Narration: “..althought..very..happ

Narration: “..althought..very..happy..love is like this. *Kawasumi stands up and apologizes, saying that he’ll walk her home* existing within the body. Obviously it isn’t a bad thing, but it cannot be ignored and just let it be. *open their umbrellas* There are times I’m thinking, will I become happy. *walks in the rain with their umbrellas* Want to be happier compared to the present. Obviously want to surpass this hurdle but the method [how], I do not know. *flustered and stops walking as Kawasumi continues to walk ahead* Quarrel..? Even if it feels like that, would it still be okay.” Suiren drops the umbrella. She runs to Kawasumi and hugs him from behind. Narration: “In my whole life, I think that this love will be the only first love. More and more..” Suiren mutters, “stay..stay at..my side.” Kawasumi looks somewhat flustered. After turning towards her, he drops his umbrella and hugs her tightly. He says, “It is alright. I will always be here.” This made Suiren teary-eyed. Narration: “Want it to be longer. Always keep on going steady. At that time, I somewhat realize.. The current us, even if want to consider, and also seems childish, if both of us are more mature--..” Suiren mutters that a little bit, mutually..slowly..consider it [/think it over]..” Narration: “then, this kind of problem won’t arise.” Kawasumi says ya. And it is a clear day. Suiren is walking the hallway together with Meguna. Narration: “At one side, *Kawasumi carrying Suiren* thinking of that time’s scene. *Christmas together* At the other side, going through *spending the hatsumode together* the scattered and wandering frames in the mind *other memories together* Everything are like photographs, sparkling and shining. Since the encounter, the second summer starts.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำบรรยาย: "...althought ...มาก...มีความสุข...ความรักเป็นเช่นนี้ * Kawasumi ยืนขึ้น และ apologizes บอกว่า เขาจะเดินเธอบ้าน * ที่มีอยู่ภายในร่างกาย แน่นอนมันไม่ได้เป็นสิ่งไม่ดี แต่มันไม่ละเว้น และปล่อยให้มันเป็นเพียง * เปิดตัวร่ม * มีเวลาที่ฉันคิด ฉันจะมีความสุข * เดินในสายฝนกับตัวร่ม * ต้องการให้มีความสุขเมื่อเทียบกับปัจจุบัน แน่นอนต้องเกินนี้รั้วกระโดดข้ามแต่วิธี [วิธี], ไม่รู้ * เกิดความสับสน และหยุดเดินเป็น Kawasumi ยังคงเดินไปข้างหน้า * ทะเลาะ... แม้ว่าจะรู้สึกเช่นนั้น มันยังคงจะไร" ภัตตาคารหยดร่ม เธอไป Kawasumi และ hugs เขาจากด้านหลัง คำบรรยาย: "ในชีวิตของฉันทั้งหมด ผมคิดว่า ว่า รักนี้จะเป็นรักแรกเท่านั้น เพิ่มเติมและเพิ่มเติม..." ภัตตาคาร mutters "แปลก...สำรองห้องพักที่...ของฉันข้างหนึ่ง" Kawasumi ดูเกิดความสับสนค่อนข้าง หลังจากเปิดต่อเธอ เขาหยดร่มของเขา และ hugs เธอแน่น เขากล่าวว่า "ได้ครับ จะมี" นี้ทำภัตตาคาร teary-eyed คำบรรยาย: "ต้องการให้มีความยาว เสมอให้คงจะมั่นคง ในขณะนั้น ผมค่อนข้างรับรู้... ปัจจุบันแม้ต้องพิจารณา เรา และยัง ดูเหมือนพูดแบบเด็ก ถ้าเราทั้งสองเติบโตขึ้น... " Mutters ภัตตาคารที่เล็กน้อย ซึ่งกันและกัน...ช้า...พิจารณา [/ ตรึกตรอง] ..." คำบรรยาย: "นั้น ชนิดของปัญหานี้ไม่เกิดขึ้น" Kawasumi กล่าวว่า ยา และเป็นวันชัดเจน ภัตตาคารจะเดินเสียงพูดพร้อม Meguna คำบรรยาย: "ด้านเดียว, * Kawasumi ภัตตาคาร * คิดของฉากเวลาที่ถือครอง * คริสต์มาสกัน * ด้านอื่น ๆ ผ่าน * hatsumode ใช้ร่วมกัน * เฟรมกระจาย และเจอในจิตใจ * ความทรงจำอื่น ๆ กัน * ทุกอย่างจะชอบรูปถ่าย ประกาย และส่องแสง ตั้งแต่พบ ฤดูที่สองเริ่มทำงาน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บรรยาย : " . . . . . . . แต่ . . . . . . . มาก . . . . . . . มีความสุข . . . . . . . ความรักก็เป็นแบบนี้ * ฝ่ายลุกขึ้นยืนและขอโทษ บอกว่าจะเดินไปส่งเธอที่บ้าน * ที่มีอยู่ภายในร่างกาย เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เป็นสิ่งไม่ดี แต่มันไม่สามารถปฏิเสธและปล่อยให้มันเป็น * * * * เปิดร่ม * มีบางครั้งที่ฉันคิดว่า ฉันจะมีความสุข * เดินในฝนกับร่ม * ต้องการมีความสุขมากเมื่อเทียบกับปัจจุบันเห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะเอาชนะอุปสรรค์นี้ แต่วิธี [ ว่า ] ผมไม่รู้ * ท้อแท้และหยุดเดินเป็นฝ่ายยังคงเดินนำหน้า * ทะเลาะ . . . . . . . ? ถ้ามันรู้สึกเหมือนกับว่า มันจะยังโอเค " ซุยเร็นหยดร่ม เธอวิ่งไปฝ่ายกอดเขาจากด้านหลัง บรรยาย : " ในชีวิตของฉัน ที่ฉันคิดว่า รัก นี้จะเป็นเพียงความรักครั้งแรก มากขึ้นและมากขึ้น . . . . . . . " เสียงพึมพำของซุยเรน ," อยู่ . . . . . . . อยู่ . . . . . . . อยู่ข้างๆ " ฝ่ายดูค่อนข้างแน่ หลังจากหันมาทางเธอ เขาทิ้งร่มของเขาและกอดเธอไว้แน่น เขาบอกว่า " ไม่เป็นไร ผมจะอยู่ที่นี่เสมอ นี้ทำให้ซุยเรนร้องไห้ . บรรยาย : " อยากให้มันอีกต่อไป เสมอจะมั่นคง ตอนนั้นฉันค่อนข้างตระหนัก . . . . . . . ปัจจุบันเรา แม้ต้องพิจารณา และยัง ดูเหมือนเด็กถ้าเราสองคนเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น -- . . . . . . . " ซุยเรนบ่นว่านิด ๆหน่อย ๆ . . . . . . . . . . . . . . ค่อยๆ พิจารณาร่วมกัน [ คิดก่อน ] . . . . . . . " การเล่าเรื่อง " แล้ว ปัญหาแบบนี้จะไม่เกิดขึ้น . " ฝ่ายกล่าวว่า ยา และเป็นวันที่ชัดเจน ซุยเรนเดินโถงพร้อมกับ meguna . บรรยาย : " ที่ด้านหนึ่ง * * ฝ่ายแบกซุยเรนคิดถึงเวลาของฉาก * * คริสต์มาสด้วยกันที่ด้านอื่น ๆผ่าน * ใช้เวลาทำกัน * กระจัดกระจายและหลงภาพในใจ * * ความทรงจำกันทุกอย่างเป็นเหมือนภาพถ่าย และประกายแวววาว ตั้งแต่พบ ฤดูร้อนที่สองเริ่ม "
.