- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Princess Mouse A Tale of Finlan
The Princess Mouse
A Tale of Finland
Told by Aaron Shepard
Published as a picture book by Atheneum, New York, 2003
For more treats and resources, visit Aaron Shepard at
www.aaronshep.com
Copyright © 2003, 2005 Aaron Shepard. May not be published or posted without permission.
PREVIEW: When a young man seeks a wife by way of family tradition, he finds himself engaged to a mouse.
GENRE: Folktales
CULTURE: Finnish
THEME: Kindness, humility, integrity
AGES: 4–12
LENGTH: 1800 words
Aaron’s Extras
All special features are at www.aaronshep.com/extras.
Once there was a farmer with two sons. One morning he said to them, “Boys, you’re old enough now to marry. But in our family, we have our own way to choose a bride.”
The younger son listened respectfully, but the older one said, “You’ve told us, Father. We must each cut down a tree and see where it points.”
“That’s right,” said the farmer. “Then walk that way till you find a sweetheart. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
Now, the older son already knew who he wanted to marry. He also knew how to cut a tree so it fell how he wanted. So, his tree fell and pointed to the farm where his sweetheart lived.
The younger son, whose name was Mikko, didn’t have a sweetheart, but he thought he’d try his luck in the town. Well, maybe he cut the tree wrong, or maybe it had thoughts of its own, but it fell pointing to the forest.
“Good job, Mikko!” his brother mocked. “What sweetheart will you find there? A wolf or a fox?”
“Never mind,” said Mikko. “I’ll find who I find.”
The two young men went their ways. Mikko walked through the forest for hours without seeing a soul. But at last he came to a cottage deep in the woods.
“I knew I’d find a sweetheart!” said Mikko. But when he went inside, he saw no one.
“All this way for nothing,” he said sadly.
“Maybe not!” came a tiny voice.
Mikko looked around, but the only living thing in sight was a little mouse on a table. Standing on its hind legs, it gazed at him with large, bright eyes.
“Did you say something?” he asked it.
“Of course I did! Now, why don’t you tell me your name and what you came for?”
Mikko had never talked with a mouse, but he felt it only polite to reply. “My name is Mikko, and I’ve come looking for a sweetheart.”
The mouse squealed in delight. “Why, Mikko, I’ll gladly be your sweetheart!”
“But you’re only a mouse,” said Mikko.
“That may be true,” she said, “but I can still love you faithfully. Besides, even a mouse can be special! Come feel my fur.”
With one finger, Mikko stroked the mouse’s back. “Why, it feels like velvet! Just like the gown of a princess!”
“That’s right, Mikko.” And as he petted her, she sang to him prettily.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
Gown of velvet I do wear,
Like a princess fine and rare.”
Mikko looked into those large, bright eyes and thought she really was quite nice, for a mouse. And since he’d found no one else anyway, he said, “All right, little mouse, you can be my sweetheart.”
“Oh, Mikko!” she said happily. “I promise you won’t be sorry.”
Mikko wasn’t so sure, but he just stroked her fur and smiled.
When Mikko got home, his brother was already there boasting to their father. “My sweetheart has rosy red cheeks and long golden hair.”
“Sounds very nice,” said the farmer. “And what about yours, Mikko?”
“Yes, Mikko,” said his brother, laughing. “Did you find a sweetheart with a nice fur coat?”
Now, Mikko didn’t want to admit his sweetheart was a mouse. So he said, “Mine wears a velvet gown, like a princess!”
His brother stopped laughing.
“Well!” said the farmer. “It sounds like Mikko’s tree pointed a good way too! But now I must test both your sweethearts. Tomorrow you’ll ask them to weave you some cloth, then you’ll bring it home to me. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
They started out early next morning. When Mikko reached the cottage in the woods, there was the little mouse on the table. She jumped up and down and clapped her tiny paws.
“Oh, Mikko, I’m so glad you’re here! Is this the day of our wedding?”
Mikko gently stroked her fur. “Not yet, little mouse,” he said glumly.
“Why, Mikko, you look so sad! What’s wrong?”
“My father wants you to weave some cloth. But how can you do that? You’re only a mouse!”
“That may be true,” she said, “but I’m also your sweetheart, and surely Mikko’s sweetheart can weave! But you must be tired from your walk. Why don’t you rest while I work?”
“All right,” said Mikko, yawning. He lay down on a bed in the corner, and the little mouse sang him a pretty lullaby.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
Cloth of linen I will weave.
I’ll be done when he must leave.”
When the little mouse was sure that Mikko was asleep, she picked up a sleigh bell on a cord and rang it. Out of mouseholes all around the room poured hundreds of mice. They all stood before the table, gazing up at her.
“Hurry!” she said. “Each of you, fetch a strand of the finest flax.”
The mice rushed from the cottage—then one, two, three, and back they were, each with a strand of flax.
First they spun it into yarn on the spinning wheel. Whirr. Whirr. Whirr. Some worked the pedal, some fed the flax, some rode around with the wheel.
Then they strung the yarn on the loom and wove it into cloth. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Some worked the pedals, some rocked the beater, some sailed the shuttle back and forth.
At last they cut the cloth from the loom and tucked it in a nutshell.
“Now, off with you!” said the little mouse, and they all scampered back to their mouseholes. Then she called, “Mikko, wake up! It’s time to go home! And here is something for your father.”
Mikko sleepily took the nutshell. He didn’t know why his father should want such a thing, but he said, “Thank you, little mouse.”
When he got home, his brother was proudly presenting the cloth from his sweetheart. The farmer looked it over and said, “Strong and fairly even. Good enough for simple folks like us. And where is yours, Mikko?”
Mikko blushed and handed him the nutshell.
“Look at that!” said his brother. “Mikko asked for cloth, and his sweetheart gave him a nut!”
But the farmer opened the nutshell and peered inside. Then he pinched at something and started to pull. Out came linen, fine beyond belief. It kept coming too, yard after yard after yard.
Mikko’s brother gaped with open mouth, and Mikko did too!
“There can be no better weaver than Mikko’s sweetheart!” declared the farmer. “But both your sweethearts will do just fine. Tomorrow you’ll bring them home for the wedding. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
When Mikko arrived at the cottage next morning, the little mouse again jumped up and down. “Oh, Mikko, is this the day of our wedding?”
“It is, little mouse.” But he sounded more glum than ever.
“Why, Mikko, what’s wrong?”
“How can I bring home a mouse to marry? My brother and father and all our friends and neighbors will laugh and think I’m a fool!”
“They might think so, indeed,” she said softly. “But, Mikko, what do you think?”
Mikko looked at the little mouse, gazing at him so seriously with her large, bright eyes. He thought about how she loved him and cared for him.
“I think you’re as sweet as any sweetheart could be. So let them laugh and think what they like. Today you’ll be my bride.”
“Oh, Mikko, you’ve made me the happiest mouse in the world!”
She rang her sleigh bell, and to Mikko’s astonishment, a little carriage raced into the room. It was made from a nutshell and pulled by four black rats. A mouse coachman sat in front, and a mouse footman behind.
“Mikko,” said the little mouse, “aren’t you going to help me down?”
Mikko lifted her from the table and set her in the carriage. The rats took off and the carriage sped from the cottage, so that Mikko had to rush to catch up.
While he hurried along behind her, the little mouse sang a pretty song.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
In a carriage I will ride
When I go to be his bride.”
At last they reached the farm and then the spot for the wedding, on the bank of a lovely, swift-flowing stream. The guests were already there enjoying themselves. But as Mikko came up, they all grew silent and stared at the little carriage.
Mikko’s brother stood with his bride, gaping in disbelief. Mikko and the little mouse went up to him.
“That’s the stupidest thing I ever saw,” said his brother, and with one quick kick, sent the carriage, the rats, and the mice, all into the stream. Before Mikko could do a thing, the current bore them away.
“What have you done!” cried Mikko. “You’ve killed my sweetheart!”
“Are you crazy?” said his brother. “That was only a mouse!”
“She may have been a mouse,” said Mikko tearfully, “but she was also my sweetheart, and I really did love her!”
He was about to swing at his brother, when his father called, “Mikko, look!”
All the guests were staring downstream and pointing and crying out in wonder. Mikko turned and to his amazement saw four black horses pulling a carriage out of the stream. A coachman sat in front and a footman behind, and inside was a soaked but lovely princess in a gown of pearly velvet.
The carriage rode up along the bank and stopped right before him. “Mikko,” said the princess, “aren’t you going to help me down?”
Mikko stared blankly a moment, and then his eyes flew wide. “Are you the little mouse?”
“I surely was,” said the princess, laughing, “but no longer. A witch enchanted me, and the spell could be broken only by one brother who wanted to marry me and another who wanted to kill me. But, sweetheart, I need a change of clothes. I can’t be wet at our wedding!”
And a grand wedding it was, with Mikko’s bride the wonder of all. The farmer could hardly stop loo
A Tale of Finland
Told by Aaron Shepard
Published as a picture book by Atheneum, New York, 2003
For more treats and resources, visit Aaron Shepard at
www.aaronshep.com
Copyright © 2003, 2005 Aaron Shepard. May not be published or posted without permission.
PREVIEW: When a young man seeks a wife by way of family tradition, he finds himself engaged to a mouse.
GENRE: Folktales
CULTURE: Finnish
THEME: Kindness, humility, integrity
AGES: 4–12
LENGTH: 1800 words
Aaron’s Extras
All special features are at www.aaronshep.com/extras.
Once there was a farmer with two sons. One morning he said to them, “Boys, you’re old enough now to marry. But in our family, we have our own way to choose a bride.”
The younger son listened respectfully, but the older one said, “You’ve told us, Father. We must each cut down a tree and see where it points.”
