A considerable amount of research h

A considerable amount of research has taken place since the late 1970s concerning vocabulary memorizing strategies. Among the earliest studies that focused on memory strategy for vocabulary are those by Cohen and Aphek whose main interest was use of association. In one study Cohen and Aphek (1980) found that making associations and keeping using them were helpful to recall it. In another study Cohen and Aphek (1981) found that more successful associations would be the ones in which two items were closer in sound or meaning, or which had an emotional impact on the leaner.
Memory strategies which are the main concern of this study are divided into four sets of “creating mental linkage”, “applying image and sound”, “reviewing well”, and “employing actions”(Oxford,1990) In this study from among the four sets of memory strategies classified by Oxford (1990), three sub strategies were selected; 1) placing new word into a context (a sub-strategy of creating mental linkages), 2) using imagery (a sub-strategy of employing image and sound) and 3) using word cards (a sub-strategy of employing action).
Based on Oxford (1990), placing a new word into a context involves using the context of surrounding words and sentences to figure out the meaning of new and unfamiliar words. Students will practice looking for new and unfamiliar words in prepared sentences and use context to determine meaning of word. This strategy help language learner to store and retrieve word better. Using imagery involves linking new language information with concepts in memory by means of using visual imagery either in the mind or in an actual drawing. Using word cards require physical movement along with language practices. Students are more engaged in the activity and language is emphasized during the activity.
In this study, memory strategies were selected to find the effect of using them both in storing (as evaluated by immediate post-test) and retaining vocabulary items for longer periods of time (as reflected in delayed post-test) which is the aim of learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานวิจัยจำนวนมากแล้วตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 เกี่ยวกับกลยุทธ์การจำคำศัพท์ ในการศึกษาแรกที่เน้นกลยุทธ์หน่วยความจำสำหรับคำศัพท์เหล่านั้น โดยโคเฮนและ Aphek ซึ่งมีความสนใจหลักเป็นการใช้ความสัมพันธ์ของ ในการศึกษา โคเฮนและ Aphek (1980) พบการสมาคม และการรักษาใช้ประโยชน์ในการจำ ในอีกศึกษาโคเฮน และ Aphek (1981) พบว่า ประสบความสำเร็จมากกว่าความสัมพันธ์ของจะอยู่ในรายการที่สองได้ใกล้ชิดในเสียงหรือความหมาย หรือที่มีผลต่ออารมณ์ที่คล่องตัวกว่ากลยุทธ์ของหน่วยความจำซึ่งเป็นความกังวลหลักของการศึกษานี้แบ่งออกเป็น 4 ชุด "การสร้างความเชื่อมโยงทางจิต" "การใช้ภาพและเสียง" "ตรวจทานกัน" และ "ใช้ actions"(Oxford,1990) ในการศึกษานี้จากสี่ชุดของกลยุทธ์หน่วยความจำจำแนกตาม Oxford (1990), กลยุทธ์ย่อยสาม เลือก 1) วางใหม่ word ลงในบริบท (ย่อยกลยุทธ์การสร้างจิตเชื่อมโยง), 2) โดยใช้ภาพ (กลยุทธ์ย่อยเลือกใช้ภาพและเสียง) และ 3) ใช้คำบัตร (กลยุทธ์ย่อยของการจ้างดำเนินการ)อ้างอิงจาก Oxford (1990), ใส่คำใหม่ในบริบทเกี่ยวข้องโดยใช้บริบทของรอบคำและประโยคที่เข้าใจความหมายของคำใหม่ และไม่คุ้นเคย นักเรียนจะฝึกหาคำใหม่ และไม่คุ้นเคยในบริบทการใช้เพื่อกำหนดความหมายของคำและประโยคที่เตรียมไว้ กลยุทธ์นี้ช่วยให้ผู้เรียนภาษาเพื่อจัดเก็บ และดึงคำดีกว่า ใช้ภาพเกี่ยวข้องกับการเชื่อมโยงข้อมูลภาษาใหม่ ด้วยแนวคิดในหน่วยความจำ โดยใช้มองเห็นภาพ ในใจ หรือ ในการวาดจริง ใช้ word การ์ดต้องเคลื่อนไหวร่างกายพร้อมกับภาษาปฏิบัติการ นักเรียนมีส่วนร่วมในกิจกรรมมากขึ้น และเน้นภาษาระหว่างกิจกรรม ในการศึกษานี้ กลยุทธ์หน่วยความจำถูกเลือกเพื่อค้นหาผลของการใช้ทั้งในการจัดเก็บ (ตามที่ประเมิน โดยทันทีหลังการทดสอบ) และรักษาศัพท์ระยะเวลา (เป็นล่าช้าหลังการทดสอบ) ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนมากของการวิจัยได้เกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงปลายปี 1970 ที่เกี่ยวกับกลยุทธ์การท่องจำคำศัพท์ ท่ามกลางการศึกษาที่เก่าแก่ที่สุดที่มุ่งเน้นไปที่กลยุทธ์ของหน่วยความจำสำหรับคำศัพท์เหล่านั้นโดยโคเฮนและอาเฟกที่มีความสนใจหลักคือการใช้งานของสมาคม ในการศึกษาหนึ่งโคเฮนและอาเฟก (1980) พบว่าการสร้างความสัมพันธ์และการรักษาใช้พวกเขาเป็นประโยชน์ที่จะจำมัน ในการศึกษาอื่นโคเฮนและอาเฟก (1981) พบว่าสมาคมที่ประสบความสำเร็จมากขึ้นจะเป็นคนที่สองรายการอยู่ใกล้เสียงหรือความหมายหรือที่มีผลกระทบทางอารมณ์ใน leaner.
