In 1994, Rwanda was the scene of ge

In 1994, Rwanda was the scene of genocide, or more precisely in French, “le the ́aˆtre du ge ́nocide” (theatre of genocide). Perpetrators and victims played their role while the rest of the world watched the “spectacle” live on television. Perhaps because of its spectacular aspect, the Rwandan genocide has inspired a number of artistic materials. In the last decade, we have indeed witnessed the growth of literary and artistic expression in relation to the Rwandan genocide. Survivors and witnesses have told their stories in books and songs. Journalists, as well as other travelers “to the end of Rwanda,” to use Ve ́ronique Tadjo’s words, have borne witness to the genocide. Artists who were not there have also attempted to represent the “African genocide” and have cast themselves as participating in the process of reconciliation. I am referring in particular to the African writers who published their work in the context of “Rwanda: Devoir de me ́moire,” (“Rwanda: Duty to Remember”), a project where prominent writers were asked to visit Rwanda and “remain in-residence” with the expectation that they would write to generate creative responses to the genocide.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1994 รวันดามีฉากพันธุฆาต หรือได้แม่นยำมาก ใน ฝรั่งเศส "เลอ ́aˆtre du ge ́nocide" (ละครของพันธุฆาต) ก่อความรุนแรงและเหยื่อเล่นบทบาทของตนในขณะที่ส่วนเหลือของโลกดู "น่าตื่นเต้น" ถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ อาจเนื่องจากลักษณะความงดงาม รวันดาเป็นแรงบันดาลใจจำนวนวัสดุศิลปะ ในทศวรรษที่ผ่านมา เราจริง ๆ ได้เห็นการเติบโตของงานวรรณกรรม และศิลปกรรมนิพจน์เกี่ยวกับรวันดา ผู้รอดชีวิตและสืบพยานได้บอกเรื่องราวของพวกเขาในหนังสือและเพลง ผู้สื่อข่าว ดีแก่นักท่องเที่ยว "การสิ้นสุดของรวันดา การใช้ Ve ́ronique Tadjo คำ มีแบกรับพยานถึงการพันธุฆาต ศิลปินที่ไม่มีได้ยังพยายามที่จะแสดง "พันธุฆาตแอฟริกา" และได้โยนตัวเองเป็นการมีส่วนร่วมในกระบวนการกระทบยอด ฉันกำลังอ้างอิงโดยเฉพาะนักเขียนแอฟริกาที่เผยแพร่งานในบริบทของ "สาธารณรัฐรวันดา: เด Devoir ฉัน ́moire, " ("รวันดา: หน้าที่จำ"), โครงการที่โดดเด่นผู้เขียนถูกถามไปรวันดา และ "ยังคง in-residence" โดยคาดหวังที่พวกเขาจะเขียนเพื่อสร้างพันธุฆาตตอบสนองต่อความคิดสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1994 ประเทศรวันดาเป็นฉากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์หรืออย่างแม่นยำมากขึ้นในภาษาฝรั่งเศส "เลอ Atre du ge nocide" (โรงละครของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์) กระทำผิดและเหยื่อเล่นบทบาทของพวกเขาในขณะที่ส่วนที่เหลือของโลกดู "ปรากฏการณ์" อยู่บนจอโทรทัศน์ บางทีอาจเป็นเพราะมุมมองที่งดงามของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาได้รับแรงบันดาลใจจำนวนของวัสดุศิลปะ ในทศวรรษที่ผ่านมาเราได้เห็นแน่นอนการเจริญเติบโตของการแสดงออกวรรณกรรมและศิลปะที่เกี่ยวข้องกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา ผู้รอดชีวิตและพยานได้บอกเรื่องราวของพวกเขาในหนังสือและเพลง ผู้สื่อข่าวเช่นเดียวกับนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ "ที่ส่วนท้ายของรวันดา" ที่จะใช้คำ Ve ronique Tadjo ของได้เป็นพยานในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ศิลปินที่ไม่ได้มีความพยายามที่ยังจะเป็นตัวแทนของ "การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์แอฟริกัน" และได้เหวี่ยงตัวเองมีส่วนร่วมในกระบวนการของการปรองดอง ผมหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนักเขียนแอฟริกันที่ตีพิมพ์ผลงานของพวกเขาในบริบทของ "รวันดา: ภารกิจของฉันคลื่น" ("รวันดา: Duty เพื่อให้จำ") โครงการที่นักเขียนที่โดดเด่นถูกถามในการเยี่ยมชมรวันดาและ "ยังคงอยู่ใน -residence "ด้วยความคาดหวังว่าพวกเขาจะเขียนเพื่อสร้างการตอบสนองความคิดสร้างสรรค์ในการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1994 รวันดาเป็นฉากของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์หรืออย่างแม่นยำมากขึ้นในภาษาฝรั่งเศส " Le ที่́เป็นˆ tre du GE ́ nocide " ( โรงละครของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ผู้กระทำผิดและเหยื่อที่เล่นบทบาทของพวกเขาในขณะที่ส่วนที่เหลือของโลกดู " ปรากฏการณ์ " อยู่ในโทรทัศน์ เพราะบางทีของที่งดงามด้านการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวรวันดามีจำนวนของวัสดุศิลปะแรงบันดาลใจ ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาเราได้เห็นการเจริญเติบโตของวรรณกรรมและศิลปะที่แสดงออกในความสัมพันธ์กับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดา . และพยานผู้รอดชีวิตได้บอกเรื่องราวของพวกเขาในหนังสือและเพลง นักข่าว , รวมทั้งอื่น ๆคน " ที่ส่วนท้ายของรวันดา , " ที่จะใช้ได้́ ronique tadjo คำ ได้เป็นพยานถึงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ศิลปินที่ไม่ได้มียังพยายามที่จะเป็นตัวแทนของแอฟริกา " การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ " และได้โยนตัวเองเป็นมีส่วนร่วมในกระบวนการของการปรองดอง ผมหมายถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแอฟริกา นักเขียนที่ตีพิมพ์งานของพวกเขาในบริบทของ " รวันดา : devoir de ฉัน́ Name " ( " รวันดา : หน้าที่จำ " )โครงการที่นักเขียนที่โดดเด่นถูกขอให้เข้าชมรวันดาและ " อยู่ในบ้าน " กับความคาดหวังที่พวกเขาจะเขียนเพื่อสร้างการตอบสนองที่สร้างสรรค์เพื่อการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์