Despite the well-established relati

Despite the well-established relationship between self-compassion and well-being, research has attempted to explore the underlying mechanisms in the last few years. However, much of the research predominantly focused on how self-compassion decreased the negative components of well-being, such as depression (Raes, 2010), anxiety (Arimitsu & Hofmann, 2015) and perceived stress (Finlay-Jones, Rees, & Kane, 2015). Little research has addressed the potential mechanism underlying the positive relationship between self-compassion and life satisfaction, a positive well-being outcome. The present study intended to examine whether hope can mediate the positive relationship between self-compassion and life satisfaction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างเมตตากรุณาตนเองและความเป็นอยู่ งานวิจัยได้พยายามสำรวจกลไกอยู่ภายในไม่กี่ปี อย่างไรก็ตาม มากของการวิจัยส่วนใหญ่เน้นวิธีเมตตาตนเองลดลงส่วนลบของความเป็นอยู่ เช่นภาวะซึมเศร้า (ฟาร์ม 2010), ความวิตกกังวล (Arimitsu & Hofmann, 2015) และรับรู้ความเครียด (ฟินเลย์-โจนส์ รีส์ และ เคน 2015) วิจัยเล็ก ๆ ได้ส่งกลไกที่อาจเกิดขึ้นภายใต้ความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความ เมตตาตนเอง และความพึงพอใจชีวิต ผลบวกความเป็นอยู่ การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าความหวังสามารถไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความพึงพอใจตนเองเมตตาและชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นระหว่างตัวเองความเมตตาและความเป็นอยู่ที่ดีการวิจัยได้พยายามที่จะสำรวจกลไกในไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่มากของการวิจัยที่มุ่งเน้นส่วนใหญ่เกี่ยวกับวิธีที่ตัวเองเห็นอกเห็นใจลดลงในองค์ประกอบเชิงลบของการเป็นอยู่ที่ดีเช่นภาวะซึมเศร้า (Raes 2010) ความวิตกกังวล (Arimitsu & Hofmann 2015) และภาวะการรับรู้ (ฟินเลย์โจนส์, รีสและ เทอรีเคน, 2015) วิจัยน้อยได้ที่กลไกที่มีศักยภาพพื้นฐานความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างตัวเองความเมตตาและความพึงพอใจในชีวิตที่เป็นบวกเป็นอยู่ที่ดีผล การศึกษาครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าสามารถหวังเป็นสื่อกลางความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างตัวเองความเมตตาและความพึงพอใจในชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างความเวทนาตนเองและความผาสุก วิจัยได้พยายามศึกษากลไกในไม่กี่ปี แต่มากของการวิจัยส่วนใหญ่มุ่งเน้นในเรื่องเมตตาในตนเองลดลงองค์ประกอบเชิงลบของการอยู่ดีกินดี เช่นภาวะซึมเศร้า ( RAeS 2010 ) ความวิตกกังวล ( arimitsu & ฮอฟมันน์ , 2015 ) และการรับรู้ความเครียด ( ฟินเลย์ โจนส์ รีส และ เคน , 2015 ) การวิจัยน้อยถึงศักยภาพกลไกพื้นฐานความสัมพันธ์ระหว่างความเวทนาตนเองและความพึงพอใจในชีวิต ความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น การศึกษาครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาว่า หวังว่าจะสามารถไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างความเวทนาตนเองและความพึงพอใจในชีวิต