The aim of this study was to assess

The aim of this study was to assess the clinical efficacy and safety of oral ginger for symptomatic treatment of osteoarthritis (OA) by carrying out a systematic literature search followed by meta-analyses on selected studies. Inclusion criteria were randomized controlled trials (RCTs) comparing oral ginger treatment with placebo in OA patients aged >18 years. Outcomes were reduction in pain and reduction in disability. Harm was assessed as withdrawals due to adverse events. The efficacy effect size was estimated using Hedges' standardized mean difference (SMD), and safety by risk ratio (RR). Standard random-effects meta-analysis was used, and inconsistency was evaluated by the I-squared index (I2).
Out of 122 retrieved references, 117 were discarded, leaving five trials (593 patients) for meta-analyses. The majority reported relevant randomization procedures and blinding, but an inadequate intention-to-treat (ITT) analysis. Following ginger intake, a statistically significant pain reduction SMD = −0.30 ([95% CI: [(−0.50, −0.09)], P = 0.005]) with a low degree of inconsistency among trials (I2 = 27%), and a statistically significant reduction in disability SMD = −0.22 ([95% CI: ([−0.39, −0.04)]; P = 0.01; I2 = 0%]) were seen, both in favor of ginger. Patients given ginger were more than twice as likely to discontinue treatment compared to placebo ([RR = 2.33; 95% CI: (1.04, 5.22)]; P = 0.04; I2 = 0%]).
Ginger was modestly efficacious and reasonably safe for treatment of OA. We judged the evidence to be of moderate quality, based on the small number of participants and inadequate ITT populations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยของขิงทางปากสำหรับรักษาอาการของโรคข้อเข่าเสื่อม (OA) โดยการค้นหาวรรณกรรมอย่างเป็นระบบตาม ด้วยเมตาวิเคราะห์ในการศึกษาเลือก หลักเกณฑ์การรวมถูกสุ่มทดลองควบคุม (Rct) เปรียบเทียบปากขิงรักษา ด้วยยาหลอกในผู้ป่วย OA ที่มีอายุ > 18 ปี ผลการลดอาการปวดและลดความพิการได้ รับการประเมินอันตรายเป็นถอนเนื่องจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ขนาดผลประสิทธิภาพได้ประมาณใช้ป้องกันความเสี่ยงของมาตรฐานหมายถึงความแตกต่าง (SMD), และความปลอดภัย โดยอัตราเสี่ยง (RR) ใช้มาตรฐานผลสุ่มวิเคราะห์ และไม่สอดคล้องกันซึ่งประกอบ ด้วยดัชนีผม squared (I2)จากการอ้างอิงที่สืบค้น 122, 117 ถูกยกเลิก ออกจากการทดลองที่ 5 (593 ผู้ป่วย) สำหรับการวิเคราะห์เมตา ส่วนใหญ่รายงานกระบวนการสุ่มที่เกี่ยวข้อง และทำให้ไม่เห็น แต่การวิเคราะห์ไม่เพียงพอความตั้งใจการรักษา (มิ) ต่อการบริโภคขิง ลดอาการปวดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ SMD = −0.30 ([95% CI: [(−0.50, −0.09)], P = 0.005]) มีระดับต่ำของความไม่สอดคล้องระหว่างการทดลอง (I2 = 27%), และการลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในพิการ SMD = −0.22 ([95% CI: ([−0.39, −0.04)]; P = 0.01 I2 = 0%]) เห็น ทั้งสองในความโปรดปรานของขิง ผู้ป่วยที่ได้รับขิงได้มากกว่าสองเท่าแนวโน้มที่จะหยุดการรักษาเมื่อเทียบกับยาหลอก ([RR = 2.33; 95% CI: (1.04, 5.22)]; P = 0.04 I2 = 0%])ขิงถูกปกป้องอย่างสุภาพ และปลอดภัยพอสมควรในการรักษา OA เราตัดสินหลักฐานที่มีคุณภาพปานกลาง ตามจำนวนผู้เข้าร่วมและพอมิประชากรขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยทางคลินิกของขิงในช่องปากสำหรับการรักษาอาการของโรคข้อเข่าเสื่อม (OA) โดยการดำเนินการค้นหาวรรณกรรมอย่างเป็นระบบตามด้วยอภิวิเคราะห์เกี่ยวกับการศึกษาที่เลือก เกณฑ์การคัดเลือกได้รับการสุ่มทดลอง (RCT) เปรียบเทียบการรักษาช่องปากขิงกับยาหลอกในผู้ป่วย OA อายุ> 18 ปี ผลลัพธ์ที่ได้ในการลดความเจ็บปวดและการลดลงของความพิการ อันตรายและผลการประเมินการถอนเนื่องจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ขนาดผลการรับรู้ความสามารถเป็นที่คาดกันโดยใช้พุ่มไม้ 'มาตรฐานหมายถึงความแตกต่าง (SMD) และความปลอดภัยด้วยอัตราความเสี่ยง (RR) มาตรฐานสุ่มผล meta-analysis ถูกนำมาใช้และไม่สอดคล้องกันถูกประเมินโดยดัชนี I-Squared (I2).
