“Warriors…? Ahhhh!”When he’d purcha

“Warriors…? Ahhhh!”

When he’d purchased his current set of clothing earlier, he’d used those around him as reference. It went without saying that these were people who passed their days peacefully within the walls of the city. They, of course, did not wear armor nor did they carry weapons.

If he thought about it that way, then were anyone who looked as he did to attempt to join the guild, they’d warrant just the reaction he’d gotten. This was a different world, and not the one he’d come from. Here, judging someone by their outer appearance was the norm.

Indeed, Suimei had made a terrible miscalculation when it came to how he was dressed.

“—Craaaaap. I bought the wrong clothes!”

His realization had come too late. Now that things had reached this point, regret was unproductive, for it would do naught to dispel the irritated, hostile gaze lancing through his body.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"นักรบ... Ahhhh "เมื่อเขาซื้อของเขาชุดปัจจุบันเสื้อก่อนหน้านี้ เขาได้ใช้คนรอบข้างเขาเป็นอ้างอิง มันไปโดยไม่บอกว่า เหล่านี้คนที่ผ่านวันของพวกเขาอย่างสงบสุขภายในกำแพงเมือง พวกเขา แน่นอน ไม่สวมเกราะ หรือพวกเขาไม่มีอาวุธถ้าเขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธี แล้ว ก็ถูกคนมองเป็นเขาได้พยายามเข้าร่วมกิลด์ พวกเขาจะรับประกันปฏิกิริยาที่เขามีอากาศ นี้เป็นโลกแตกต่าง และไม่ได้เป็นมาจาก ที่นี่ การตัดสินคน โดยลักษณะภายนอกของพวกเขาคือ บรรทัดฐานจริง Suimei ได้ทำ miscalculation ที่น่ากลัวเมื่อมันมาถึงวิธีที่พระองค์แต่งตัว" — Craaaaap ผมซื้อเสื้อผ้าไม่ถูกต้อง"สำนึกของเขาได้มาสายเกินไป ขณะที่สิ่งที่ได้มาถึงจุดนี้ เสียใจได้ก่อผล สำหรับมันจะทำให้สูญเปล่าเพราะการกำจัดความหงุดหงิด ไม่เป็นมิตรจ้องมองที่กรีดนักออกแบบผ่านร่างกายของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นักรบ . . . . . . . ? อ๊าาาา ! "เมื่อเขาต้องการซื้อชุดปัจจุบันของเสื้อผ้าก่อน เขาใช้คนรอบตัวเขา เป็นข้อมูลอ้างอิง มันไปโดยไม่บอกว่ามีคนที่ผ่านมาของพวกเขาอย่างสงบภายในผนังของเมือง พวกเขา แน่นอน , ไม่ได้สวมเกราะหรือพวกเขาถืออาวุธถ้าเขาคิดแบบนั้น แล้วใครที่ดูเป็นเขาพยายามที่จะเข้าร่วมกิลด์ พวกเขาจะรับประกันแค่ปฏิกิริยาที่เขาได้รับมา นี้เป็นโลกที่แตกต่างกันและไม่หนึ่งที่เขาจากมา มาตัดสินคนที่รูปลักษณ์ภายนอกของตนเองเป็นบรรทัดฐานแน่นอน suimei ได้ว่าความผิดพลาดที่น่ากลัวเมื่อมันมาถึงว่าเขาแต่งตัว" - craaaaap . ฉันซื้อเสื้อผ้าผิด ! "การรับรู้ของเขามาช้าเกินไป ตอนนี้มันมีถึงจุดนี้ ใจก็ไม่ได้ทำล้มเหลวที่จะหายหงุดหงิดไม่เป็นมิตรจ้องมองแลนซิงก์ผ่านร่างกายของเขา