The interaction between breeding an

The interaction between breeding and crop management in improved
cotton yield

New cultivars, improved management and their interactions are key drivers of yield progress in field
crops. This study examined the contribution of these factors to cotton yield increase in Australia with
the adoption of 23 key locally bred cultivars developed by the Commonwealth Scientific and Industrial
Research Organisation (CSIRO) cotton breeding programme up to 2006. A lint yield dataset of advanced
line trials from 1980 to 2009 (325 experiments) was analysed by a linear mixed model when split into
two 15-year periods. These trials were conducted at up to 15 irrigated sites each year, and best linear
unbiased estimates (BLUEs) of cultivar yield and two long-term controls (Deltapine 16 and Namcala)
were used to assess yield trend. Lint yield increased progressively as new cultivars were released and
yield gain was almost three times as high in the recent 15-year period as the early one (18.3 versus
7.0 kg ha−1 year−1). This gain tended to be greater in cooler than warmer regions, despite lower yield in
the cool. The most recent cultivars also showed improved stability. When pairs of cultivars derived from
intra-cultivar selection were compared, reselected ones outyielded their parents and with higher stability.
The increased cultivar yield and the reduction of genotype
×
region and genotype
×
year interaction were
the main reasons behind the ongoing improved yield and stability of these released cultivars. Using yield
estimates of 10 cultivars tested in both time periods, yield gain was found to be attributed by cultivar,
i.e. genetics (48%), management (28%) and cultivar
×
management (24%). There was evidence for cultivar
resistance to Verticillium wilt being a strong component of the cultivar
×
management interaction. It
was concluded that cotton yield progress in Australia was achieved mostly through exploiting genetic
variation and genotypic response to modern management.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างการปรับปรุงพันธุ์พืชและการจัดการในการปรับปรุง
ผลผลิตฝ้ายสายพันธุ์ใหม่, การจัดการที่ดีขึ้นและการมีปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นไดรเวอร์ที่สำคัญของความคืบหน้าในด้านผลผลิตพืช การศึกษาครั้งนี้การตรวจสอบการมีส่วนร่วมของปัจจัยเหล่านี้เพื่อเพิ่มผลผลิตฝ้ายในออสเตรเลียกับการยอมรับของ 23 สายพันธุ์พันธุ์ที่สำคัญทั้งในประเทศที่พัฒนาโดยวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมเครือจักรภพองค์การวิจัย (CSIRO) โครงการปรับปรุงพันธุ์ฝ้ายถึงปี 2006 ชุดผ้าสำลีผลผลิตขั้นสูงสายการทดลอง 1980-2009 (325 ทดลอง) ได้รับการวิเคราะห์โดยใช้รูปแบบการผสมเชิงเส้นเมื่อแบ่งออกเป็นสองช่วงเวลา 15 ปี การทดลองเหล่านี้ถูกดำเนินการที่ได้ถึง 15 เว็บไซต์ชลประทานในแต่ละปีและที่ดีที่สุดเชิงเส้นประมาณการเป็นกลาง (Blues) ผลผลิตพันธุ์และสองการควบคุมระยะยาว (Deltapine 16 และ Namcala) ถูกนำมาใช้ในการประเมินแนวโน้มอัตราผลตอบแทน อัตราผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นผ้าสำลีก้าวหน้าเป็นสายพันธุ์ใหม่ที่ได้รับการปล่อยตัวและกำไรจากอัตราผลตอบแทนเกือบสามครั้งสูงถึงในระยะเวลา 15 ปีที่ผ่านมาเป็นหนึ่งในช่วงต้น (18.3 เมื่อเทียบกับ7.0 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์-1 ปี 1) กําไรจากนี้มีแนวโน้มที่จะมากขึ้นในเย็นกว่าภูมิภาคที่อบอุ่นแม้จะมีอัตราผลตอบแทนที่ต่ำกว่าในเย็น สายพันธุ์ล่าสุดยังแสดงให้เห็นความมีเสถียรภาพที่ดีขึ้น เมื่อคู่ของสายพันธุ์ที่ได้มาจากการเลือกภายในพันธุ์ถูกนำมาเปรียบเทียบคน reselected outyielded พ่อแม่ของพวกเขาและมีความมั่นคงสูง. พันธุ์ผลผลิตที่เพิ่มขึ้นและลดลงของจีโนไทป์× ภูมิภาคและจีโนไทป์× ปฏิสัมพันธ์ปีเป็นเหตุผลหลักที่อยู่เบื้องหลังผลตอบแทนที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องและมีเสถียรภาพ ของสายพันธุ์เหล่านี้ โดยใช้อัตราผลตอบแทนประมาณ 10 สายพันธุ์ที่ผ่านการทดสอบทั้งในช่วงเวลาที่ได้รับผลตอบแทนที่ถูกพบว่านำมาประกอบโดยพันธุ์, เช่นพันธุศาสตร์ (48%), การจัดการ (28%) และพันธุ์× การจัดการ (24%) มีหลักฐานเป็นพันธุ์ต้านทานต่อโรคเหี่ยว Verticillium เป็นองค์ประกอบที่แข็งแกร่งของพันธุ์× ปฏิสัมพันธ์การจัดการ มันสรุปได้ว่าความคืบหน้าผลผลิตฝ้ายในประเทศออสเตรเลียก็ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ผ่านการใช้ประโยชน์จากพันธุกรรมและการตอบสนองการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเพื่อการจัดการที่ทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเลี้ยงและการจัดการพืชในการปรับปรุงผลผลิต

