In the end the failure of the farm-

In the end the failure of the farm-based economy may
be reflected in the displacement of individuals or entire
households from a village. This, in a sense, is the ultimate
form of distress diversification. In Ban Nong Hai
Kham, 14 households never made the move in 2000 to
the site of the new village because of the lack of productive
land there; in Ban Phon Hai, 10 households left
in 1989 due to livelihood threats. There are also current
villagers who may be forced to leave. Mr. Thongsay of
Ban Huay Leuang in Pak Ou district had access to
only a single 1 ha upland field and this was insufficient
to sustain him, his wife and four young children
(2–13-years-old). They made ends meet by wage labouring––digging rice fields, carrying sacks of rice,
clearing land, and collecting non-timber forest products
(e.g. paper mulberry). But he was all too aware that this
type of work would only keep his family bumping along
the bottom and realised that they might soon have to
move on to survive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสุด อาจเกิดความล้มเหลวของเศรษฐกิจตามฟาร์มในการเคลื่อนย้าย ของบุคคล หรือทั้งหมดครัวเรือนจากหมู่บ้าน ในความรู้สึก เป็นที่ดีสุดแบบฟอร์มของการกระจายความทุกข์ ในบ้านหนองไฮคำ 14 ครัวเรือนไม่ทำการย้ายใน 2000เว็บไซต์หมู่บ้านใหม่เนื่องจากขาดประสิทธิภาพที่ดินมี ในบ้านโพนไฮ ซ้าย 10 ครัวเรือนในปี 1989 เนื่องจากการคุกคามการดำรงชีวิต ยังมีปัจจุบันชาวบ้านที่อาจถูกบังคับให้ออกจาก นาย Thongsay ของบ้าน ห้วย Leuang ในปากอูริคมีราคาถึงเพียง 1 เดียวฮา ทุ่งและนี้ไม่เพียงพอพยุงเขา ภรรยาของเขา และเด็ก 4(2-13 ปีอายุ) พวกเขาทำปลายตอบสนอง โดยค่าจ้าง labouring – – ขุดข้าว กระสอบข้าว การถือครองล้างแผ่นดิน และรวบรวมผลิตภัณฑ์ป่าไม้ไม่ใช่ไม้(เช่นกระดาษสา) แต่เขาเกินไปรู้ที่นี้ชนิดของงานทำให้ครอบครัวที่โน่นตามเท่านั้นด้านล่าง และเองก็ยังคิดว่าเร็ว ๆ นี้อาจมีการไปเพื่อความอยู่รอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในท้ายที่สุดความล้มเหลวของเศรษฐกิจฟาร์มตามที่อาจมีผลในการกำจัดของบุคคลหรือทั้งผู้ประกอบการจากหมู่บ้าน นี้ในความรู้สึกเป็นสุดยอดรูปแบบของการกระจายความทุกข์ ในบ้านหนองไฮขาม 14 ครัวเรือนที่ไม่เคยทำย้ายในปี 2000 เพื่อเป็นที่ตั้งของหมู่บ้านใหม่เพราะขาดการผลิตที่ที่ดินมี; บ้านโพนไห่ 10 ครัวเรือนที่เหลือในปี1989 อันเนื่องมาจากภัยคุกคามการทำมาหากิน นอกจากนี้ยังมีในปัจจุบันชาวบ้านที่อาจจะถูกบังคับให้ออกจาก นาย Thongsay ของบ้านห้วยLeuang ในย่านปากอูมีการเข้าถึงเพียง 1 เดียวฮ่าไร่และนี่คือไม่เพียงพอที่จะรักษาเขาภรรยาและลูกทั้งสี่สาวของเขา(2-13 ปีเก่า) พวกเขาทำให้จบตรงจากค่าจ้างแรงงาน - ขุดนาข้าวแบกกระสอบข้าวล้างที่ดินและการจัดเก็บภาษีที่ไม่ใช่ผลิตภัณฑ์จากป่าไม้(เช่นปอสา) แต่เขาก็เกินไปทุกคนตระหนักว่านี้ประเภทของงานเท่านั้นที่จะทำให้ครอบครัวของเขากระแทกพร้อมด้านล่างและตระหนักว่าพวกเขาเร็วๆ นี้อาจจะต้องเดินหน้าต่อไปเพื่อความอยู่รอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุดความล้มเหลวของฟาร์มตามเศรษฐกิจอาจ
ถูกสะท้อนในการเคลื่อนที่ของบุคคลหรือครัวเรือนทั้งหมด
จากหมู่บ้าน นี้ ในความรู้สึก เป็นฟอร์มสุดยอด
ของวิสาหกิจที่ทุกข์ บ้านหนองไฮ
คำ 14 ครัวเรือน ไม่เคยได้ย้ายใน 2000
เว็บไซต์ของหมู่บ้านใหม่ เพราะไม่มีที่ดิน ผลผลิต
มี ในบ้านโพนไฮ ทางซ้าย
10 ครัวเรือนในปี 1989 เนื่องจากภัยคุกคามความเป็นอยู่ . นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านปัจจุบัน
ที่อาจจะถูกบังคับให้ออกไป นาย thongsay ของ
บ้านห้วยเหลือง ในอำเภอปากอูได้เข้าถึง
เดียว 1 ไร่ สนามนี้ไม่เพียงพอและฮา
เพื่อรักษาเขา ภรรยา และสี่เด็ก
( 2 - 13 ปี ) พวกเขาทำให้จบตรง โดยค่าจ้างทำงาน––ขุดนาข้าว , แบกกระสอบข้าว ,
ล้างแผ่นดินไม่ใช่ไม้ป่าและเก็บรวบรวมผลิตภัณฑ์
( เช่น กระดาษสา ) แต่เขาก็ทราบว่า งานประเภทนี้ จะให้ครอบครัวของเขาชน

ตามด้านล่าง และตระหนักว่าพวกเขาอาจเร็วได้

ย้ายเพื่อความอยู่รอด