กลยุทธ์หน่วยความจำที่เป็นความกังวลหลักของการศึกษานี้ แบ่งออกเป็นสี่ชุดของ "การสร้างความเชื่อมโยงทางจิต", "การใช้ภาพและเสียง", "การตรวจสอบที่ดี" และ "จ้างการกระทำ" (ฟอร์ด, 1990) ในการศึกษานี้จากบรรดาสี่ชุดของกลยุทธ์หน่วยความจำจัดโดยฟอร์ด (1990) สามกลยุทธ์ย่อยได้รับการคัดเลือก; 1) การวางคำใหม่ในบริบท (ย่อยกลยุทธ์ของการสร้างความเชื่อมโยงทางจิต) 2) การใช้ภาพถ่าย (ย่อยกลยุทธ์ของการจ้างของภาพและเสียง) และ 3) การใช้บัตรคำ (ย่อยกลยุทธ์ของการจ้างดำเนินการ)
ขึ้นอยู่กับฟอร์ด (1990), การวางคำใหม่ในบริบทเกี่ยวข้องกับการใช้บริบทของคำและประโยคโดยรอบที่จะคิดออกความหมายของคำใหม่และไม่คุ้นเคย นักเรียนจะได้ฝึกการมองหาคำใหม่และไม่คุ้นเคยในประโยคเตรียมความพร้อมและบริบทการใช้งานในการกำหนดความหมายของคำ กลยุทธ์การช่วยเหลือเรียนภาษานี้ในการจัดเก็บและเรียกคำดี การใช้ภาพที่เกี่ยวข้องกับการเชื่อมโยงข้อมูลภาษาใหม่กับแนวคิดในหน่วยความจำโดยวิธีการของการใช้ภาพวาดอย่างใดอย่างหนึ่งในใจหรือในการวาดภาพที่เกิดขึ้นจริง การใช้บัตรคำต้องมีการเคลื่อนไหวทางกายภาพพร้อมกับการปฏิบัติภาษา นักเรียนมีส่วนร่วมมากขึ้นในการทำกิจกรรมและภาษาจะเน้นในช่วงกิจกรรม.
ในการศึกษานี้กลยุทธ์หน่วยความจำที่ได้รับการคัดเลือกเพื่อหาผลของการใช้พวกเขาทั้งสองในการจัดเก็บ (ประเมินโดยทันทีหลังการทดสอบ) และรักษาคำศัพท์สำหรับระยะเวลานานของ เวลา (ที่แสดงในล่าช้าหลังการทดสอบ) ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จํานวนมากของการวิจัยได้เกิดขึ้นตั้งแต่ปลายทศวรรษที่เกี่ยวกับคำศัพท์ท่องจำกลยุทธ์ ในการศึกษาแรกที่เน้นกลยุทธ์หน่วยความจำสำหรับคำศัพท์เหล่านั้นโดยโคเฮนอาเฟกที่มีความสนใจหลักคือใช้ของสมาคม ในการศึกษาหนึ่ง โคเฮน อาเฟก ( 1980 ) พบว่า ทำให้สมาคมและรักษาใช้เป็นประโยชน์เพื่อเรียกคืน ในอีกการศึกษาโคเฮนอาเฟก ( 1981 ) พบว่า สมาคมประสบความสำเร็จมากขึ้นจะเป็นคนที่สนิทกันในรายการสองเสียง หรือความหมาย หรือซึ่งมีผลกระทบทางอารมณ์ใน leaner .หน่วยความจำกลยุทธ์ซึ่งเป็นปัญหาหลักของการศึกษานี้ จะแบ่งออกเป็นสี่ชุดของ " การสร้างจิตที่เชื่อมโยง " , " การใช้ภาพและเสียง " , " การตรวจสอบดี " และ " การกระทำ " ( Oxford , 1990 ) ในการศึกษานี้จากสี่ชุดของหน่วยความจำกลยุทธ์ตาม Oxford ( 1990 ) , สามย่อย กลยุทธ์ที่ 1 การวางคำใหม่ในบริบทของการสร้างการเชื่อมโยงกลยุทธ์ย่อยจิต ) 2 ) การใช้ภาพ ( ซับ กลยุทธ์ของการภาพและเสียง ) และ 3 ) การใช้บัตรคำ ( ซับ กลยุทธ์ของการกระทำ )จาก Oxford ( 1990 ) , การวางคำใหม่ในบริบทที่เกี่ยวข้องกับการใช้บริบทโดยรอบคำและประโยคที่จะเข้าใจความหมายของคำที่ไม่คุ้นเคย . นักเรียนจะได้ฝึกหาใหม่และไม่คุ้นเคยคำในประโยค และใช้เตรียมบริบทเพื่อกำหนดความหมายของคำ กลยุทธ์นี้ช่วยให้เรียนภาษาเพื่อการจัดเก็บและเรียกใช้คำที่ดีกว่า การใช้ภาพที่เกี่ยวข้องกับการเชื่อมโยงข้อมูลใหม่ ภาษา กับแนวคิดในหน่วยความจำโดยใช้ภาพภาพในจิตใจ หรือในการวาดจริง การใช้บัตรคำที่ต้องใช้ร่างกายเคลื่อนไหวพร้อมกับฝึกภาษา นักเรียนมีส่วนร่วมมากขึ้นในกิจกรรมและภาษา จะเน้นในช่วงกิจกรรมในการศึกษานี้ได้เลือกกลยุทธ์หน่วยความจำเพื่อหาผลของการใช้พวกเขาในการจัดเก็บ ( ประเมินโดยการทดสอบการโพสต์ได้ทันที ) และรักษารายการคำศัพท์สำหรับระยะเวลานานของเวลา ( ที่สะท้อนในล่าช้าทดสอบโพสต์ ) ซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของการเรียนรู้