was a completely calm place where Y

was a completely calm place where Yun Che had stopped, and no one came there to bother him. Yun Che spent a day in the silence while holding Xiao Lingxi in his arms. His wounds and consumed power had already completely recovered within a day at a rate that transcended common sense, and he didn’t feel any sign of weakness due to the heavy wounds and over consumption he was suffering from before.Xiao Lingxi, who was lying in his bosom, had also completely calmed down. Her face was tinged rosy red, and her internal wounds, which weren’t very serious in the first place, had almost healed by now. At this time, she suddenly let out a light coughing sound. Her eyelashes slightly trembled, and she opened her eyes bit by bit.Yun Che at once detected her faint movements, and immediately opened his eyes and looked at her.Xiao Lingxi’s hazy field of vision began to get clear. Although it was somewhat dark inside the place they were staying, she clearly caught sight of Yun Che’s face even within the darkness… Both her eyes trembled, and her whole body suddenly stiffened.Everything that had happened these past few days was just like a dream that got increasingly confusing. In the beginning, she wasn’t even able to distinguish that what part of the things she was going through was a dream, and what part of it was reality.She and her father were taken to the Burning Heaven Clan, which she had only heard of in stories before… She met Little Che, whom she had yearned for day and night… She saw Little Che breaking into the Burning Heaven Clan by himself, and cause great chaos in the incomparably powerful Burning Heaven Clan… She jumped off from the high mountain cliff, yet felt her body fall in his bosom. Then she finally met him before her consciousness disappeared…All these things were as illusory as a pipedream.She had no idea whether the dream she would be having next time was going to be a nightmare or a sweet dream.When her eyes opened, it was darkness that came in contact with them first. But right after that, she found Yun Che, and her eyes shone with worry as well as happiness. Feeling the temperature of his body and the distinct flavor she was longing for, she realized that these things were not possible to enjoy if they were a mere illusion. Then, everything she saw before losing consciousness quickly surface in her mind, and tears started overflowing from her eyes in an uncontrolled manner. She forcefully retracted herself in his bosom, and tightly embraced him with her both hands. She lost her voice crying in sorrow and pain, and amidst the sobbing sound, could just barely managed to call out in a voice that sounded as if she was crying blood: “Little Che… Little Che… Little Che…”Her teardrops released a glittering and translucent