ฝ้ายพันธุ์ใหม่ การปรับปรุงการจัดการและการปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นไดรเวอร์ที่สำคัญของความก้าวหน้าในด้าน
ผลผลิตพืช ศึกษาบทบาทของปัจจัยเหล่านี้เพื่อเพิ่มผลผลิตฝ้ายออสเตรเลียกับ
รับ 23 คีย์ภายในพันธุ์พันธุ์ที่พัฒนาโดยเครือจักรภพวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรม
องค์กรการวิจัย ( CSIRO ) ฝ้ายพันธุ์โปรแกรมถึง 2006 ผลผลิต lint ข้อมูลการทดลองสายขั้นสูง
ตั้งแต่ปี 1980 ถึงปี 2009 ( 325 การทดลอง ) วิเคราะห์โดยแบบจำลองเชิงเส้นผสม เมื่อแบ่ง
2 ปี 15 คาบ การทดลองนี้มีวัตถุประสงค์ที่ได้ถึง 15 หลักเว็บไซต์ในแต่ละปีและ
เชิงเส้นที่ดีที่สุดประเมินที่เป็นกลาง ( สีฟ้า ) ผลผลิตของพันธุ์และสองระยะยาวการควบคุม ( deltapine 16 และ namcala )
ถูกใช้เพื่อประเมิน ผลผลิตลดลง ผลผลิต lint เพิ่มขึ้นทุกทีเป็นสายพันธุ์ใหม่ที่ถูกปล่อยออกมาและ
ผลผลิตได้รับเกือบสามครั้งเป็นสูงในที่ผ่านมา 15 ปีเป็นเร็ว 1 ( 18.3 เมื่อเทียบกับ
7.0 กกฮา− 1 − 1 ) ได้รับนี้มีแนวโน้มที่จะมากขึ้นกว่าในภูมิภาคอบอุ่นแม้ผลผลิตลดลงใน
เท่ห์ พันธุ์ล่าสุดมีการปรับปรุงเสถียรภาพ เมื่อคู่ของพันธุ์ที่ได้มาจากการคัดเลือกพันธุ์อินทรา
เปรียบเทียบ reselected ที่ outyielded พ่อแม่ของพวกเขาและมีเสถียรภาพสูง เพิ่มผลผลิต
พันธุ์ และการลดลงของภูมิภาค และจีโนไทป์ genotype
×



( เป็นปี ×เหตุผลหลักที่อยู่เบื้องหลังอย่างต่อเนื่องการปรับปรุงผลผลิตและเสถียรภาพของเหล่านี้ปล่อยพันธุ์ การประมาณการผลผลิต
10 พันธุ์ทดสอบในทั้งสองช่วงเวลา ผลผลิตที่ได้รับ พบว่าเกิดจาก โดยพันธุ์
เช่นพันธุศาสตร์ ( ร้อยละ 48 ) , บริหาร ( 28% ) และพันธุ์
×การจัดการ ( 24% ) มีหลักฐานสำหรับพันธุ์ต้านทานเพื่อจำแนกชนิดจะ
เป็นองค์ประกอบที่แข็งแกร่งของพันธุ์

×ปฏิสัมพันธ์ของการจัดการ มัน
สรุปได้ว่าผลผลิตของฝ้ายมีความความคืบหน้าในออสเตรเลียส่วนใหญ่ผ่านการตอบสนองทางพันธุกรรมและความหลากหลายทางพันธุกรรม
การจัดการสมัยใหม่