Because of these human variables, w

Because of these human variables, we believe that building resilience and confronting vulnerabilities in psychologists’ lives is a form of primary prevention. When applied to professional behavior, such actions include addressing the emotions and personal values of individual psychologists well before problematic ethical behavior arises. By drawing on the science of prevention (Coie et al., 1993), we can bolster psychologists’ protective factors and minimize risks of ethical missteps.
Four factors affecting resilience and vulnerability
Psychologists and students who want to enhance their resilience and minimize their vulnerabilities may benefit from carefully reflecting on where they stand in relation to four dimensions: desire, opportunities, values and education (DOVE). Each of these dimensions can foster ethical behavior and personal resilience. At the same time, each may represent vulnerabilities that can lead to ethical breaches. We do not claim that these four represent an exhaustive list. Rather, we propose them as a beginning of the discussion. The four are:
1. Desire to help. Why do people choose to be psychologists? One common answer is that psychologists want to help others. However, desire to help can also create vulnerability. As Behnke (2008) observed, “There’s no one thing that has gotten more psychologists in [ethical] trouble than the desire to be helpful.”
A typical example is the well-intentioned boundary violation. Under normal circumstances, a good person who wants to be helpful may lend small amounts of money to a friend or accept an invitation to a social function. Psychology students are trained, as a general rule, not to cross such boundaries in professional circumstances because doing so may reduce treatment effectiveness, harm clients, or lead to being manipulated. Learning the skills to properly channel our desire to help others is not easy, especially when emotions, deep value differences, or interpersonal conflicts are involved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื่องจากตัวแปรเหล่านี้มนุษย์ เราเชื่อว่า สร้างความยืดหยุ่น และเผชิญหน้ากับช่องโหว่ในชีวิตของนักจิตวิทยาเป็นรูปแบบหลักการป้องกัน เมื่อใช้การทำงาน การดำเนินการดังกล่าวรวมถึงจัดการกับอารมณ์และค่านิยมส่วนบุคคลของนักจิตวิทยาแต่ละก่อนที่เกิดปัญหาทางจริยธรรม โดยวาดภาพวิทยาศาสตร์ของการป้องกัน (Coie et al. 1993), เราสามารถเสริมด้ามของนักจิตวิทยาปัจจัยป้องกัน และลดความเสี่ยงของการมีจริยธรรมในการดำเนินปัจจัย 4 ที่มีผลต่อความยืดหยุ่นและช่องโหว่นักจิตวิทยาและนักศึกษาที่ต้องการเพิ่มความยืดหยุ่น และลดช่องโหว่ของตน ได้รับประโยชน์จากอย่างถึงที่พวกเขายืนเกี่ยวกับสี่มิติ: ปรารถนา โอกาส ค่านิยม และการศึกษา (นกพิราบ) แต่ละมิติเหล่านี้สามารถส่งเสริมจริยธรรมและความยืดหยุ่นส่วนบุคคล ในเวลาเดียวกัน แต่ละอาจเป็นช่องโหว่ที่สามารถนำไปสู่การละเมิดจริยธรรม เราไม่อ้างว่า