light inside the cave, and seemed like pearls in a dark night. Yun Che caught her tumbling teardrops within his hand, as if he wanted to collect the most valuable rain or dew in the world.As she hugged Yun Che again, it became incomparably clear to her once more that she was unable to leave him again for the rest of her life. They had always been together for fifteen years, so she was never able to know the implication of staying separated from him. However, she thoroughly understood it during the past three years… Her life and soul were already bound to him since long ago. She had felt as if she lost the body of her soul without him at her side, and every day there were nothing but things related to him on her mind.“Little Aunt…” Yun Che put his hands behind her back and tightly embraced her. The rim of his eyes had gotten moist. He softly said: “It’s all because of me that you and grandfather had to grieve and suffer so much… But I assure you that everything will get better now. I won’t let you and grandfather feel any grievance again…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นสถานสงบสมบูรณ์ที่หยุด Che ยุน และไม่มีใครมาตื๊อเขา ยุน Che ใช้วันในความเงียบในขณะที่ถือ Xiao Lingxi ในอ้อมแขนของเขา บาดแผลและการบริโภคพลังงานของเขาได้สมบูรณ์แล้วหายภายในวันที่อัตราที่ transcended สามัญสำนึก และเขาไม่ได้รู้สึกใด ๆ สัญญาณของความอ่อนแอเนื่องจากบาดแผลหนัก และการบริโภคมากกว่า ที่เขาถูกทรมานจากก่อน Xiao Lingxi ที่นอนอยู่ในคู่หูของเขา มียังสมบูรณ์สงบลง ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มสีแดงกุหลาบ และแผลภายในของเธอ ซึ่งไม่ได้รุนแรงมากในสถานที่แรก มีเกือบหายได้ก็ตอนนี้ ตอนนี้ เธอก็ให้ออกไฟไอเสียง ขนตาของเธอเล็กน้อย trembled และเธอเปิดตาของเธอบิตโดยบิต ยุน Che ครั้งตรวจพบการเคลื่อนไหวของเธอจาง ทันทีเปิดตาของเขา และเธอ Xiao Lingxi มัวลานสายตาเริ่มจะชัดเจน แม้ว่ามันค่อนข้างมืดในสถานที่ที่พวกเขาได้อยู่ เธอชัดเจนจับสายตาของยุน Che หน้าแม้จะอยู่ในความมืด... ทั้ง trembled ดวงตาของเธอ และร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ ทุกอย่างที่เกิดไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เป็นเหมือนความฝันที่มีความสับสนมากขึ้น ในการเริ่มต้น เธอไม่สามารถแม้ที่จะแยกแยะว่า ส่วนใดในสิ่งที่เธอกำลังผ่านความฝัน และส่วน ความจริง เธอและพ่อของเธอถูกนำไปเขียนสวรรค์กองทัพ ที่เธอได้ยินเพียงของราวก่อน... เธอพบ Che น้อย ผู้ที่เธอมี yearned สำหรับทั้งกลางวันและกลางคืน... เธอเห็น Che น้อยแบ่งเป็นกองทัพสวรรค์เขียน ด้วยตัวเอง และทำให้วุ่นวายมากในประสิทธิภาพเท่าเขียนสวรรค์กองทัพ... เธอออกไปจากหน้าผาภูเขาสูง ยังรู้สึกว่าร่างกายของเธอตกอยู่ในคู่หูของเขา แล้ว เธอก็พบเขาก่อนที่สติของเธอที่หายไป... สิ่งเหล่านี้ได้เป็นลวงตาเป็น pipedream เธอมีความคิดว่าความฝันที่เธอจะมีครั้งต่อไปจะมีฝันร้ายหรือฝันหวาน เมื่อเปิดตาของเธอ มันเป็นความมืดที่มาพร้อมกับครั้งแรก แต่หลังจากนั้น เธอพบ Che ยุน และดวงตาของเธอส่องใจเป็นสุข รู้สึกอุณหภูมิของร่างกายของเขาและเธอถูกลิ้นรสชาติแตกต่างกัน