Iran’s agriculture is facing seriou

Iran’s agriculture is facing serious environmental pollution
and degradation problems (Karami and Mansoorabadi,
2008) and extension has a key role to improve it
(Ahmadvand and Karami, 2007; Allahyari, 2008), but current
extension system in Iran does not have a sufficient
competency for the achievement of sustainability and it
needs to shift toward new approaches and models. It is
concluded that agricultural extension systems toward
accomplishment of sustainability should be departed from
reductionism thoughts (Allahyari and Chizari, 2008), and
they must focus on holistic and systematic perspectives.
Being success and being dynamic the system-based
extension models depends on identifying the environment
and the context of systems and the interactions occur
among them. Finally, re-thinking in agricultural extension
components is mandatory and we must strive to find new
functions, strategies and objectives for extension systems
toward sustainability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกษตรของอิหร่านจะหันมลพิษสิ่งแวดล้อมรุนแรง
และปัญหาเกี่ยวกับการย่อยสลาย (Karami และ Mansoorabadi,
2008) และส่วนขยายมีบทบาทสำคัญการปรับปรุง
(Ahmadvand และ Karami, 2007 Allahyari, 2008) แต่ปัจจุบัน
ระบบส่วนขยายในอิหร่านมีความเพียงพอ
สมรรถนะสำหรับความสำเร็จของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและ
ต้องเลื่อนไปใหม่ ๆ และรูปแบบการ เป็น
สรุปว่า เกษตรระบบต่อ
ความสำเร็จอย่างยั่งยืนควรออกเดินทางจาก
คิด reductionism (Allahyari และ Chizari, 2008), และ
พวกเขาต้องเน้นแบบองค์รวม และระบบมุมมอง
กำลังประสบความสำเร็จ และเป็นแบบไดนามิกระบบใช้
ขยายรูปแบบขึ้นอยู่กับการระบุสภาพแวดล้อม
และบริบทของระบบและการโต้ตอบที่เกิดขึ้น
ในหมู่พวกเขา สุดท้าย ใหม่คิดเกษตร
ประกอบเป็นข้อมูลบังคับ และเราต้องพยายามค้นหาใหม่
ฟังก์ชัน กลยุทธ์ และวัตถุประสงค์สำหรับขยายระบบ
สู่ความยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเกษตรของอิหร่านจะหันมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจัง
และการเสื่อมสภาพปัญหา (Karami และ Mansoorabadi,
2008) และการขยายมีบทบาทสำคัญที่จะปรับปรุงมัน
(Ahmadvand และ Karami 2007; Allahyari 2008) แต่ปัจจุบัน
ระบบการขยายในอิหร่านไม่ได้มีเพียงพอ
ความสามารถ สำหรับความสำเร็จของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและเป็น
ความต้องการที่จะเปลี่ยนไปสู่แนวทางใหม่ ๆ และรูปแบบ มันเป็น
ข้อสรุปว่าระบบการส่งเสริมการเกษตรที่มีต่อ
ความสำเร็จของการพัฒนาอย่างยั่งยืนควรจะออกจาก
ความคิดของ reductionism (Allahyari และ Chizari 2008) และ
พวกเขาจะต้องมุ่งเน้นไปที่มุมมองแบบองค์รวมและเป็นระบบ
เป็นความสำเร็จและเป็นแบบไดนามิกระบบที่ใช้
รูปแบบการขยายขึ้นอยู่กับการระบุ สภาพแวดล้อม
และบริบทของระบบและการปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น
ในหมู่พวกเขา สุดท้ายอีกครั้งความคิดในการส่งเสริมการเกษตร
ส่วนประกอบมีผลบังคับใช้และเราต้องพยายามที่จะหาใหม่
ฟังก์ชั่นกลยุทธ์และวัตถุประสงค์สำหรับระบบการขยาย
ความยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเกษตรของอิหร่านเป็นปัญหาที่ร้ายแรงและความเสื่อมโทรม
มลพิษสิ่งแวดล้อม ( คารามี่ และ mansoorabadi
, 2551 ) และส่งเสริม มีบทบาทสําคัญในการปรับปรุง
( ahmadvand และคารามี่ allahyari 2550 ; 2551 ) แต่ระบบการส่งเสริมในปัจจุบัน
ในอิหร่านไม่มีความสามารถเพียงพอ
เพื่อความก้าวหน้าของการพัฒนาอย่างยั่งยืนและมัน
ต้องเปลี่ยนไปวิธีการใหม่และรูปแบบ มันคือ
สรุปได้ว่า ระบบส่งเสริมการเกษตรที่มีต่อความสำเร็จของการพัฒนาอย่างยั่งยืน ควร

reductionism ( allahyari ออกจากความคิด และ chizari , 2008 ) , และพวกเขาจะต้องมุ่งเน้น
แบบองค์รวมและระบบมุมมอง เป็น ความสำเร็จ และเป็นแบบไดนามิก

แบบระบบ โดยใช้นามสกุลขึ้นอยู่กับการระบุสิ่งแวดล้อม
และบริบทของระบบและการโต้ตอบเกิดขึ้น
ในหมู่พวกเขาในที่สุด คิดอะไรอยู่ในส่วนส่งเสริมการเกษตรเป็นข้อบังคับ
และเราต้องมุ่งมั่นที่จะหาฟังก์ชั่นใหม่
, กลยุทธ์และวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริม
สู่ความยั่งยืน