Purpose: Those with anxiety use saf

Purpose: Those with anxiety use safety behaviors when attempting to prevent negative outcomes. There is evidence that these behaviors contribute to the persistence of anxiety disorders. Safety behaviors have been prominent in the cognitive behavior therapy literature during the last decade, particularly with social phobia management. However, nothing is known of safety behavior use by those who stutter. This is surprising given the high prevalence of social phobia in the stuttering population who seek clinical help. Method: Clinical psychologists and speech-language pathologists (SLPs) created a list of safety behaviors that might be used by adults during treatment for stuttering. Participants were 160 SLPs who were asked whether they advised adults who stutter to use any of these safety behaviors. Results: SLPs commonly recommend safety behaviors during stuttering management. Factor structures were found for the following 5 safety behavior categories: (a) general safety behaviors, (b) practice and rehearsal, (c) general avoidance, (d) choosing safe and easy people, and (e) control-related safety behaviors. Conclusions: There is a need to determine the frequency with which adults who receive stuttering treatment follow these clinician recommendations. In addition, there is a need to experimentally determine whether following such recommendations prevents fear extinction at long-term follow-up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: ผู้ที่ มีความวิตกกังวลใช้พฤติกรรมความปลอดภัยเมื่อคุณพยายามเพื่อป้องกันผลเชิงลบ มีหลักฐานที่ทำงานเหล่านี้นำไปสู่ความคงทนของโรควิตกกังวล พฤติกรรมความปลอดภัยได้โดดเด่นในวรรณคดีบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาระหว่างทศวรรษที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการจัดการโรคกลัวสังคม อย่างไรก็ตาม อะไรเป็นที่รู้จักการใช้ลักษณะการทำงานความปลอดภัย โดยผู้ที่ stutter นี้น่าแปลกใจรับความชุกสูงของหวาดกลัวสังคมในประชากรเบิร์กมีที่แสวงหาความช่วยเหลือทางการแพทย์ วิธี: นักจิตวิทยาคลินิกและพูดคำพูด (SLPs) ที่สร้างรายการของพฤติกรรมความปลอดภัยที่อาจถูกใช้ โดยผู้ใหญ่ในระหว่างการรักษาสำหรับการพูดติดอ่าง ผู้เข้าร่วม SLPs 160 ผู้ถูกถามว่า พวกเขาควรที่ผู้ใหญ่ที่ stutter ใช้ใด ๆ ของพฤติกรรมความปลอดภัยเหล่านี้ ได้ ผลลัพธ์: SLPs ทั่วไปแนะนำพฤติกรรมความปลอดภัยระหว่างเบิร์กมีการจัดการ โครงสร้างปัจจัยพบสำหรับลักษณะการทำงานประเภทต่อไปนี้ของความปลอดภัย 5: พฤติกรรมความปลอดภัย (ก) ทั่วไป, (b) การปฏิบัติ และซ้อม หลีกเลี่ยง (c) ทั่วไป, (d) เลือกง่าย และปลอดภัยผู้คน และพฤติกรรมความปลอดภัย (e) การควบคุมที่เกี่ยวข้อง ข้อสรุป: มีความจำเป็นเพื่อกำหนดความถี่ที่ผู้ใหญ่ที่ได้รับการรักษาที่เบิร์กมีทำตามคำแนะนำหน้าที่เหล่านี้ นอกจากนี้ มีความจำเป็นการทดลองตรวจสอบว่า