Pollen signatures, palaeobotanical

Pollen signatures, palaeobotanical data and offshore peat indicated that the west coast of India harbored an excellent cover of mangroves until the Neogene. However, the mangrove area has shrunken considerably since then, and it is now confined largely to river mouths and tidal creeks of Kerala–Konkan basin. Sea levels and geomorphologic modifications along with climate variability have brought significant changes in the hydrological regimes which in turn have altered the habitat of the mangroves considerably. Evolution of the coastal landforms, especially the modification of the wetlands and loss of sheltered bays, has affected the mangrove habitats to a greater extent that eventually led to displacement of certain core mangrove taxa. The palynological and chronological data revealed that the mangroves of southern west coast are essentially of Middle Holocene age (7220–3880 yrs BP). Such mangrove development seems to be of global significance, as Mid-Holocene establishment of mangroves has been well recorded elsewhere when sea level stabilized. Stability of mangrove development coincides with the Holocene climate optimum (HCO) when Monsoon Asia witnessed heavy precipitation. However, the mangroves responded to environmental changes due to freshwater influx controlled by monsoon rainfall and sea level changes, leading to change in species composition as revealed by their pollen signatures. The decline of mangroves since 3500 yrs BP and further degradation except at a few sites have been attributed to the prevailing arid climate and weakening of monsoon until 1500 yrs BP. Mangrove development and sustenance in fringe areas of West Kallada along the Kerala coast may be due to local hydrological regime, with steady flow of fresh water and gradual development of deltaic conditions. As such, this area has excellent potential for the rehabilitation of mangroves. Human activity resulted in probable environmental stress for mangrove cover along the North Konkan coast, while the positive trend in emergence of mangroves in the least disturbed areas of South Konkan may be attributed to strengthening of summer monsoon in the recent past

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลายเซ็นละอองเกสร ข้อมูล palaeobotanical และพรุต่างประเทศระบุว่า ชายฝั่งตะวันตกของอินเดีย harbored ปกที่ยอดเยี่ยมของโกรฟส์จนในยุคนีโอจีน อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่ป่าชายเลนมี shrunken มากตั้งแต่นั้น และตอนนี้จะจำกัดส่วนใหญ่ไปปากแม่น้ำและลำธารที่บ่าของอ่างเกรละ – กรกานต์ ระดับน้ำทะเลและการปรับเปลี่ยน geomorphologic พร้อมสำหรับความผันผวนของสภาพภูมิอากาศได้นำการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในระบอบด้านชลศาสตร์ซึ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงของย่างมาก