ฉันกำลังจะไปกินข้าวFindLawCaselawUn

ฉันกำลังจะไปกินข้าว
FindLawCaselawUnited StatesUS Supreme CourtMARVIN PLUMLEY, WARDEN v. TIMOTHY JARED AUSTIN
MARVIN PLUMLEY, WARDEN v. TIMOTHY JARED AUSTIN
ResetAAFont size:Print New
United States Supreme Court
MARVIN PLUMLEY, WARDEN v. TIMOTHY JARED AUSTIN, (2015)
No. 14-271
Argued: Decided: July 21, 2015
The motion of respondent for leave to proceed in forma pauperis is granted. The petition for a writ of certiorari is denied.
JUSTICE THOMAS, with whom JUSTICE SCALIA joins, dissenting from the denial of certiorari.
Forty-six years ago, this Court created a presumption of judicial vindictiveness that applies when a judge imposes a more severe sentence upon a defendant after a new trial. North Carolina v. Pearce, 395 U. S. 711, 725-726 (1969). That presumption was--and remains--an anomaly in our law, which ordinarily " 'presum[es] . . . honesty and integrity in those serving as adjudicators.' " Caperton v. A. T. Massey Coal Co., 556 U. S. 868, 891 (2009) (ROBERTS, C. J., dissenting) (quoting Withrow v. Larkin, 421 U. S. 35, 47 (1975)). Perhaps recognizing the oddity of this presumption, the Court has repeatedly cautioned that it applies only where there is a reasonable likelihood that the increase in sentence was the product of actual vindictiveness on the part of the sentencing authority. E.g., Alabama v. Smith, 490 U. S. 794, 799 (1989).
Despite this instruction, confusion reigns. Some Courts of Appeals have taken a narrow view of the presumption, concluding that it applies only when a "triggering event" like a reversal by a higher tribunal "prods the sentencing court into a posture of self-vindication." Kindred v. Spears, 894 F. 2d 1477, 1480 (CA5 1990); accord, e.g., Fenner v. United States Parole Comm'n, 251 F. 3d 782, 788 (CA9 2001). Others have taken a more expansive view, applying it when the trial court imposes a higher sentence after granting a motion for corrected sentence. See, e.g., United States v. Paul, 783 F. 2d 84, 88 (CA7 1986). In this case, the United States Court of Appeals for the Fourth Circuit took the latter approach. 565 Fed. Appx. 175, 188 (2014) (per curiam). The Court should have granted this petition to resolve the confusion.
I
While serving a prison term for breaking and entering, respondent Timothy Jared Austin walked away from an inmate road crew. He was apprehended and pleaded guilty to attempted escape. The West Virginia trial court sentenced him to one to three years for the attempted escape.
At sentencing, the trial judge considered when Austin should begin serving that sentence. Austin was expected to be discharged on his breaking-and-entering conviction in December 2014, but was expected to become eligible for parole in March 2010. Recognizing that Austin's attempted escape had not been violent, but still amounted to a "breach [of] trust," App. to Pet. for Cert. 70, the trial court announced its sentence to begin on Austin's expected parole date:
"Now, I've got several ways that I can sentence you. I can sentence you to a one to three, starting today [November 12, 2009], or I can sentence you to a one to three starting when you're discharged, but I'm going to split the baby in half. I'm going to sentence you to a one to three, and your one to three is going to begin in March of 2010, which means you're not going to get out on parole in March, but you will start your one year then.
"Now, why am I doing it that way? . . . [I] think you should serve some time for [the attempted escape]; so, by making [the sentence] beginning in March of 2010, which is about 4 or 5 months from now and not giving you any back credit, that's probably going to cost you--well it will cost you your opportunity for parole because you won't be eligible then until March of 2011, and if the parole board wants to parole you on both of those, that's fine, and if not, well, you'll remember that next time you go for a little stroll." Id., at 71-72.
Seven months later, Austin filed an expedited motion to correct his sentence, arguing that state law prohibited the trial court from imposing a sentence that was neither purely concurrent nor purely consecutive. While that motion was pending in the trial court, he petitioned the West Virginia Supreme Court of Appeals for a writ of mandamus to the trial court to respond to the motion. Four days after receiving a copy of that petition, the trial court entered an amended sentencing order as follows:
"[T]he undersigned Judge received a copy of a Writ of Mandamus or in the alternative Original Petition for Writ of Habeas Corpus. The Court also received a proposed Amended Sentencing Order. After reviewing this matter, it is clear to this Court that an Amended [Sentencing] Order is needed to clarify the original Sentencing Order, entered on November 23, 2009. . . . It was the intent of this sentencing court that the sentence imposed on November 12, 2009 be served consecutively with the unrelated sentence the defendant was already serving on November 12, 2009. It was the intent of the sentencing court to give the defendant credit for time served from his arraignment to the date of sentencing and that the balance of his sentence be served consecutively to the sentence he was already serving in an unrelated matter." Id., at 59.
This order resulted in a longer total sentence.
The defendant appealed to the West Virginia Supreme Court, arguing that the court should presume that the trial judge had acted vindictively when he filed the amended sentencing order. The State Supreme Court rejected the appeal, explaining that it was clear that the trial judge acted only to clarify his intention in the original sentencing order.
The defendant then applied for a writ of habeas corpus in federal court based on the same claim of judicial vindictiveness. The District Court denied the application, concluding that the West Virginia Supreme Court's decision was not based on an unreasonable determination of the facts. See 28 U. S. C. §2254(d). It agreed with the West Virginia Supreme Court that nothing had occurred to trigger the presumption of judicial vindictiveness. As it explained, the West Virginia trial judge had entered the amended sentencing order based on the defendant's motion for a corrected sentence, not based on any reversal by a higher tribunal.
The Fourth Circuit granted a certificate of appealability and reversed. 565 Fed. Appx. 175. It concluded that the West Virginia Supreme Court's decision was based on an unreasonable determination of the facts, §2254(d)(2), and declined to afford any deference to that decision. Id., at 184-185. It then applied the presumption of vindictiveness. Although recognizing that the state trial judge had not been reversed by a higher tribunal, the Fourth Circuit concluded that the presumption applied because, "when [the defendant] was resentenced, he was exercising rights guaranteed under the statutes and Constitution of West Virginia." Id., at 188.
