Wherever in the genuine parts of th

Wherever in the genuine parts of the poem mythology is in play, it is not Viṣṇu, but god Indra who is considered as the highest god in the Veda. For the two books I and VII it is also typical that in them, as we have seen, the thread of the narration often snaps and numerous Brahmanic myths and legends were interpolated as in the case of the Mahābhārata and the Purāṇas. Such things occur only at very few places in the Books II and VI.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไหนก็ได้ในส่วนของแท้ของกลอน เป็นตำนานในการเล่น ไม่ Viṣṇu แต่พระอินทร์ซึ่งถือว่าเป็นพระเจ้าสูงสุดในการปรากฏ สำหรับสมุดบัญชีสองเล่ม ฉัน และ VII ก็โดยทั่วไปว่า ในพวกเขา ตามที่เราได้เห็น หัวข้อของการบรรยายมักจัดชิด และจำนวนมาก Brahmanic ตำนาน และตำนานมีการสในกรณี Mahābhārata และ Purāṇas สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นที่สถานน้อยมากในหนังสือ II และ VI

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่ในส่วนของแท้ของตำนานบทกวีอยู่ในการเล่นมันไม่ได้เป็นViṣṇu แต่พระเจ้าพระอินทร์ที่ถือเป็นเทพเจ้าสูงสุดในพระเวท สำหรับหนังสือสองเล่มปกเกล้าเจ้าอยู่หัวและผมก็ยังเป็นปกติท​​ี่อยู่ในพวกเขาในขณะที่เราได้เห็นกระทู้ของคำบรรยายมักจะยึดและตำนานพิธีจำนวนมากและตำนานที่ถูกสอดแทรกเช่นเดียวกับในกรณีของมหาภารตะและนาสที่ สิ่งดังกล่าวเกิดขึ้นเฉพาะในสถานที่น้อยมากในหนังสือครั้งที่สองและที่หก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ว่าในอะไหล่แท้ของบทกวีตำนานอยู่ในการเล่น ไม่ใช่ 6 ṣṇ U แต่พระอินทร์ที่ถือว่าเป็นพระเจ้าสูงสุด ฯลฯ สำหรับหนังสือสองเล่ม และ 7 นอกจากนี้ยังทั่วไปในพวกเขา ตามที่เราได้เห็น หัวข้อของการบรรยายมักจะ snaps และหลายเรื่องความเชื่อและตำนานถูกหยันเช่นในกรณีของ Mah อุบาสกอุบาสกและ Pur āṇ BH ค่าเป็นเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเฉพาะในสถานที่ไม่กี่มากในหนังสือ II และ VI