“That’s right,” said the farmer. “Then walk that way till you find a sweetheart. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
Now, the older son already knew who he wanted to marry. He also knew how to cut a tree so it fell how he wanted. So, his tree fell and pointed to the farm where his sweetheart lived.
The younger son, whose name was Mikko, didn’t have a sweetheart, but he thought he’d try his luck in the town. Well, maybe he cut the tree wrong, or maybe it had thoughts of its own, but it fell pointing to the forest.
“Good job, Mikko!” his brother mocked. “What sweetheart will you find there? A wolf or a fox?”
“Never mind,” said Mikko. “I’ll find who I find.”
The two young men went their ways. Mikko walked through the forest for hours without seeing a soul. But at last he came to a cottage deep in the woods.
“I knew I’d find a sweetheart!” said Mikko. But when he went inside, he saw no one.
“All this way for nothing,” he said sadly.
“Maybe not!” came a tiny voice.
Mikko looked around, but the only living thing in sight was a little mouse on a table. Standing on its hind legs, it gazed at him with large, bright eyes.
“Did you say something?” he asked it.
“Of course I did! Now, why don’t you tell me your name and what you came for?”
Mikko had never talked with a mouse, but he felt it only polite to reply. “My name is Mikko, and I’ve come looking for a sweetheart.”
The mouse squealed in delight. “Why, Mikko, I’ll gladly be your sweetheart!”
“But you’re only a mouse,” said Mikko.
“That may be true,” she said, “but I can still love you faithfully. Besides, even a mouse can be special! Come feel my fur.”
With one finger, Mikko stroked the mouse’s back. “Why, it feels like velvet! Just like the gown of a princess!”
“That’s right, Mikko.” And as he petted her, she sang to him prettily.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
Gown of velvet I do wear,
Like a princess fine and rare.”
Mikko looked into those large, bright eyes and thought she really was quite nice, for a mouse. And since he’d found no one else anyway, he said, “All right, little mouse, you can be my sweetheart.”
“Oh, Mikko!” she said happily. “I promise you won’t be sorry.”
Mikko wasn’t so sure, but he just stroked her fur and smiled.
When Mikko got home, his brother was already there boasting to their father. “My sweetheart has rosy red cheeks and long golden hair.”
“Sounds very nice,” said the farmer. “And what about yours, Mikko?”
“Yes, Mikko,” said his brother, laughing. “Did you find a sweetheart with a nice fur coat?”
Now, Mikko didn’t want to admit his sweetheart was a mouse. So he said, “Mine wears a velvet gown, like a princess!”
His brother stopped laughing.
“Well!” said the farmer. “It sounds like Mikko’s tree pointed a good way too! But now I must test both your sweethearts. Tomorrow you’ll ask them to weave you some cloth, then you’ll bring it home to me. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
They started out early next morning. When Mikko reached the cottage in the woods, there was the little mouse on the table. She jumped up and down and clapped her tiny paws.
“Oh, Mikko, I’m so glad you’re here! Is this the day of our wedding?”
Mikko gently stroked her fur. “Not yet, little mouse,” he said glumly.
“Why, Mikko, you look so sad! What’s wrong?”
“My father wants you to weave some cloth. But how can you do that? You’re only a mouse!”
“That may be true,” she said, “but I’m also your sweetheart, and surely Mikko’s sweetheart can weave! But you must be tired from your walk. Why don’t you rest while I work?”
“All right,” said Mikko, yawning. He lay down on a bed in the corner, and the little mouse sang him a pretty lullaby.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
Cloth of linen I will weave.
I’ll be done when he must leave.”
When the little mouse was sure that Mikko was asleep, she picked up a sleigh bell on a cord and rang it. Out of mouseholes all around the room poured hundreds of mice. They all stood before the table, gazing up at her.
“Hurry!” she said. “Each of you, fetch a strand of the finest flax.”
The mice rushed from the cottage—then one, two, three, and back they were, each with a strand of flax.
First they spun it into yarn on the spinning wheel. Whirr. Whirr. Whirr. Some worked the pedal, some fed the flax, some rode around with the wheel.
Then they strung the yarn on the loom and wove it into cloth. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Some worked the pedals, some rocked the beater, some sailed the shuttle back and forth.
At last they cut the cloth from the loom and tucked it in a nutshell.
“Now, off with you!” said the little mouse, and they all scampered back to their mouseholes. Then she called, “Mikko, wake up! It’s time to go home! And here is something for your father.”
Mikko sleepily took the nutshell. He didn’t know why his father should want such a thing, but he said, “Thank you, little mouse.”
When he got home, his brother was proudly presenting the cloth from his sweetheart. The farmer looked it over and said, “Strong and fairly even. Good enough for simple folks like us. And where is yours, Mikko?”
Mikko blushed and handed him the nutshell.
“Look at that!” said his brother. “Mikko asked for cloth, and his sweetheart gave him a nut!”
But the farmer opened the nutshell and peered inside. Then he pinched at something and started to pull. Out came linen, fine beyond belief. It kept coming too, yard after yard after yard.
Mikko’s brother gaped with open mouth, and Mikko did too!
“There can be no better weaver than Mikko’s sweetheart!” declared the farmer. “But both your sweethearts will do just fine. Tomorrow you’ll bring them home for the wedding. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
When Mikko arrived at the cottage next morning, the little mouse again jumped up and down. “Oh, Mikko, is this the day of our wedding?”
“It is, little mouse.” But he sounded more glum than ever.
“Why, Mikko, what’s wrong?”
“How can I bring home a mouse to marry? My brother and father and all our friends and neighbors will laugh and think I’m a fool!”
“They might think so, indeed,” she said softly. “But, Mikko, what do you think?”
Mikko looked at the little mouse, gazing at him so seriously with her large, bright eyes. He thought about how she loved him and cared for him.
“I think you’re as sweet as any sweetheart could be. So let them laugh and think what they like. Today you’ll be my bride.”
“Oh, Mikko, you’ve made me the happiest mouse in the world!”
She rang her sleigh bell, and to Mikko’s astonishment, a little carriage raced into the room. It was made from a nutshell and pulled by four black rats. A mouse coachman sat in front, and a mouse footman behind.
“Mikko,” said the little mouse, “aren’t you going to help me down?”
Mikko lifted her from the table and set her in the carriage. The rats took off and the carriage sped from the cottage, so that Mikko had to rush to catch up.
While he hurried along behind her, the little mouse sang a pretty song.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
In a carriage I will ride
When I go to be his bride.”
At last they reached the farm and then the spot for the wedding, on the bank of a lovely, swift-flowing stream. The guests were already there enjoying themselves. But as Mikko came up, they all grew silent and stared at the little carriage.
Mikko’s brother stood with his bride, gaping in disbelief. Mikko and the little mouse went up to him.
“That’s the stupidest thing I ever saw,” said his brother, and with one quick kick, sent the carriage, the rats, and the mice, all into the stream. Before Mikko could do a thing, the current bore them away.
“What have you done!” cried Mikko. “You’ve killed my sweetheart!”
“Are you crazy?” said his brother. “That was only a mouse!”
“She may have been a mouse,” said Mikko tearfully, “but she was also my sweetheart, and I really did love her!”
He was about to swing at his brother, when his father called, “Mikko, look!”
All the guests were staring downstream and pointing and crying out in wonder. Mikko turned and to his amazement saw four black horses pulling a carriage out of the stream. A coachman sat in front and a footman behind, and inside was a soaked but lovely princess in a gown of pearly velvet.
The carriage rode up along the bank and stopped right before him. “Mikko,” said the princess, “aren’t you going to help me down?”
Mikko stared blankly a moment, and then his eyes flew wide. “Are you the little mouse?”
“I surely was,” said the princess, laughing, “but no longer. A witch enchanted me, and the spell could be broken only by one brother who wanted to marry me and another who wanted to kill me. But, sweetheart, I need a change of clothes. I can’t be wet at our wedding!”