ออกจาก 122 อ้างอิงดึง 117 ถูกโยนทิ้งออกจากห้าทดลอง (ผู้ป่วย 593) สำหรับการวิเคราะห์อภิมาน ส่วนขั้นตอนการรายงานการสุ่มที่เกี่ยวข้องและทำให้ไม่เห็น แต่ไม่เพียงพอ intention-to-treat (ITT) การวิเคราะห์ ต่อไปนี้การบริโภคขิงลดอาการปวดนัยสำคัญทางสถิติ SMD = -0.30 ([95% CI: [(-0.50, -0.09)], P = 0.005]) ที่มีระดับต่ำของความไม่สอดคล้องกันในหมู่ทดลอง (I2 = 27%) และ การลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความพิการ SMD = -0.22 ([95% CI: ([-0.39, -0.04)]; P = 0.01; I2 = 0%]) ได้เห็นทั้งในความโปรดปรานของขิง ผู้ป่วยที่ได้รับขิงได้มากขึ้นกว่าสองเท่าแนวโน้มที่จะยุติการรักษาเมื่อเทียบกับยาหลอก ([RR = 2.33; 95% CI: (1.04, 5.22)]; P = 0.04; I2 = 0%]).
ขิงเป็นอย่างสุภาพมีประสิทธิภาพและมีความปลอดภัยพอสมควร สำหรับการรักษาของโอเอ เราตัดสินหลักฐานที่มีคุณภาพในระดับปานกลางขึ้นอยู่กับจำนวนเล็ก ๆ ของผู้เข้าร่วมและประชากร ITT ไม่เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เพื่อประเมินประสิทธิภาพและความปลอดภัยของยาในช่องปากสำหรับการรักษาอาการของโรคข้อเข่าเสื่อมขิง ( OA ) โดยดำเนินการอย่างเป็นระบบวรรณคดีค้นหาตามด้วย โดยวิธีการวิเคราะห์เมต้าที่เลือกศึกษา การตระเตรียมสุ่มควบคุมการทดลอง ( RCTs ) เปรียบเทียบกับการรักษาด้วยยาหลอกในผู้ป่วย OA ขิง อายุ 18 ปี ผลคือ ลดความเจ็บปวด และลดความพิการ อันตรายที่ถูกประเมินเป็นถอนจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ผล ผลขนาดประมาณโดยใช้มาตรฐานป้องกันความเสี่ยง " หมายถึงความแตกต่าง ( SMD ) และความปลอดภัย โดยอัตราส่วนความเสี่ยง ( RR ) การวิเคราะห์อภิมานผลแบบมาตรฐานที่ใช้ และความไม่สอดคล้องกันที่ประเมินโดย i-squared ดัชนี ( I2 )จาก 122 ในการอ้างอิง , 117 ถูกละทิ้ง ออกจากห้าการทดลอง ( 593 คน ) โดยวิธีการวิเคราะห์เมต้า . ส่วนใหญ่รายงานกระบวนการควบคุมที่เกี่ยวข้อง และตาบอด แต่ความตั้งใจที่จะเลี้ยงไม่เพียงพอ ( ITT ) การวิเคราะห์ ติดตามการบริโภคขิง อาการปวดลดลงอย่างมีนัยสำคัญ SMD = − 0.30 ( 95% CI : [ ( − 0.50 , − 0.09 ) ] , P = 0.005 ) กับระดับต่ำของความไม่สอดคล้องกันระหว่างการทดลอง ( I2 = 27 % ) และอย่างมีนัยสำคัญลดความพิการ SMD = [ − 0.22 ( 95% CI : ( [ −− 0.04 0.39 ) ] ; p = 0.01 ; I2 = 0 % ] ) คือ เห็นทั้งในความโปรดปรานของขิง ผู้ป่วยได้รับขิงมากกว่าสองครั้งเป็นโอกาสที่จะยุติการรักษาเมื่อเทียบกับยาหลอก ( RR = 2.33 ; 95% CI : ( 1.04 , 5.22 ) ] ; P = 0.04 ; I2 = 0 % ] )ขิงก็สุภาพเรียบร้อย มีประสิทธิภาพ และปลอดภัย เหมาะสมสำหรับการรักษา OA เราพิจารณาว่าหลักฐานจะต้องมีคุณภาพปานกลาง ตามจำนวนเล็ก ๆของผู้ที่รู้จักและไม่เพียงพอตามจำนวนประชากร