My grandmother was only sixty-two y

My grandmother was only sixty-two years old when her life came to an end. She led the life equivalent to ten people, and enjoyed every minute of it. Because of her heart of gold and her ability to overcome life's toughest obstacles, she helped mold me into the person that I am today. She was and always will be, one of the most important people of my life.My grandmother became pregnant with her first child at the young age of seventeen. After she conceived Donna, my aunt, she and my grandfather decided to get married. Four years after they got married along came my mother, Angie. The four of them had a rough life, money was tight and things didn't always go the way they had planned. They pulled together as a family and did the best that they could do.In 1977 she and my grandfather opened up a small family owned carpet store right outside of town. When things were first getting started, the two of them did everything by themselves. You would have to know my grandmother to appreciate this, but she was only about a hundred pounds soaking wet, yet she did everything from loading and unloading trucks, to rolling and laying the carpet, with the help of my grandfather of course.I came into the picture in 1979, and was the second of three granddaughters. Five years after I was born she was diagnosed with breast cancer. She went through twenty-six reconstructive surgeries over a period of two years. Nobody in my family had the stomach to change her bandages after a surgery, except me. I was only six at the time, but I made sure I changed her bandages everyday. When she was able to start moving around again, she came through the house one day; I had all of my dolls lined up in the floor with bandages on all the places that my grandmother had on her. If she were still alive she would still be telling that story I am sure.She and my grandfather divorced when I was around twelve years old. By thi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยายของฉันมีเพียงสองหกปีเมื่อชีวิตของเธอมาถึงสิ้นสุด เธอนำชีวิตเท่ากับ 10 คน และเพลิดเพลินไป เพราะหัวใจของเธอสามารถเอาชนะอุปสรรคที่ยากที่สุดของชีวิตของเธอ เธอช่วยปั้นให้ฉันเป็นคนที่ฉันวันนี้ เธอถูก และจะ เป็นเสมอ คนสำคัญที่สุดของชีวิตหนึ่ง ยายของฉันก็ตั้งครรภ์ มีลูกคนแรกอายุสาว seventeen หลังจากที่เธอรู้สึก Donna ป้าของฉัน เธอ และปู่ของฉันตัดสินใจที่จะแต่ง สี่ปีหลังจากที่พวกเขาได้แต่งงานตามมาแม่ แอนจีเส 4 ของพวกเขามีชีวิตหยาบ เงินไม่แน่น และสิ่งที่ไม่ได้ไปตามที่ได้วางแผนไว้ พวกเขากันเป็นครอบครัว และส่วนที่ไม่ได้ ใน 1977 เธอและปู่ของฉันเปิดขึ้นครอบครัวขนาดเล็กเจ้าของร้านค้าพรมขวาจากตัวเมือง เมื่อก่อนการเริ่มกิจกรรม เขาทั้งสองได้ทุกอย่างอยู่ ด้วยตัวเอง จะต้องรู้ว่ายายของฉันชื่นชมนี้ แต่เธอเท่านั้นประมาณร้อยปอนด์โซม แต่เธอได้ทุกอย่างจากการโหลด และการโหลดรถบรรทุก กลิ้ง และวางพรม ด้วยความช่วยเหลือของปู่ของฉันแน่นอน ฉันมาเป็นรูปภาพในปีค.ศ. 1979 และสามยามตะวันลับดวงไปนั้น ห้าปีหลังจากที่ผมเกิดเธอถูกวินิจฉัยกับโรคมะเร็งเต้านม เธอไปผ่านผ่าตัดศัลยศาสตร์ยี่สิบหกรอบระยะเวลาสองปี ไม่มีใครในครอบครัวฉันมีท้องเมื่อเธอใช้ผ้าพันแผลหลังผ่าตัด ยกเว้นฉัน ผมเพียงหกเวลา ได้ทำเปลี่ยนทุกวันใช้ผ้าพันแผลของเธอแน่ เมื่อเธอได้เริ่มย้ายสถานที่อีกครั้ง เธอผ่านมาบ้านวันหนึ่ง ผมมีทั้งตุ๊กตาของฉันตั้งเรียงรายในชั้นมีการใช้ผ้าพันแผลบนสถานทั้งหมดที่ยายของฉันมีเธอ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่เธอจะยังคงสามารถบอกเรื่องราวที่ ฉันแน่ใจ เธอและปู่ของฉันหย่าแล้วเมื่อผมอายุประมาณ 12 ปี โดยที

