหญ่ และสวยงาม และเต็มไป ด้วยสุดยอดนกไม่มีลม ผมเรียกนกพวกเขาเนื่องจากพวกเขามีปีก ,แต่มนุษย์ไม่เคยหยุดนิ่งที่แปลกตา เช่น รูปร่างน่ากลัวพืชที่คล้ายกับที่ซึ่งครอบคลุมสนามหญ้าของดาวอังคารสีแดงของน้ำที่ดี แต่ต้นไม้นกก็จะแตกต่างจากสิ่งที่ผมเคยเห็นบนดาวอังคารแล้วผ่านต้นไม้เพิ่มเติมฉันเห็นว่า UN ที่สุดจากสถานที่ท่องเที่ยวทั้งหมดของทะเลเปิด น้ำของมันส่องแสงสีฟ้าหน้าด้านใต้ดวงอาทิตย์ฉันลุกขึ้นไปศึกษาเพิ่มเติม ผมมีประสบการณ์เดียวกัน ไร้สาระภัยพิบัติที่ได้พบกันครั้งแรก เดินใต้เงื่อนไขของมนุษย์ดาวอังคาร เที่ยวนี้มีขนาดเล็กน้อยกว่าดาวเคราะห์และลดความดันอากาศ rarefied อย่างมากของบรรยากาศเจ้าตัวน้อยดังนั้นความต้านทานของกล้ามเนื้อของฉันการออกกําลังกายสามัญของการกระทําเพียงขึ้นมาส่งฉันหลายฟุตในอากาศและตกตะกอนผมบนใบหน้าของฉันในนุ่มและหญ้าที่ยอดเยี่ยมของโลกนี้แปลกประสบการณ์นี้ , อย่างไรก็ตาม , ให้ฉันเล็กน้อยบางเพิ่มขึ้นประกันที่ , หลังจากทั้งหมด , ฉันแน่นอนอาจจะมี ฉัน