After my initial discovery of On Ka

After my initial discovery of On Kawara back in 1998 (in the University of Tasmania library) i was perplexed by his art and any relation it might have had to my (at the time) constructed abstractions. There seemed to be no link between his early and late work, the former of which were mostly highly figurative paintings of a rather ghoulish nature. Somewhere between the late fifties and the early sixties his work took a dramatic shift from macabre, apocalyptic compositions to more austere, cerebral works including his postcards and paintings. I can't say for sure what happened to the artist but it almost seems as if he had an epiphany, a "road to Damascus" revelation, where the ghosts of the past (atomic devastation in Japan) were washed away and he took a sharp right turn in his thinking toward his art and the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่ฉันเริ่มต้นการค้นพบบน Kawara กลับในปี 1998 (ในห้องสมุดมหาวิทยาลัยแทสเมเนีย) ฉันถูกแกะ โดยศิลปะของเขาและความสัมพันธ์ใด ๆ ที่อาจมีได้เพื่อฉัน (ในเวลา) สร้าง abstractions มีดูเหมือนจะ ไม่เชื่อมโยงระหว่างงานของเขาก่อน และหลัง อดีตที่ทาสีธรรมชาติ ghoulish แต่คำอุปมาภาพวาด อยู่ระหว่าง fifties ปลายและอายุการ ทำงานของเขาเอากะละครจากองค์ประกอบการพยากรณ์ ปรับเปลี่ยนให้เป็นการทำงานมากขึ้นน่ากลัว สมองรวมทั้งโปสการ์ดและภาพวาดของเขา ผมไม่บอกว่า แน่นอนว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวศิลปิน แต่มันเกือบจะดูเหมือนว่า เขามีที่ epiphany เปิดเผย "ถนนดามัสกัส" ซึ่งผีในอดีต (อะตอมหลังญี่ปุ่น) ถูกล้างไป และเขาได้เลี้ยวขวาคมในความคิดต่องานศิลปะของเขาและในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการค้นพบครั้งแรกของฉันของ On Kawara กลับในปี 1998 (ในห้องสมุดมหาวิทยาลัยแทสเมเนีย) ผมงงโดยงานศิลปะของเขาและความสัมพันธ์ใด ๆ ที่อาจจะมีการของฉัน (ในเวลานั้น) สร้าง abstractions ดูเหมือนจะมีการเชื่อมโยงระหว่างการทำงานในช่วงต้นและปลายของเขาอดีตซึ่งส่วนใหญ่เป็นภาพวาดที่เป็นรูปเป็นร่างสูงที่มีลักษณะค่อนข้างน่าเกลียดน่ากลัว ที่ไหนสักแห่งระหว่างยุคปลายและวัยหกสิบต้นการทำงานของเขาเอาการเปลี่ยนแปลงอย่างมากจากความตาย, องค์ประกอบสันทรายจะเข้มงวดมากขึ้นรวมทั้งการทำงานของสมองโปสการ์ดและภาพวาดของเขา ฉันไม่สามารถพูดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับศิลปิน แต่มันเกือบจะดูเหมือนว่าเขามีความศักดิ์สิทธิ์เป็น "ถนนสู่ดามัสกัส" เปิดเผยที่ผีของอดีตที่ผ่านมา (การทำลายล้างของอะตอมในประเทศญี่ปุ่น) ถูกล้างออกไปและเขาเอา เลี้ยวขวาที่คมชัดในความคิดของเขาที่มีต่องานศิลปะของเขาและอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

After my initial discovery of On Kawara back in 1998 (in the University of Tasmania library) i was perplexed by his art and any relation it might have had to my (at the time) constructed abstractions. There seemed to be no link between his early and late work, the former of which were mostly highly figurative paintings of a rather ghoulish nature. Somewhere between the late fifties and the early sixties his work took a dramatic shift from macabre, apocalyptic compositions to more austere, cerebral works including his postcards and paintings. I can't say for sure what happened to the artist but it almost seems as if he had an epiphany, a "road to Damascus" revelation,ที่ผีของอดีต ( ปรมาณูทำลายล้างในประเทศญี่ปุ่น ) ถูกล้างออกไปและเขาก็เลี้ยวขวาขึ้นเขาคิดทางศิลปะของเขาและอนาคต