II
This Court should have granted certiorari to review the Fourth Circuit's decision for a number of reasons. To begin with, that decision is in tension with our precedents.
Although "the Pearce opinion appeared on its face to announce a rule of sweeping dimension, our subsequent cases have made clear that its presumption of vindictiveness 'does not apply in every case where a convicted defendant receives a higher sentence on retrial.' " Smith, 490 U. S., at 799 (brackets omitted). Instead, we have applied it only where there is a reasonable likelihood of actual vindictiveness on the part of the sentencing authority. Ibid. Thus, we have refused to apply the presumption to a higher sentence entered after a retrial ordered by the original sentencing judge. Texas v. McCullough, 475 U. S. 134, 138-139 (1986). "[U]nlike the judge who has been reversed," we explained, the trial judge had "no motivation to engage in self-vindication." Ibid.
The Fourth Circuit's rule is incompatible with this reasoning. The Fourth Circuit concluded that the presumption applied because, when Austin was resentenced, "he was exercising rights guaranteed under the statutes and Constitution of West Virginia." 565 Fed. Appx., at 188. Under that reasoning, the defendant who exercised his rights to file and obtain a motion for a new trial should also have been entitled to the presumption of vindictiveness. Contra, McCullough, 475 U. S., at 138-139. But this Court has already rejected the "view that the judicial temperament of our Nation's trial judges will suddenly change upon the filing of a successful post-trial motion." Id., at 139. To presume otherwise is to show profound disrespect to our fellow jurists. And that disrespect is even more pronounced in cases like this one, when federal judges are reviewing state criminal proceedings.
The Fourth Circuit's decision merits review for an additional reason: It deepens existing disagreement between the Courts of Appeals over the scope of the presumption of vindictiveness. On the one hand, the Fifth and Ninth Circuits have taken the position that the presumption does not apply "[a]bsent a triggering event" that "prods the sentencing court into a posture of self-vindication." Kindred, 894 F. 2d, at 1480; accord, e.g., Fenner, 251 F. 3d, at 788. For these courts, a reversal by a higher tribunal or order from a higher tribunal is such a triggering event, see Bono v. Benov, 197 F. 3d 409, 417 (CA9 1999); Kindred, supra, at 1479-1480, whereas the mere filing of an application or motion challenging a sentence is not, see Fenner, supra, at 788-789. The Eighth Circuit agrees and has concluded that reversal by a higher tribunal is the only such triggering event. Savina v. Getty, 982 F. 2d 526 (1992) (unpublished table decision). The Seventh Circuit, on the other hand, has stated that it would apply the presumption even if the trial court imposed a higher sentence after itself granting a defendant's m

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกำลังจะไปกินข้าวFindLawCaselawUnited StatesUS สุพรีม CourtMARVIN PLUMLEY ข่าว v. ทิโมธี JARED ออสตินมาร์วิน PLUMLEY ข่าว v. ทิโมธี JARED ออสตินขนาด: พิมพ์ ResetAAFont ใหม่ศาลฎีกาของสหรัฐอเมริกามาร์วิน PLUMLEY ข่าว v. ทิโมธี JARED ออสติน, (2015)หมายเลข 14-271โต้เถียง: ตัดสินใจ: 21 กรกฎาคม 2015 เคลื่อนไหวของผู้ตอบให้ออกจากการดำเนินการใน pauperis ให้ forma คำขอสำหรับ writ ของ certiorari ถูกปฏิเสธ ความยุติธรรม THOMAS ด้วยความยุติธรรม SCALIA รวม dissenting จากปฏิเสธของ certiorari สี่สิบหกปี ศาลนี้สร้างข้อสันนิษฐานความยุติธรรม vindictiveness ที่ใช้เมื่อเป็นผู้พิพากษากำหนดประโยคที่รุนแรงมากขึ้นตามจำเลยหลังจากทดลองใหม่ นอร์ทแคโรไลนา v. Pearce, 395 สหรัฐ S. 711, 725-726 (1969) ข้อสันนิษฐานที่ เป็น - และ ยังคง - ช่วยการในกฎหมายของเรา ซึ่งปกติ "'presum [es]...ความซื่อสัตย์และผู้ให้บริการเป็น adjudicators ' " Caperton v. อ.