And a grand wedding it was, with Mikko’s bride the wonder of all. The farmer could hardly stop loo
0/5000
The Princess Mouse A Tale of FinlandTold by Aaron ShepardPublished as a picture book by Atheneum, New York, 2003For more treats and resources, visit Aaron Shepard at www.aaronshep.comCopyright © 2003, 2005 Aaron Shepard. May not be published or posted without permission.PREVIEW: When a young man seeks a wife by way of family tradition, he finds himself engaged to a mouse.GENRE: Folktales CULTURE: Finnish THEME: Kindness, humility, integrityAGES: 4–12 LENGTH: 1800 wordsAaron’s Extras All special features are at www.aaronshep.com/extras.Once there was a farmer with two sons. One morning he said to them, “Boys, you’re old enough now to marry. But in our family, we have our own way to choose a bride.”The younger son listened respectfully, but the older one said, “You’ve told us, Father. We must each cut down a tree and see where it points.”“That’s right,” said the farmer. “Then walk that way till you find a sweetheart. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”Now, the older son already knew who he wanted to marry. He also knew how to cut a tree so it fell how he wanted. So, his tree fell and pointed to the farm where his sweetheart lived.The younger son, whose name was Mikko, didn’t have a sweetheart, but he thought he’d try his luck in the town. Well, maybe he cut the tree wrong, or maybe it had thoughts of its own, but it fell pointing to the forest.“Good job, Mikko!” his brother mocked. “What sweetheart will you find there? A wolf or a fox?”“Never mind,” said Mikko. “I’ll find who I find.”The two young men went their ways. Mikko walked through the forest for hours without seeing a soul. But at last he came to a cottage deep in the woods.“I knew I’d find a sweetheart!” said Mikko. But when he went inside, he saw no one.“All this way for nothing,” he said sadly.“Maybe not!” came a tiny voice.Mikko looked around, but the only living thing in sight was a little mouse on a table. Standing on its hind legs, it gazed at him with large, bright eyes.“Did you say something?” he asked it.“Of course I did! Now, why don’t you tell me your name and what you came for?”Mikko had never talked with a mouse, but he felt it only polite to reply. “My name is Mikko, and I’ve come looking for a sweetheart.”The mouse squealed in delight. “Why, Mikko, I’ll gladly be your sweetheart!”“But you’re only a mouse,” said Mikko.“That may be true,” she said, “but I can still love you faithfully. Besides, even a mouse can be special! Come feel my fur.”With one finger, Mikko stroked the mouse’s back. “Why, it feels like velvet! Just like the gown of a princess!”“That’s right, Mikko.” And as he petted her, she sang to him prettily.“Mikko’s sweetheart will I be. What a fine young man is he! Gown of velvet I do wear, Like a princess fine and rare.”Mikko looked into those large, bright eyes and thought she really was quite nice, for a mouse. And since he’d found no one else anyway, he said, “All right, little mouse, you can be my sweetheart.”“Oh, Mikko!” she said happily. “I promise you won’t be sorry.”Mikko wasn’t so sure, but he just stroked her fur and smiled.When Mikko got home, his brother was already there boasting to their father. “My sweetheart has rosy red cheeks and long golden hair.”“Sounds very nice,” said the farmer. “And what about yours, Mikko?”“Yes, Mikko,” said his brother, laughing. “Did you find a sweetheart with a nice fur coat?”Now, Mikko didn’t want to admit his sweetheart was a mouse. So he said, “Mine wears a velvet gown, like a princess!”His brother stopped laughing.“Well!” said the farmer. “It sounds like Mikko’s tree pointed a good way too! But now I must test both your sweethearts. Tomorrow you’ll ask them to weave you some cloth, then you’ll bring it home to me. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”They started out early next morning. When Mikko reached the cottage in the woods, there was the little mouse on the table. She jumped up and down and clapped her tiny paws.“Oh, Mikko, I’m so glad you’re here! Is this the day of our wedding?”Mikko gently stroked her fur. “Not yet, little mouse,” he said glumly.“Why, Mikko, you look so sad! What’s wrong?”
“My father wants you to weave some cloth. But how can you do that? You’re only a mouse!”
“That may be true,” she said, “but I’m also your sweetheart, and surely Mikko’s sweetheart can weave! But you must be tired from your walk. Why don’t you rest while I work?”
“All right,” said Mikko, yawning. He lay down on a bed in the corner, and the little mouse sang him a pretty lullaby.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
Cloth of linen I will weave.
I’ll be done when he must leave.”
When the little mouse was sure that Mikko was asleep, she picked up a sleigh bell on a cord and rang it. Out of mouseholes all around the room poured hundreds of mice. They all stood before the table, gazing up at her.
“Hurry!” she said. “Each of you, fetch a strand of the finest flax.”
The mice rushed from the cottage—then one, two, three, and back they were, each with a strand of flax.
First they spun it into yarn on the spinning wheel. Whirr. Whirr. Whirr. Some worked the pedal, some fed the flax, some rode around with the wheel.
Then they strung the yarn on the loom and wove it into cloth. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Some worked the pedals, some rocked the beater, some sailed the shuttle back and forth.
At last they cut the cloth from the loom and tucked it in a nutshell.
“Now, off with you!” said the little mouse, and they all scampered back to their mouseholes. Then she called, “Mikko, wake up! It’s time to go home! And here is something for your father.”
Mikko sleepily took the nutshell. He didn’t know why his father should want such a thing, but he said, “Thank you, little mouse.”
When he got home, his brother was proudly presenting the cloth from his sweetheart. The farmer looked it over and said, “Strong and fairly even. Good enough for simple folks like us. And where is yours, Mikko?”
Mikko blushed and handed him the nutshell.
“Look at that!” said his brother. “Mikko asked for cloth, and his sweetheart gave him a nut!”
But the farmer opened the nutshell and peered inside. Then he pinched at something and started to pull. Out came linen, fine beyond belief. It kept coming too, yard after yard after yard.
Mikko’s brother gaped with open mouth, and Mikko did too!
“There can be no better weaver than Mikko’s sweetheart!” declared the farmer. “But both your sweethearts will do just fine. Tomorrow you’ll bring them home for the wedding. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
When Mikko arrived at the cottage next morning, the little mouse again jumped up and down. “Oh, Mikko, is this the day of our wedding?”
“It is, little mouse.” But he sounded more glum than ever.
“Why, Mikko, what’s wrong?”
“How can I bring home a mouse to marry? My brother and father and all our friends and neighbors will laugh and think I’m a fool!”
“They might think so, indeed,” she said softly. “But, Mikko, what do you think?”
Mikko looked at the little mouse, gazing at him so seriously with her large, bright eyes. He thought about how she loved him and cared for him.
“I think you’re as sweet as any sweetheart could be. So let them laugh and think what they like. Today you’ll be my bride.”
“Oh, Mikko, you’ve made me the happiest mouse in the world!”
She rang her sleigh bell, and to Mikko’s astonishment, a little carriage raced into the room. It was made from a nutshell and pulled by four black rats. A mouse coachman sat in front, and a mouse footman behind.
“Mikko,” said the little mouse, “aren’t you going to help me down?”
Mikko lifted her from the table and set her in the carriage. The rats took off and the carriage sped from the cottage, so that Mikko had to rush to catch up.
While he hurried along behind her, the little mouse sang a pretty song.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
In a carriage I will ride
When I go to be his bride.”
At last they reached the farm and then the spot for the wedding, on the bank of a lovely, swift-flowing stream. The guests were already there enjoying themselves. But as Mikko came up, they all grew silent and stared at the little carriage.
Mikko’s brother stood with his bride, gaping in disbelief. Mikko and the little mouse went up to him.
“That’s the stupidest thing I ever saw,” said his brother, and with one quick kick, sent the carriage, the rats, and the mice, all into the stream. Before Mikko could do a thing, the current bore them away.
“What have you done!” cried Mikko. “You’ve killed my sweetheart!”
“Are you crazy?” said his brother. “That was only a mouse!”
“She may have been a mouse,” said Mikko tearfully, “but she was also my sweetheart, and I really did love her!”
He was about to swing at his brother, when his father called, “Mikko, look!”
All the guests were staring downstream and pointing and crying out in wonder. Mikko turned and to his amazement saw four black horses pulling a carriage out of the stream. A coachman sat in front and a footman behind, and inside was a soaked but lovely princess in a gown of pearly velvet.
The carriage rode up along the bank and stopped right before him. “Mikko,” said the princess, “aren’t you going to help me down?”
Mikko stared blankly a moment, and then his eyes flew wide. “Are you the little mouse?”
“I surely was,” said the princess, laughing, “but no longer. A witch enchanted me, and the spell could be broken only by one brother who wanted to marry me and another who wanted to kill me. But, sweetheart, I need a change of clothes. I can’t be wet at our wedding!”
And a grand wedding it was, with Mikko’s bride the wonder of all. The farmer could hardly stop loo
“My father wants you to weave some cloth. But how can you do that? You’re only a mouse!”
“That may be true,” she said, “but I’m also your sweetheart, and surely Mikko’s sweetheart can weave! But you must be tired from your walk. Why don’t you rest while I work?”
“All right,” said Mikko, yawning. He lay down on a bed in the corner, and the little mouse sang him a pretty lullaby.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
Cloth of linen I will weave.
I’ll be done when he must leave.”
When the little mouse was sure that Mikko was asleep, she picked up a sleigh bell on a cord and rang it. Out of mouseholes all around the room poured hundreds of mice. They all stood before the table, gazing up at her.
“Hurry!” she said. “Each of you, fetch a strand of the finest flax.”
The mice rushed from the cottage—then one, two, three, and back they were, each with a strand of flax.
First they spun it into yarn on the spinning wheel. Whirr. Whirr. Whirr. Some worked the pedal, some fed the flax, some rode around with the wheel.
Then they strung the yarn on the loom and wove it into cloth. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Swish. Thunk. Some worked the pedals, some rocked the beater, some sailed the shuttle back and forth.
At last they cut the cloth from the loom and tucked it in a nutshell.
“Now, off with you!” said the little mouse, and they all scampered back to their mouseholes. Then she called, “Mikko, wake up! It’s time to go home! And here is something for your father.”
Mikko sleepily took the nutshell. He didn’t know why his father should want such a thing, but he said, “Thank you, little mouse.”
When he got home, his brother was proudly presenting the cloth from his sweetheart. The farmer looked it over and said, “Strong and fairly even. Good enough for simple folks like us. And where is yours, Mikko?”
Mikko blushed and handed him the nutshell.
“Look at that!” said his brother. “Mikko asked for cloth, and his sweetheart gave him a nut!”
But the farmer opened the nutshell and peered inside. Then he pinched at something and started to pull. Out came linen, fine beyond belief. It kept coming too, yard after yard after yard.
Mikko’s brother gaped with open mouth, and Mikko did too!
“There can be no better weaver than Mikko’s sweetheart!” declared the farmer. “But both your sweethearts will do just fine. Tomorrow you’ll bring them home for the wedding. That’s how we’ve done it, and that’s how we always will.”
When Mikko arrived at the cottage next morning, the little mouse again jumped up and down. “Oh, Mikko, is this the day of our wedding?”
“It is, little mouse.” But he sounded more glum than ever.
“Why, Mikko, what’s wrong?”
“How can I bring home a mouse to marry? My brother and father and all our friends and neighbors will laugh and think I’m a fool!”