เธอรับรู้สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ไปได้ไปว่าพวกเขาเป็นเพียงภาพลวง ทุกอย่างที่เธอเห็นก่อนที่จะสูญเสียสติอย่างรวดเร็วผิวในใจของเธอ แล้วน้ำตาเริ่มล้นจากดวงตาของเธอในลักษณะไม่สามารถควบคุม เธอประหดกลับเองในคู่หูของเขา และแน่นกอดเขากับเธอมือทั้งสอง เธอสูญเสียเสียงร้องไห้ในความโศกเศร้าและความเจ็บปวด และท่ามกลางเสียง sobbing สามารถเพียงเพิ่งจะจัดการเพื่อโทรออกในเสียงที่ไพเราะเป็นถ้าเธอร้องไห้เลือด: "น้อย Che... เจ๊น้อย Che น้อย... "teardrops เธอปล่อยแสงแวววาว และโปร่งแสงภายในถ้ำ และดูเหมือนไข่มุกในยามค่ำคืน Che ยุนจับเธอ teardrops ไม้ลอยภายในมือของเขา ว่าเขาต้องการเก็บฝนหรือน้ำค้างในโลกมีค่าที่สุด เป็นเธอทุกกอด Che ยุนอีก กลายเป็นเหลือใจใสของเธออีกครั้งว่า เธอไม่สามารถปล่อยให้เขาอีกที่เหลือของชีวิตของเธอ พวกเขาได้เสมอกันสำหรับสิบห้าปี ดังนั้นเธอไม่สามารถที่จะทราบชัดเจนอยู่แยกจากเขา อย่างไรก็ตาม เธออย่างเข้าใจมันในช่วงสามปีผ่านมา... ชีวิตและจิตวิญญาณของเธอได้แล้วกับเขามานาน เธอได้รู้สึกว่าเธอสูญเสียร่างกายวิญญาณของเธอไม่มีเขาอยู่เคียงข้างเธอ และทุกวันมีอะไร แต่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาในใจเธอ" ป้าน้อย..." ยุน Che ใส่มือของเขาอยู่เบื้องหลังเธอ และกอดเธอแน่น ขอบตามีอากาศชื้น เขากล่าวเบา ๆ: "ก็เนื่องจากตัวฉันที่เป็นคุณและปู่ต้องตรม และทรมานมาก... แต่ผมมั่นใจว่า ทุกอย่างจะได้ดีกว่าตอนนี้ ฉันจะไม่ให้คุณและปู่รู้สึกวินิจฉัยใด ๆ อีก..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นสถานที่สงบสมบูรณ์ที่ Yun Che ได้หยุดและไม่มีใครมามีการให้ความรำคาญเขา Yun Che ใช้เวลาวันในความเงียบในขณะที่ถือเสี่ยว Lingxi ในอ้อมแขนของเขา บาดแผลและอำนาจการบริโภคของเขาได้แล้วหายอย่างสมบูรณ์ภายในวันที่อัตราการเข้าข่ายสามัญสำนึกและเขาไม่ได้รู้สึกว่าสัญญาณของความอ่อนแออันเนื่องมาจากบาดแผลที่หนักและการบริโภคมากกว่าที่เขาได้รับความทุกข์ทรมานจาก before.Xiao Lingxi ที่กำลังนอนอยู่ ในอกของเขาก็สงบลงอย่างสมบูรณ์ ใบหน้าของเธอได้รับการแต่งแต้มสีแดงเป็นสีดอกกุหลาบและแผลภายในของเธอซึ่งไม่ร้ายแรงมากในครั้งแรกที่ได้รับการเยียวยาเกือบโดยขณะนี้ ในเวลานี้เธอก็ให้ออกเสียงแสงไอ ขนตาของเธอเล็กน้อยกลัวจนตัวสั่นและเธอเปิดตาของเธอโดยบิต bit.Yun Che ในครั้งเดียวที่ตรวจพบการเคลื่อนไหวของลมของเธอและทันทีที่เปิดตาของเขาและมองไปที่สนามหมอก her.Xiao Lingxi ของวิสัยทัศน์เริ่มที่จะได้รับชัดเจน แม้ว่ามันจะเป็นค่อนข้างมืดภายในสถานที่ที่พวกเขากำลังพักอยู่ที่เธอจับได้อย่างชัดเจนสายตาของใบหน้า Yun เจ๊แม้จะอยู่ในความมืด ... ดวงตาทั้งสองข้างของเธอสั่นและร่างกายของเธออย่างกระทันหัน stiffened.Everything ที่เกิดขึ้นไม่กี่วันที่ผ่านมาเหล่านี้เป็นเหมือนเพียงแค่ความฝัน ที่ทำให้เกิดความสับสนมากขึ้น ในการเริ่มต้นเธอก็ไม่ได้สามารถที่จะแยกแยะว่าสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เธอกำลังจะผ่านเป็นความฝันและสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของมันเป็น reality.She และพ่อของเธอถูกนำไปเผาไหม้สวรรค์แซ่ซึ่งเธอมีเพียง ได้ยินเรื่องราวมาก่อน ... เธอได้พบกับลิตเติ้ล Che ซึ่งเธอเคยปรารถนาสำหรับกลางวันและกลางคืน ... เธอเห็นเล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊จะหมดลงในการเผาไหม้สวรรค์แซ่ด้วยตัวเองและก่อให้เกิดความวุ่นวายที่ดีในการที่มีประสิทธิภาพเหลือใจการเผาไหม้สวรรค์แซ่ ... เธอกระโดดลงมาจาก หน้าผาภูเขาสูงยังรู้สึกว่าร่างกายของเธอตกอยู่ในอกของเขา แล้วในที่สุดเธอก็พบกับเขาก่อนที่สติของเธอหายไป ... ทุกสิ่งเหล่านี้พบว่าไม่จริงเป็น pipedream.She มีความคิดไม่ว่าจะเป็นความฝันที่เธอจะต้องมีครั้งต่อไปก็จะเป็นฝันร้ายหรือหวาน dream.When ดวงตาของเธอเปิดไม่มัน เป็นความมืดที่มาในการติดต่อกับพวกเขาครั้งแรก แต่ขวาหลังจากที่เธอพบ Yun Che และดวงตาของเธอส่องด้วยความเป็นห่วงเช่นเดียวกับความสุข ความรู้สึกที่อุณหภูมิของร่างกายของเขาและรสชาติแตกต่างเธอก็โหยหาเธอตระหนักว่าสิ่งเหล่านี้เป็นไปไม่ได้ที่จะเพลิดเพลินไปกับว่าพวกเขาเป็นเพียงภาพลวงตา จากนั้นทุกอย่างที่เธอเห็นก่อนที่จะสูญเสียความรู้สึกได้อย่างรวดเร็วผิวในใจของเธอและน้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของเธอในลักษณะที่ไม่สามารถควบคุมได้ เธอเข้มแข็งหดตัวเองอยู่ในอกของเขาและแน่นกอดเขาด้วยมือทั้งสองข้างของเธอ เธอสูญเสียเสียงของเธอร้องไห้ในความเศร้าโศกและความเจ็บปวดและท่ามกลางเสียงร้องไห้ก็สามารถแทบจะไม่สามารถโทรออกด้วยเสียงที่ฟังดูราวกับว่าเธอกำลังร้องไห้เลือด "ลิตเติ้ลเจ๊ ... เล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ ... เล็ก ๆ น้อย ๆ เจ๊ ... " หยาดเธอปล่อย อร่ามและแสงโปร่งแสงภายในถ้ำและดูเหมือนไข่มุกในคืนที่มืด Yun เจ๊จับเธอไม้ลอยหยาดภายในมือของเขาราวกับว่าเขาต้องการที่จะเก็บน้ำฝนที่มีคุณค่ามากที่สุดหรือน้ำค้างใน world.As ที่เธอกอดเจ๊ยุนอีกครั้งก็กลายเป็นเหลือใจที่ชัดเจนให้กับเธออีกครั้งว่าเธอก็ไม่สามารถที่จะปล่อยให้เขาอีกครั้งสำหรับ ส่วนที่เหลือของชีวิตของเธอ พวกเขาเคยอยู่ด้วยกันมาสิบห้าปีที่ผ่านมาดังนั้นเธอก็ไม่สามารถที่จะทราบความหมายของการเข้าพักที่แยกออกมาจากเขา อย่างไรก็ตามเธออย่างละเอียดเข้าใจมันในช่วงที่ผ่านมาสามปี ... ชีวิตและจิตวิญญาณของเธอถูกมัดแล้วเขาตั้งแต่นานมาแล้ว เธอได้รู้สึกราวกับว่าเธอหายไปร่างกายของจิตวิญญาณของเธอโดยไม่ต้องเขาที่ด้านข้างของเธอและทุกวันมีอะไร แต่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาในใจของเธอ. "ลิตเติ้ลป้า ... " ยุนเจ๊ใส่มือเขาไว้ด้านหลังของเธอและแน่นกอดเธอ . ขอบตาของเขามีอากาศชื้น เขาเบา ๆ กล่าวว่า "มันเป็นเพราะผมว่าคุณและปู่ของเขาจะต้องเสียใจและทุกข์ทรมานมาก ... แต่ผมมั่นใจว่าทุกอย่างจะดีขึ้นในขณะนี้ ผมจะไม่ยอมให้คุณและคุณปู่รู้สึกข้องใจใด ๆ อีกครั้ง ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นสถานที่ที่สมบูรณ์สงบที่ยุนเช ได้หยุด และไม่มีใครไปยุ่งกับเขา ยุนเช ใช้เวลาวันในความเงียบในขณะที่ถือเสี่ยว lingxi ในอ้อมแขนของเขา บาดแผลและการบริโภคพลังงานได้หายเป็นปกติได้ภายใน 1 วัน ในอัตราที่ที่อยู่เหนือสามัญสำนึก และเขาไม่ได้รู้สึกถึงความอ่อนแอ เนื่องจากบาดแผลที่หนักและการบริโภคเกินเขาทุกข์ก่อน เสี่ยว lingxi ที่กำลังนอนอยู่ในอ้อมอกของเขา ก็ยังสมบูรณ์สงบลง ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มสีแดงกุหลาบ และบาดแผลภายใน ซึ่งไม่ร้ายแรงมากในตอนแรก เกือบจะหายเป็นปกติแล้ว ในเวลานี้ หล่อนก็ปล่อยออกมาแสง , เสียง ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย เธอเปิดตาของเธอทีละน้อย ยุนเช ที่เมื่อตรวจพบการเคลื่อนไหวของเธอไป และทันทีที่เปิดตาและมองนาง เสี่ยว lingxi ไม่ชัดเจนทัศนวิสัยเริ่มที่จะได้รับที่ชัดเจน ถึงแม้ว่ามันค่อนข้างมืดภายในสถานที่ที่พวกเขาอยู่ ยังเห็นหน้ายุนเช แม้แต่ภายในความมืด . . . . . . . ตาทั้งคู่ของเธอสั่นสะท้าน และร่างกายของเธอก็แข็งตึง ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ผ่านมาไม่กี่วัน เหมือนแค่ความฝันนั้นมีความสับสนมากขึ้น ในตอนแรก เธอไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรเป็นสิ่งที่เธอผ่านความฝัน และสิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของมันคือความจริง เธอและพ่อของเธอถูกพาไปสวรรค์ เผ่าไหม้ ซึ่งเธอเคยได้ยินเรื่องก่อน . . . . . . . เธอพบน้อยเช ซึ่งเธอได้นั้นสำหรับกลางวันและกลางคืน . . . . . . . เธอเห็นน้อยเช บุกเข้าไปเผาสวรรค์ของตระกูลตัวเอง และทำให้เกิดความวุ่นวายใหญ่หลวงในการเผาไหม้ที่มีประสิทธิภาพหา สวรรค์ ตระกูล . . . . . . . เธอกระโดดจากหน้าผาภูเขาสูง แต่รู้สึกว่าร่างกายของเธออยู่ในอ้อมอกของเขา แล้วเธอได้เจอเขา ก่อนที่สติของเธอจะหายไป . . . . . . . สิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นสิ่งเช่น pipedream เธอมีความคิดว่า ความฝันที่เธอต้องมีครั้งต่อไปก็จะเป็นฝันร้ายหรือฝันดี เมื่อตาของเธอเปิดออก มันคือความมืดที่เข้ามาในการติดต่อกับพวกเขาก่อน แต่หลังจากนั้น เธอพบยุนเช และดวงตาลุกโชนด้วยความเป็นห่วง เช่นเดียวกับความสุข รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิของร่างกายของเขาและรสชาติที่แตกต่างกัน เธอโหยหา เธอตระหนักว่าสิ่งเหล่านี้ไม่สามารถเพลิดเพลินกับถ้าพวกเขาเป็นภาพลวงตาเท่านั้น งั้น ทุกอย่างที่เธอเห็นก่อนที่จะสูญเสียสติได้อย่างรวดเร็วพื้นผิวในจิตใจของเธอ และน้ำตาเริ่มเอ่อล้นจากตาของเธอในลักษณะที่ไม่มีการควบคุม . เธอบังคับให้หดตัวในหน้าอกของเขาและกอดเขาไว้แน่นด้วยมือทั้งสอง เธอสูญเสียเสียงของเธอร้องไห้ในความเศร้าโศกและความเจ็บปวด และท่ามกลางเสียงสะอื้น เสียงก็แทบจะจัดการการโทรออกด้วยเสียงที่ฟังดูเหมือนเธอกำลังร้องไห้เลือดน้อย " เจ๊ . . . เจ๊เล็ก . . . เล็ก ๆน้อย ๆเจ๊ . . . . . . . " เธอหยดน้ำตาออกแวววาว และโปร่งแสง แสงสว่างภายในถ้ำ เหมือนไข่มุกใน คืนที่มืด ยุนเชจับเธอตีลังกาหยดน้ำตาภายในมือของเขา ถ้าเขาต้องการเก็บฝนหรือน้ำค้างที่มีคุณค่ามากที่สุดในโลก ขณะที่เธอกอดยุนเชอีกแล้ว มันกลายเป็น เหลือใจ ล้างเธออีกครั้งว่าเธอไม่สามารถทิ้งเค้าไปตลอดชีวิต พวกเขามักจะอยู่ด้วยกันมา 15 ปี ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทราบความหมายของอยู่แยกจากเขา อย่างไรก็ตาม นางละเอียด เข้าใจมันในช่วงสามปีที่ผ่านมา . . . . . . . ชีวิตของเธอและวิญญาณได้ผูกพันกับเขามานาน เธอเคยรู้สึกว่าเธอได้สูญเสียร่างกายของวิญญาณเธอไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง และทุก ๆวัน มีอะไร แต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเขา ในใจของเธอ " ป้านิด . . . . . . . " ยุนเช ใส่มือของเขาไว้แน่น โอบกอดเธอ และ เธอ ขอบดวงตาของเขามีอากาศชื้น เขาเบา ๆ กล่าวว่า : " มันเป็นเพราะฉันคุณและปู่ก็เสียใจและเจ็บปวดมาก . . . . . . . แต่ผมมั่นใจว่าทุกอย่างจะดีขึ้น ผมจะไม่ปล่อยให้คุณและปู่รู้สึกไม่พอใจอีก . . . . . . . "