ต. Massey ถ่านหิน Co., 556 สหรัฐ S. 868, 891 (2009) (โรเบิตส์ C. J., dissenting) (อ้างอิง Withrow v. Larkin, 421 สหรัฐ S. 35, 47 (1975)) อาจจดจำพิเศษของข้อสันนิษฐานนี้ ศาลมีซ้ำเตือนว่า จะใช้เท่ามีโอกาสเหมาะสมที่ว่า เพิ่มประโยคคือ ผลิตภัณฑ์ของ vindictiveness จริงในส่วนของอำนาจโทษประหาร อลาบามาเช่น สมิธ 490 v. S. สหรัฐ 794, 799 (1989) แม้ มีคำแนะนำนี้ สับสน reigns มีดำเนินการอุทธรณ์ของศาลบางมุมมองแคบของข้อสันนิษฐาน สรุปว่า จะใช้เฉพาะเมื่อ "เหตุการณ์เรียก" เหมือนการกลับรายการ โดยศาลสูง "prods ศาลโทษประหารเป็นท่าของ vindication ตนเอง" เป็น v. หอก 894 F. 2d 1477 ค.ศ. 1480 (CA5 1990); แอคคอร์ด เช่น Fenner v. Comm'n สหรัฐอเมริกา Parole, 251 F. 3d 782, 788 (CA9 2001) คนอื่น ๆ ได้ดูกว้างขึ้น ใช้เมื่อศาลทดลองเก็บประโยคสูงหลังจากการเคลื่อนไหวสำหรับประโยคที่แก้ไขให้ ดู เช่น สหรัฐอเมริกา v. Paul, 783 F. 2d 84, 88 (CA7 1986) ในกรณีนี้ อุทธรณ์ของศาลสหรัฐอเมริกาสำหรับวงจรสี่เอาวิธีหลัง เฟด 565 Appx ด้วย 175, 188 (2014) (ต่อ curiam) ศาลควรได้รับคำร้องนี้เพื่อแก้ไขความสับสนฉัน ขณะให้บริการคำคุกสำหรับแบ่งและ entering, Austin Jared ทิโมธี respondent เดินจากลูกเรือถนน inmate เขาไม่เข้าใจ และ pleaded ผิดจะพยายามหนี เวสต์เวอร์จิเนียทดลองศาลพิพากษาเขาหนึ่งถึงสามปีสำหรับหนีพยายาม ที่โทษประหาร ผู้พิพากษาทดลองพิจารณาเมื่อ Austin ควรเริ่มประโยคที่ให้บริการ Austin คาดว่าจะออกบนความเชื่อมั่นของเขาแบ่ง และป้อนในเดือน 2014 ธันวาคม แต่คาดว่าจะเป็นสิทธิสำหรับ parole ในเดือน 2553 มีนาคม ยอมรับว่า ของ Austin พยายามหนีไม่เคยรุนแรง แต่ยังมีการ "ละเมิด [] แทน โดยประมาณเพื่อ Pet. สำหรับ Cert. 70 ศาลทดลองประกาศประโยคของการเริ่มต้นของ Austin parole คาดวัน:"ตอนนี้ ฉันมีหลายวิธีที่สามารถประโยคคุณ ฉันสามารถประโยคคุณหนึ่งถึงสาม เริ่มต้นวันนี้ [12 พฤศจิกายน 2009], หรือฉันสามารถประโยคคุณจะหนึ่งถึงสามเริ่มต้นเมื่อคุณกำลังออก แต่ฉันจะแบ่งลูกครึ่ง ฉันจะไปประโยคหนึ่งถึงสาม และคุณหนึ่งถึงสามจะเริ่มในเดือนมีนาคมของปี 2010 ซึ่งหมายความว่า การที่คุณกำลังจะได้รับบน parole มีนาคม แต่คุณจะเริ่มต้นวันปีหนึ่งแล้ว "ตอนนี้ ทำไมฉันทำมันงั้น . . . [I] คิดว่า คุณควรใช้เวลาสำหรับ [พยายามหลบหนี]; ดังนั้น โดยทำ [ประโยค] เริ่มต้นในเดือนมีนาคมของปี 2010 ซึ่งมีประมาณ 4 หรือ 5 เดือนจากนี้และไม่ให้ใด ๆ หลังสินเชื่อ ที่จะคงค่าใช้จ่าย - ดีต้นทุนคุณ parole โอกาสของคุณเนื่อง จากคุณจะไม่ได้แล้วจนถึงเดือนมีนาคม 2554 พ.ศ. และกระดาน parole อยาก parole คุณบนทั้งบรรดา ที่ดี และถ้าไม่ ดี คุณจะจำครั้งถัดไปที่ คุณไปเดินเล่นน้อย " รหัส ที่ 71-72 7 เดือน Austin ยื่นการเคลื่อนไหวฮารด์แวร์แก้ไขประโยคของเขา โต้เถียงว่า กฎหมายห้ามศาลทดลองใช้ประโยคที่ไม่หมดจดพร้อมกัน หรือติดต่อกันหมดจดสง่างาม ในขณะที่เคลื่อนไหวอยู่ระหว่างการพิจารณาในศาล ทดลองเขาอัคบายานเวสต์เวอร์จิเนียฎีกาศาลอุทธรณ์สำหรับ writ ของ mandamus ศาลทดลองเพื่อตอบสนองต่อการเคลื่อนไหว สี่วันหลังจากได้รับสำเนาคำร้องให้ ศาลทดลองป้อนใบสั่งโทษประหารแก้ไขเป็นดังนี้:"[T] เขา undersigned ผู้พิพากษาได้รับสำเนา ของ Writ ของ Mandamus หรือ ใน ชื่อเดิมสำรองสำหรับ Writ ของ Habeas สถานีเรืออากา นอกจากนี้ศาลยังได้รับการเสนอแก้ไขโทษประหารสั่ง หลังจากพิจารณาเรื่องนี้ เป็นที่ชัดเจนศาลนี้ว่า ใบ Amended [โทษประหาร] จำเป็นต้องชี้แจงสั่งโทษประหารเดิม ป้อนที่ 23 พฤศจิกายน 2009 . . . มันเป็นเจตนาของศาลนี้โทษประหารให้ประโยคบังคับที่ 12 พฤศจิกายน 2009 จะได้รับอย่างต่อเนื่องกับประโยคไม่เกี่ยวข้องที่จำเลยถูกแล้วบริการ 12 พฤศจิกายน 2009 มันเป็นเจตนาของศาลโทษประหารให้เครดิตจำเลยเวลาเสิร์ฟ arraignment เขาโทษประหารวัน และที่ยอดดุลของประโยคของเขาอย่างต่อเนื่องให้บริการประโยคที่เขามีบริการในเรื่องไม่เกี่ยวข้องกัน" รหัส ที่ 59สั่งนี้ส่งผลให้ในประโยครวมอีกต่อไป จำเลยอุทธรณ์การเวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกา ศาลควรเหมาเอาว่า ผู้พิพากษาทดลองได้ดำเนิน vindictively เมื่อเขายื่นใบสั่งโทษประหารแก้ไขโต้เถียง ศาลฎีการัฐปฏิเสธอุทธรณ์ อธิบายว่า เป็นชัดเจนว่า ผู้พิพากษาทดลองดำเนินเฉพาะเพื่อชี้แจงเจตนาในต้นฉบับใบสั่งโทษประหาร จำเลยใช้ writ ของ habeas คอร์พัสคริในศาลรัฐบาลกลางตามข้อเรียกร้องเดียวกันของ vindictiveness ยุติธรรมแล้ว ศาลชั้นต้นที่ปฏิเสธโปรแกรมประยุกต์ สรุปว่า การตัดสินของศาลฎีกาเวอร์จิเนียตะวันตกเป็นไม่ไปตามกำหนดข้อเท็จจริงการ unreasonable ดู §2254(d) C. สหรัฐ 28 จะตกลงกับเวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกาที่ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อทริกเกอร์ข้อสันนิษฐานความยุติธรรม vindictiveness เป็นอธิบาย เวอร์จิเนียตะวันตกผู้พิพากษาทดลองได้ป้อนใบสั่งโทษประหารที่แก้ไขตามการเคลื่อนไหวของจำเลยสำหรับประโยคแก้ไข ไม่ยึดกลับรายการใด ๆ โดยศาลสูง วงจรสี่อนุญาตให้ใบรับรองของ appealability และย้อนกลับ เฟด 565 Appx ด้วย 175.สรุปว่า การตัดสินของศาลฎีกาเวอร์จิเนียตะวันตกเป็นไปตามที่กำหนด unreasonable ข้อเท็จจริง §2254(d)(2) และปฏิเสธที่จะจ่ายใด ๆ นั้นได้ยอมตามการตัดสินใจนั้น รหัส ที่ 184-185 แล้วใช้ข้อสันนิษฐานของ vindictiveness แม้ตระหนักว่า รัฐผู้พิพากษาทดลองไม่มีการย้อนกลับ โดยศาลสูง วงจรสี่สรุปว่า ข้อสันนิษฐานที่ใช้เนื่องจาก "เมื่อถูก resentenced [จำเลย] เขาได้ออกกำลังกายสิทธิรับประกันภายใต้รัฐธรรมนูญของเวสต์เวอร์จิเนียและคดี" รหัส ที่ 188II คอร์ทนี้ควรได้รับ certiorari เพื่อทบทวนการตัดสินใจของวงจรสี่สำหรับจำนวนของเหตุผล จะเริ่มต้นด้วย ตัดสินใจที่อยู่ในความตึงเครียดกับเซลล์ที่ถูกอ้างของเราแม้ว่า "ความเห็น Pearce ปรากฏบนใบหน้าของประกาศกฎของมิติกวาด กรณีต่อ ๆ ไปของเราได้ชัดเจนว่า เป็นข้อสันนิษฐานของ vindictiveness 'ใช้ได้ในทุกกรณีที่จำเลย convicted รับประโยคสูงบน retrial นั้น' "สมิธ 490 S. สหรัฐ ที่ 799 (ไม่ใส่วงเล็บ) แทน เราได้ใช้มันเท่านั้นมีโอกาสเหมาะสมของ vindictiveness จริงในส่วนของอำนาจโทษประหาร Ibid ดังนั้น เราได้ปฏิเสธที่จะใช้ข้อสันนิษฐานที่ป้อนหลังจาก retrial ที่สั่ง โดยผู้พิพากษาโทษประหารเดิมประโยคสูง V. McCullough, 475 เท็กซัสสหรัฐ S. 134, 138-139 (1986) "[U] nlike ผู้พิพากษาที่มีการกลับรายการ เราอธิบาย ผู้พิพากษาทดลองได้"ไม่มีแรงจูงใจใน vindication ตนเอง" Ibid ของวงจรสี่กฎคือเข้ากันไม่ได้กับเหตุผลนี้ วงจรสี่สรุปว่า ข้อสันนิษฐานที่ใช้เนื่องจาก เมื่อ Austin ถูก resentenced "เขาได้ออกกำลังกายสิทธิรับประกันภายใต้รัฐธรรมนูญของเวสต์เวอร์จิเนียและคดี" เฟด 565 Appx ด้วย ที่ 188 ที่ เหตุผล จำเลยที่ใช้สิทธิไปยื่น และรับภาพเคลื่อนไหวสำหรับทดลองใหม่ ควรยังมีการได้รับข้อสันนิษฐานของ vindictiveness ตรงกันข้าม McCullough, 475 S. สหรัฐ ที่ 138-139 แต่ศาลนี้แล้วปฏิเสธ "มุมมองที่ temperament ยุติธรรมของผู้พิพากษาทดลองของประเทศของเราจะเปลี่ยนทันทีเมื่อยื่นญัตติหลังทดลองประสบความสำเร็จ" รหัส ที่ 139 โมเมเป็นอย่างอื่นคือการ แสดงตุลาการลึกซึ้ง jurists เพื่อนของเรา และว่าตุลาการยิ่งออกเสียงในกรณีเช่นนี้ เมื่อผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางจะทานตอนอาชญากรรมรัฐ The Fourth Circuit's decision merits review for an additional reason: It deepens existing disagreement between the Courts of Appeals over the scope of the presumption of vindictiveness. On the one hand, the Fifth and Ninth Circuits have taken the position that the presumption does not apply "[a]bsent a triggering event" that "prods the sentencing court into a posture of self-vindication." Kindred, 894 F. 2d, at 1480; accord, e.g., Fenner, 251 F. 3d, at 788. For these courts, a reversal by a higher tribunal or order from a higher tribunal is such a triggering event, see Bono v. Benov, 197 F. 3d 409, 417 (CA9 1999); Kindred, supra, at 1479-1480, whereas the mere filing of an application or motion challenging a sentence is not, see Fenner, supra, at 788-789. The Eighth Circuit agrees and has concluded that reversal by a higher tribunal is the only such triggering event. Savina v. Getty, 982 F. 2d 526 (1992) (unpublished table decision). The Seventh Circuit, on the other hand, has stated that it would apply the presumption even if the trial court imposed a higher sentence after itself granting a defendant's m

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันกำลังจะไปกินข้าว
FindLawCaselawUnited StatesUS ศาลฎีกา CourtMARVIN PLUMLEY พัศดีโวทิโมธี Jared AUSTIN.
MARVIN PLUMLEY พัศดีโวทิโมธี Jared AUSTIN.
ResetAAFont ขนาด:
พิมพ์ใหม่ศาลสูงสหรัฐ.
MARVIN PLUMLEY พัศดีโวทิโมธี Jared ออสติน, (2015)
ไม่มี . 14-271
แย้ง: ตัดสินใจที่: 21 กรกฎาคม 2015
การเคลื่อนไหวของผู้ตอบแบบสอบถามลาที่จะดำเนินการในสมมติฐาน pauperis จะได้รับ คำร้องขอคำสั่งของศาลชั้นต้นที่ถูกปฏิเสธ.
ยุติธรรมโธมัสกับผู้ที่ยุติธรรม SCALIA ร่วมไม่เห็นด้วยจากการปฏิเสธของศาลชั้นต้นได้.