“They might think so, indeed,” she said softly. “But, Mikko, what do you think?”
Mikko looked at the little mouse, gazing at him so seriously with her large, bright eyes. He thought about how she loved him and cared for him.
“I think you’re as sweet as any sweetheart could be. So let them laugh and think what they like. Today you’ll be my bride.”
“Oh, Mikko, you’ve made me the happiest mouse in the world!”
She rang her sleigh bell, and to Mikko’s astonishment, a little carriage raced into the room. It was made from a nutshell and pulled by four black rats. A mouse coachman sat in front, and a mouse footman behind.
“Mikko,” said the little mouse, “aren’t you going to help me down?”
Mikko lifted her from the table and set her in the carriage. The rats took off and the carriage sped from the cottage, so that Mikko had to rush to catch up.
While he hurried along behind her, the little mouse sang a pretty song.
“Mikko’s sweetheart will I be.
What a fine young man is he!
In a carriage I will ride
When I go to be his bride.”
At last they reached the farm and then the spot for the wedding, on the bank of a lovely, swift-flowing stream. The guests were already there enjoying themselves. But as Mikko came up, they all grew silent and stared at the little carriage.
Mikko’s brother stood with his bride, gaping in disbelief. Mikko and the little mouse went up to him.
“That’s the stupidest thing I ever saw,” said his brother, and with one quick kick, sent the carriage, the rats, and the mice, all into the stream. Before Mikko could do a thing, the current bore them away.
“What have you done!” cried Mikko. “You’ve killed my sweetheart!”
“Are you crazy?” said his brother. “That was only a mouse!”
“She may have been a mouse,” said Mikko tearfully, “but she was also my sweetheart, and I really did love her!”
He was about to swing at his brother, when his father called, “Mikko, look!”
All the guests were staring downstream and pointing and crying out in wonder. Mikko turned and to his amazement saw four black horses pulling a carriage out of the stream. A coachman sat in front and a footman behind, and inside was a soaked but lovely princess in a gown of pearly velvet.
The carriage rode up along the bank and stopped right before him. “Mikko,” said the princess, “aren’t you going to help me down?”
Mikko stared blankly a moment, and then his eyes flew wide. “Are you the little mouse?”
“I surely was,” said the princess, laughing, “but no longer. A witch enchanted me, and the spell could be broken only by one brother who wanted to marry me and another who wanted to kill me. But, sweetheart, I need a change of clothes. I can’t be wet at our wedding!”
And a grand wedding it was, with Mikko’s bride the wonder of all. The farmer could hardly stop loo
การแปล กรุณารอสักครู่..
ปริ๊นเซเมาส์
เรื่องของฟินแลนด์บอกด้วยแอรอน Shepard เผยแพร่เป็นหนังสือภาพโดย Atheneum, นิวยอร์ก, 2003 สำหรับการปฏิบัติมากขึ้นและทรัพยากรแวะ Shepard แอรอนที่www.aaronshep.com Copyright © 2003, 2005 แอรอน Shepard อาจไม่ได้รับการเผยแพร่หรือโพสต์ไม่ได้รับอนุญาต. PREVIEW: เมื่อชายหนุ่มพยายามภรรยาโดยวิธีการของประเพณีของครอบครัวเขาพบว่าตัวเองมีส่วนร่วมกับการใช้เมาส์. แนว: นิทานพื้นบ้านวัฒนธรรมฟินแลนด์ชุดรูปแบบ: ความเมตตาความอ่อนน้อมถ่อมตน, ความสมบูรณ์ของวัย: 4-12 ยาว: 1800 คำอาโรนพิเศษคุณสมบัติพิเศษทั้งหมดอยู่ที่ www.aaronshep.com/extras. เมื่อมีเกษตรกรที่มีบุตรชายสองคน เช้าวันหนึ่งเขากล่าวกับเขาว่า "เด็กคุณอายุมากพอที่จะแต่งงานในขณะนี้ แต่ในครอบครัวของเราเรามีวิธีของเราเองที่จะเลือกเจ้าสาว. " ลูกชายคนเล็กกราบฟัง แต่พี่คนหนึ่งกล่าวว่า "คุณเคยบอกกับเราว่าพ่อ เราแต่ละคนจะต้องตัดต้นไม้และดูว่ามันชี้. " "ที่เหมาะสม" เกษตรกรกล่าวว่า "จากนั้นเดินไปทางที่จนกว่าคุณจะพบรัก นั่นคือวิธีการที่เราได้ทำมันและนั่นเป็นวิธีที่เรามักจะ. " ตอนนี้ลูกชายคนโตก็รู้แล้วว่าคนที่เขาอยากจะแต่งงาน นอกจากนี้เขายังรู้วิธีการตัดต้นไม้เพื่อให้มันลดลงวิธีการที่เขาต้องการ ดังนั้นต้นไม้ของเขาลดลงและชี้ไปที่ฟาร์มที่รักของเขาอาศัยอยู่. ลูกชายคนเล็กที่มีชื่อเป็นมิกไม่ได้มีรัก แต่เขาคิดว่าเขาต้องการลองโชคของเขาในเมือง ดีอาจจะไม่ถูกต้องเขาตัดต้นไม้หรืออาจจะมีความคิดของตัวเอง แต่มันก็ลดลงชี้ไปที่ป่า. "งานที่ดี Mikko!" พี่ชายของเขาเย้ยหยัน "สิ่งที่คนรักของคุณจะพบว่ามี? หมาป่าสุนัขจิ้งจอกหรือ? " "ไม่เป็นไร" Mikko กล่าวว่า "ฉันจะหาคนที่ผมพบ." ชายหนุ่มสองคนเดินไปตามทางของพวกเขา Mikko เดินผ่านป่าเป็นเวลาหลายชั่วโมงโดยไม่ต้องเห็นจิตวิญญาณ แต่ในที่สุดเขาก็มาถึงกระท่อมที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า. "ผมรู้ว่าผมต้องการหารัก" มิกกล่าวว่า แต่เมื่อเขาเข้าไปข้างในเขาเห็นไม่มีใคร. "ทุกอย่างนี้เพื่ออะไร" เขากล่าวเศร้า. "อาจจะไม่ได้!" มาเสียงเล็ก ๆ . Mikko มองไปรอบ ๆ แต่สิ่งมีชีวิตเพียงในสายตาเป็นเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ตาราง ยืนอยู่บนขาหลังของมันก็จ้องไปที่เขาด้วยขนาดใหญ่ตาสว่าง. "คุณพูดว่าอะไร?" เขาถามมัน. "แน่นอนผมได้! ตอนนี้ทำไมคุณไม่บอกชื่อของคุณและสิ่งที่คุณมาหา? " Mikko ไม่เคยได้พูดคุยกับเมาส์ แต่เขารู้สึกว่ามันเพียงสุภาพที่จะตอบ "ฉันชื่อมิกและฉันได้มาหาที่รัก." เมาส์ร้องเสียงแหลมในความสุข "ทำไม Mikko ผมยินดีที่จะรักคุณ!" "แต่คุณเพียงเมาส์" Mikko กล่าวว่า. "นั่นอาจจะเป็นจริง" เธอกล่าว "แต่ฉันยังคงสามารถรักคุณนับถือ นอกจากนี้แม้เมาส์สามารถพิเศษ! มารู้สึกที่ทำจากขนสัตว์ของฉัน. " กับหนึ่งนิ้ว Mikko ลูบหลังของเมาส์ "ทำไมมันรู้สึกเหมือนกำมะหยี่! เช่นเดียวกับชุดของเจ้าหญิง! " "ที่เหมาะสม Mikko." และในขณะที่เขา petted เธอร้องเพลงกับเขาพริ้ม. "ที่รัก Mikko