ทำตามคำแนะนำดังกล่าวป้องกันความกลัวการสูญเสียในระยะยาวการติดตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: ผู้ที่มีพฤติกรรมความปลอดภัยในการใช้งานความวิตกกังวลเมื่อพยายามที่จะป้องกันไม่ให้เกิดผลเชิงลบ มีหลักฐานว่าพฤติกรรมเหล่านี้นำไปสู่ความผิดปกติของความคงทนของความวิตกกังวล พฤติกรรมความปลอดภัยได้รับความสำเร็จในวรรณคดีพฤติกรรมบำบัดทางปัญญาในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการจัดการความหวาดกลัวสังคม แต่ไม่มีอะไรเป็นที่รู้จักกันในการใช้พฤติกรรมความปลอดภัยโดยผู้ที่พูดติดอ่าง นี้เป็นที่น่าแปลกใจที่ได้รับความชุกสูงของความหวาดกลัวสังคมในประชากรที่พูดติดอ่างขอความช่วยเหลือทางคลินิก วิธีการ: นักจิตวิทยาคลินิกและการพูดภาษาพยาธิวิทยา (SLPs) สร้างรายชื่อของพฤติกรรมด้านความปลอดภัยที่อาจถูกนำมาใช้โดยผู้ใหญ่ในระหว่างการรักษาสำหรับการพูดติดอ่าง ผู้เข้าร่วม 160 SLPs ที่ถูกถามว่าพวกเขาได้รับคำแนะนำผู้ใหญ่ที่พูดติดอ่างจะใช้พฤติกรรมใด ๆ เหล่านี้เพื่อความปลอดภัย ผล: SLPs ทั่วไปแนะนำพฤติกรรมความปลอดภัยในระหว่างการจัดการการพูดติดอ่าง โครงสร้างปัจจัยที่พบว่ามีดังต่อไปนี้ประเภทพฤติกรรม 5 ความปลอดภัย (ก) พฤติกรรมความปลอดภัยทั่วไป (ข) การปฏิบัติและการฝึกซ้อม (ค) การหลีกเลี่ยงทั่วไป (ง) การเลือกคนที่ปลอดภัยและง่ายและ (จ) การควบคุมที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมความปลอดภัย . สรุปผลการวิจัย: มีความจำเป็นต้องตรวจสอบความถี่ที่ผู้ใหญ่ที่ได้รับการรักษาพูดติดอ่างตามคำแนะนำของแพทย์เหล่านี้คือ นอกจากนี้ยังมีความจำเป็นต้องตรวจสอบว่าการทดลองทำตามคำแนะนำดังกล่าวจะช่วยป้องกันการสูญเสียความกลัวในระยะยาวการติดตาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : ผู้ที่มีความวิตกกังวลใช้พฤติกรรมความปลอดภัยเมื่อพยายามที่จะป้องกันไม่ให้ผลเชิงลบ มีหลักฐานว่า พฤติกรรมเหล่านี้มีส่วนร่วมในการรักษาความผิดปกติของความวิตกกังวล พฤติกรรมความปลอดภัยได้โดดเด่นในการรับรู้พฤติกรรมบำบัดวรรณกรรมในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการจัดการโรคกลัวสังคม อย่างไรก็ตาม , ไม่มีอะไรเป็นที่รู้จักกันในการใช้พฤติกรรมความปลอดภัย โดยผู้ที่ติดอ่าง มันน่าแปลกใจที่ได้รับความชุกสูงของโรคกลัวสังคมในการพูดติดอ่างประชากรผู้ที่แสวงหาความช่วยเหลือทางการแพทย์ . วิธีการ : นักจิตวิทยาคลินิกและการพูดภาษาพยาธิวิทยา ( slps ) สร้างรายการของพฤติกรรมความปลอดภัย ที่อาจจะ ที่ใช้โดยผู้ใหญ่ในระหว่างการรักษาพูดติดอ่าง จำนวน 160 slps ที่ถูกถามว่าพวกเขาแนะนำให้ผู้ใหญ่ที่ตะกุกตะกักที่จะใช้ใด ๆของพฤติกรรมความปลอดภัยเหล่านี้ ผลลัพธ์ : slps มักแนะนำพฤติกรรมความปลอดภัยในบริษัทจัดการ พบว่าโครงสร้างปัจจัยดังต่อไปนี้ 5 พฤติกรรมความปลอดภัยหมวดหมู่ : ( ) พฤติกรรมความปลอดภัยทั่วไป , ( ข ) และ ( ค ) การฝึกซ้อม ใน ทั่วไป , ( D ) เลือกคนปลอดภัยและใช้งานง่ายและ ( e ) การควบคุมความปลอดภัยที่เกี่ยวข้องการ สรุป ต้องมีการตรวจสอบความถี่ที่ผู้ใหญ่ที่ได้รับการรักษาตามแนวทางการพูดติดอ่าง แพทย์เหล่านี้ นอกจากนี้ ยังมีต้องเพื่อตรวจสอบว่า ตามคำแนะนำ เช่น ป้องกันไม่ให้กลัวการสูญพันธุ์ในการติดตามระยะยาว