สี่สิบหกปีที่ผ่านมาศาลนี้สร้างข้อสันนิษฐานของความพยาบาทการพิจารณาคดีที่ใช้เมื่อผู้พิพากษาเรียกเก็บประโยคที่รุนแรงมากขึ้น เมื่อจำเลยหลังจากการพิจารณาคดีใหม่ อร์ทแคโรไลนา v. เพียร์ซ, 395 สหรัฐอเมริกา 711, 725-726 (1969) สันนิษฐานว่าเป็น - และยังคง - '.... presum [e] ความซื่อสัตย์และคุณธรรมในการทำหน้าที่เป็นผู้ตัดสิน' ความผิดปกติในกฎหมายของเราซึ่งปกติ " "Caperton v. AT Massey ถ่านหิน จำกัด 556 สหรัฐอเมริกา 868, 891 (2009) (โรเบิร์ต, CJ, ไม่เห็นด้วย) (อ้าง Withrow v. เฟร็ดดี้ 421 สหรัฐ 35, 47 (1975)) บางทีอาจจะตระหนักถึงความผิดปกติของข้อสันนิษฐานนี้ศาลได้เตือนซ้ำว่ามันใช้เฉพาะในกรณีที่มีโอกาสที่เหมาะสมที่เพิ่มขึ้นในประโยคเป็นผลิตภัณฑ์ของความพยาบาทที่เกิดขึ้นจริงในส่วนของผู้มีอำนาจในการพิจารณาคดีที่ เช่นอลาบา v. สมิ ธ 490 สหรัฐอเมริกา 794, 799 (1989).
แม้จะมีการเรียนการสอนนี้รัชกาลที่สับสน ศาลบางส่วนของศาลอุทธรณ์ได้นำมุมมองแคบ ๆ ของข้อสันนิษฐานสรุปว่าจะนำไปใช้เฉพาะเมื่อมี "เรียกเหตุการณ์" เหมือนการกลับรายการโดยศาลที่สูงขึ้น "บังคับศาลพิจารณาลงไปในท่าทางของตัวเองป้องกันได้." ญาติโวลต์สเปียร์ส 894 เอฟ 2d 1477, 1480 (CA5 1990). สอดคล้องเช่น Fenner v. United States ทัณฑ์บน Comm'n 251 เอฟ 3 มิติ 782, 788 (CA9 2001) อื่น ๆ ได้นำมุมมองที่กว้างขวางมากขึ้นใช้มันเมื่อศาลพิจารณาคดีเรียกเก็บประโยคที่สูงขึ้นหลังจากที่ให้การเคลื่อนไหวสำหรับการแก้ไขประโยค ดูเช่นสหรัฐอเมริกา v. พอลเอฟ 783 2d 84, 88 (CA7 1986) ในกรณีนี้ศาลสหรัฐฯศาลอุทธรณ์สี่รอบเอาวิธีการหลัง 565 เฟด appx 175, 188 (2014) (ต่อ curiam) ศาลควรจะได้รับคำร้องนี้เพื่อแก้ไขความสับสน.
ฉันในขณะที่การให้บริการระยะคุกสำหรับการบุกรุก, ทิโมธีตอบ Jared ออสตินเดินออกไปจากถนนลูกเรือนักโทษ
เขาถูกจับและสารภาพกับพยายามหนี ศาลพิจารณาคดีเวสต์เวอร์จิเนียตัดสินให้ 1-3 ปีสำหรับการหลบหนีพยายาม.
ในการพิจารณาพิพากษาคดีพิจารณาเมื่อออสตินควรเริ่มต้นประโยคว่า ออสตินคาดว่าจะออกจากโรงพยาบาลเมื่อวันที่ความเชื่อมั่นทำลายและเข้าของเขาในเดือนธันวาคมปี 2014 แต่คาดว่าจะเป็นรับทัณฑ์บนในเดือนมีนาคม 2010 จำได้ว่าการหลบหนีของออสตินพยายามไม่เคยมีความรุนแรง แต่ยังคงมีจำนวน "การละเมิด [ของ] ไว้วางใจ "App เพื่อสัตว์เลี้ยง สำหรับ Cert 70,
ศาลประกาศประโยคที่จะเริ่มในวันที่ออสตินวันทัณฑ์บนคาดว่า:. "ตอนนี้ฉันมีหลายวิธีที่ฉันสามารถประโยคที่คุณจะสามารถตัดสินคุณไป 1-3 เริ่มต้นในวันนี้ [12 พฤศจิกายน 2009] หรือฉันจะตัดสินคุณไป 1-3 เริ่มต้นเมื่อคุณออกจากโรงพยาบาล แต่ฉันจะแยกลูกน้อยในช่วงครึ่งปี. ฉันจะตัดสินคุณไป 1-3 และเป็นหนึ่งในสามของคุณเพื่อที่จะไป เริ่มต้นในเดือนมีนาคมของปี 2010 ซึ่งหมายความว่าคุณจะไม่ได้รับการออกทัณฑ์บนในเดือนมีนาคม แต่คุณจะเริ่มต้นหนึ่งปีของคุณแล้ว.
"ตอนนี้ทำไมฉันทำมันเป็นอย่างนั้น? . . . [I] คิดว่าคุณควรจะทำหน้าที่เวลาสำหรับ [หลบหนีพยายาม] บาง ดังนั้นโดยการ [ประโยค] จุดเริ่มต้นในเดือนมีนาคมของปี 2010 ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 4 หรือ 5 เดือนนับจากนี้และไม่ให้เครดิตกลับใด ๆ ที่อาจจะเสียค่าใช้จ่าย - ดีก็จะเสียค่าใช้จ่ายโอกาสของคุณสำหรับการรอลงอาญาเพราะคุณ จะไม่มีสิทธิ์แล้วจนถึงเดือนมีนาคมของปี 2011 และหากคณะกรรมการพิจารณาทัณฑ์บนต้องการที่จะรอลงอาญาคุณทั้งของผู้ที่ที่ดีและถ้าไม่ดีคุณจะจำได้ว่าครั้งต่อไปที่คุณไปสำหรับการเดินเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ . "Id . ที่ 71-72.
เจ็ดเดือนต่อมาออสตินยื่นเร่งการเคลื่อนไหวเพื่อแก้ไขประโยคของเขาเถียงว่ากฎหมายของรัฐที่ต้องห้ามศาลพิจารณาคดีจากการจัดเก็บภาษีเป็นประโยคที่ไม่หมดจดพร้อมกันหรือติดต่อกันอย่างหมดจด. ในขณะที่การเคลื่อนไหวที่ค้างอยู่ในการพิจารณาคดี ศาลเขากระทรวงมหาดไทยที่เวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกาศาลอุทธรณ์คำสั่งของคันศรไปที่ศาลพิจารณาคดีเพื่อตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวสี่วันหลังจากที่ได้รับสำเนาคำร้องที่ศาลพิจารณาคดีเข้ามาเพื่อพิจารณาแก้ไขเพิ่มเติมดังต่อไปนี้.
"[T ] เขานามผู้พิพากษาได้รับสำเนาของคำสั่งของคันศรหรือทางเลือกในคำร้องเดิมสำหรับคำสั่งของหมายศาลเรียกตัว ศาลยังได้รับการเสนอพิจารณาแก้ไขคำสั่งซื้อ หลังจากที่ตรวจสอบเรื่องนี้ก็เป็นที่ชัดเจนต่อศาลนี้ว่าแก้ไข [พิจารณา] สั่งซื้อสินค้าที่จำเป็นในการชี้แจงการสั่งซื้อการพิจารณาเดิมเข้ามาเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2009 . . มันเป็นความตั้งใจที่จะให้ศาลพิจารณาคดีนี้ว่าประโยคที่กำหนดในวันที่ 12 พฤศจิกายน 2009 ได้รับการบริการอย่างต่อเนื่องกับประโยคที่ไม่เกี่ยวข้องกับจำเลยถูกแล้วให้บริการเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายนปี 2009 มันเป็นความตั้งใจที่จะให้ศาลพิจารณาที่จะให้เครดิตจำเลยเป็นครั้งที่ ทำหน้าที่ของเขาจากการฟ้องร้องจากวันที่ในการพิจารณาคดีและการที่ความสมดุลของประโยคของเขาได้รับการบริการอย่างต่อเนื่องประโยคที่เขาได้แล้วการให้บริการในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกัน. "Id. ที่ 59
คำสั่งนี้ส่งผลให้ในประโยครวมอีกต่อไป.
จำเลยยื่นอุทธรณ์ ไปที่เวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกาเถียงว่าศาลควรจะเข้าใจว่าผู้พิพากษาพิจารณาคดีได้ทำหน้าที่ vindictively เมื่อเขายื่นเพื่อพิจารณาแก้ไขเพิ่มเติม. รัฐศาลฎีกาปฏิเสธอุทธรณ์อธิบายว่ามันเป็นที่ชัดเจนว่าผู้พิพากษาทำหน้าที่เพียงการชี้แจงของเขา ความตั้งใจในการสั่งซื้อการพิจารณาคดีเดิม.
จำเลยแล้วนำมาใช้สำหรับคำสั่งของศาลเรียกตัวในศาลรัฐบาลกลางอยู่บนพื้นฐานของการเรียกร้องเดียวกันของความพยาบาทการพิจารณาคดี. ศาลแขวงปฏิเสธโปรแกรมที่สรุปว่าเวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกาตัดสินของศาลไม่ได้ขึ้นอยู่กับที่ไม่สมควร ความมุ่งมั่นของข้อเท็จจริง ดู 28 USC §2254 (ง) มันเห็นด้วยกับเวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกาว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่จะเรียกข้อสันนิษฐานของความพยาบาทของศาล ในขณะที่มันอธิบายผู้พิพากษาพิจารณาคดีเวสต์เวอร์จิเนียเข้ามาเพื่อพิจารณาแก้ไขเพิ่มเติมขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวของจำเลยเป็นประโยคที่แก้ไขไม่ได้ขึ้นกับการกลับรายการใด ๆ โดยศาลที่สูงขึ้น.
รอบที่สี่ได้รับการรับรองจาก Appealability และตรงกันข้าม 565 เฟด appx 175 มันสรุปว่าการตัดสินใจที่เวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกาก็ขึ้นอยู่กับความมุ่งมั่นไม่มีเหตุผลข้อเท็จจริง§2254 (ง) (2) และปฏิเสธที่จะจ่ายได้แสดงความเคารพต่อการตัดสินใจใด ๆ Id. ที่ 184-185 จากนั้นก็นำมาประยุกต์ใช้ข้อสันนิษฐานของความพยาบาท แม้ว่าจะตระหนักว่าผู้พิพากษารัฐไม่ได้รับกลับโดยศาลที่สูงกว่าสี่รอบได้ข้อสรุปว่าข้อสันนิษฐานที่ใช้เพราะ "เมื่อ [จำเลย] ถูก resentenced เขาได้รับการใช้สิทธิการรับประกันภายใต้กฎเกณฑ์และรัฐธรรมนูญของเวสต์เวอร์จิเนีย." Id. ที่ 188
ครั้งที่สองศาลนี้ควรจะได้รับศาลชั้นต้นทบทวนการตัดสินใจในรอบที่สี่สำหรับจำนวนของเหตุผล
เพื่อเริ่มต้นกับการตัดสินใจที่อยู่ในความตึงเครียดกับทำนองของเรา.
แม้ว่า "ความคิดเห็นเพียร์ซที่ปรากฏบนใบหน้าที่จะประกาศการปกครองของมิติกวาดกรณีที่ตามมาของเราได้ทำที่ชัดเจนว่าข้อสันนิษฐานของความพยาบาท 'ใช้ไม่ได้ในทุกกรณีที่ ตัดสินลงโทษจำเลยได้รับประโยคที่สูงขึ้นในอุทธรณ์. "สมิ ธ , 490 สหรัฐที่ 799 (วงเล็บละเว้น) แต่เราได้ใช้มันที่มีความเป็นไปได้ที่เหมาะสมของความพยาบาทที่เกิดขึ้นจริงในส่วนของผู้มีอำนาจในการพิจารณาคดีที่ อ้าง ดังนั้นเราจึงได้ปฏิเสธที่จะใช้ข้อสันนิษฐานที่จะเป็นประโยคที่สูงขึ้นหลังจากที่เข้ามาอุทธรณ์ได้รับคำสั่งจากผู้พิพากษาพิจารณาคดีเดิม เท็กซัส v. แม็กคัลล็อกสหรัฐ 475 134, 138-139 (1986) "[U] nlike ผู้พิพากษาที่ได้รับกลับ" เราอธิบายว่าผู้พิพากษามี "แรงจูงใจที่จะมีส่วนร่วมในการป้องกันตัวเองไม่." อ้าง.