ของฉันจะเป็น. สิ่งที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดีคือเขา! ชุดกำมะหยี่ฉันสวมใส่เหมือนเจ้าหญิงที่ดีและหายาก. " Mikko มองเข้าไปในผู้ที่มีขนาดใหญ่ตาสว่างและคิดว่าจริง ๆ แล้วเธอเป็นคนดีมากสำหรับเมาส์ และเนื่องจากเขาจะไม่พบใครแล้วเขากล่าวว่า "ทุกขวาเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณสามารถเป็นที่รักของฉัน." "โอ้ Mikko!" เธอกล่าวอย่างมีความสุข "ผมสัญญาว่าคุณจะไม่เสียใจ." Mikko ไม่แน่ใจว่าอย่างนั้น แต่เขาก็ลูบขนของเธอและยิ้ม. Mikko เมื่อกลับมาถึงบ้านพี่ชายของเขาก็มีอยู่แล้วโม้กับพ่อของพวกเขา "ที่รักของฉันมีแก้มสีดอกกุหลาบสีแดงและผมสีทองยาว." "เสียงดีมาก" เกษตรกรกล่าวว่า "และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ Mikko?" "ใช่ Mikko" กล่าวว่าพี่ชายของเขาหัวเราะ "คุณพบรักกับเสื้อโค้ทขนสัตว์ที่ดีหรือไม่?" ตอนนี้มิกไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับหวานใจของเขาคือเมาส์ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า "ฉันสวมชุดกำมะหยี่, เหมือนเจ้าหญิง!" พี่ชายของเขาหยุดหัวเราะ. "ดี!" เกษตรกรกล่าวว่า "มันเสียงเหมือนต้นไม้ Mikko ชี้เป็นวิธีที่ดีเกินไป! แต่ตอนนี้ฉันต้องทดสอบทั้งคู่รักของคุณ พรุ่งนี้คุณจะขอให้คุณทอผ้าบางแล้วคุณจะนำมันกลับบ้านกับผม นั่นคือวิธีการที่เราได้ทำมันและนั่นเป็นวิธีที่เรามักจะ. " พวกเขาเริ่มออกในเช้าวันถัดไป เมื่อ Mikko ถึงกระท่อมในป่ามีหนูตัวน้อยบนโต๊ะ เธอกระโดดขึ้นและลงและตบมืออุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเธอ. "โอ้ Mikko ผมดีใจที่คุณอยู่ที่นี่! วันนี้เป็นวันของการจัดงานแต่งงานของเราหรือไม่ " Mikko เบา ๆ ลูบขนของเธอ "ยังไม่ได้เมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ " เขากล่าว glumly. "ทำไม Mikko คุณดูเศร้า! มีอะไรผิดหรือเปล่า? " "พ่อของฉันต้องการให้คุณทอผ้าบาง แต่วิธีที่คุณสามารถทำเช่นนั้น? คุณเพียงเมาส์! " "นั่นอาจจะเป็นจริง" เธอกล่าว "แต่ฉันยังรักคุณและหวานใจก็ Mikko สามารถสาน! แต่คุณจะต้องเหนื่อยจากการเดินของคุณ ทำไมคุณไม่ส่วนที่เหลือในขณะที่ผมทำงานอย่างไร " "สิทธิทั้งหมด" Mikko, หาวกล่าวว่า เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงในมุมและเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ เขาร้องเพลงกล่อมเด็กสวย. "ที่รัก Mikko ของฉันจะเป็น. สิ่งที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดีคือเขา! ผ้าลินินผมจะสาน. ฉันจะทำได้เมื่อเขาต้อง ออกจาก. " เมื่อหนูตัวน้อยมั่นใจว่า Mikko หลับเธอหยิบขึ้นมาระฆังเลื่อนบนสายและรังมัน ออกจาก mouseholes ทั้งหมดไปรอบ ๆ ห้องเทร้อยของหนู พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะจ้องขึ้นที่เธอ. "รีบ!" เธอกล่าว "แต่ละท่าน, ดึงเส้นใยของผ้าลินินที่ดีที่สุด." หนูรีบไปจากกระท่อมจากนั้นหนึ่ง, สอง, สาม, และด้านหลังพวกเขาแต่ละคนมีสาระของปอ. ก่อนที่พวกเขาปั่นเป็นเส้นด้ายมันบนล้อหมุน . Whirr Whirr Whirr บางคนทำงานเหยียบบางปอเลี้ยงบางคนขี่ม้ารอบกับล้อ. แล้วพวกเขาก็หงุดหงิดเส้นด้ายบนกี่ทอผ้าและถักทอลงในผ้า หวด Thunk หวด Thunk หวด Thunk บางคนทำงานเหยียบบางโยกชนะบางแล่นรถรับส่งไปมา. ที่สุดท้ายที่พวกเขาตัดจากผ้าทอและซุกมันสั้น. "ตอนนี้ออกไปพร้อมกับคุณ!" กล่าวว่าหนูตัวน้อยและพวกเขาทั้งหมด scampered กลับไป mouseholes ของพวกเขา จากนั้นเธอก็เรียกว่า "Mikko ตื่นขึ้นมา! ถึงเวลาที่จะกลับบ้าน! และนี่คือสิ่งที่พ่อของคุณ. " Mikko เหงาหงอยเอาสั้น เขาไม่ได้รู้ว่าทำไมพ่อของเขาควรต้องการสิ่งนั้น แต่เขากล่าวว่า "ขอขอบคุณคุณหนูตัวน้อย." เมื่อเขากลับมาถึงบ้านพี่ชายของเขาก็ภูมิใจนำเสนอผ้าจากสุดที่รักของเขา เกษตรกรมองมันมากกว่าและกล่าวว่า "ที่แข็งแกร่งและเป็นธรรมแม้กระทั่ง ดีพอสำหรับคนที่เรียบง่ายเช่นเดียวกับเรา และสถานที่ที่เป็นของคุณ Mikko? " Mikko เขินและมือเขาสั้น. "มองว่า" พี่ชายของเขากล่าวว่า "Mikko ขอผ้าและหวานใจของเขาให้เขาถั่ว!" แต่เกษตรกรเปิดสั้นและ peered ภายใน จากนั้นเขาก็บีบที่บางสิ่งบางอย่างและเริ่มที่จะดึง ออกมาผ้าลินินที่ดีเกินความเชื่อ มันเก็บไว้มาเกินไปหลาหลังจากหลาหลังจากหลา. พี่ชายของมิกอ้าปากค้างด้วยปากเปิดและ Mikko ทำเกินไป! "จะต้องไม่มีผู้ประกอบดีกว่ารักของมิก!" ประกาศเกษตรกร "แต่ทั้งคู่รักของคุณจะทำเพียงแค่ปรับ พรุ่งนี้คุณจะนำพวกเขากลับบ้านสำหรับงานแต่งงาน นั่นคือวิธีการที่เราได้ทำมันและนั่นเป็นวิธีที่เรามักจะ. " เมื่อมาถึงที่ Mikko กระท่อมเช้าวันรุ่งขึ้นหนูตัวน้อยอีกครั้งกระโดดขึ้นและลง "โอ้ Mikko? วันนี้เป็นวันของการจัดงานแต่งงานของเรา" "มันเป็นหนูตัวน้อย." แต่เขาเป่าหม่นหมองกว่าที่เคย. "ทำไม Mikko อะไรผิดหรือเปล่า?" "ฉันจะนำกลับบ้านเมาส์จะแต่งงาน? พี่ชายของฉันและพ่อและเพื่อน ๆ ของเราและเพื่อนบ้านจะหัวเราะและคิดว่าฉันโง่! " "พวกเขาอาจจะคิดว่าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ " เธอพูดเบา ๆ "แต่ Mikko สิ่งที่คุณคิดว่า?" Mikko มองที่หนูตัวน้อยจ้องไปที่เขาอย่างจริงจังกับเธอขนาดใหญ่ตาสว่าง เขาคิดเกี่ยวกับวิธีที่เธอรักเขาและรักเขา. "ผมคิดว่าคุณหวานเป็นหวานใจใด ๆ ที่อาจจะ เพื่อให้พวกเขาหัวเราะและคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการ วันนี้คุณจะเป็นเจ้าสาวของฉัน. " "โอ้ Mikko คุณทำให้ฉันมีความสุขที่สุดเมาส์ในโลก!" เธอสั่นกระดิ่งเลื่อนของเธอและความประหลาดใจ Mikko ของสายการบินเล็ก ๆ น้อย ๆ วิ่งเข้ามาในห้อง มันถูกสร้างขึ้นจากการสรุปและดึงสี่หนูสีดำ คนขับรถม้าเมาส์นั่งอยู่ในด้านหน้าและขี้ข้าเมาส์ที่อยู่เบื้องหลัง. "มิก" กล่าวว่าหนูตัวน้อย "ไม่ได้คุณจะช่วยฉันลง?" Mikko ยกเธอจากตารางและการตั้งค่าของเธอในสายการบิน หนูเอาออกและการขนส่งเร่งจากกระท่อมเพื่อให้ Mikko ต้องรีบเร่งที่จะจับขึ้น. ในขณะที่เขารีบตามหลังเธอหนูตัวน้อยร้องเพลงสวย. "ที่รัก Mikko ของฉันจะเป็น. สิ่งที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดีคือ เขา! ในรถผมจะนั่งตอนที่ผมไปเป็นเจ้าสาวของเขา. " ในที่สุดพวกเขามาถึงฟาร์มแล้วจุดสำหรับงานแต่งงานบนฝั่งของน่ารักกระแสไหลอย่างรวดเร็ว แขกผู้เข้าพักอยู่แล้วมีความสุขกับตัวเอง แต่เป็น Mikko ขึ้นมาพวกเขาทุกคนเติบโตเงียบและจ้องมองมาที่สายการบินเล็ก ๆ น้อย ๆ . พี่ชายของมิกยืนอยู่กับเจ้าสาวของเขาอ้าปากค้างในการปฏิเสธศรัทธา Mikko และเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปขึ้นอยู่กับเขา. "นั่นคือสิ่งที่โง่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น" กล่าวว่าพี่ชายของเขาและมีหนึ่งในนักเตะที่รวดเร็วส่งขนส่งหนูและหนูทั้งหมดเข้าไปในกระแส ก่อน Mikko สามารถทำสิ่งที่ในปัจจุบันเบื่อพวกเขาออกไป. "คุณทำอะไร!" ร้องไห้ Mikko "คุณฆ่าคนรักของฉัน!" "คุณบ้า?" พี่ชายของเขากล่าวว่า "นั่นเป็นเพียงเมาส์!" "เธออาจจะได้รับเมาส์" Mikko ฟูมฟายกล่าวว่า "แต่เธอก็ยังเป็นที่รักของฉันและฉันจริงๆไม่รักเธอ!" เขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแกว่งที่พี่ชายของเขาเมื่อพ่อของเขาที่เรียกว่า "Mikko ดู!" เข้าพักทุกคนที่ถูกจ้องมองต่อเนื่องและการชี้และร้องไห้ออกมาในสงสัย Mikko หันหลังกลับและท่ามกลางความประหลาดใจของเขาเห็นม้าสี่สีดำดึงสายการบินออกมาจากกระแส คนขับรถม้านั่งอยู่ในด้านหน้าและขี้ข้าที่อยู่เบื้องหลังและภายในเป็นเจ้าหญิงแช่ แต่น่ารักในชุดกำมะหยี่ไข่มุก. สายการบินขี่ม้าขึ้นไปตามที่ธนาคารและหยุดก่อนที่เขา "มิก" กล่าวว่าเจ้าหญิง "ไม่ได้คุณจะช่วยฉันลง?" Mikko จ้อง blankly สักครู่แล้วดวงตาของเขาบินกว้าง "คุณหนูตัวน้อย?" "ผมก็คือ" เจ้าหญิงกล่าวว่าหัวเราะ "แต่อีกไม่นาน แม่มดหลงเสน่ห์ฉันและสะกดอาจถูกทำลายโดยเฉพาะพี่ชายคนหนึ่งที่อยากจะแต่งงานกับฉันและอีกคนหนึ่งที่อยากจะฆ่าฉัน แต่รักฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันไม่สามารถจะเปียกในงานแต่งงานของเรา! " และจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่มันก็มีเจ้าสาว Mikko น่าแปลกใจของทุกคน เกษตรกรแทบจะไม่สามารถหยุดห้องน้ำ
เรื่องของฟินแลนด์บอกด้วยแอรอน Shepard เผยแพร่เป็นหนังสือภาพโดย Atheneum, นิวยอร์ก, 2003 สำหรับการปฏิบัติมากขึ้นและทรัพยากรแวะ Shepard แอรอนที่www.aaronshep.com Copyright © 2003, 2005 แอรอน Shepard อาจไม่ได้รับการเผยแพร่หรือโพสต์ไม่ได้รับอนุญาต. PREVIEW: เมื่อชายหนุ่มพยายามภรรยาโดยวิธีการของประเพณีของครอบครัวเขาพบว่าตัวเองมีส่วนร่วมกับการใช้เมาส์. แนว: นิทานพื้นบ้านวัฒนธรรมฟินแลนด์ชุดรูปแบบ: ความเมตตาความอ่อนน้อมถ่อมตน, ความสมบูรณ์ของวัย: 4-12 ยาว: 1800 คำอาโรนพิเศษคุณสมบัติพิเศษทั้งหมดอยู่ที่ www.aaronshep.com/extras. เมื่อมีเกษตรกรที่มีบุตรชายสองคน เช้าวันหนึ่งเขากล่าวกับเขาว่า "เด็กคุณอายุมากพอที่จะแต่งงานในขณะนี้ แต่ในครอบครัวของเราเรามีวิธีของเราเองที่จะเลือกเจ้าสาว. " ลูกชายคนเล็กกราบฟัง แต่พี่คนหนึ่งกล่าวว่า "คุณเคยบอกกับเราว่าพ่อ เราแต่ละคนจะต้องตัดต้นไม้และดูว่ามันชี้. " "ที่เหมาะสม" เกษตรกรกล่าวว่า "จากนั้นเดินไปทางที่จนกว่าคุณจะพบรัก นั่นคือวิธีการที่เราได้ทำมันและนั่นเป็นวิธีที่เรามักจะ. " ตอนนี้ลูกชายคนโตก็รู้แล้วว่าคนที่เขาอยากจะแต่งงาน นอกจากนี้เขายังรู้วิธีการตัดต้นไม้เพื่อให้มันลดลงวิธีการที่เขาต้องการ ดังนั้นต้นไม้ของเขาลดลงและชี้ไปที่ฟาร์มที่รักของเขาอาศัยอยู่. ลูกชายคนเล็กที่มีชื่อเป็นมิกไม่ได้มีรัก แต่เขาคิดว่าเขาต้องการลองโชคของเขาในเมือง ดีอาจจะไม่ถูกต้องเขาตัดต้นไม้หรืออาจจะมีความคิดของตัวเอง แต่มันก็ลดลงชี้ไปที่ป่า. "งานที่ดี Mikko!" พี่ชายของเขาเย้ยหยัน "สิ่งที่คนรักของคุณจะพบว่ามี? หมาป่าสุนัขจิ้งจอกหรือ? " "ไม่เป็นไร" Mikko กล่าวว่า "ฉันจะหาคนที่ผมพบ." ชายหนุ่มสองคนเดินไปตามทางของพวกเขา Mikko เดินผ่านป่าเป็นเวลาหลายชั่วโมงโดยไม่ต้องเห็นจิตวิญญาณ แต่ในที่สุดเขาก็มาถึงกระท่อมที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า. "ผมรู้ว่าผมต้องการหารัก" มิกกล่าวว่า แต่เมื่อเขาเข้าไปข้างในเขาเห็นไม่มีใคร. "ทุกอย่างนี้เพื่ออะไร" เขากล่าวเศร้า. "อาจจะไม่ได้!" มาเสียงเล็ก ๆ . Mikko มองไปรอบ ๆ แต่สิ่งมีชีวิตเพียงในสายตาเป็นเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ตาราง ยืนอยู่บนขาหลังของมันก็จ้องไปที่เขาด้วยขนาดใหญ่ตาสว่าง. "คุณพูดว่าอะไร?" เขาถามมัน. "แน่นอนผมได้! ตอนนี้ทำไมคุณไม่บอกชื่อของคุณและสิ่งที่คุณมาหา? " Mikko ไม่เคยได้พูดคุยกับเมาส์ แต่เขารู้สึกว่ามันเพียงสุภาพที่จะตอบ "ฉันชื่อมิกและฉันได้มาหาที่รัก." เมาส์ร้องเสียงแหลมในความสุข "ทำไม Mikko ผมยินดีที่จะรักคุณ!" "แต่คุณเพียงเมาส์" Mikko กล่าวว่า. "นั่นอาจจะเป็นจริง" เธอกล่าว "แต่ฉันยังคงสามารถรักคุณนับถือ นอกจากนี้แม้เมาส์สามารถพิเศษ! มารู้สึกที่ทำจากขนสัตว์ของฉัน. " กับหนึ่งนิ้ว Mikko ลูบหลังของเมาส์ "ทำไมมันรู้สึกเหมือนกำมะหยี่! เช่นเดียวกับชุดของเจ้าหญิง! " "ที่เหมาะสม Mikko." และในขณะที่เขา petted เธอร้องเพลงกับเขาพริ้ม. "ที่รัก Mikko ของฉันจะเป็น. สิ่งที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดีคือเขา! ชุดกำมะหยี่ฉันสวมใส่เหมือนเจ้าหญิงที่ดีและหายาก. " Mikko มองเข้าไปในผู้ที่มีขนาดใหญ่ตาสว่างและคิดว่าจริง ๆ แล้วเธอเป็นคนดีมากสำหรับเมาส์ และเนื่องจากเขาจะไม่พบใครแล้วเขากล่าวว่า "ทุกขวาเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณสามารถเป็นที่รักของฉัน." "โอ้ Mikko!" เธอกล่าวอย่างมีความสุข "ผมสัญญาว่าคุณจะไม่เสียใจ." Mikko ไม่แน่ใจว่าอย่างนั้น แต่เขาก็ลูบขนของเธอและยิ้ม. Mikko เมื่อกลับมาถึงบ้านพี่ชายของเขาก็มีอยู่แล้วโม้กับพ่อของพวกเขา "ที่รักของฉันมีแก้มสีดอกกุหลาบสีแดงและผมสีทองยาว." "เสียงดีมาก" เกษตรกรกล่าวว่า "และสิ่งที่เกี่ยวกับคุณ Mikko?" "ใช่ Mikko" กล่าวว่าพี่ชายของเขาหัวเราะ "คุณพบรักกับเสื้อโค้ทขนสัตว์ที่ดีหรือไม่?" ตอนนี้มิกไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับหวานใจของเขาคือเมาส์ ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า "ฉันสวมชุดกำมะหยี่, เหมือนเจ้าหญิง!" พี่ชายของเขาหยุดหัวเราะ. "ดี!" เกษตรกรกล่าวว่า "มันเสียงเหมือนต้นไม้ Mikko ชี้เป็นวิธีที่ดีเกินไป! แต่ตอนนี้ฉันต้องทดสอบทั้งคู่รักของคุณ พรุ่งนี้คุณจะขอให้คุณทอผ้าบางแล้วคุณจะนำมันกลับบ้านกับผม นั่นคือวิธีการที่เราได้ทำมันและนั่นเป็นวิธีที่เรามักจะ. " พวกเขาเริ่มออกในเช้าวันถัดไป เมื่อ Mikko ถึงกระท่อมในป่ามีหนูตัวน้อยบนโต๊ะ เธอกระโดดขึ้นและลงและตบมืออุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเธอ. "โอ้ Mikko ผมดีใจที่คุณอยู่ที่นี่! วันนี้เป็นวันของการจัดงานแต่งงานของเราหรือไม่ " Mikko เบา ๆ ลูบขนของเธอ "ยังไม่ได้เมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ " เขากล่าว glumly. "ทำไม Mikko คุณดูเศร้า! มีอะไรผิดหรือเปล่า? " "พ่อของฉันต้องการให้คุณทอผ้าบาง แต่วิธีที่คุณสามารถทำเช่นนั้น? คุณเพียงเมาส์! " "นั่นอาจจะเป็นจริง" เธอกล่าว "แต่ฉันยังรักคุณและหวานใจก็ Mikko สามารถสาน! แต่คุณจะต้องเหนื่อยจากการเดินของคุณ ทำไมคุณไม่ส่วนที่เหลือในขณะที่ผมทำงานอย่างไร " "สิทธิทั้งหมด" Mikko, หาวกล่าวว่า เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงในมุมและเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ เขาร้องเพลงกล่อมเด็กสวย. "ที่รัก Mikko ของฉันจะเป็น. สิ่งที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดีคือเขา! ผ้าลินินผมจะสาน. ฉันจะทำได้เมื่อเขาต้อง ออกจาก. " เมื่อหนูตัวน้อยมั่นใจว่า Mikko หลับเธอหยิบขึ้นมาระฆังเลื่อนบนสายและรังมัน ออกจาก mouseholes ทั้งหมดไปรอบ ๆ ห้องเทร้อยของหนู พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะจ้องขึ้นที่เธอ. "รีบ!" เธอกล่าว "แต่ละท่าน, ดึงเส้นใยของผ้าลินินที่ดีที่สุด." หนูรีบไปจากกระท่อมจากนั้นหนึ่ง, สอง, สาม, และด้านหลังพวกเขาแต่ละคนมีสาระของปอ. ก่อนที่พวกเขาปั่นเป็นเส้นด้ายมันบนล้อหมุน . Whirr Whirr Whirr บางคนทำงานเหยียบบางปอเลี้ยงบางคนขี่ม้ารอบกับล้อ. แล้วพวกเขาก็หงุดหงิดเส้นด้ายบนกี่ทอผ้าและถักทอลงในผ้า หวด Thunk หวด Thunk หวด Thunk บางคนทำงานเหยียบบางโยกชนะบางแล่นรถรับส่งไปมา. ที่สุดท้ายที่พวกเขาตัดจากผ้าทอและซุกมันสั้น. "ตอนนี้ออกไปพร้อมกับคุณ!" กล่าวว่าหนูตัวน้อยและพวกเขาทั้งหมด scampered กลับไป mouseholes ของพวกเขา จากนั้นเธอก็เรียกว่า "Mikko ตื่นขึ้นมา! ถึงเวลาที่จะกลับบ้าน! และนี่คือสิ่งที่พ่อของคุณ. " Mikko เหงาหงอยเอาสั้น เขาไม่ได้รู้ว่าทำไมพ่อของเขาควรต้องการสิ่งนั้น แต่เขากล่าวว่า "ขอขอบคุณคุณหนูตัวน้อย." เมื่อเขากลับมาถึงบ้านพี่ชายของเขาก็ภูมิใจนำเสนอผ้าจากสุดที่รักของเขา เกษตรกรมองมันมากกว่าและกล่าวว่า "ที่แข็งแกร่งและเป็นธรรมแม้กระทั่ง ดีพอสำหรับคนที่เรียบง่ายเช่นเดียวกับเรา และสถานที่ที่เป็นของคุณ Mikko? " Mikko เขินและมือเขาสั้น. "มองว่า" พี่ชายของเขากล่าวว่า "Mikko ขอผ้าและหวานใจของเขาให้เขาถั่ว!" แต่เกษตรกรเปิดสั้นและ peered ภายใน จากนั้นเขาก็บีบที่บางสิ่งบางอย่างและเริ่มที่จะดึง ออกมาผ้าลินินที่ดีเกินความเชื่อ มันเก็บไว้มาเกินไปหลาหลังจากหลาหลังจากหลา. พี่ชายของมิกอ้าปากค้างด้วยปากเปิดและ Mikko ทำเกินไป! "จะต้องไม่มีผู้ประกอบดีกว่ารักของมิก!" ประกาศเกษตรกร "แต่ทั้งคู่รักของคุณจะทำเพียงแค่ปรับ พรุ่งนี้คุณจะนำพวกเขากลับบ้านสำหรับงานแต่งงาน นั่นคือวิธีการที่เราได้ทำมันและนั่นเป็นวิธีที่เรามักจะ. " เมื่อมาถึงที่ Mikko กระท่อมเช้าวันรุ่งขึ้นหนูตัวน้อยอีกครั้งกระโดดขึ้นและลง "โอ้ Mikko? วันนี้เป็นวันของการจัดงานแต่งงานของเรา" "มันเป็นหนูตัวน้อย." แต่เขาเป่าหม่นหมองกว่าที่เคย. "ทำไม Mikko อะไรผิดหรือเปล่า?" "ฉันจะนำกลับบ้านเมาส์จะแต่งงาน? พี่ชายของฉันและพ่อและเพื่อน ๆ ของเราและเพื่อนบ้านจะหัวเราะและคิดว่าฉันโง่! " "พวกเขาอาจจะคิดว่าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ " เธอพูดเบา ๆ "แต่ Mikko สิ่งที่คุณคิดว่า?" Mikko มองที่หนูตัวน้อยจ้องไปที่เขาอย่างจริงจังกับเธอขนาดใหญ่ตาสว่าง เขาคิดเกี่ยวกับวิธีที่เธอรักเขาและรักเขา. "ผมคิดว่าคุณหวานเป็นหวานใจใด ๆ ที่อาจจะ เพื่อให้พวกเขาหัวเราะและคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการ วันนี้คุณจะเป็นเจ้าสาวของฉัน. " "โอ้ Mikko คุณทำให้ฉันมีความสุขที่สุดเมาส์ในโลก!" เธอสั่นกระดิ่งเลื่อนของเธอและความประหลาดใจ Mikko ของสายการบินเล็ก ๆ น้อย ๆ วิ่งเข้ามาในห้อง มันถูกสร้างขึ้นจากการสรุปและดึงสี่หนูสีดำ คนขับรถม้าเมาส์นั่งอยู่ในด้านหน้าและขี้ข้าเมาส์ที่อยู่เบื้องหลัง. "มิก" กล่าวว่าหนูตัวน้อย "ไม่ได้คุณจะช่วยฉันลง?" Mikko ยกเธอจากตารางและการตั้งค่าของเธอในสายการบิน หนูเอาออกและการขนส่งเร่งจากกระท่อมเพื่อให้ Mikko ต้องรีบเร่งที่จะจับขึ้น. ในขณะที่เขารีบตามหลังเธอหนูตัวน้อยร้องเพลงสวย. "ที่รัก Mikko ของฉันจะเป็น. สิ่งที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดีคือ เขา! ในรถผมจะนั่งตอนที่ผมไปเป็นเจ้าสาวของเขา. " ในที่สุดพวกเขามาถึงฟาร์มแล้วจุดสำหรับงานแต่งงานบนฝั่งของน่ารักกระแสไหลอย่างรวดเร็ว แขกผู้เข้าพักอยู่แล้วมีความสุขกับตัวเอง แต่เป็น Mikko ขึ้นมาพวกเขาทุกคนเติบโตเงียบและจ้องมองมาที่สายการบินเล็ก ๆ น้อย ๆ . พี่ชายของมิกยืนอยู่กับเจ้าสาวของเขาอ้าปากค้างในการปฏิเสธศรัทธา Mikko และเมาส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปขึ้นอยู่กับเขา. "นั่นคือสิ่งที่โง่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น" กล่าวว่าพี่ชายของเขาและมีหนึ่งในนักเตะที่รวดเร็วส่งขนส่งหนูและหนูทั้งหมดเข้าไปในกระแส ก่อน Mikko สามารถทำสิ่งที่ในปัจจุบันเบื่อพวกเขาออกไป. "คุณทำอะไร!" ร้องไห้ Mikko "คุณฆ่าคนรักของฉัน!" "คุณบ้า?" พี่ชายของเขากล่าวว่า "นั่นเป็นเพียงเมาส์!" "เธออาจจะได้รับเมาส์" Mikko ฟูมฟายกล่าวว่า "แต่เธอก็ยังเป็นที่รักของฉันและฉันจริงๆไม่รักเธอ!" เขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการแกว่งที่พี่ชายของเขาเมื่อพ่อของเขาที่เรียกว่า "Mikko ดู!" เข้าพักทุกคนที่ถูกจ้องมองต่อเนื่องและการชี้และร้องไห้ออกมาในสงสัย Mikko หันหลังกลับและท่ามกลางความประหลาดใจของเขาเห็นม้าสี่สีดำดึงสายการบินออกมาจากกระแส คนขับรถม้านั่งอยู่ในด้านหน้าและขี้ข้าที่อยู่เบื้องหลังและภายในเป็นเจ้าหญิงแช่ แต่น่ารักในชุดกำมะหยี่ไข่มุก. สายการบินขี่ม้าขึ้นไปตามที่ธนาคารและหยุดก่อนที่เขา "มิก" กล่าวว่าเจ้าหญิง "ไม่ได้คุณจะช่วยฉันลง?" Mikko จ้อง blankly สักครู่แล้วดวงตาของเขาบินกว้าง "คุณหนูตัวน้อย?" "ผมก็คือ" เจ้าหญิงกล่าวว่าหัวเราะ "แต่อีกไม่นาน แม่มดหลงเสน่ห์ฉันและสะกดอาจถูกทำลายโดยเฉพาะพี่ชายคนหนึ่งที่อยากจะแต่งงานกับฉันและอีกคนหนึ่งที่อยากจะฆ่าฉัน แต่รักฉันต้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันไม่สามารถจะเปียกในงานแต่งงานของเรา! " และจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่มันก็มีเจ้าสาว Mikko น่าแปลกใจของทุกคน เกษตรกรแทบจะไม่สามารถหยุดห้องน้ำ
การแปล กรุณารอสักครู่..