วิวัฒนาการของ landforms ชายฝั่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ชุ่มน้ำและการสูญเสียของอ่าวกำบัง ผลกระทบอยู่อาศัยป่าชายเลนระดับมากที่สุดแทน taxa บางเลนหลัก ข้อมูลตามลำดับเวลา และ palynological เปิดเผยว่า ย่างของภาคใต้ฝั่งตะวันตกเป็นหลักกลาง Holocene อายุ (7220-3880 ปี BP) พัฒนาป่าชายเลนดังกล่าวน่าจะ เป็นของสำคัญของโลก เป็นก่อตั้งโฮโลซีนตอนกลางโกรฟส์ได้ถูกดีบันทึกอื่น ๆ เมื่อระดับน้ำทะเลเสถียร ความมั่นคงของการพัฒนาป่าชายเลนกรุณากับ Holocene สภาพภูมิอากาศเหมาะสม (HCO) เมื่อมรสุมเอเชียเห็นฝนหนัก อย่างไรก็ตาม ย่างตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมเนื่องจากมีน้ำจืดไหลบ่าเข้ามาควบคุม โดยมรสุมฝนตกและระดับน้ำทะเลเปลี่ยนแปลง ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในส่วนประกอบชนิดเปิดเผย โดยลายเซ็นของละอองเกสร ปฏิเสธโกรฟส์ตั้งแต่ 3500 ปี BP และเพิ่มเติมการลดยกเว้นที่อเมริกากี่มีการบันทึกสภาพภูมิอากาศแห้งแล้งปัจจุบัน และลดลงของมรสุมจนถึง 1500 ปีพัฒนาป่าชายเลน BP. และบวงสรวงในพื้นที่เพิ่มเติมของ Kallada ตะวันตกตามแนวชายฝั่งเกรละอาจเกิดจากภายในระบอบอุทกวิทยา กระแสน้ำนิ่งและค่อย ๆ พัฒนาเงื่อนไข deltaic ดัง พื้นที่นี้มีศักยภาพยอดเยี่ยมสำหรับการฟื้นฟูโกรฟส์ กิจกรรมมนุษย์ส่งผลให้เกิดความเครียดด้านสิ่งแวดล้อมน่าเป็นสำหรับครอบคลุมป่าชายเลนตามฝั่งเหนือกรกานต์ ในขณะที่แนวโน้มเป็นบวกในการเกิดขึ้นของโกรฟส์ด้านใต้กรกานต์ disturbed น้อยอาจเกิดจากมรสุมฤดูร้อนแข็งแกร่งล่าสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลายเซ็นเกสรข้อมูล palaeobotanical และพีต่างประเทศชี้ให้เห็นว่าชายฝั่งตะวันตกของอินเดียเก็บงำปกยอดเยี่ยมของป่าชายเลนจน Neogene อย่างไรก็ตามพื้นที่ป่าชายเลนที่มีการหดตัวมากตั้งแต่นั้นมาและมันก็ถูกกักขังอยู่ในขณะนี้ส่วนใหญ่จะปากแม่น้ำและลำห้ว​​ยน้ำขึ้นน้ำลงของอ่างเกรละ-ขอนแก่น ระดับน้ำทะเลและการปรับเปลี่ยน geomorphologic พร้อมกับสภาพอากาศที่แปรปรวนได้นำการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในอุทกวิทยาซึ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยของป่าโกงกางมาก วิวัฒนาการของธรณีสัณฐานชายฝั่งทะเลโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ชุ่มน้ำและการสูญเสียของอ่าวกำบังที่ได้รับผลกระทบที่อยู่อาศัยป่าชายเลนในระดับสูงที่นำไปสู่​​การกำจัดของแท็กซ่าป่าชายเลนหลักบางอย่าง ข้อมูลเรณูวิทยาและลำดับเหตุการณ์เปิดเผยว่าป่าชายเลนของภาคใต้ฝั่งตะวันตกจะเป็นหลักของวัยกลางคนโฮโลซีน (7220-3880 ปี BP) การพัฒนาป่าชายเลนดังกล่าวน่าจะเป็นของความสำคัญระดับโลกเช่นการจัดตั้งกลางโฮโลซีนของป่าชายเลนได้รับการบันทึกไว้ในที่อื่นดีเมื่อระดับน้ำทะเลที่มีความเสถียร ความเสถียรของการพัฒนาป่าชายเลนสอดคล้องกับสภาพภูมิอากาศที่เหมาะสมโฮโลซีน (HCO) เมื่อมรสุมเอเชียร่วมเป็นสักขีพยานฝนตกหนัก อย่างไรก็ตามป่าชายเลนตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมเนื่องจากน้ำจืดที่ไหลบ่าเข้ามาควบคุมโดยปริมาณน้ำฝนมรสุมและการเปลี่ยนแปลงระดับน้ำทะเลที่นำไปสู่​​การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของชนิดพันธุ์เป็นเปิดเผยโดยลายเซ็นเกสรของพวกเขา