กฎของวงจรที่สี่ไม่เข้ากันกับเหตุผลนี้ รอบที่สี่ได้ข้อสรุปว่าข้อสันนิษฐานที่ใช้เพราะเมื่อออสตินถูก resentenced "เขาได้รับการรับประกันการใช้สิทธิภายใต้กฎเกณฑ์และรัฐธรรมนูญของเวสต์เวอร์จิเนีย." 565 เฟด appx. ที่ 188 ภายใต้เหตุผลที่จำเลยที่ใช้สิทธิของเขาที่จะยื่นและได้รับการเคลื่อนไหวสำหรับการทดลองใหม่ก็ควรที่จะได้รับสิทธิที่จะสันนิษฐานของความพยาบาท Contra, แม็กคัลล็อก 475 สหรัฐที่ 138-139 แต่ศาลได้ปฏิเสธแล้ว "ดูว่าอารมณ์การพิจารณาคดีของผู้พิพากษาที่พิจารณาคดีของประเทศชาติของเราจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันเมื่อยื่นการเคลื่อนไหวหลังการทดลองที่ประสบความสำเร็จ." Id. ที่ 139 ที่จะเข้าใจเป็นอย่างอื่นคือการแสดงความเคารพอย่างยิ่งต่อลูกขุนเพื่อนของเรา และการดูหมิ่นที่เด่นชัดมากยิ่งขึ้นในกรณีเช่นนี้เมื่อผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางมีการทบทวนการดำเนินคดีอาญาของรัฐ.
รอบที่สี่ของคุณธรรมตัดสินใจแสดงความคิดเห็นสำหรับเหตุผลเพิ่มเติม: มันล้ำลึกความขัดแย้งที่มีอยู่ระหว่างศาลศาลอุทธรณ์กว่าขอบเขตของข้อสันนิษฐานของความพยาบาทที่ . ในมือข้างหนึ่งที่ห้าและวงจรเก้าได้รับตำแหน่งที่สันนิษฐานใช้ไม่ได้ "[เป็น] bsent เหตุการณ์วิกฤติ" ว่า "การพิจารณาคดีของศาลบังคับลงในท่าของตัวเองป้องกันได้." ญาติ, 894 เอฟ 2d ที่ 1480; สอดคล้องเช่น Fenner 251 เอฟ 3 มิติที่ 788. สำหรับสนามเหล่านี้กลับโดยศาลที่สูงขึ้นหรือคำสั่งจากศาลที่สูงขึ้นดังกล่าวเป็นเหตุการณ์ที่เรียกให้ดูโบโน่ v. Benov 197 เอฟ 3 มิติ 409, 417 ( CA9 1999); ญาติประชาชนที่ 1479-1480 ในขณะที่การจัดเก็บเพียงของโปรแกรมหรือการเคลื่อนไหวที่ท้าทายประโยคไม่ได้ให้ดู Fenner หมุนที่ 788-789 รอบแปดเห็นด้วยและได้ข้อสรุปว่าการกลับรายการโดยศาลที่สูงขึ้นเป็นเพียงเหตุการณ์วิกฤติดังกล่าว Savina v. เก็ตตี้ 982 เอฟ 2d 526 (1992) (ตารางการตัดสินใจที่ไม่ถูกเผยแพร่) ในรอบเจ็ดในมืออื่น ๆ ที่มีการระบุว่าจะใช้ข้อสันนิษฐานแม้ว่าศาลพิจารณาคดีที่กำหนดประโยคที่สูงขึ้นหลังจากที่ตัวเองให้มจำเลยที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันกำลังจะไปกินข้าว
findlawcaselawunited statesus สูงสุด courtmarvin plumley พัศดีโวลต์ ทิโมธี จาเรด ออสติน
มาร์วิน plumley พัศดีโวลต์ ทิโมธี จาเรด ออสติน ขนาดพิมพ์ใหม่

resetaafont สหรัฐอเมริกาศาลฎีกา
มาร์วิน plumley พัศดีโวลต์ ทิโมธี จาเรด ออสติน ( 2015 ) 14-271

ไม่โต้เถียง : ตัดสินใจ : 21 กรกฎาคม 2015
การเคลื่อนไหวของผู้ตอบ เพื่อไปดำเนินการอนาถาได้รับ คำร้องสำหรับท่องเที่ยวที่ศาลชั้นต้นปฏิเสธ .
ความยุติธรรม โทมัส ซึ่งความยุติธรรมสกาเลียร่วมกับไม่เห็นด้วยจากการปฏิเสธที่ศาลชั้นต้น .
สี่สิบปีก่อน ศาลนี้สร้างข้อสันนิษฐานของตุลาการ vindictiveness ที่ใช้เมื่อผู้พิพากษาเรียกประโยคที่รุนแรงมากขึ้นเมื่อจำเลยหลังจากการทดลองใหม่North Carolina โวลต์ เพียร์ซ 395 สหรัฐอเมริกา 711 725-726 ( 1969 ) ข้อสันนิษฐานที่เป็น -- และยังคง -- ความผิดปกติในกฎหมายของเรา ซึ่งปกติ " presum [ ES ] . . . . . . . ความซื่อสัตย์และคุณธรรมในการให้บริการเป็นผู้พิพากษาจะ . ' " caperton V . A . T . Massey ถ่านหินจําพวกอเมริกาที่ 891 ( 2009 ) , ( โรเบิร์ต ซี เจ ผู้คัดค้าน ) ( ส่วนวิทโธรว์โวลต์ Larkin 421 สหรัฐอเมริกา 35 , 47 ( 1975 )บางทีการพิเศษของข้อสันนิษฐานนี้ ศาลมีซ้ำเตือนว่ามันใช้เฉพาะมีโอกาสที่เหมาะสมที่เพิ่มในประโยคเป็นผลิตภัณฑ์ของ vindictiveness ที่แท้จริงในส่วนของโทษผู้มีอำนาจ เช่น อลาบามาโวลต์สมิธ , 490 สหรัฐอเมริกา 794 799 ( 1989 ) .