เจ้าหญิงเมาส์
นิทานของฟินแลนด์
บอกอาโรน Shepard
ตีพิมพ์เป็นรูปเล่มโดย atheneum , New York , 2003
ปฏิบัติมากขึ้นและทรัพยากร , ชมแอรอน Shepard ที่
www.aaronshep . com
ลิขสิทธิ์© 2003 , 2005 แอรอน เช็พเพิร์ด อาจจะไม่ได้รับการตีพิมพ์หรือเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต
ตัวอย่าง : เมื่อชายหนุ่มแสวงหาภรรยาโดยวิธีประเพณีครอบครัว เขาพบว่าตัวเองหมั้นกับหนู
ชนิด :วัฒนธรรมอาหาร
: ฟินแลนด์
หัวข้อ : ความเมตตา , ความอ่อนน้อมถ่อมตน , ความสมบูรณ์
อายุ 4 – 12 ความยาว : 1800 คำ
อาโรน extras ลักษณะพิเศษทั้งหมดที่ www.aaronshep . com / พิเศษ
เมื่อมีชาวนากับลูกสองคน เช้าวันหนึ่งเขากล่าวแก่พวกเขา , " เด็กชาย คุณอายุมากพอที่จะแต่งงานด้วย แต่ครอบครัวของเรา เรามีวิธีของเราเองที่จะเลือกเจ้าสาว "
ลูกชายคนเล็กฟัง ด้วยความเคารพครับแต่พี่หนึ่งบอกว่า " คุณเคยบอกเราว่า พ่อ เราแต่ละคนจะต้องตัดต้นไม้ และดูที่จุด "
" ใช่แล้ว " ชาวนาพูด " งั้นเดินไปทางนั้น จนกว่าคุณจะหาที่รัก นั่นเป็นวิธีที่เราทำมัน และเราก็จะได้ "
ตอนนี้ลูกชายคนโตแล้ว ว่าคนที่เขาจะแต่งงานด้วย เขาก็รู้วิธีการตัดต้นไม้มันเลยว่าเขาต้องการ ดังนั้นต้นไม้ที่เขาล้มลงและชี้ไปที่ฟาร์มที่หวานใจของเขาอาศัยอยู่ .
ลูกชายคนเล็กชื่อมิก ไม่ได้มีคนรัก แต่เขาคิดว่าเขาคงพยายามโชคของเขาในเมือง บางที เขาอาจจะตัดต้นไม้ผิด หรือบางทีก็มีความคิดของตัวเอง แต่ก็ชี้ไปที่ป่า .
" ดีมาก มิก ! " พี่เขาก็เยาะเย้ย . " ที่รัก แล้วคุณจะพบว่ามี ? หมาป่าหรือจิ้งจอก "
" ไม่เป็นไร " มิก . " ผมจะหาใครเจอ "
2 หนุ่มก็เดินวิธี มิคเดินผ่านป่าเป็นชั่วโมงๆ โดยไม่เห็นวิญญาณ แต่ในที่สุดเขาก็มาถึงกระท่อมในป่าลึก
" ฉันรู้ ฉันก็จะหาที่รัก " บอกว่า มิก . แต่เมื่อเขาเข้าไป เขาเห็นไม่มีใคร .
" ทางนี้เลย " เขาพูดอย่างเศร้าสร้อย .
" อาจจะไม่ ! " ก็เสียงเล็ก ๆ .
มิกมองไปรอบๆแต่สิ่งที่อยู่ในสายตา เป็นเมาส์เล็ก ๆบนโต๊ะ ยืนบนขาหลัง มันจ้องมองเขาด้วยดวงตาสดใสขนาดใหญ่ .
" คุณพูดอะไร ? " เขาถาม .
" แน่นอนว่าฉันทำ ! แล้วทำไมคุณไม่บอกผม ชื่อของคุณ และสิ่งที่คุณมาที่นี่ ? "
มิกเคยพูดกับหนู แต่เขารู้สึกว่ามันสุภาพตอบ " ฉันชื่อ มิก และฉันกลับมาหาหวานใจ "
เมาส์ร้องในความสุข " ทำไม มิค ผมยินดีจะเป็นหวานใจของคุณ "
" แต่คุณเท่านั้นที่เป็นเมาส์ , " กล่าวว่ามิก .
" อาจจะจริง " เธอกล่าว " แต่ฉันก็ยังชอบเธอเอง นอกจากนี้ แม้แต่เมาส์สามารถพิเศษ ! มารู้สึกขนสัตว์ของฉัน "
1 นิ้วลูบมิคเมากลับมา " ทำไม มันรู้สึกเหมือนกำมะหยี่ ! เหมือนชุดของเจ้าหญิง "
" ใช่แล้ว มิก .
นิทานของฟินแลนด์
บอกอาโรน Shepard
ตีพิมพ์เป็นรูปเล่มโดย atheneum , New York , 2003
ปฏิบัติมากขึ้นและทรัพยากร , ชมแอรอน Shepard ที่
www.aaronshep . com
ลิขสิทธิ์© 2003 , 2005 แอรอน เช็พเพิร์ด อาจจะไม่ได้รับการตีพิมพ์หรือเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต
ตัวอย่าง : เมื่อชายหนุ่มแสวงหาภรรยาโดยวิธีประเพณีครอบครัว เขาพบว่าตัวเองหมั้นกับหนู
ชนิด :วัฒนธรรมอาหาร
: ฟินแลนด์
หัวข้อ : ความเมตตา , ความอ่อนน้อมถ่อมตน , ความสมบูรณ์
อายุ 4 – 12 ความยาว : 1800 คำ
อาโรน extras ลักษณะพิเศษทั้งหมดที่ www.aaronshep . com / พิเศษ
เมื่อมีชาวนากับลูกสองคน เช้าวันหนึ่งเขากล่าวแก่พวกเขา , " เด็กชาย คุณอายุมากพอที่จะแต่งงานด้วย แต่ครอบครัวของเรา เรามีวิธีของเราเองที่จะเลือกเจ้าสาว "
ลูกชายคนเล็กฟัง ด้วยความเคารพครับแต่พี่หนึ่งบอกว่า " คุณเคยบอกเราว่า พ่อ เราแต่ละคนจะต้องตัดต้นไม้ และดูที่จุด "
" ใช่แล้ว " ชาวนาพูด " งั้นเดินไปทางนั้น จนกว่าคุณจะหาที่รัก นั่นเป็นวิธีที่เราทำมัน และเราก็จะได้ "
ตอนนี้ลูกชายคนโตแล้ว ว่าคนที่เขาจะแต่งงานด้วย เขาก็รู้วิธีการตัดต้นไม้มันเลยว่าเขาต้องการ ดังนั้นต้นไม้ที่เขาล้มลงและชี้ไปที่ฟาร์มที่หวานใจของเขาอาศัยอยู่ .
ลูกชายคนเล็กชื่อมิก ไม่ได้มีคนรัก แต่เขาคิดว่าเขาคงพยายามโชคของเขาในเมือง บางที เขาอาจจะตัดต้นไม้ผิด หรือบางทีก็มีความคิดของตัวเอง แต่ก็ชี้ไปที่ป่า .
" ดีมาก มิก ! " พี่เขาก็เยาะเย้ย . " ที่รัก แล้วคุณจะพบว่ามี ? หมาป่าหรือจิ้งจอก "
" ไม่เป็นไร " มิก . " ผมจะหาใครเจอ "
2 หนุ่มก็เดินวิธี มิคเดินผ่านป่าเป็นชั่วโมงๆ โดยไม่เห็นวิญญาณ แต่ในที่สุดเขาก็มาถึงกระท่อมในป่าลึก
" ฉันรู้ ฉันก็จะหาที่รัก " บอกว่า มิก . แต่เมื่อเขาเข้าไป เขาเห็นไม่มีใคร .
" ทางนี้เลย " เขาพูดอย่างเศร้าสร้อย .
" อาจจะไม่ ! " ก็เสียงเล็ก ๆ .
มิกมองไปรอบๆแต่สิ่งที่อยู่ในสายตา เป็นเมาส์เล็ก ๆบนโต๊ะ ยืนบนขาหลัง มันจ้องมองเขาด้วยดวงตาสดใสขนาดใหญ่ .
" คุณพูดอะไร ? " เขาถาม .
" แน่นอนว่าฉันทำ ! แล้วทำไมคุณไม่บอกผม ชื่อของคุณ และสิ่งที่คุณมาที่นี่ ? "
มิกเคยพูดกับหนู แต่เขารู้สึกว่ามันสุภาพตอบ " ฉันชื่อ มิก และฉันกลับมาหาหวานใจ "
เมาส์ร้องในความสุข " ทำไม มิค ผมยินดีจะเป็นหวานใจของคุณ "
" แต่คุณเท่านั้นที่เป็นเมาส์ , " กล่าวว่ามิก .
" อาจจะจริง " เธอกล่าว " แต่ฉันก็ยังชอบเธอเอง นอกจากนี้ แม้แต่เมาส์สามารถพิเศษ ! มารู้สึกขนสัตว์ของฉัน "
1 นิ้วลูบมิคเมากลับมา " ทำไม มันรู้สึกเหมือนกำมะหยี่ ! เหมือนชุดของเจ้าหญิง "
" ใช่แล้ว มิก .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- melt fractures are not avoidable at high
- มินิมาร์ท
- Software developer
- do you like it
- กฎบัตรอาเซียนข้อ 34 บัญญัติว่า “The work
- melt fractures are not avoidable at high
- แผนในอนาคตของฉัน คงเกี่ยวกับการออกแบบ เพ
- I'm cook Clear vegetable soup and Fried
- ฉันกำลังตะกับบ้าน. ตอนนี้อยู่สนามบิน
- I also wanted some time ago to have one
- กระทิง
- พรุ่งนี้คุณเช็คอินกี่โมง
- pectin, waxes and hydrophobic impurities
- โลหะแอลคาไลน์เอิร์ท ธาตุหมู่ 2A (Be,Mg,C
- ฉันต้องทำงานหลายอย่างมาก
- pectin, waxes and hydrophobic impurities
- ฉันเคยจับ ฉันรู้
- ดังนั้นจึงมีวัตถุประสงค์เพื่อให้เด็กวัยน
- Have u ever got a boyfriend?
- u might catch up to me sooner or later
- period over
- มินิมาร์ท
- แค่ทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุดJust do it toda
- ไม่ทอดทิ้ง ในเวลาเจ็บป่วย
