The edge of the sea is a strange an

The edge of the sea is a strange and beautiful place. All through the long history of Earth it has been an area of unrest where waves have broken heavily against the land, where the tides have pressed forward over the continents, receded, and then returned. For no two successive days is the shoreline precisely the same. Not only do the tides advance and retreat in their eternal rhythms, but the level of the sea itself is never at rest. It rises or falls as the glaciers melt or grow, as the floor of the deep ocean basins shifts under its increasing load of sediments, or as the earth’s crust along the continental margins warps up or down in adjustment to strain and tension. Today a little more land may belong to the sea, tomorrow a little less. Always the edge of the sea remains an elusive and indefinable boundary.

The shore has a dual nature, changing with the swing of the tides, belonging now to the land, now to the sea. On the ebb tide it knows the harsh extremes of the land world, being exposed to heat and cold, to wind, to rain and drying sun. On the flood tide it is a water world, returning briefly to the relative stability of the open sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขอบของทะเลเป็นแปลก และสวยงาม ผ่านมาของโลก จะได้รับพื้นที่ความไม่สงบที่คลื่นได้แตกมากกับที่ดิน ที่กระแสน้ำมีกดไปข้างหน้าผ่านทวีป ห่าง และจากนั้น กลับ ไม่ต่อเนื่องกันสองวันจะชายฝั่งได้อย่างแม่นยำเหมือนกัน ไม่เพียงทำน้ำล่วงหน้า และถอยของจังหวะนิรันดร์ แต่ระดับของซีเองที่เหลือไม่ มันเพิ่มขึ้น หรือน้ำตกธารน้ำแข็งละลาย หรือเติบ โต เป็นชั้นของแอ่งมหาสมุทรลึกกะโหลดเพิ่มขึ้นของตะกอน หรือเปลือกโลกตามแนวขอบคอนติเนนตัล warps ขึ้น หรือลงในการปรับปรุงสายพันธุ์และความตึงเครียด ที่ดินวันนี้น้อยมากอาจเป็นทะเล พรุ่งนี้น้อย เสมอขอบทะเลยังคง มีขอบเขตที่เข้าใจยาก และเคร่งเครียดธรรมชาติแบบคู่ การเปลี่ยนแปลงของกระแสน้ำ ตอนนี้เป็นที่ดิน ตอนนี้ทะเลกับชายฝั่งได้ ในน้ำลง ได้ว่าสุดขั้วที่รุนแรงของโลกที่ดิน สัมผัสกับความร้อนและความเย็น ลม ฝนและแดดแห้ง ในน้ำท่วม มันเป็นโลกน้ำ ความเสถียรสัมพัทธ์ของทะเลเปิดสั้น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอบของทะเลเป็นสถานที่แปลกและสวยงาม ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของโลกจะได้รับพื้นที่ของความไม่สงบที่คลื่นมีเสียอย่างหนักกับที่ดินที่กระแสน้ำได้กดไปข้างหน้ามากกว่าทวีปที่ห่างและส่งกลับมาแล้ว ไม่มีสองวันต่อเนื่องเป็นชายฝั่งได้อย่างแม่นยำเดียวกัน ไม่เพียง แต่กระแสน้ำล่วงหน้าและล่าถอยในจังหวะที่นิรันดร์ของพวกเขา แต่ระดับของน้ำทะเลที่ตัวเองไม่เคยมีในส่วนที่เหลือ มันจะขึ้นหรือตกธารน้ำแข็งละลายหรือเติบโตเป็นพื้นของมหาสมุทรลึกแอ่งกะภายใต้ภาระที่เพิ่มขึ้นของตะกอนหรือเป็นเปลือกโลกพร้อมขอบติเนนตัประลองยุทธ์ขึ้นหรือลงในการปรับความเครียดและความตึงเครียด วันนี้เป็นดินแดนเล็ก ๆ น้อย ๆ อาจเป็นทะเลในวันพรุ่งนี้น้อย เสมอขอบของทะเลยังคงเป็นเขตแดนที่เข้าใจยากและไม่แน่นอน. ฝั่งมีธรรมชาติของคู่, การเปลี่ยนแปลงกับการแกว่งของกระแสน้ำที่อยู่ในขณะนี้เพื่อแผ่นดินในขณะนี้ไปในทะเล ในน้ำลดลงก็รู้ว่าสุดขั้วที่รุนแรงของโลกที่ดินที่ถูกสัมผัสกับความร้อนและเย็นเพื่อลมฝนและการอบแห้งดวงอาทิตย์ เกี่ยวกับน้ำขึ้นน้ำลงน้ำท่วมมันเป็นโลกที่น้ำกลับมาเร็ว ๆ เพื่อความมั่นคงของทะเลเปิด