สี่เหล่านี้แสดงถึงมิใช่รายการ ค่อนข้าง เราเสนอพวกเขาเป็นการเริ่มต้นของการสนทนา สี่คือ:1. ความปรารถนาจะช่วย ทำไมคนเลือกที่จะเป็นนักจิตวิทยา คำตอบทั่วไปหนึ่งคือ ว่า นักจิตวิทยาต้องการช่วยเหลือผู้อื่น อย่างไรก็ตาม ความปรารถนาที่จะช่วยให้สามารถสร้างช่องโหว่ได้ เป็นที่สังเกต Behnke (2008) "มีเป็นไม่มีสิ่งหนึ่งที่ได้รับเพิ่มเติมนักจิตวิทยา [จรรยาบรรณ] ปัญหามากกว่าความปรารถนาที่จะเป็นประโยชน์"ตัวอย่างทั่วไปคือ การละเมิดขอบเขตเจตนาดี ภายใต้สถานการณ์ปกติ คนดีที่อยากให้เป็นประโยชน์อาจให้เพื่อนยืมเงินจำนวนเล็กน้อย หรือยอมรับคำเชิญการทางสังคม นักจิตวิทยารับการฝึกอบรม เป็นกฎทั่วไป ไม่ข้ามขอบเขตดังกล่าวในกรณีที่เป็นมืออาชีพเนื่องจากการทำเช่นนี้อาจลดประสิทธิภาพการรักษา เป็นอันตรายต่อลูกค้า หรือนำไปสู่การจัดการ เรียนรู้ทักษะถูกต้องผ่านความปรารถนาที่จะช่วยผู้อื่นได้ง่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออารมณ์ ความแตกต่างค่าลึก หรือความขัดแย้งระหว่างบุคคลเกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะมนุษย์ของตัวแปรเหล่านี้เราเชื่อว่าการสร้างความยืดหยุ่นและเผชิญหน้ากับช่องโหว่ในชีวิตของนักจิตวิทยา 'เป็นรูปแบบของการป้องกันเบื้องต้น เมื่อนำมาใช้กับพฤติกรรมของมืออาชีพ, การกระทำดังกล่าวรวมถึงที่อยู่อารมณ์และค่าส่วนบุคคลของนักจิตวิทยาของแต่ละบุคคลก่อนที่จะมีพฤติกรรมที่มีจริยธรรมที่มีปัญหาเกิดขึ้น โดยการวาดภาพเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์การป้องกัน (Coie et al., 1993) เราสามารถหนุนปัจจัยป้องกันนักจิตวิทยาและลดความเสี่ยงของการนับครั้งไม่ถ้วนจริยธรรม.
ปัจจัยสี่ที่มีผลต่อความยืดหยุ่นและความเปราะบาง
นักจิตวิทยาและนักเรียนที่ต้องการเพิ่มความยืดหยุ่นของพวกเขาและลดช่องโหว่ของพวกเขาอาจ ได้รับประโยชน์จากความระมัดระวังสะท้อนให้เห็นถึงการที่พวกเขายืนอยู่ในความสัมพันธ์กับสี่มิติ: ความปรารถนาโอกาสค่าและการศึกษา (นกพิราบ) แต่ละมิติเหล่านี้สามารถส่งเสริมให้เกิดพฤติกรรมที่มีจริยธรรมและความยืดหยุ่นส่วนบุคคล ในขณะเดียวกันแต่ละอาจจะเป็นช่องโหว่ที่สามารถนำไปสู่การละเมิดจริยธรรม เราไม่ได้เรียกร้องว่าสิ่งเหล่านี้เป็นตัวแทนของสี่รายการครบถ้วนสมบูรณ์ แต่เรานำเสนอพวกเขาเป็นจุดเริ่มต้นของการสนทนา สี่คือ:
1 ปรารถนาที่จะช่วย ทำไมคนเลือกที่จะเป็นนักจิตวิทยา? หนึ่งคำตอบที่พบบ่อยคือการที่นักจิตวิทยาต้องการที่จะช่วยให้ผู้อื่น แต่ปรารถนาที่จะช่วยยังสามารถสร้างช่องโหว่ ในฐานะที่เป็น Behnke (2008) สังเกต "ไม่มีสิ่งหนึ่งที่มีอากาศจิตวิทยาอื่น ๆ ใน [จริยธรรม] ปัญหามากกว่าความปรารถนาที่จะเป็นประโยชน์."
ตัวอย่างทั่วไปเป็นเจตนาดีที่ละเมิดขอบเขต ภายใต้สถานการณ์ปกติเป็นคนดีคนที่ต้องการที่จะเป็นประโยชน์อาจให้ยืมเงินเล็กน้อยให้เพื่อนหรือยอมรับคำเชิญไปยังฟังก์ชั่นทางสังคม นักเรียนจิตวิทยาได้รับการฝึกฝนเป็นกฎทั่วไปไม่ได้ที่จะข้ามเขตแดนดังกล่าวในสถานการณ์ที่เป็นมืออาชีพเพราะการทำเช่นนั้นอาจลดประสิทธิภาพการรักษาลูกค้าให้เกิดอันตรายหรือนำไปสู่การถูกครอบงำ เรียนรู้ทักษะที่ถูกต้องช่องทางความปรารถนาของเราที่จะช่วยให้คนอื่น ๆ ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายโดยเฉพาะเมื่อมีอารมณ์แตกต่างค่าลึกหรือความขัดแย้งระหว่างบุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้อง