Where the insurer discounts using a

Where the insurer discounts using a risk-free rate, it needs its model to determine such a
rate or, more strictly, a set of risk-free rates according to term. It is common practice in
the capital markets to use a risk-free rate derived from swap rates. Dullaway and
Needleman (2004) say, “Swap rates can be thought of as representing the (essentially risk
free) rate at which high credit quality institutions can borrow or lend, providing they
maintain their credit quality.” Using swap rates would give a risk-free rate around 20–30
basis points above gilts.
The Board of Actuarial Standards (2006) indicates that credit can be taken for that
part of the excess yield on swaps over gilts that cannot be accounted for by credit risk.
Several insurers have interpreted this as meaning they can use a rate 10 basis points
above gilt yields. However, Sheldon and Smith (2004) ask, “If the swaps are truly risk
free, then why would an office knowingly accept lower than a risk free return on its gilt
portfolio?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภัยส่วนลดโดยใช้อัตราความเสี่ยง ต้องรูปแบบของการตรวจสอบเช่นการ อัตราขึ้น ตั้งขึ้นอย่างเคร่งครัด อัตราความเสี่ยงตามระยะ เป็นการทั่วไปใน มาตลาดทุนจะใช้อัตราความเสี่ยงจากอัตราแลกเปลี่ยน Dullaway และ เส Needleman (2004), "อัตราแลกเปลี่ยนสามารถคิดเป็นการแทน (เป็นความเสี่ยง ที่สถาบันคุณภาพเครดิตที่สูงสามารถยืม หรือให้ ยืม ให้เขาฟรี) อัตรา รักษาคุณภาพเครดิตของพวกเขา" โดยใช้อัตราแลกเปลี่ยนจะให้อัตราความเสี่ยงรอบ 20-30 คะแนนตามเกณฑ์ข้างต้นแม่สุกร คณะกรรมการของวิชามาตรฐาน (2006) ระบุว่า สามารถนำเครดิตที่ ส่วนของผลตอบแทนส่วนเกินใน swaps กว่าแม่สุกรที่ไม่สามารถจะลงบัญชี โดยความเสี่ยงด้านเครดิต ญี่ปุ่นหลายได้ตีความนี้เป็นความหมายพวกเขาสามารถใช้อัตราพื้นฐาน 10 คะแนน ด้านบนปีกทำให้ อย่างไรก็ตาม ภัณฑ์เชลด้อนและสมิท (2004) ถาม "ถ้า swaps แท้จริง ความเสี่ยง ฟรี แล้วทำไมต้องสำนักงานเจตนายอมรับมากกว่ากลับฟรีเสี่ยงบนของปีก ผลงาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ผู้รับประกันส่วนลดใช้คะแนนความเสี่ยงจะต้องมีรูปแบบของการตรวจสอบเช่น
เท่ากันหรือมากกว่าอย่างเคร่งครัด ชุดของอัตราความเสี่ยงฟรีตามระยะ มันเป็นปฏิบัติทั่วไปในตลาดทุน
ใช้อัตราความเสี่ยงฟรีที่ได้มาจากอัตราแลกเปลี่ยน dullaway Needleman และ
( 2547 ) กล่าวว่า อัตราการแลกเปลี่ยนสามารถคิดเป็นความเสี่ยงหลัก
แทนฟรี ) อัตราที่สถาบันคุณภาพสินเชื่อสูงสามารถยืมหรือให้ยืม ให้พวกเขา
รักษาคุณภาพเครดิตของพวกเขา การใช้อัตราแลกเปลี่ยนจะให้อัตราความเสี่ยงฟรีประมาณ 20 – 30
จุดพื้นฐานข้างต้นโดย .
คณะกรรมการมาตรฐานคณิตศาสตร์ ( 2549 ) ระบุว่า เครดิต สามารถถ่ายที่
ส่วนหนึ่งของผลผลิตส่วนเกินในการแลกเปลี่ยนมากกว่า โดยที่ไม่สามารถคิดโดยความเสี่ยงสินเชื่อ
บริษัท หลายแห่งมีตีความนี้หมายความว่า พวกเขาสามารถใช้อัตรา 10 จุดพื้นฐาน
ข้างบนผลผลิตทอง . อย่างไรก็ตาม เชลดอน สมิธ ( 2004 ) ถามว่า " ถ้าสัญญามีความเสี่ยง
ฟรีแล้วทำไมสำนักงานรู้เท่าทันยอมรับต่ำกว่าฟรีความเสี่ยงผลตอบแทนการลงทุนทอง
? "