Although opportunistically pathogen

Although opportunistically pathogenic amoebae are classified
as freshwater or soil protists, they may be able to survive in
marine conditions, especially as the distinction between marine
and freshwater amoebae is becoming increasingly gray (Hauer
et al. 2001). A recent study of a south Florida beach showed
that naked amoebae (marine forms) averaged 4,236 amoebae
~m-~ in wet sand (Rogerson et al. 2000). The present study
documents the presence of free-living (freshwater) amoebae in
beach sand, and focuses on acanthamoebae since these are the
most frequently encountered of all the potentially problematic
amoebae. Depending on environmental conditions, Acanthamoeba
can be found in either of two stages, a mobile trophozoite
form characterized by distinctive acanthapodia and a stellate
cyst stage, which is resistant to degradation. While it is unlikely
that the presence of Acanthamoeba in beach sand poses a serious health hazard, their presence should be investigated since
sand particles trapped beneath a contact lens could easily abrade
the corneal epithelium exposing it to bacteria and amoebae that
may be adhered to the lens.
The genus Acanthamoeba contains more than 20 named species,
which comprise three morphological groups based on various,
mostly cyst, characteristics (Pussard and Pons 1977). Molecular
analyses of the nuclear small subunit (ssu) ribosomal
RNA gene (Rns) have identified thirteen Acanfhamoeba genotypes,
T1-T12 and T14 (Cast 2001; Stothard et al. 1998). These
genotypes support the morphological group designations of the
genus, but have not supported all named species of the genus
as monophyletic clades. The genotype designations have been
supported by more recent analyses using the mitochondrial
small subunit ribosomal RNA gene (Ledee et al. 2003). One
genotype, designated T4, has been found in nearly all AK infections.
Rarely, genotypes T3 [Ledee et al. 1996) and T11
(Khan et al. 2002), and in one case genotype T6 (Walochnik
et al. 2000a) have been observed in AK infections. Other infections
caused by Acanthamoeba spp. (eg. infections of the
lung, skin, and brain) have been caused by a wider number of
Acanthamoeba genotypes including T1, T4, T10, and T12 (Stothard
et al. 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าจะมีโอกาสที่ทำให้เกิดโรคอะมีบาจะจัด
เป็น protists น้ำจืดหรือดินที่พวกเขาอาจจะไม่สามารถอยู่รอดได้ใน
สภาพทางทะเลโดยเฉพาะอย่างยิ่งความแตกต่างระหว่างทะเล
และน้ำจืดอะมีบาจะกลายเป็นสีเทามากขึ้น (Hauer
et al. 2001) ผลการศึกษาล่าสุดของชายหาดฟลอริดาตอนใต้แสดงให้เห็น
ว่าเปล่าอะมีบา (แบบฟอร์มทางทะเล) เฉลี่ย 4,236 อะมีบา
~ ~ m- ในทรายเปียก (เกอร์ et al. 2000) การศึกษาปัจจุบัน
เอกสารแสดงตนของชีวิตฟรี (น้ำจืด) อะมีบาใน
หาดทรายและมุ่งเน้นไปที่ acanthamoebae ตั้งแต่เหล่านี้จะ
พบบ่อยที่สุดของทุกปัญหาที่อาจเกิดขึ้น
อะมีบา ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อม Acanthamoeba
สามารถพบได้ในทั้งสองขั้นตอน trophozoite มือถือ
ที่โดดเด่นด้วยรูปแบบที่โดดเด่นและ acanthapodia stellate
เวทีถุงซึ่งสามารถทนต่อการย่อยสลาย ในขณะที่มันไม่น่าเป็นไป
ได้ว่าการปรากฏตัวของ Acanthamoeba ในทรายชายหาด poses อันตรายต่อสุขภาพร้ายแรงสถานะของพวกเขาควรได้รับการตรวจสอบตั้งแต่
อนุภาคทรายติดอยู่ใต้คอนแทคเลนส์ได้อย่างง่ายดายสามารถขัด
เยื่อบุผิวกระจกตาเปิดเผยให้เชื้อแบคทีเรียและอะมีบาที่
อาจจะยึดติดกับเลนส์ .
สกุล Acanthamoeba มีมากกว่า 20 ชื่อสปีชีส์
ซึ่งประกอบด้วยสามกลุ่มขึ้นอยู่กับลักษณะทางสัณฐานวิทยาต่างๆ
ถุงส่วนใหญ่ลักษณะ (Pussard และแย่ 1977) โมเลกุล
วิเคราะห์ของหน่วยย่อยขนาดเล็กนิวเคลียร์ (ssu) โซมอล
ยีนอาร์เอ็นเอ (Rns) ได้ระบุสิบสามยีน Acanfhamoeba,
T1-T12 และ T14 (เหล็กหล่อ 2001; Stothard et al, 1998). เหล่า
ยีนสนับสนุนการกำหนดกลุ่มทางสัณฐานวิทยาของ
พืชและสัตว์ แต่ยังไม่ได้รับการสนับสนุนสายพันธุ์ชื่อทั้งหมดของพืชและสัตว์
เป็น clades ไฟย์เลติ การกำหนดลักษณะทางพันธุกรรมที่ได้รับการ
สนับสนุนโดยการวิเคราะห์ที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นโดยใช้ยล
หน่วยย่อยขนาดเล็กยีน RNA ไรโบโซม (Ledee et al. 2003) หนึ่ง
จีโนไทป์, T4 กำหนดได้รับการพบในเกือบทั้งหมดติดเชื้อ AK.
ไม่ค่อยยีน T3 [Ledee et al, 1996) และ T11
(Khan et al. 2002) และในกรณีหนึ่งจีโนไทป์ T6 (Walochnik
et al. 2000a) ได้รับการปฏิบัติในการติดเชื้อในอลาสกา การติดเชื้ออื่น ๆ
ที่เกิดจากเอสพีพี Acanthamoeba (เช่นการติดเชื้อ.
ปอด, ผิวหนังและสมอง) มีสาเหตุมาจากจำนวนกว้างของ
ยีน Acanthamoeba รวมทั้ง T1, T4, T10, T12 และ (Stothard
et al. 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่า opportunistically เชื้อโรคอะมีบาจะจัด
เป็นปลา หรือดินโพรทิสต์ พวกเขาอาจจะสามารถที่จะอยู่รอดใน
สภาพทางทะเล โดยเฉพาะความแตกต่างระหว่างน้ำจืดและทะเล
อะมีบาเป็นสีเทามากขึ้น ( hauer
et al . 2001 ) ผลการศึกษาล่าสุดของฟลอริดาตอนใต้ชายหาดพบ
ที่เปลือยอะมีบา ( รูปแบบทะเล ) เฉลี่ย 4236 อะมีบา
~ M - ~ ในทรายเปียก ( โรเจอร์ น et al .2000 ) ปัจจุบันการศึกษา
เอกสารสถานะของอิสระ ( น้ำจืด ) อะมีบาใน
ทรายชายหาดและเน้น acanthamoebae ตั้งแต่เหล่านี้เป็น
พบบ่อยที่สุดของปัญหาทั้งหมดอาจ
อะมีบา . ขึ้นอยู่กับสภาพสิ่งแวดล้อม ขัดอกขัดใจ
สามารถพบได้ในทั้ง 2 ขั้นตอน , มือถือทรอพโฟซ้อยต์
รูปแบบลักษณะที่โดดเด่นซึ่งเป็นรูปดาว
acanthapodia และระยะซีสต์ ซึ่งทนต่อการย่อยสลาย ในขณะที่มันไม่น่า
ที่มีการแสดงตนของทุกครั้งในทรายชายหาด เป็นอันตรายร้ายแรงสุขภาพ การแสดงควรสืบสวนตั้งแต่
ทรายอนุภาคติดอยู่ใต้เลนส์ได้อย่างง่ายดายสามารถขัด
บุผิวกระจกตาเปิดเผยให้แบคทีเรียและอะมีบาที่
อาจจะยึดติดกับเลนส์
สกุลทุกครั้งมีมากกว่า 20 ชื่อ ชนิด ซึ่งประกอบด้วย 3 กลุ่มตามลักษณะ