แม้จะสอนนี้สับสนหมดแล้วบางศาลศาลอุทธรณ์ได้รับมุมมองแคบของข้อสันนิษฐาน สรุปว่า ใช้เฉพาะเมื่อ " ทริกเกอร์เหตุการณ์ " เหมือนกลับจากศาลที่สูง " PRODS คำตัดสินศาลเป็นท่าของการป้องกันตนเอง " ญาติโวลต์หอกครับ F . 2D เพราะ 1493 ( ca5 , 1990 ) ; ข้อตกลง เช่น เฟนเนอร์ comm'n ทัณฑ์บนโวลต์สหรัฐอเมริกา , 251 ฉ . 782 788 ( ca9 3D , 2001 )คนอื่นมีมุมมองกว้างขวางมากขึ้น ใช้มัน เมื่อศาลพิจารณากำหนดประโยคสูงขึ้นหลังจากการเคลื่อนไหวสำหรับการแก้ไขประโยค เห็น เช่น สหรัฐอเมริกา พอล , 783 . 2D 84 , 88 ( ca7 1986 ) ในกรณีนี้ , สหรัฐอเมริกาศาลอุทธรณ์ที่สี่ เอาแบบหลัง แล้วป้อน appx . 175 , 188 ( 2014 ) ( ต่อคูเรียม )ศาลควรจะได้รับคำร้องนี้เพื่อแก้ไขความสับสน

ส่วนผมให้ติดคุกข้อหาบุกรุกเลย ทิโมธี จาเร็ด , ออสตินเดินจากคนข้างถนนลูกเรือ เขาถูกจับ และ pleaded ผิดพยายามหลบหนี เวสต์เวอร์จิเนีย ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เขาหนึ่งถึงสามปีสำหรับการพยายามหลบหนี
ในการลงโทษผู้พิพากษาพิจารณาเมื่อออสตินควรเริ่มให้บริการประโยคนั้น ออสติน คาดว่าจะออกจากโรงพยาบาลเขาบุกเข้ามา ความเชื่อมั่นในเดือนธันวาคม 2014 แต่คาดว่าจะลดโทษในเดือนมีนาคม 2553 ตระหนักว่าออสตินพยายามหนีก็ไม่ได้รุนแรง แต่ยังคงมี " การละเมิด [ ของ ] เชื่อ " app เพื่อสัตว์เลี้ยง สำหรับ Cert . 70 ,ศาลพิจารณาคดีประกาศประโยคเริ่มต้นในออสตินคาดทัณฑ์บนวันที่ :
" ตอนนี้ ฉันมีหลายวิธีที่สามารถโทษคุณ ฉันสามารถสั่งให้หนึ่งถึงสาม เริ่มวันนี้ [ 12 พฤศจิกายน 2009 ] หรือผมสามารถสั่งเป็นหนึ่งถึงสาม เริ่มต้นเมื่อคุณออกจากโรงพยาบาล แต่ผมจะแบ่งลูกคนละครึ่ง ข้าจะลงโทษเจ้า หนึ่งถึงสามและหนึ่งถึงสามจะเริ่มในเดือนมีนาคม ปี 2010 ซึ่งหมายความว่าคุณจะได้รับทัณฑ์บนในเดือนมีนาคม แต่คุณจะเริ่มต้นปีหนึ่งแล้ว .
" แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้น . . . . . . . [ ผม ] คิดว่า คุณควรจัดเวลาสำหรับ [ พยายามหนี ] ; ดังนั้น , โดยการ [ ประโยค ] เริ่มต้นในเดือนมีนาคม 2553 ซึ่งมีประมาณ 4 หรือ 5 เดือนจากนี้ และไม่ทำให้คุณกลับใด ๆสินเชื่อมันอาจจะเสียค่าใช้จ่ายคุณก็จะเสียโอกาสของคุณสำหรับการ เพราะคุณจะไม่ได้รับจนกว่าจะถึงเดือนมีนาคม 2554 และหากคณะกรรมการทัณฑ์บนอยากทัณฑ์บนคุณทั้งสองนั้นก็ได้ และถ้าไม่ ดี จะได้จำว่า ครั้งต่อไปที่คุณไปเดินเล่น น้อย " ID ที่ 71-72 .
7 เดือนต่อมาออสตินยื่นเร่งเคลื่อนไหวเพื่อแก้ไขประโยคของเขาเถียงว่ากฎหมายห้ามการพิจารณาคดีของศาล จากประโยคที่ไม่หมดจด หมดจดพร้อมกันหรือต่อเนื่องกัน ในขณะที่การเคลื่อนไหวที่ถูกพิจารณาในชั้นศาล เขาเรียกร้องเวสต์เวอร์จิเนียศาลฎีกา ศาลอุทธรณ์ มีคำสั่งของศาลสูงจะพิจารณาคดีของศาล เพื่อตอบสนองต่อการเคลื่อนไหว 4 วัน หลังจากได้รับสำเนาคำร้องนั้น ,ศาลพิจารณาคดีป้อนเพื่อแก้ไขเพิ่มเติมโทษดังนี้
" [ T ] เขา 2 ผู้พิพากษาได้รับสำเนาของคำสั่งของศาลสูง หรือทางเลือกเดิมยื่นฎีกาคำสั่งของหมายศาล ศาลยังได้เสนอแก้ไขเพิ่มเติมโทษสั่ง หลังจากทบทวนเรื่องนี้ มันเป็นที่ชัดเจนกับศาลที่แก้ไขเพิ่มเติม [ โทษ ] เพื่อต้องการชี้แจงเพื่อพิจารณาต้นฉบับป้อนเมื่อพฤศจิกายน 23 , 2009 . . . . . . . มันเป็นเจตนาของโทษที่ศาลกำหนดว่า ประโยคนี้ เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 2552 ได้รับติดต่อกัน ด้วยประโยคที่ไม่เกี่ยวข้องกับจำเลยแล้วเสิร์ฟบนพฤศจิกายน 12 , 2009มันเป็นเจตนาของคำตัดสินศาลให้จำเลยเครดิตเวลาเสิร์ฟจากการฟ้องร้องของเขาเพื่อวันที่ของการตัดสินและความสมดุลของประโยคของเขาต้องเสิร์ฟตามลำดับ เพื่อประโยคเขาก็ให้บริการในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับ " บัตรประจำตัวที่ 59 .
คำสั่งนี้มีผลในการรวม
ประโยคยาว จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา เวสต์ เวอร์จิเนีย