A knight (/naɪt/[1]) is a person gr

A knight (/naɪt/[1]) is a person granted an honorary title of knighthood by a monarch or other political leader for service to the Monarch or country, especially in a military capacity. Historically, in Europe, knighthood has been conferred upon mounted warriors.[2] During the High Middle Ages, knighthood was considered a class of lower nobility. By the Late Middle Ages, the rank had become associated with the ideals of chivalry, a code of conduct for the perfect courtly Christian warrior. Often, a knight was a vassal who served as a fighter for a lord, with payment in the form of land holdings.[3] The lords trusted the knights, who were skilled in battle on horseback. Since the early modern period, the title of knight is purely honorific, usually bestowed by a monarch, as in the British honours system, often for non-military service to the country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัศวิน (/naɪt/[1]) เป็นคนเป็นตำแหน่งกิตติมศักดิ์ของ knighthood โดยมีพระมหากษัตริย์หรือผู้นำทางการเมืองอื่น ๆ สำหรับบริการให้แก่พระมหากษัตริย์หรือประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกำลังทหาร ประวัติ ในยุโรป knighthood ได้รับรางวัลเมื่อนักรบติด [2] ระหว่างสูงยุคกลาง knighthood ถูกพิจารณาระดับของฐานันดรที่ต่ำกว่า โดยปลายยุคกลาง ลำดับได้กลายเป็นเกี่ยวข้องกับอุดมคติของ chivalry จรรยาบรรณสำหรับนักรบคริสเตียนเสนอสมบูรณ์แบบ มักจะ อัศวินมี vassal ผู้เป็นนักรบในพระเจ้า ด้วยการชำระเงินในรูปแบบของการถือครองที่ดิน [3] ลอร์ดเชื่อถือได้ม้า คนมีฝีมือในการรบบนหลังม้า ตั้งแต่ยุคต้น ชื่อของอัศวินได้หมดจด honorific มักประทาน โดยพระมหากษัตริย์เป็น ในระบบอังกฤษเกียรติ มักจะสำหรับบริการทหารไม่ใช่เพื่อประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัศวิน (/ naɪt / [1]) เป็นผู้ได้รับชื่อกิตติมศักดิ์ของอัศวินโดยพระมหากษัตริย์หรือผู้นำทางการเมืองอื่น ๆ เพื่อให้บริการแก่พระมหากษัตริย์หรือประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฐานะทหาร ประวัติศาสตร์ในยุโรปอัศวินได้รับการหารือกับนักรบติดตั้ง. [2] ในช่วงสูงยุคกลางอัศวินก็ถือว่าเป็นระดับที่ต่ำกว่าของขุนนาง โดยปลายยุคกลางยศได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับอุดมคติของอัศวินจรรยาบรรณสำหรับนักรบที่สมบูรณ์แบบคริสเตียนเอาใจ บ่อยครั้งที่อัศวินเป็นข้าราชบริพารที่ทำหน้าที่เป็นนักมวยสำหรับเจ้านายที่มีการชำระเงินในรูปแบบของการถือครองที่ดิน. [3] ขุนนางอัศวินที่เชื่อถือได้ซึ่งเป็นที่มีทักษะในการต่อสู้บนหลังม้า ตั้งแต่ต้นยุคใหม่สมัยชื่อเรื่องของอัศวินเป็นความฝันอย่างหมดจดโดยปกติให้แก่พระมหากษัตริย์ในขณะที่ระบบเกียรตินิยมอังกฤษมักจะให้บริการที่ไม่ใช่ทหารไปยังประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัศวิน ( / นาɪ T / [ 1 ] ) เป็นผู้ได้รับชื่อเรื่องกิตติมศักดิ์ของอัศวินโดยพระมหากษัตริย์หรือผู้นำการเมืองอื่น ๆ เพื่อให้บริการแก่พระมหากษัตริย์ หรือ ประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสามารถของทหาร ในอดีต ในยุโรปอัศวินได้รับแต่งตั้งเมื่อติดตั้งนักรบ [ 2 ] ในช่วงยุคกลางสูงอัศวินถือว่าระดับของคนชั้นสูงในสังคมลดลง โดยปลายยุคกลางอันดับที่ได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับอุดมคติของอัศวิน , จรรยาบรรณสำหรับสุดยอดนักรบคริสเตียนสุภาพเรียบร้อย . มักจะเป็นอัศวินเป็นข้าราชบริพารที่รับใช้ เป็นนักสู้ เป็นพระที่มีการชำระเงินในรูปแบบของการถือครองที่ดิน [ 3 ] เจ้านายไว้ใจ อัศวิน ผู้ที่มีทักษะในการต่อสู้บนหลังม้า ตั้งแต่สมัยก่อน ชื่อของอัศวินเป็นเกียรติอย่างหมดจด ,มักจะให้โดยพระมหากษัตริย์ในระบบชนะอังกฤษ มักจะไม่ใช่ทหารในประเทศ