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยายของฉันเป็นเพียงหกสิบสองปีเมื่อชีวิตของเธอมาถึงจุดสิ้นสุด เธอนำชีวิตเทียบเท่ากับสิบคนและมีความสุขทุกนาทีของมัน เพราะหัวใจของเธอทองและความสามารถของเธอที่จะเอาชนะอุปสรรคที่ยากที่สุดในชีวิตของเธอช่วยปั้นฉันเป็นคนที่ฉันในวันนี้ เธอเป็นและจะเป็นหนึ่งในคนที่สำคัญที่สุดของคุณยายของฉันกลายเป็น life.My ตั้งท้องลูกคนแรกของเธอในวัยหนุ่มสาวสิบเจ็ด หลังจากที่เธอรู้สึกเอกป้าของฉันเธอและปู่ของฉันตัดสินใจที่จะแต่งงาน สี่ปีหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกันมาพร้อมแม่ของฉันแองจี้ สี่ของพวกเขามีชีวิตที่หยาบเงินแน่นและสิ่งที่ไม่ได้เสมอไปวิธีที่พวกเขาได้วางแผนไว้แล้ว พวกเขาดึงเข้าด้วยกันเป็นครอบครัวและทำดีที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำใน 1977 เธอและคุณปู่ของฉันเปิดขึ้นเป็นครอบครัวเล็ก ๆ เป็นเจ้าของร้านพรมด้านนอกของเมือง เมื่อสิ่งที่ได้รับการเริ่มต้นครั้งแรกที่สองของพวกเขาทำทุกอย่างด้วยตัวเอง คุณจะต้องรู้ว่าคุณยายของฉันที่จะชื่นชมนี้ แต่เธอเป็นเพียงประมาณ£ 100 เปียกโชก แต่เธอทำทุกอย่างจากการโหลดและรถบรรทุกขนถ่ายเพื่อการรีดและการวางพรมด้วยความช่วยเหลือของคุณปู่ของฉันของ course.I มา ในภาพในปี 1979 และเป็นครั้งที่สองในสามของหลานสาว ห้าปีหลังจากที่ผมเกิดมาเธอได้รับการวินิจฉัยโรคมะเร็งเต้านม เธอเดินผ่านการผ่าตัดเข่ายี่สิบหกในช่วงสองปีที่ผ่านมา ไม่มีใครในครอบครัวของฉันมีกระเพาะอาหารที่จะเปลี่ยนผ้าพันแผลของเธอหลังจากที่ผ่าตัดยกเว้นฉัน ฉันเป็นเพียงหกในเวลานั้น แต่ฉันทำแน่ใจว่าผมเปลี่ยนผ้าพันแผลในชีวิตประจำวันของเธอ เมื่อเธอก็สามารถที่จะเริ่มต้นการย้ายไปรอบ ๆ อีกครั้งเธอมาผ่านบ้านวันหนึ่ง; ผมมีทั้งหมดของตุ๊กตาของฉันเรียงรายขึ้นในพื้นด้วยผ้าพันแผลในทุกสถานที่ที่คุณยายของฉันที่มีต่อเธอ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่เธอก็ยังจะได้รับการบอกเล่าเรื่องราวว่าผม sure.She และคุณปู่ของฉันหย่าเมื่อฉันเป็นรอบสิบสองปี โดยรัชกาลที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณย่าของฉันเป็นเพียงหกสิบสองปีเมื่อชีวิตมาถึงจุดจบ เธอทำให้ชีวิตเทียบเท่ากับคนสิบคน และเพลิดเพลินกับทุกนาทีของมัน เพราะหัวใจทองของเธอและความสามารถในการเอาชนะอุปสรรคที่ยากที่สุดในชีวิต เธอช่วยหล่อหลอมให้ฉันเป็นคนที่ฉันวันนี้ เธอถูกเสมอและจะเป็นหนึ่งในคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันคุณยายตั้งท้องลูกคนแรกของเธอที่อายุสิบเจ็ด หลังจากที่เธอตั้งครรภ์ ดอนน่า ป้าของฉัน เธอและคุณปู่ของฉันตัดสินใจที่จะแต่งงานกัน สี่ปีหลังจากที่พวกเขาแต่งงานกันก็มา แม่แองจี้ สี่ของพวกเขาจะมีชีวิตที่ยากลำบาก เงินตึงและสิ่งที่ไม่ได้ไปทางที่พวกเขาได้วางแผนพวกเขาดึงเข้าด้วยกันเป็นครอบครัว และทำสิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถทำ ในปี 1977 เธอและคุณปู่ของฉันเปิดขนาดเล็กครอบครัวที่เป็นเจ้าของร้านพรมนอกเมือง เมื่อถูกสิ่งแรกที่จะเริ่มต้น พวกเขาทำทุกอย่างได้ด้วยตนเอง คุณจะต้องรู้ว่าคุณยายชื่นชมนี้ แต่เธอแค่ประมาณร้อยปอนด์ เปียกไปทั้งตัวแต่เธอทำทุกอย่างจากการโหลดและขนถ่ายบรรทุก การรีดและการวางพรม ด้วยความช่วยเหลือของปู่ฉันแน่นอน ฉันมาเป็นภาพในปี 1979 และเป็นครั้งที่สามหลานสาว ห้าปีหลังจากฉันเกิด เธอถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเต้านม เธอผ่าน 26 reconstructive การผ่าตัดในช่วงสองปีไม่มีใครในครอบครัวของฉันมีกระเพาะอาหารที่จะเปลี่ยนผ้าพันแผลของเธอหลังจากการผ่าตัด ยกเว้นฉัน ผมอายุแค่ 6 ขวบในตอนนั้น แต่ผมมั่นใจว่าผมเปลี่ยนผ้าพันแผลของเธอทุกวัน เมื่อเธอได้เริ่มขยับอีกครั้ง เธอกลับมาถึงบ้านวันเดียว ผมมีตุ๊กตาเรียงรายขึ้นในพื้นด้วยผ้าพันแผลในสถานที่ทั้งหมดที่ยายมีกับเธอถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ เธอคงจะบอกเรื่องนั้น ฉันแน่ใจว่า เธอและคุณปู่ของฉันหย่ากันตอนฉันอยู่สิบสองปี โดย ธี