ส่วนใหญ่ซีสต์ในหลากหลายลักษณะ ( pussard Pons และ 1977 ) โมเลกุล
การวิเคราะห์ย่อยนิวเคลียร์ขนาดเล็ก ( ซื่อ ) ไรโบโซมอลอาร์เอ็นเอของยีน
( RNs ) ได้ระบุ acanfhamoeba พันธุ์
t1-t12 สิบสาม , และโยน t14 ( 2001 ; สตอเทิร์ด et al . 1998 ) เหล่านี้
พันธุ์ สนับสนุนทางกลุ่มชื่อของ
สกุล แต่ไม่สนับสนุนชื่อสปีชีส์ของสกุล
เป็น monophyletic clades . ทางพันธุกรรมของเอธิโอเปียได้รับการสนับสนุนโดยวิเคราะห์ล่าสุด

ขนาดเล็กซึ่งใช้ตัดยีนไรโบโซมอล อาร์เอ็นเอ ( ledee et al . 2003 ) หนึ่ง
genotype , เขต T4 , ถูกพบในเกือบทั้งหมดและเชื้อ
แทบพันธุ์ T3 [ ledee et al . 1996 ) และระดับ
( ข่าน et al . 2002 ) และในกรณีหนึ่ง จีโนไทป์ ( walochnik T6
et al . ประกอบ ) ได้พบในเชื้อและ . เกิดจากเชื้ออื่น ๆ ขัดอกขัดใจ spp .
( เช่นการติดเชื้อของ
ปอด , ผิวหนังและสมอง ) เกิดจากจำนวนกว้างของ
พันธุ์ทุกครั้งรวมทั้ง T1 , T4 , t10 และ T12 ( สตอเทิร์ด
et al . 1998 )