ความเสื่อมโทรมของป่าโกงกางตั้งแต่ปี 3500 ความดันโลหิตและการย่อยสลายต่อไปยกเว้นในสถานที่ไม่กี่ได้รับมาประกอบกับสภาพภูมิอากาศแห้งแล้งที่เกิดขึ้นและการลดลงของลมมรสุมจนถึงปี 1500 BP การพัฒนาป่าชายเลนและการดำรงชีวิตในพื้นที่ชายขอบของเวสต์ Kallada ตามชายฝั่งเกรละอาจจะเป็นเพราะระบอบการปกครองอุทกวิทยาท้องถิ่นที่มีการไหลคงที่ของน้ำจืดและการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปของเงื่อนไข deltaic เช่นพื้นที่นี้มีศักยภาพที่ยอดเยี่ยมสำหรับการฟื้นฟูป่าชายเลน กิจกรรมของมนุษย์มีผลในการกดดันจากสภาพแวดล้อมที่น่าจะเป็นสำหรับปกป่าชายเลนตามแนวชายฝั่งทิศตะวันตกเฉียงเหนือขอนแก่นขณะที่แนวโน้มในเชิงบวกในการเกิดขึ้นของป่าชายเลนในพื้นที่ที่ถูกรบกวนน้อยที่สุดของภาคใต้ขอนแก่นอาจจะนำมาประกอบกับความเข้มแข็งของลมมรสุมฤดูร้อนในอดีตที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลายเซ็นเรณู , ข้อมูล palaeobotanical offshore พีทและพบว่าชายฝั่งตะวันตกของอินเดียยอมรับครอบคลุมที่ดีเยี่ยมของป่าชายเลน จนนีโอจีน . อย่างไรก็ตาม พื้นที่ป่าชายเลนได้หดมากแล้ว และตอนนี้ถูกคุมขังส่วนใหญ่จะปากแม่น้ำและทะเลธารของเกรละ–ขอนแก่นลุ่มน้ำระดับน้ําทะเลและปรับเปลี่ยน geomorphologic พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศได้นำการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในระบบอุทกวิทยาซึ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมของป่าชายเลนมาก วิวัฒนาการของธรณีสัณฐานชายฝั่ง โดยเฉพาะการปรับเปลี่ยนของพื้นที่ชุ่มน้ำและการสูญเสียของซุ้มอ่าวที่ได้รับผลกระทบในขอบเขตที่ป่าชายเลนแหล่งมากขึ้นในที่สุดนำไปสู่การกระจัดของบางหลักและป่าชายเลน . การ palynological ข้อมูลตามลำดับและพบว่าป่าชายเลนของภาคใต้ฝั่งตะวันตกเป็นหลักของยุคโฮโลซีนตอนกลาง ( 7220 –ระหว่างกลางปีทำไม BP ) การพัฒนาป่าชายเลนดังกล่าวดูเหมือนจะสำคัญระดับโลกเป็นสถานประกอบการถึงกลางของป่าชายเลนมีได้รับการบันทึกไว้ที่อื่นเมื่อระดับน้ำทะเลคงที่ เสถียรภาพของการพัฒนาป่าชายเลน coincides กับโฮโลซีนภูมิอากาศที่เหมาะสม ( HCO ) เมื่อมรสุมเอเชียเห็นฝนหนัก อย่างไรก็ตาม เพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อม ป่าชายเลน เนื่องจากน้ำจืดไหลเข้าควบคุมโดยปริมาณฝนในฤดูมรสุมและการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำทะเลที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบชนิดพบว่าโดยลายเซ็นเกสรของพวกเขา ความเสื่อมโทรมของป่าชายเลน ตั้งแต่ 3 ปีทำไม BP และเพิ่มเติมการยกเว้นไม่กี่เว็บไซต์ได้รับการบันทึกออกแห้งแล้งภูมิอากาศ และความอ่อนแอของลมมรสุมจนถึง 1500 ปีทำไม BP . การพัฒนาป่าชายเลนและการยังชีพในพื้นที่ชายขอบของแนวชายฝั่งตะวันตก kallada เกรละ อาจจะเกิดจากระบบการปกครองทางท้องถิ่นกับการไหลของน้ำคงที่ และค่อยๆพัฒนาสภาพ deltaic . เช่น พื้นที่นี้มีศักยภาพที่ดีสำหรับการฟื้นฟูป่าชายเลน กิจกรรมของมนุษย์ทำให้เกิดความเครียดสิ่งแวดล้อมน่าจะเป็นสำหรับป่าชายเลนปกคลุมตามแนวชายฝั่งขอนแก่นเหนือในขณะที่แนวโน้มเชิงบวกในการวิวัฒนาการของป่าชายเลนในพื้นที่อย่างน้อยรบกวนขอนแก่นใต้ อาจจะเกิดจากการเพิ่มของมรสุมฤดูร้อนที่ผ่านมาล่าสุด